บทที่446 อายุน้อย แผนการไม่ต้องลึกลับ

จ้าวอี้ซีนกำลังจ้องมองร่างเงาของถังซิน ยังคงอยู่ใน อาการตกตะลึง

ดูสิ่งที่ถังซินพูดอะไรกับผู้หญิงในร้าน หอมเธอหนึ่ง ครั้ง แล้วเดินออกมาข้างนอกไปด้วยพูดไปด้วย “แม่ต้ม โจ๊กเห็ดหูหนูขาวไปก่อน ฉันจะไปดื่มช้าหน่อย! ”

จ้าวอี้ซีนองถังซินที่เข้ามาในลิฟต์ หมุนตัวหลบอยู่หลัง ป้ายโฆษณาอย่างรวดเร็ว

เธอค่อยๆโผล่หัวออกมา

มองถังซินใส่รองเท้าส้นเตี้ยสีน้ำตาล เดินอย่างระวัง หลังจากเข้าลิฟต์แล้ว ก็ยังระวังด้วยการเอามือจับขอบ ลิฟต์

จ้าวอี้ซีนมองอย่างไม่แสดงออกในใจกำลังวินิจฉัย บางอย่าง

ทั้งที่ไม่ใช่วันทำงาน ถังซินทำไมยังใส่ชุดลำลอง รองเท้าส้นเตี้ย เดินอย่างระวังตัว ต้องท้องอย่างแน่นอน

ลูกของเฉินหย่วนเหรอ?

ถ้าเป็นลูกของเฉินหย่วนจริง ดูเธอแค่ช่วงเวลาสั้นๆ มู่ เฉินหย่วนสงบเงียบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยังคงทำงาน อยู่ทุกวัน แล้วก็ได้รู้มาจากผู้ช่วยจางอีก เขากับถังซินไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน

หรือว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะผิดพลาด ดังนั้น เรื่องของเด็ก ถังซินเลยไม่ได้บอกมู่เฉินหย่วน?

จิตใจของผู้หญิงธรรมชาติจะบอบบาง

หลังจากที่จ้าวอี้ซีนวิเคราะห์แล้วก็คิดถึงเรื่องเมื่อก่อ นที่มู่เฉินหย่วนลงหนังสือพิมพ์ แน่นอนว่าระหว่างเขากับ ถังซินต้องมีเรื่องอะไรแน่

ดังนั้นเรื่องท้องถัง ซินเลยไม่ได้บอกมู่เฉินหย่วน

“โชคดีที่ระหว่างพวกเขามีความเข้าใจผิด ไม่งั้นก็ยาก ที่จะจัดการ” จ้าวอี้ซีนก็แอบโล่งใจ

ถ้ามู่เฉินหย่วนรู้เรื่องลูกจะต้องหาวิธีคืนดีกับถังซิน

แน่นอน

จากนั้นจ้าวอี้ซีนก็เงยหน้า แววตามองไปในร้าน

วันนี้ผู้ช่วยจางยุ่งมาก เมื่อได้ยินว่าเธอจะออกมาส่ง เอกสาร จึงให้เธอมานี่เพื่อช่วยเขาส่งของ

หรือว่าวันนี้จะเจอกันโดยบังเอิญ เธอไม่รู้ว่าแม่ของถัง ซินเป็นเจ้าของร้านนี้

จ้าวอี้ซีนหิ้วของเดินไปในร้าน เห็นเก้าอี้หน้าประตู เจอ ผู้หญิงใส่ชุดกระโปรงสีม่วงอ่อนลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปพูดบางอย่างกับคุณแม่ถัง ทั้งสองคนมีท่าทางคุยกับ อย่างคุ้นเคย

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

นึกถึงตอนก่อนที่กลับบริษัทมู่ชื่อกับผู้ช่วยจาง ผู้ชาย จางรับโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็วิ่งไปที่รถคันนั้น พูดบาง อย่างกับคนในนั้น ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้

หลังจากนั้นเธอก็ลองถามหยั่งเชิงว่าผู้หญิงคนนั้นเป็น ใคร ผู้ช่วยจางพูดแค่ว่าเขาเป็นลูกค้าของบริษัทมู่ซื่อ

ลูกค้าของบริษัทมู่ชื่อ สนิทกับคุณแม่ถังขนาดนั้น เลย?

จ้าวอี้ซีนกำลังนึกถึงเรื่องต่างๆ ก็เดินมาถึงหน้าประตู

ร้าน

เธอยิ้มออกมาตามมารยาท เดินมาเจอหน้าคุณแม่ถึง “ขอถามหน่อยค่ะคุณคือคุณแม่ของถังซินใช่ไหม? ”

คุณแม่ถังมองไปที่เธอแววตาแปลกใจ “ฉันเอง คุณมี เรื่องอะไรเหรอ? ”

“ฉันคือคนของบริษัทมู่ซื่อชื่อจ้าวอี้ซีน” จ้าวอี้ซีนบอก ชื่อให้รู้และส่งของที่อยู่ในมือ “วันนี้ผู้ช่วยจางยุ่งมาก รบกวนให้ฉันนำสิ่งนี้มาให้คุณ”

“พูดกับเขาไปแล้วว่าไม่ต้อง ยังจะส่งมาอีก รบกวนคุณเสียแล้ว” คุณแม่ถังบ่นออกมาแล้วนำของออกมา “คุณมาที่นี่ก็เหนื่อย ฉันจะไปเอาน้ำมาให้”

จ้าวอี้ซีนเดิมทีไม่ได้เตรียมตัวจะไปอยู่แล้ว เจอคุณ แม่ถังพูดแบบนี้ ยิ้มแล้วพยักหน้า “รบกวนด้วย

“ไม่รบกวนเลย”

คุณแม่ถึงกวักมือเรียกรีบเทน้ำใส่แก้วแล้วเอามาให้

จ้าวอี้ซีนพูดขอบคุณแล้วรับมา แต่ยังไม่ดื่ม

เธอมองไปรอบๆร้าน แล้วก็มีผักดองบนหิ้งสินค้า พูด แบบขำๆ “ฉันมาที่โอเลมอลล์บ่อย ได้ยินมาว่าผักดอง และไวน์แดงที่หมักเองนั้นเยี่ยมมาก อยากจะซื้อมา ตลอด แต่ทุกครั้งที่ผ่านร้านคนก็เยอะอยู่ตลอด”

คุณแม่ถังตอบออกไปว่า “ฉันเก็บเอาไว้ให้ลูกสาวฉัน นิดหน่อย แต่ว่าวันนี้เธอไม่กลับมาทานข้าวที่บ้านแล้ว ฉันเอาให้คุณดีกว่า”

จ้าวอี้ซีนตอบอย่างเร่งรีบ “ไม่เป็นไร ฉันเกรงใจ”

คุณแม่ถังได้เอาผักดองใส่ถุงเรียบร้อยแล้วมาให้เธอ “ไม่เป็นไร วันนี้คุณมาส่งของก็ลำบากแย่แล้ว”

เมื่อบอกปัดไม่ได้แล้ว จ้าวอี้ซีนพูดขอบคุณแล้วก็รับ ของมา ในปากยังพูดอยู่ว่า “คุณแม่ถังเก่งมากจริงๆ ใน ห้างนี้สามารถหาหน้าร้านที่ยอดเยี่ยมได้ และธุรกิจยังคงดีอยู่”

“ฉันเก่งที่ไหนล่ะ ลูกของฉันเป็นคนเตรียมแทนฉันทุก อย่าง”

จ้าวอี้ซีนคิดแล้วคิดอีกและถามอย่างระวัง “คุณแม่ถัง ลูกของคุณใช่ถังซินไหม เคยทำงานอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อ? ”

คุณแม่ถังมองเธออย่างแปลกใจ, “ใช่แล้ว หรือว่า

คุณรู้จักลูกสาวฉันเหรอ?

“บังเอิญจริงๆ” จ้าวอี้ซีนพูดแล้วก็ขำ “ตำแหน่งของฉัน เป็นผู้จัดการ ถังซินก็เป็นรุ่นพี่ฉัน ฉันกับผู้ช่วยจางเป็น เพื่อนร่วมห้อง บังเอิญเขากับรุ่นพี่ถังสนิทกัน ดังนั้นฉันก็ เลยรู้จักรุ่นพี่ถัง ”

“มันบังเอิญจริงๆ” แม่ถังตอบอย่างเสียดาย “เสียดาย ที่คุณเพิ่งมา เธอเพิ่งจะรีบไปที่บริษัท”

จ้าวอี้ซีนจิบน้ำร้อน พูดจานุ่มนวลและอ่อนหวาน “ไม่ เป็นไรค่ะ บริษัทของรุ่นพี่ถังอยู่ที่เมืองศูนย์กลางการ ลงทุน ถ้ามีเวลาฉันจะนัดเธอทานข้าว ใกล้กันมาก”

“ได้ยินมาว่าบริษัทของรุ่นพี่ถังกำลังจะออกสินค้าใหม่ เขาต้องกำลังยุ่งอยู่กับสินค้าที่จะออกใหม่แน่นอน”

“ใช่แล้ว ลูกสาวฉันทุ่มเทอย่างสุดชีวิต” คุณแม่ถังพูด ขึ้นมาก็เจ็บใจ “ไปทำงานต่างประเทศไม่กี่เดือน กลับมา ก็ยุ่งจนหัวปั่น เวลาจะกลับบ้านมากินข้าวก็ยังไม่มี
“ยุ่งขนาดนั้นเลยเหรอ? “จ้าวอี้ซีนขมวดคิ้วบ่นพึมพำ “ประธานหลินทำไมถึงไม่เป็นห่วงแฟนสาวของตัวเอง นะ? ”

เธอพูดอย่างคลุมเครือคุณแม่ถังยังได้ยิน ‘ประธาน หลิน’ ชื่อนี้

คุณแม่ถังถามตามจ้าวอี้ซีน “คุณหมายถึงยินยินกับ

ประธานหลินคบกันอยุ่เหรอ? ”

จ้าวอี้ซีนเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป ยิ้มอย่างรู้สึกผิดออกมา “ขอโทษคุณแม่ถัง เรื่องแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับพวกเรา ฉันก็นึกว่ารุ่นพี่ถังบอก คุณแล้ว”

“ประธานหลินคนนี้เป็นใคร? ” คุณแม่ถังถามซ้ำ

“เป็นCEOของบริษัทใหม่ที่รุ่นพี่ถังทำงานอยู่ เป็นลูก ครึ่ง” จ้าวอี้ซืนจ้องที่คุณแม่ถัง “เหมือนกับว่าพวกเขา คบกันซักพักหนึ่งตอนที่อยู่ต่างประเทศแต่แค่ไม่ได้ ประกาศออกมา”

หน้าของคุณแม่ถังเปลี่ยนไปทันที อดไม่ได้ที่จะมอง ไปที่ชิวเสี่ยวอี้

ลูกสาวของดธอจะคบกับใครก็เป็นอิสระ คนเป็นแม่ อย่างเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก

เพียงแต่ว่าแม่ของคู่หมั้นคนก่อนของลูกสาวของฉันก็อยู่ที่นี่ หลังจากฟังประโยคนั้น แม่ถังก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก

จ้าวอี้ซืนนึกว่าแม่ถังคิดว่ามีคนนอกอยู่ตรงนี้ด้วย

คนนอกมาฟังเรื่องนี้ก็จะทำให้เธอขายหน้า

ตาของจ้าวอี้ซีนแสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่สนใจ “ฉันก็ ฟังเรื่องนี้มาจากคนอื่นอีกที มักจะพูดว่าประธานหลิน กับประธานมู่เป็นพี่น้องแม่เดียวกัน ก็ไม่รู้ว่าคุณถังคิด

“อา? ” คุณแม่ถังตะลึง

เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของหลินเฉิงจี๋และมู่เฉิน หย่วน ถังซินไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเธอ ชิวเสี่ยวอี้มีเจตนา เลี่ยงเรื่องในอดีต และไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเธอ คุณแม่ ถังเป็นคนนอกอย่างสิ้นเชิง ดังนั้นเมื่อฟังเรื่องพวกนี้จาก จ้าวอี้ซีนแล้วจึงถึงกับตกใจมาก

จิตใต้สำนึกของคุณแม่ถังอยากที่จะหยิบโทรศัพท์ โทรไปหาถังซิน ถามถังซินว่าเกิดอะไรขึ้น

ผ่านไปไม่กี่วินาทีก็นึกได้ว่าแม่แท้ๆของมู่เฉินหย่วนได้ อยู่ข้างๆ เธอยังจะโทรศัพท์อะไรอีก?

คุณแม่ถังมองที่ชิวเสี่ยวอี้ ถามอย่างตะกุกตะกัก “เสี่ยวอี้ คุณ คุณยังมีลูกอีกเหรอ?

อะไร?
จ้าวอี้ซีนเห็นคุณแม่ถังถามชิวเสี่ยวอี้แบบนี้ และคิดคำ พูดของเธออย่างละเอียด รอยยิ้มที่นุ่มนวลก็ได้ติดอยู่ บนหน้า

“ไม่มี” ชิวเสี่ยวอี้ปฏิเสธอย่างเย็นชา

จ้าวอี้ซีนรีบดึงสติกลับมา พูดขอโทษกับชิวเสี่ยวอี้ “ขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าคุณ——”

“อายุยังน้อย อย่าร้ายลึกขนาดนั้น” ชิวเสี่ยวอี้พูดขัด เธอและมองเธออย่างดูถูก “ไม่ต้องเรียกคุณแม่ถัง เห็น คนอื่นใจดี ก็มาพูดด้วยคำพูดที่ดุร้ายเช่นนี้”

ฉันไม่เคยคิดมาก่อน” จ้าวอี้ซีนลดท่าทีลงและตอบ ด้วยเสียงอ่อน “ฉันผิดพลาดเองที่ไม่ระวังในการพูดจา