บทที่453กะเพาะของผู้หญิงคนนี้ใหญ่จริงๆกินมาตลอด ทางเลย

แต่ถังซินก็ไม่ได้สนใจแค่ยิ้มนิดๆ“หานักแสดงนำใหม่ เสียเวลามากเกินไปดีที่ผู้กำกับเหวินมีเวลาบริษัทเหอซ่ งก็ไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นจ่ายคุณหรอก”

ผู้กำกับเหวินตะลึงงันพูดทันทีว่า”ไม่คิดเงินก็ได้ครับ เพื่อนกันมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันครับ”

“ฉันรู้สึกเป็นเกียรติจริงๆที่สามารถเป็นเพื่อนกับผู้ กำกับเหวินได้”ถังซินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพูดล้อเล่น ว่า“ฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นรองประธานในบริษัทเล็กๆ แล้วผู้กำกับเหวินจะดูถูกฉัน”

“ไม่ใช่ครับไม่ใช่”ผู้กำกับเหวินดูเหมือนเสียสติไปอีก ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหน็บแนมของถังซินพูดด้วยน้ำเสียง ประจบว่า“ผมคิดว่าเป็นเพื่อนกับประธานถังคงไม่ทัน แล้วล่ะครับ”

ถังซินหยิบกาแฟร้อนที่อยากดื่มขึ้นมาแต่กลัวว่าจะไม่ ดีต่อเด็กในท้องจึงวางลงไป

หลังจากรอให้ผู้กำกับเหวินเคารพตัวเองพอแล้วเธอ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า“นักแสดงชายที่ค่าตัวสูง บริษัทเหอซ่งก็จ้างมาไม่ไหวพอดีกับที่บริษัทเหอซ่งกำ ลังร่วมงานกับบริษัทมู่ซื่อพอดีประธานมู่เลยมาช่วย บริษัทเหอซ่งของพวกเรา”
ผู้กำกับเหวินตกตะลึงมองไปที่มู่เฉินหย่วนพูดด้วย ความไม่แน่ใจว่า“ประธานมู่แสดงด้วย…..นักแสดงนำ ชายเหรอครับ”

ผู้คนที่นั่งรอบๆหลังจากได้ยินถังซินพูดต่างก็ตกใจ โดยไม่ได้นัดหมาย

โอ้แม่เจ้า

ประธานมู่ร่างสูงใหญ่คนนั้นไม่น่าจะมาถูกพวกเขา ล้อมรอบได้แม้แต่นิตยสารการเงินก็ยังเห็นเขาได้น้อย มากแต่วันนี้เขากลับมายืนอยู่ข้างหน้าพวกเขาและยังมา ร่วมงานกับพวกเขาอีกตั้งสองสัปดาห์

ผู้กำกับเหวินก็ยังตกใจเหมือนกัน

เขารู้ว่าบริษัทเหอซ่งร่วมงานกับบริษัทมู่ซื่อคิดว่า ประธานมู่มาดูงานแต่คิดไม่ถึงว่า..

ผู้กำกับเหวินแอบมองถังซินคิดในใจว่าประธานมู่งาน ยุ่งมากขนาดนั้นสามารถวางลงแล้วมาทำงานที่นี่ได้ ไม่ใช่แค่เป็นเพราะว่าบริษัทเหอซ่งร่วมงานกับบริษัทมู่ ซื่อมันต้องมีเรื่องอื่นอีกแน่ๆ

ก่อนหน้านี้บางคนเคยพูดกันว่าประธานมู่มีความ สัมพันธ์กับถังซินเขายังไม่เชื่อ
แต่ตอนนี้เชื่อจริงๆแล้ว

ทุกคนที่ได้ยินต่างก็มีปฏิกิริยาต่อข่าวนี้ไม่ต่างจาก สิ่งที่ถังซินคิดเท่าไหร่เธอจ้องมองเห็นว่ามีบางคนกำลัง เอาแต่กดโทรศัพท์ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่ากําลังส่งข่าวบางอย่าง

ถังซินมองไปที่มู่เฉินหย่วน

เธอเห็นหมดและมู่เฉินหย่วนก็น่าจะเห็นเหมือนกัน อยากให้เขาพูดมาสองประโยคแต่กลับพบว่ามู่เฉิน หย่วนกำลังตอบกลับอีเมลดูยุ่งมากๆโดยไม่สนใจเรื่อง ราวอื่นๆเลย

ถังซินพูดเสียงดังกับทุกคนว่า“ถึงแม้ประธานมู่จะมา แสดงภาพยนตร์สั้นเรื่องนี้แต่จะไม่เดินทางออกนอก ประเทศเด็ดขาด”

“เรื่องที่เขามาที่นี่ให้เก็บเป็นความลับหวังว่าทุกคนจะ ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีบทให้ดูที่ต้นฉบับตรงไหนที่ ต้องเห็นหน้านักแสดงชายก็เปลี่ยนซะ”

เห็นมีคนยังกดโทรศัพท์อยู่เธอจ้องมองแล้วโทรหา ผู้ช่วยทันที”ไอราช่วยร่างสัญญาเก็บความลับให้ฉัน หน่อยพรุ่งนี้เช้าก่อน8โมงให้คนส่งมาที่ฉัน”

“รับทราบค่ะประธานถังรายละเอียดเนื้อหาแจ้งฉันทางวีแชทนะคะ”

หลังจากถังซินวางสายไปเห็นสองคนนั้นเก็บโทรศัพท์ อย่างเงียบๆพูดเบาๆว่า “ขอโทษทุกท่านด้วยฉันแค่กลัว ว่าเรื่องที่ประธานมู่มาที่นี่จะถูกถ่ายวิดีโอหรือถ่ายรูป ลงบนอินเตอร์เน็ตขอให้ทุกคนมาเซ็นชื่อในสัญญาเก็บ ความลับด้วย

ผู้คนต่างไม่กล้าส่งเสียง

มู่เฉินหย่วนดูจริงจังกับการส่งอีเมลไม่สนใจสิ่งที่อยู่ บนโต๊ะแต่ริมฝีปากบางกลับยกยิ้มขึ้นมา

หลังจากบรรยากาศดีขึ้นผู้กำกับเหวินก็ได้แนะนำ คน2-3คนให้ถังซินรู้จัก

ใน7คนมี3คนที่ถังซินเลือกครูที่รับผิดชอบมาด้วยตัว เองสตูดิโอของพวกเขาก็ร่วมงานกับบริษัทมีเดียซินลี่ และก็รู้จักกับผู้กำกับเหวินถือว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ยังดี อยู่

ทุกคน….โบกมือให้ถังซินเห็นมู่เฉินหย่วนกำลังยุ่งอยู่ จึงไม่อยากรบกวนเขา

จริงๆแล้วไม่กล้ารบกวนต่างหาก

ผู้กำกับเหวินถามถังซิน”ประธานถังถ้าคุณไม่มีเรื่อง อะไรแล้วพรุ่งนี้เราจะเริ่มถ่ายทำกันโอเคไหมครับ”
“ได้ค่ะฉันไม่มีอะไรแล้ว”

ผู้กำกับเหวินมองมู่เฉินหย่วนอยากถามก็ไม่กล้าถาม เหมือนกับกลัวเขาเล็กน้อย

ถังซินมองเห็นเขาลังเลก็ตอบกลับแทนมู่เฉิน หย่วน“ประธานมู่ก็ไม่มีอะไรเหมือนกันแต่ประธานมู่มี เรื่องที่ต้องทําค่อนข้างเยอะรบกวนผู้กำกับเหวินแจ้ง เวลาในการถ่ายทำในแต่ละวันด้วยประธานมู่จะได้ จัดการเวลาของเขา”

“ได้ครับ”ในที่สุดผู้กำกับรู้สึกโล่งอก

หลังจากประชุมสั้นๆเสร็จทุกคนต่างก็ทยอยออกไป

ตอนแยกกันยังพูดอีกว่าเวลาช่วงบ่ายยังอีกยาวนาน ถ้าออกไปข้างนอกได้ยินมาว่าหลังโฮมสเตย์มีบ่อน้ำดื่ม น้ำในบ่อน้ำก็สามารถให้กำเนิดลูกแฝดได้

ถังซินก็เตรียมจะไปเห็นมู่เฉินหย่วนยังนั่งไม่ขยับอด ไม่ไหวจนถาม“ประธานมู่คุณไม่กลับไปเหรอ”

“ยังมีอีกหลายอีเมลต้องตอบกลับ”

เธอหิวแล้วแต่กลัวว่าตัวเองพอเดินไปผู้ชายคนนี้ก็ยุ่ง อยู่กับงานถูกคนอื่นถ่ายภาพลงบนอินเตอร์เน็ตจะทำให้ มีปัญหาที่ไม่จำเป็นมาให้เธอดังนั้นจึงอยู่นั่งเงียบๆ

ถังซินตะโกนเรียกพนักงานบริการสั่งเค้กกับชาดำมาหนึ่งแก้ว

กินไปรอเขาไปด้วย

มู่เฉินหย่วนทำงานเสร็จก็เงยหน้าขึ้นเห็นถังซินยังนั่ง ข้างๆตัวเองบนโต๊ะมีจานเค้กว่างวางอยู่ยังเหลือเค้กชา เขียวอยู่หนึ่งชิ้นก็ถูกถังซินทานจนหมดเกลี้ยง

เขาขยับมุมปากน้ำเสียงดูเหนื่อยหน่าย “ก่อนหน้านี้บน เครื่องบินไม่ใช่ว่าคุณทานของหวานไปเยอะแล้วเหรอ”

“ไม่เยอะนะก็เค้กไม่กี่ชิ้นกับพุดดิ้งสองชิ้นเท่านั้น”ถัง ซินตอบและตักเค้กชาเขียวชิ้นสุดท้ายเข้าปากผ่านไป สามชั่วโมงกว่าคุณหิวเร็วจัง”

มู่เฉินหย่วนคิดผู้หญิงคนนี้กะเพาะใหญ่จริงๆกินมา ตลอดทางเลย

“ใช่แล้วฉันจะเอาบทส่งให้คุณนะ”ถังซินเปิดโทรศัพท์ เอาบทส่งไปทางวีแชทเขา“บทน่าจะต้องเปลี่ยนแต่คุณ อ่านทำความคุ้นเคยไปก่อนก็แล้วกัน”

เรื่องบทมู่เฉินหย่วนเคยเห็นแล้วแต่เพื่อไม่ถังซิ นพบความผิดปกติเลยแสร้งทำเหมือนดูบท

หลังจากนั้นก็ถามเธอ”ทั้งหมดคุณเป็นคนคิดเองเหรอ”
“ใช่”ถังซินพยักหน้า ก่อนหน้านี้ที่ประชุมกับพวกเขา ฉันก็คิดว่าบทมันดูธรรมดาเกินไปครั้งนี้ถึงต้องเดิมพัน เพราะกลัวว่าผลจะออกมาไม่ดีจนทำให้เสียหายต่อ บริษัท”

“ผมเคยดมกลิ่นน้ำหอมนั่นหนึ่งนาทีครึ่งนาทีกับการ ฉีดน้ำหอมทุกกลิ่นในหนึ่งครั้งนั้นล้วนให้ความรู้สึกที่ ต่างกันและตอนนั้นก็คิดบทออก”

พูดอยู่เธอก็หยิบน้ำหอมที่เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ออกมา

ลองฉีดลงบนกระดาษทดลองน้ำหอมเขย่าแล้วส่งให้มู่ เฉินหย่วน

ตอนที่เขาดมน้ำหอมอยู่ถังซินพูด“กลิ่นน้ำหอมใน แต่ละนาทีจะไม่เหมือนกันฉันกำหนดไว้สามแนวคิด คือยุคโบราณยุคสาธารณรัฐจีนจนถึงยุคปัจจุบันทุก แนวคิดในเวลาหนึ่งนาที”

“หนึ่งเรื่องราวให้ไหลผ่านทั้งสามแนวคิดเวลาก็ไม่ ยาวเพื่อให้ผู้บริโภคนั้นรู้สึกไม่น่าเบื่อ”มู่เฉินหย่วนเห็น ด้วยกับความคิดของเธอ”แต่ต้องใช้ทักษะในการกำกับ กล้องของผู้กำกับอย่างมาก”

ถังซินตอบรับ“ฉันเคยเห็นผลงานจบการศึกษาของผู้ กำกับเหวินเขามีทักษะในการใช้เลนส์กล้องมากจริงๆ แล้วเหมือนเขาก็มีประสบการณ์เป็นผู้กำกับมาไม่น้อย แต่บริษัทเหอซ่งทำได้แค่ร่วมงานกับเขาเท่านั้น”
“ความคิดนี้ของคุณสร้างสรรค์มาก”มู่เฉินหย่วนสูด ดมกลิ่นหอมผลไม้เบาๆแล้วยิ้ม”ครั้งนี้บริษัทเหอซ่งซื้อ สมบัติล้ำค่าจากมือคนอื่นน้ำหอมนี้ก็กลิ่นหอมมากเพิ่ม วิดีโอเพื่อโปรโมทการขายเข้าไปถ้าทำออกมาดีบริษัท เหอซ่งคงจะได้กำไรเยอะในปีนี้และกำไรก็จะเพิ่มเป็น สองเท่า

“แน่นอนค่ะกลับไปฉันต้องจับตาดูโฆษณา”ถังซิ นพูด”ความคิดของฉันดีสิ่งสำคัญสุดคือน้ำหอมนี้กลิ่น หอมจริงๆแม้แต่ประธานมู่ที่จู้จี้จุกจิกคนนี้ก็ยังชอบ

มู่เฉินหย่วนเลิกคิ้ว“คุณถังคุณอย่าเข้าใจผิดผมแค่ บอกว่ากลิ่นหอมดีไม่ได้บอกว่าชอบน้ำหอมตัวนี้”

ถังซินสีหน้าแปลกไป”งั้นคุณชอบกลิ่นอะไรกลิ่นฉุนเหรอ”