บทที่451 เขามักจะคิดแทนเธออยู่เสมอ

มู่เฉินหย่วนพาถังซินไปนั่งที่โต๊ะอาหารข้างๆหยิบเมนู ส่งให้เธอ”ดูเมนูว่าอยากจะกินอะไรนี่เป็นเครื่องบินส่วน ตัวคุณจะกินเยอะแค่ไหนจะอ้วกอีกกี่ครั้งก็ไม่มีใครว่า หรอก”

“งั้นก็สามารถสั่งอาหารได้เต็มที่สินะ……”ถังซินพึมพำ และรับเมนูมาจากมือเขาแต่กลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นภายใน ใจ

ไม่ว่าจะตอนไหนเขามักจะคิดแทนเธออยู่เสมอ

จริงๆแล้วในเมนูก็ไม่มีอะไรมากก็มีพวกของหวานน้ำ ผลไม้ปั่นกับอาหารประเภทนึ่งและยังมีซุปเยื่อไผ่

เดิมทีถังซินนั้นหิวมากมาอาศัยอยู่บนเครื่องบินส่วน ตัวของเขาอย่างไม่เกรงใจจึงสั่งอาหารที่อยู่ในเมนูทีละ อย่างและเอาพุดดิ้งโยเกิร์ตอีกถ้วย

มู่เฉินหย่วนไม่แปลกใจเลยสักนิดเพียงแค่พูดอย่าง ละมุนละไมว่า “กินแค่ให้อิ่มก็พอแล้วครั้งหน้าอยากกิน อีกก็สั่งเพิ่มได้มันไม่ใช่อาหารที่หายากสักหน่อย”

ถังซินตอบอย่างคลุมเครือ รู้แล้วค่ะ”

มือที่อยู่ใต้โต๊ะยกขึ้นมาลูบท้องอย่างเงียบๆคิดกับตัว เองว่ายังมีอีกสามคนกินน้อยแล้วพวกเขาหิวไม่ได้สิ!
ไม่นานพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่นำอาหารที่ถัง ซินสั่งมาเสิร์ฟ

วางจนเกือบเต็มโต๊ะ

ถังซินหิวมากแล้วทันทีที่วางบนโต๊ะก็ไม่รอช้าเริ่มกิน ทันที

“เนื้อไก่ อร่อยมากเลย เนื้อไก่ที่เข้าปากไปมันนุ่ม มากทำให้ถังซินเอ่ยปากชมไม่หยุด นี่คือการนั่งเครื่อง บินส่วนตัวที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยนั่งในชีวิตนี้เนื้อไก่ก็ อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาเลย

“ถ้าคุณอยากกินอีกครั้งหน้าก็สั่งได้” เฉินหย่วนเทน้ำ ผลไม้ปั่นแล้วเลื่อนไปไว้ข้างมือเธอกินแค่จานเดียวก็ พอแล้ว”

“เอาอีกจานหนึ่งไม่ได้เหรอข้าวนี้ก็ไม่ได้เยอะเลย ถัง ซินบ่นอุบอิบ

ถังซินรู้ว่าผู้ชายกลัวว่าตัวเองจะกินจนเกินไป แต่เห็น คำพูดนิ่งๆที่เขาพูดออกมาแบบนี้ก็กรอกตามองบนใส่ เขา

“อ้อใช่แล้ว”ถังซินนึกอะไรขึ้นมาได้จึงถามขู่เฉินหย่วน ว่า”คุณจัดการเรื่องของฉางผิงยังไง”
“ตอนผมออกมาจ้างป้าคนหนึ่งไปทำอาหารให้เขากิน ทุกวันที่บ้าน”

มู่เฉินหย่วนที่นั่งตรงข้ามยกขาขึ้นมาไขว่ห้างอย่าง สบายๆมองเธอกินข้าว

เห็นว่าปากผู้หญิงมีแต่ความมันเขาดึงกระดาษยื่นมือ ไปช่วยเธอเช็ด

ถังซินตะลึงเขาก็ตะลึงไปด้วย

ไม่กี่วินาทีต่อมาถังซินก็รู้สึกตัวมาก่อนดึงกระดาษทิช ช่มาจากในมือเขาผงะตัวถอยหลังไปเล็กน้อย

เธอที่ก้มหน้าอยู่ก็กลับมาพูดเรื่องเดิมต่อว่า“ดีแล้วค่ะ ถ้าป้าคนนั้นทำอาหารอร่อยคุณก็เก็บเขาไว้เถอะไม่ต้อง ออกไปกินข้างนอกเหมือนแต่ก่อนมันไม่มีประโยชน์ฉาง ผิงก็กำลังโตด้วย”

“อืม”มู่เฉินหย่วนชักมือกลับแล้วไปจับตรงกลาง ระหว่างคิ้ว

แท้จริงแล้วทั้งสองคนเลิกกันไปแล้วแต่เขาก็ยังอดไม่ ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับเธอเป็นความเคยชินของเมื่อก่อน ที่ยังทำมาเรื่อยๆ

แย่จริงๆเลย

เห็นได้ชัดว่าเขามีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการแต่กลับต้องมารู้จากผู้ช่วยจางและบริษัทเหอซ่งว่าถังซินไม่ได้ เซ็นสัญญาเป็นนักแสดงหญิงอย่างถูกต้องและต้องไป แสดงภาพยนตร์สั้นกับนักแสดงชายช่วงเวลาสั้นๆจิตใจ ก็ว้าวุ่นแล้ว

ผู้ช่วยจางยังบอกอีกว่าผู้กำกับที่ถังซินกำลังหาเป็น คนของบริษัทมีเดียซินลี่แถมยังไปแอบหยิบเนื้อหาของ บทมาด้วย

หลังจากมู่เฉินหย่วนเห็นบทก็ไม่สามารถนิ่งเฉยได้

เขาตั้งใจจะไปบริษัทเหอซ่งแล้วบอกว่าต้องการเห็น ความคืบหน้าของการประกาศผลิตภัณฑ์ใหม่ของพวก เขาจงใจโกรธถังซินในห้องประชุมแต่นักแสดงชายคน นั้นมีเรื่องอื้อฉาวจริงนี่ไม่ใช่เรื่องที่กุสร้างขึ้นมาแต่อย่าง ใด

ตอนนั้นถังซินตบโต๊ะและพูดด้วยความโกรธจัด ว่า “มีเรื่องหนึ่งที่ประธานมู่ต้องมาด้วยตัวเอง”เขาคิด พิจารณาเล็กน้อยแล้วก็ตอบตกลง

ธุระสามารถหาเวลาตอนเย็นจัดการได้ถังซินตามกอง ถ่ายหลีเจียงจริงและยังถ่ายภาพยนตร์สั้นอย่างใกล้ชิด กับนักแสดงชายแบบนั้นอีกแค่นึกถึงเขาก็ไม่มีความสุข แล้ว

มองไปทางผู้หญิงที่ยังก้มหน้ากินข้าวอยู่ดวงตาของมู่ เฉินหย่วนก็ปิดลงถอนหายใจลึกๆ
ความดีของตัวเองผู้หญิงคนนี้ไม่มีวันเข้าใจได้ลึกซึ้ง หรอก

ถังซินที่กินจนอิ่มมากก็หยุดกินกินอิ่มก็หยิบผ้าห่มมา ห่มแล้วนอนทำให้มู่เฉินหย่วนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

เธอไม่เพียงแต่กินเท่านั้นทั้งไม่ตอบสนองลืมเรื่องราว ทุกอย่างตอนนี้ก็เพิ่มมาอีกอย่างหนึ่งคือ ความสามารถ ในการนอน”

หลังจากรอถังซินนอนเต็มอิ่มจนตื่นขึ้นมาเครื่องบินก็ แลนดิ้งถึงสนามบินหลีเจียงพอดี

ถังซินกลัวว่าจะมีคนข้างนอกมาเห็นแล้วไม่ดีจึงห้าม มู่เฉินหย่วนกอดและก็ห้ามเขาช่วยด้วยหยิบร่มค้นยาว มาจากพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินมาถือแล้วลงเครื่อง อย่างช้าๆ

หลังจากทั้งสองคนเดินออกไปพริบตาเดียวถังซินก็ ค้นพบป้ายมารับของพนักงานโฮมสเตย์

สถานที่ท่องเที่ยวในหลีเจียงอยู่ไม่ไกลจากโฮมสเตย์ ถังซินให้ผู้ช่วยหาและเห็นว่าโฮมสเตย์นั่นดูไม่เลวจึงให้ เธอจองห้องพักให้กับทีมงานทุกคน

“สวัสดีค่ะฉันชื่อถังซิน”หลังจากเดินมาถังซินถึงพบว่า คนที่ทางโฮมสเตย์ส่งมาเป็นผู้หญิงเป็นผู้หญิงผอมบาง สวมใส่กระโปรงยาวคลุมท้องที่นูนออกมา
“คุณถังใช่ไหมคะ มองถังซินแวบหนึ่งผู้หญิงก็ดึง โทรศัพท์ออกมากระเป๋า รบกวนบอกเบอร์โทรศัพท์ หน่อยค่ะ”

“เบอร์ของฉันคือ186..……”

เห็นโทรศัพท์ต่อสายแล้วใบหน้าของผู้หญิงก็เผยรอย ยิ้มออกมาด้วยความสุภาพ

ผู้หญิงเดินนำถังซินและมู่เฉินหย่วนออกไปพร้อมกับ พูดว่า “วันนี้สามีฉันมารับคนสามกลุ่มพวกคุณเป็นแขก สองคนสุดท้ายในลิสต์รายการเขามีธุระจึงให้ฉันรอ พวกคุณแทน”

ถังซินนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่เปลี่ยนเครื่องบินใบหน้าเสีย เล็กน้อยพูดกล่าวขอโทษว่า“พวกเราขอโทษนะคะจริงๆ แล้วพวกเราถึงหลีเจียงแล้วเครื่องบินเกิดปัญหาขึ้นเล็ก น้อยจึงต้องบินกลับไปอีกครั้ง”

“ไม่เป็นไรค่ะพวกคุณมาถึงโดยปลอดภัยก็ดีแล้ว ค่ะ”ผู้หญิงโบกมือปัดๆ”ฉันเองก็ไม่ได้รอนานเท่าไหร่”

คนเดินลงไปถึงลานจอดรถใต้ดิน

เห็นผู้หญิงที่ชื่อเว่ยเว่ยเดินไปที่รถยี่ห้อคราวน์เปิด ประตูรถขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับถังซินอดไม่ได้จึงพูดว่า “ดู เหมือนว่าคุณกำลังท้องอยู่นะคะให้ฉันขับเถอะค่ะ”

ท้องของคนนี้ดูนูนชัดกว่าของเธออีกน่าจะท้องได้5-6เดือนแล้ว

เว่ยเว่ยไม่สนใจสักนิดแล้วตอบว่า”ไม่เป็นไรค่ะลูก ของฉันแข็งแรงดีปกติฉันก็ขับรถไปเอาของเองเสมอ

มู่เฉินหย่วนมองไปที่หน้าท้องของเว่ยเว่ยถามเสียงทุ้ม ว่า”จากสนามบินถึงโฮมสเตย์ใช้เวลาเดินทางนานเท่า ไหร่ครับ”

“ประมาณ1ชั่วโมง40นาทีค่ะ”

“งั้นผมขับเองครับ”หลังจากมู่เฉินหย่วนนำกระเป๋า ของเขากับของถังซินใส่ไว้ท้ายรถก็เดินมาฝั่งที่นั่งคน ขับ“คุณท้องอยู่ไม่คุ้มที่จะขับรถไกลๆผมมีเอกสารใบ ขับขี่มา

เว่ยเว่ยรีบปฏิเสธ”งั้นฉันขับเองค่ะคุณคอยนั่งข้างๆ ภรรยาของคุณเถอะค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับขอกุญแจรถให้ผมเถอะ”

มู่เฉินหย่วนไม่อธิบายอะไรเพียงไปหยิบกุญแจจาก เว่ยเว่ยมาขับ

เห็นผู้ชายยืนหยัดแบบนี้เว่ยเว่ยจำเป็นต้องส่งกุญแจ รถให้เขาไปและพูดอย่างเกรงใจว่า “พวกคุณเป็นแขก ควรจะเป็นฉันที่ดูแลพวกคุณถึงจะถูกมาให้คุณขับรถ…..เฮ้อรบกวนคุณด้วยแล้วกันค่ะ”

มู่เฉินหย่วนตอบรับเสียงแผ่วเบาแล้วเข้าไปนั่งในรถ

ถังซินเปิดประตูรถเข้าไปนั่งแต่ในใจกลับรู้สึกเจ็บ ปวด

เป็นเพราะว่าบทสนทนาของเขาที่เพิ่งคุยกับเว่ยเว่ย เมื่อสักครู่นี้

เธออยากขับรถให้เพราะกำลังท้องอยู่รู้สึกเห็นใจ เว่ยเว่ยเห็นว่าท้องของเว่ยเว่ยนั้นใหญ่มากแล้วกลัวว่า คาดเข็มขัดนิรภัยจะไปรัดเด็กเอา

ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงวิ่งมาแล้วอยากขับรถแทนคนอื่น เพราะเห็นเว่ยเว่ยท้องอยู่ก็เป็นห่วงมากงั้นเหรอ

แต่เธอก็ท้องอยู่เหมือนกัน

เขาปฏิบัติกับผู้หญิงคนอื่นดีกว่ามากทำให้ใจของถังซิ นรู้สึกเจ็บปวดจนจะระเบิดออกมา

หลังจากเว่ยเว่ยขึ้นรถก็เห็นถังซินก้มหน้าอยู่สีหน้าดู ไม่ดีจึงถามว่า“คุณถังหน้าคุณซีดมากเลยค่ะเมารถเห รอคะฉันมียาเมารถอยู่ค่ะ”พูดอยู่นั้นก็หยิบกระปุกยา เมารถออกมาจากกระเป๋า

“ขอบคุณค่ะ”ถังซินไม่ปฏิเสธความหวังดีของเธอรับยามาแต่ยังไม่กิน“ฉันจะลองนอนพักก่อนค่ะถ้าไม่ดีขึ้น ค่อยกินยา”

เธอท้องอยู่กินอะไรก็ต้องระวัง

เธอมองไปที่ท้องของเว่ยเว่ยที่นูนออกมา ฉันถาม อะไรหน่อยได้ไหมคะคุณท้องได้หลายเดือนแล้วใช่ไหม

“4เดือนกว่าแล้วค่ะ”