บทที่428 เขาเป็นคุณมู่ที่ดีที่สุดในโลก

หล่อนก็ไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เรื่องกินก็ เหมือนกัน อยากกินซาลาเปาไส้เต้าหู้มากพอไม่ได้กินก็ จะรู้สึกน้อยใจ

คิดไม่ถึงว่าหาซื้อซาลาเปาไส้เต้าหู้มาให้หล่อนไม่ได้ มู่เฉินหย่วนเลยทำให้หล่อนเองเลย

เป็นครั้งแรกที่หล่อนเห็นเขาอยู่ในครัวนานขนาดนี้ ไหล่กว้างๆนั่นให้ความรู้สึกปลอดภัยให้คนพึ่งพิงได้

ถังซินเดินเข้าไปเงียบๆมือก็ค่อยๆเข้ามาใกล้เขา

อีกนิดหล่อนก็จะโอบกอดเขาได้..…….…..

ในตอนนี้เองมู่เฉินหย่วนก็ขยับแล้วหมุนตัวมา

ถังซินตกใจเลยโบกมือให้แล้วยืนงงอยู่ตรงนั้นพร้อม กับสายตาที่ค้นหาคำตอบของเขาที่จ้องมา

“ไม่ดูทีวีแล้วเหรอ? “มู่เฉินหย่วนเห็นหล่อนเข้ามา ที่ครัวก็ประหลาดใจหน่อยๆ ตัวเอนไปที่ด้านขวานิดๆ เหมือนกลัวหล่อนเห็นโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆ

ถังซินเลยพูดแก้ตัวขึ้นมา”ฉันกลัวคุณเอาน้ำตาลไป เป็นเกลือ ก็เลยมาดูซะหน่อย”
“คุณห่อเป็นไงบ้าง? “ถังซินมองไปที่ด้านหลังเขาก็ เห็นบนเขียงมีซาลาเปาลูกใหญ่ๆสองสามชิ้น รูปร่างน่า เกลียดมีไส้บางไส้ก็ยังเข้าไปไม่หมด

มู่เฉินหย่วนมองตามหล่อนไปสีหน้าก็แปลกไป นิดๆ กดได้ไม่ค่อยดี เดี๋ยวผมห่ออีกรอบ

ถังซินส่ายหัวแล้วยิ้ม“สวยมากและก็ต้องอร่อยแน่ๆ”

เขาทำครั้งแรกทำได้แบบนี้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

หล่อนยังพูดชมอีกว่า”ฉันพูดจริง นี่เป็นครั้งแรกที่คุณ ทำและยังไม่มีใครมาสอนอีก ทั้งทำแป้ง ทำไส้ สุดยอด มาก! –

มู่เฉินหย่วนก็เห็นด้วยแล้วพยักหน้า“อือ ดูเหมือนว่า ผมก็มีพรสวรรค์ในการทำอาหารเหมือนกัน”

เชฟที่ได้ยินทั้งสองพูดก็ยกมุมปากขึ้น

ประธานมู่ อย่าบ้ายอเลย เดี๋ยวคุณถังให้คุณทำ อาหารครบเซ็ทแบบจัดเต็มคุณจะรู้เอง!

ถังซินอยากอยู่ดูเขาทำต่ออีกสักพัก

ออดประตูก็ดังขึ้น

มู่เฉินหย่วนพูด“ส้มน่าจะมาส่งไปเปิดประตูสิ
“ฝนตกหนักคุณยังให้คนเอาส้มมาให้ ให้คนเขา ลำบากอีกแล้ว! “ถึงถังซินจะบ่นอย่างนี้แต่ในใจมู่เฉิน หย่วนกลับอุ่นขึ้น หล่อนเดินไปเปิดอย่างไว

คนส่งของเห็นว่าคนเปิดประตูมาคือผู้หญิงก็งง”เอ๋? นี่ ใช่….ที่พักของประธานมู่หรือเปล่า? ”

“ใช่ค่ะ เขากำลังยุ่งอยู่ในครัว”ถังซินเห็นหน้าประตู มีส้มสดๆวางอยู่เต็มตะกร้าสองใบ พอได้กลิ่นก็รู้สึก ตะกละเลยหยิบขึ้นมาปอกเปลือกลูกนึง”รบกวนช่วยเอา เข้ามาให้ฉันหน่อยค่ะ”

“อ้ออ้อ โอเค”

คนส่งก็เอาตะกร้าไปวางที่ตรงมุมแล้วก็แอบมองถัง ซิน เห็นหล่อนชอบกินส้มขนาดนี้ก็คิดได้ทันทีว่าที่แท้ไม่ ใช่มู่เฉินหย่วนอยากกินแต่เป็นคุณนายมู่ที่อยากกิน!

ตอนออกไปก็พูดกับถังซินว่า”คุณนายมู่ งั้นผมไปแล้ว นะครับ ถ้าท่านอยากกินอะไรอีกก็ให้ประธานมู่โทรมาที่ สวนได้ เดี๋ยวผมเอามาส่งให้ครับ”

ถังซินยังไม่ตอบอะไร คนส่งก็ใส่เสื้อกันฝนเข้าไป

คุณนายมู่?

ก่อนหน้านี้หล่อนติดอยู่ในกับดักของมู่เฉินหย่วน หมั้น กับเขา ถูกผู้ช่วยจางเรียกว่าคุณนายมู่บ่อยๆแต่กลับ ไม่รู้สึกอะไร วันนี้พอได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกพอใจอย่างแปลกๆ

สีหน้าถังซินแดงหน่อยๆ มองผู้ชายที่อยู่ในครัวก็อดที่ จะยิ้มออกมานิดๆไม่ได้

ที่นี่นอกจากรองเท้าแตะของหล่อนก็ไม่มีรองเท้าหรือ

ของใช้ของผู้หญิงอย่างอื่นเลย หรือบางทีเขาอาจจะไม่มีแฟนใหม่ หนังสือพิมพ์นั้นก็

แค่ไร้จรรยาบรรณเอาแต่ปั่นกระแส

ถังซินชอบกินส้มนี้มาก กินไม่หยุดเลย

ตอนที่ไม่รู้ว่ากินไปเท่าไหร่แล้วมู่เฉินหย่วนก็ออกมา จากครัว ในมือถือชามซาลาเปาร้อนๆ

พอเขาเอาวางลงที่โต๊ะชา ถังซินก็หยิบซาลาเปาอย่าง ทนไม่ไหวจนโดนลวกแล้วดึงมือกลับ จนต้องเอามือไป จับติ่งหู

“หื้อ เพิ่งเอาออกมามันก็ต้องร้อนสิ”มู่เฉินหย่วนขำกับ ท่าทางของหล่อน

ถังซินจ้องเขา“คูแหละมื้อ!”

มู่เฉินหย่วนไม่สนใจ เขาหยิบซาลาเปาขึ้นมาเป่า พอ หายร้อนก็ยื่นให้หล่อน

ถังซินรับอย่างไม่เกรงใจแล้วกัดเข้าไป
เต้าหู้ด้านในยังลวกปาก ไส้เผ็ดน้อยๆ รสชาติดีอย่าง แปลกๆ

“อร่อยมากเลย! “ถังซินกัดซาลาเปาแล้วพูดอย่าง ครุมเครือ

ตอนที่กินหล่อนยังคิดว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้า ครัว ถึงจะไม่อร่อยหล่อนก็จะกินให้หมด คิดไม่ถึงว่าจะ อร่อยขนาดนี้

หล่อนกินอันนึงรับมาอีกอันนึง เหมือนตะกละ

มู่เฉินหย่วนนั่งมองหล่อนกิน เห็นมุมปากมีน้ำมันก็ หยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้หล่อน“กินช้าๆหน่อยๆ ถ้าไม่พอ เดี๋ยวผมไปทำให้อีก”

เขาทำเบาๆและพูดอย่างอ่อนโยนจนถังซินลืมกินแล้ว

เอาแต่จ้องเขา

ผู้ชายแบบนี้จะไม่ทำให้คนใจเต้นได้ไง?

ถังซินนึกถึงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ที่ห้องส่วนตัว นั่นได้ยินผู้ชายพวกนั้นพูดซุบซิบกัน ก็คิดถึงผู้ชายตรง หน้าที่โคตรหล่อนี่ บ้านรวยมหาศาลและยังทำซาลาเปา ไส้เต้าหู้ได้อร่อยขนาดนี้

เขาไม่ต้องทําอะไร แค่ยืนเฉยๆอยู่ตรงนั้นก็ต้องมีผู้ หญิงเข้าหา
คิดว่าต่อไปเขาต้องอ่อนโยนต่อผู้หญิงคนอื่นแบบ นี้ ทําซาลาเปาอร่อยๆแบบนี้ให้ผู้หญิงคนนั้น ถังซินก็ เบ้าตาแดงกินซาลาเปาไปก็น้ำตาไหลลงมาด้วยความ น้อยใจ

มู่เฉินหย่วนเห็นหล่อนร้องไห้ก็รีบเข้ามาถาม”ทำไม ร้องไห้อีกแล้ว? ซาลาเปาไม่อร่อยเหรอ? ”

“อร่อย”

“งั้นก็อย่าร้องได้ไหม? “มู่เฉินหย่วนโล่งใจแล้วพูด ไปว่า”วันนี้ผมเช็ดน้ำตาให้คุณเกลี้ยงแล้ว บอกสิคุณ ร้องไห้เยอะขนาดนี้ได้ไง? ”

ถังซินเงยหน้ามองเขาแล้วถามอย่างกระซิกว่า”คุณ มีคนรักอยู่ทุกเมืองหรือเปล่า เวลาไปเจอพวกเขาต้อง คอยระวังไม่ให้สวมแหวนผิดหรือเปล่า?

มู่เฉินหย่วนงงนิดหน่อย

“คุณมีชอบคนอายุยี่สิบ นักศึกษาใสๆหรือเปล่า?

“คุณมีรักใครสักคนแล้วรู้สึกเบื่อ สร้างวุ่นวายทั้งวัน อยากหาทางกำจัดหล่อน?
มู่เฉินหย่วนนิ่งไปแล้วยกมุมปากหน่อยๆพูดว่า”ใน สมองคุณกำลังคิดอะไร? ”

ถังซินถามต่อ“งั้นมีไหมล่ะ? ”

“ไม่มีทาง และก็ไม่มีทางฟุ่มเฟือยเวลาขนาดนั้น ผม ยุ่งมาก ไม่อยากเลี้ยงสาวไว้ทุกเมือง ยังต้องหาเวลาไป หาพวกหล่อน คอยระวังว่าจะใส่แหวนผิดหรือเปล่าและ ก็ไม่ได้สนใจนักศึกษาสาวๆยี่สิบปีพวกนั้น”

เขาพูดอีกว่า“รักใครก็ไม่เบื่อและก็ไม่คิดหาทางกำจัด หล่อนไปด้วย ถ้าคนนั้นคิดว่าเห็นเขารักใครแล้วเบื่อ งั้น ต้องเป็นเพราะไม่เคยรักหล่อนจริงจังแน่นอน”

ได้ยินดังนั้นถังซินก็โล่งใจ

ที่แท้ผู้ชายในโลกนี้ก็ต่างกัน ผู้ชายบางคนทำแบบนั้น ได้ บางคนก็ไม่ทำ

เขาเป็นคุณชายมู่ที่ดีที่สุดในโลก

“งั้นหนังสือพิมพ์นั้นล่ะ? “ถังซินถามเขาอย่างประหม่า

ติดอยู่ในใจหล่อนเสมอมา เพราะวันนั้นเห็นท่าทาง ของพวกเขาที่สนิทชิดเชื้อกันบนหนังสือพิมพ์และวันนั้น จ้าวอี้ซีนก็รับโทรศัพท์ที่ห้องประธาน

หล่อนคิดว่าเขายังรักหล่อน ไม่งั้นคงไม่เอาใจขนาดนี้ ตามใจหล่อน ระหว่างพวกขายังมีความเป็นไปได้
ถังซินจ้องเขาด้วยสายตาที่วิเคราะห์ออกมาอย่าง ชัดเจน คุณ…….อบจ้าวอี้ซืน? ”

แค่เขาอธิบาย หล่อนก็เชื่อ หล่อนสามารถจีบเขาอีก ครั้งได้และยังอยากบอกเรื่องลูกด้วย

ลูกๆจะขาดพ่อได้ไงล่ะ?

เกินความคาดหมายของหล่อน มู่เฉินหย่วนไม่ตอบ อะไร แค่ขมวดคิ้วนิดๆ ทำให้หล่อนกระวนกระวาย

สักพักนึง เขาก็เปิดปากพูดด้วยเสียงทุ้มๆมีพลัง“ถัง ซิน ผมไม่ใช่คนอายุยี่สิบ ไม่มีแรงกระตุ้นกับความคิด แบบสมัยนั้น ควรทำอะไรผมรู้ดี”