บทที่435 ลุงสอง ลุงห่วงป้าเหรอ

เปิดเอกสาร โครงการ Aoba’ที่เตะตาจ้าวอี้ซีน

สายตาหล่อนมองไปมา หลังจากเห็นความลับพวกนั้น ตาก็เบิกโต มือก๋าเอกสารแน่นๆ

พระเจ้า!

ที่จริงบริษัทมู่ซ่อมีโครงการนี้!

พอดูเสร็จ จ้าวอี้ซีนไม่พูดอะไรแล้วก็เอาเอกสารยัด กลับไป ความช็อกในใจไม่อาจสงบลงได้

ตอนที่มา หล่อนนึกว่าเรื่องที่ต้องทำง่ายมาก จนถู กมู่เฉินหย่วนอ่านความคิดออก หล่อนถึงแอบกลัว รู้ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ควรยุ่งด้วยตอนนี้เห็นเอกสารนี้ก็คิดว่า เรื่องซับซ้อนมากขึ้น

แต่ว่า——

จ้าวอี้ซีนมองเอกสารที่ตัว’R’นั่น มุมปากยิ้มออกมา หน่อยๆ ดวงตาเป็นประกาย

หล่อนชอบเรื่องท้าทาย

อีกอย่าง ยิ่งเอาผู้ชายไม่ได้หล่อนก็ต้องยิ่งลงมือ!

“อี้ซีน หาเจอไหม? ”ผู้ช่วยจางเข้ามาแล้วถามจ้าวอี้ซีน

“ไม่อ่ะ เอกสารเยอะมาก”จ้าวอี้ซีนพูดอย่างจำใจ

หล่อนหาต่อไป แล้วก็หาอันด้านบนสุดเจอ ฉันเห็น แล้ว อยู่นั่น คุณช่วยฉันหยิบหน่อย”

“ที่ไหน? “ผู้ช่วยจางเข้าไปตามที่หล่อนชี้แล้วหยิบ เอกสารนั้นลงมา

ตอนที่เขาเอาเอกสารนั่นให้ จู่ๆหล่อนก็ใช้มือโอบคอ เขาแล้วก็ประกบปากนุ่มๆไป

ตอนนั้นผู้ช่วยจางก็ทำไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรเอามือไว้ ตรงไหน โดนหล่อนจูบจนมึน

ต่อมาจึงเอามือแนบชิดเอวหล่อนแล้วจูบลึกซึ้งขึ้น

สักพักนึง ทั้งสองถึงแยกออกกัน

ดวงตาของจ้าวอี้ซีนมีความชุ่มฉ่ำ หล่อนมองผู้ช่วย จางแล้วก็ขำพรวดออกมา “นายไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ไม่ว่าตอนที่เรียนอยู่หรือตอนนี้ก็ยังมื้อเหมือนเดิม”

ผู้ช่วยจางโดนหล่อนยิ้มให้ก็รู้สึกเขินหน่อยๆ หน้าแดง นิดๆเจอเอกสารแล้ว งั้น งั้นผมไปแล้ว”

“อือ วันนี้ไปกินอาหารญี่ปุ่นกัน”จ้าวอี้ซีนเดินออกไป กับเขาแล้วพูดว่า”ยังดีที่มีคุณ อยากหาเอกสารก็สะดวกหน่อย ถ้าเป็นคนอื่นนะ ต้องลงชื่อ เวลาก็จำกัด หมด เวลาก็ไล่ให้ไปอีก”

ผู้ช่วยจางพูด ห้องเอกสารกลัวคนของแผนกอื่นเข้า มาหาเอกสารแล้วเจอเอกสารลับของบริษัท ถ้าครั้งหน้า คุณอยากหาอะไรบอกผมก็ได้”

จ้าวอี้ซีนพยักหน้า“นานแล้วไม่ได้กินอาหารของป้า คิดถึงรสชาตินั้นจัง”

“งั้นวันหยุดนี้ผมจะพาคุณไปกินข้าวที่บ้าน! “ผู้ช่วย จางถือโอกาสพูด เสียงก็แทรกไปด้วยความประหม่า

“จะรบกวนคุณป้าหรือเปล่า?”

“ไม่เลย ถ้าแม่ผมเห็นคุณมาต้องดีใจแน่ๆ”

จ้าวอี้ซีนเม้มปากแดงๆนั่นแล้วยิ้มเบาๆ“โอเค งั้นก็ตาม นี้แหละ”

บ้านมู่ค่อนข้างไกล ถังซินกลัวจะขับรถไปมาก็เลยพา ฉางผิงไปที่พักของมู่เฉินหย่วน ถ้าเขายังไม่กลับมาก็รอ ข้างนอกแปปนึง

พอถึงเขตที่พัก ถังซินก็เห็นที่พักเขามีไฟเปิดอยู่ น่า จะกลับมาแล้ว
หล่อนพาฉางผิงมาที่น่าประตู ยื่นมือไปกดออก

ประตูถูกเปิดออกอย่างไว

เขาสวมเชิ้ตขาวเหมือนว่าเพิ่งกลับมาไม่นาน พอเห็น ถังซินก็งง “คุณมาได้ไง หรือว่า………..

“ไง ลุงสอง”ยังไม่ทันพูดจบก็โดนเสียงเด็กพูดตัดบท

มู่เฉินหย่วนก้มลงมองเห็นข้างๆหล่อนยังมีฉางผิง เด็กน้อยโบกมือแล้วยิ้มตาหยีให้เขา

ถังซินวางมือที่ไหล่ของฉางผิงพูดอย่างจำใจว่า“จิ้ง เหอไปต่างประเทศแล้วเอาฉางผิงมาให้ฉันดูแล แต่เขา บอกว่าอยู่กับฉันไม่สะดวกเลยอยากมาอยู่กับคุณ

มู่เฉินหย่วนมองฉางผิงไม่พูดอะไร

ตอนบ่ายส่งวีแชทถามไปว่าจะพักที่ไหน ฉางผิงบอก ว่าอยู่กับถังซิน ตอนนี้กลับมาหาเขา

เด็กเล็กนี่เปลี่ยนไวจริง

มู่เฉินหย่วนไม่พูดอะไร ถังซินนึกว่าเขาไม่เห็นด้วย เลยดึงฉางผิงเพื่อจะกลับ

“ประธานมู่ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร”
“ผมพักคนเดียว ไม่มีอะไรไม่สะดวก”มู่เฉินหย่วนพูด แล้วรับกระเป๋าเดินทางมาจากฉางผิง”ก็แค่ต่อไปถ้าสั่ง ข้าวมากินก็สั่งเพิ่มอีกหนึ่งที่ เขาก็มาอยู่กับผมนี่แหละ”

เมื่อกี้เขานึกว่าถังซินมาหาตัวเองเพราะอยากกิน ซาลาเปาไส้เต้าหู้อีก

“คุณ…”ถังซินย่นคิ้วอยากพูดว่า อย่าสั่งข้าวมากิน บ่อย จ้างคุณป้ามาทำกับข้าวก็ได้ แล้วก็คิดว่าหล่อนน่า จะยุ่มย่ามเกินไปเลยส่งฉางผิงให้เขา”งั้นก็รบกวนคุณ ด้วย”

“ผมดูแลหลานชายผม ไม่ลำบากอะไร”น้ำเสียงเขา ราบเรียบ

ถังซินคิด ก็ถูกนะ

ทั้งสองต่างไม่พูดอะไร ยืนอยู่หน้าประตู

ถังซินหันมองเขาและหันกลับไปมองหล่อน รู้สึก บรรยากาศแปลกหน่อยๆ ก็เงียบๆไม่พูดอะไร

สักพักนึงถังซินเลยพูดว่า“งั้นฉันไปก่อนนะ”

“โอเค”มู่เฉินหย่วนพยักหน้า

คืนนี้ไม่มีฝนตกหนัก หล่อนก็ไม่ได้ร้องไห้ต้องการ อะไรด้วย
” แปปนึงเขาก็ถามว่า“ส้มกินหมดยัง? ”

“ยัง ยังเหลือเยอะ

“กินหมดแล้วบอกผม เดี๋ยวผมให้คนเก็บมาแล้วเอาไป ส่งให้

“ขอบคุณประธานมู่ ไม่ต้องหรอก”ถังซินปฏิเสธ บอก ว่าจะยุติความสัมพันธ์ หล่อนก็ไม่ควรสนใจของที่เขาจะ ให้ด้วย“ส้มสองตะกร้านั่นกินหมดน่าจะเลี่ยน ฉันอยาก กินอย่างอื่นแล้ว”

ท่าทางเย็นชาของหล่อนทำให้มู่เฉินหย่วนไม่ค่อย สบายใจ

ถังซินไม่มองเขาอีกแล้วก็เอามือไปลูบหัวฉางผิง”ต้อง ฟังลุงด้วยนะ อย่าดื้อ”

ฉางผิงพยักหน้าแล้วโบกมือให้หล่อน“ป้ากลับดีๆนะ”

“อือ ป้ารู้แล้ว”

สายตาของมู่เฉินหย่วนอึมครึมมองหล่อนลงบันไดไป ที่รถ ในใจรู้สึกแย่

พอรถหายไปในสายตาเขาถึงลากกระเป๋าของฉางผิง แล้วพาเข้ามา”ชั้นบนมีห้องว่างเยอะ ไปดูสิว่าอยากนอน ห้องไหน”
พูดจบเขาก็นึกได้แล้วบอกว่า“ยกเว้นห้องของแขก ตรงข้ามลุง”

“ลุงสอง ทำไมไม่ให้ผมเลือกห้องนั้น? “ฉางฝั่งถาม อย่างแปลกใจ”ถ้าผมอยากอยู่ล่ะ? ”

มู่เฉินหย่วนเหลือบมองแล้วเอานิ้วชี้ไปที่มุมห้องที่หมา อยู่ พูดอย่างไม่เกรงใจว่“งั้นลุงจะให้นายลงมานอนกับ ว่างฝู”

ฉางผิงเบะปากแล้วพูดโต้ไปว่า”ลุงสองไม่มีหัวใจ ผม เป็นหลานลุงนะ!

“ก็ไม่ใช่หลานแท้ๆ”มู่เฉินหย่วนพูดเย็นชาแล้วเดินไป ที่ครัว”กินข้าวเย็นยัง? ลุงทำซาลาเปาไส้เต้าหู้ไว้

ฉางผิงกระโดดลงไปที่โซฟาแล้วหารีโมทพร้อม กับพูดไปว่า“เพิ่งกินเบอร์เกอร์กับป้ามา แต่ว่าถ้าทำ ซาลาเปามาแล้ว ผมกินสองอันก็ได้”

มู่เฉินหย่วนได้ยินก็ขมวดคิ้ว”เบอร์เกอร์ไม่มีประโยชน์ ต่อไปกินให้น้อยๆ”

“ลุงสอง คำนี้ไปพูดกับป้าเถอะ”ฉางผิงหันไปหาเขา แล้วบ่นว่า“ป้าซื้อชุดใหญ่มา ยังกลัวผมกินไม่หมด สุดท้ายป้าเองต่างหากที่กินหมดปสามอัน!

เด็กน้อยทำท่าทางเวอร์ๆ“ไม่ใช่เบอร์เกอร์ธรรมดานะ แต่เป็นเบอร์เกอร์เนื้อวัวสูตรเผ็ดสองชั้นสามชิ้นอ่ะ!
“..”หลังตะลึงเสร็จ มู่เฉินหย่วนก็อดไม่ได้ที่จะ กาม”หล่อนกินเอยะขนาดนั้นไม่เป็นไรเหรอ? “