บทที่400 ฉันเอง ฉันเอง

“คุณคดว่าผมจะทำอะไร? “เขาถามหล่อน สายตา เย็นชา แต่ไม่หยุดเดินเข้ามา

ถังซินถูดกเขากดขี่จนสับสนหน่อยๆ“คุณ คุณไม่ได้ อยาก…..……..

เขาปลดกระดุมข้อมือและกระดุมเสื้อเชิ้ตอีกครั้ง ต้อง

เปลือยกายแน่ๆ หล่อนจะดูไม่ออกได้ไง!

“ทำไมพูดตะกุกตะกักอีกแล้วล่ะ? “มู่เฉินหย่วน มองผิวที่เผยออกมานิดๆจากชุดนั้น สายตาบ้าคลั่งดู ต้องการอะไรบางอย่าง

“ฉัน ฉันไม่ค่อยสบาย ต้องไปโรงพยาบาล”ผู้ชายตรง หน้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ถังซินหดไหล่ไว้ คิดได้ว่ายังทำ เรื่องไม่จบ ในใจก็กังวลขึ้นมา

หล่อนยังต้องกลับไปเอากล้องที่ห้องนั้น ไม่มีเวลามา เล่นอะไรกับเขา

เห็นเขาไม่พูดถังซินก็มองเขาอย่างระมัดระวัง“ฉัน ไม่สบายจริงๆ ไม่ได้หลอกคุณ คุณเรียกหมอมาได้ ไหม………..

มู่เฉินหย่วนมองริมฝีปากแดงๆที่เปิดปากพูดแล้วปิด ลงนั่น ยกคิ้วมองตัวเอง สายตาเหมือนมีแสงประกาย ยั่วยวนมาก
สายตาเขาหม่นลงแล้วจูบเข้าไปอย่างดุเดือด

แค่เห็นหล่อน ความใจเย็น ยับยั้งชั่งใจของเขาก็หาย

ไป!

ถังซินอยากขัดขืน แปปนึงกลับถูกเขาจูบจนดื่ม อย่างเต็มที่ในลมหายใจของเขา

ต่อมา มู่เฉินหย่วนจึงแก้มัดที่ข้อมือหล่อน

“เจ็บ คุณอย่ากัด”ฉวยโอกาสตอนที่อ้าแก ถังซินข อร้องอย่างอ่อนแรงว่า“ที่ปากมันบาง เป็นแผลแล้วน่า เกลียด คุณ คุณกัดที่อื่นไม่ได้เหรอไง?

มู่เฉินหย่วนเย้ยหยัน“ตอนนี้คุณยังคิดอีกเหรอว่าปาก จะเป็นแผลหรือเปล่า?

“.………..ใช่

พูดจบ ถังซินก็เสียใจสุดๆ

เพราะปากถูกเขากัดเละหมดจนมีกลิ่นเลือดออกมา และยังกัดช่วงกระดูกไหปลาร้าที่นุ่มๆของหล่อนลงไป อีก!

ถังซินเหมือนปลาเค็ม เหงื่อแตกจนไม่รู้ว่านอนบน เตียงนานแค่ไหนแล้ว ตอนที่มือของเขาลูบมาที่เอวของหล่อน หล่อนก็ตื่นเต้นไปหมด

“ฉันเอง! ฉันเอง! “กลัวว่าการกระทำของเขาจะ ทําร้ายลูก ถัง นรีบจับมือเขาแล้วพลิกตัวไปคร่อมเขา เผชิญหน้ากัน

พอสบตากับสายตาเขาที่กำลังตะลึงอยู่นั้น หล่อนถึงรู้ ว่ากำลังทำอะไร อายจนต้องปิดหน้า

“ฉัน จริงๆฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันฉัน…….. ซินพูดไม่ออก แก้มบางๆนั่นแดงระเรื่อ ทำอะไรไม่ถูก

หล่อนสาบาน เพราะกลัวว่าเขาจะทำให้ลูกเจ็บจริงๆ มันเป็นจริตใต้สำนึกนี่!

“โอเค คุณเริ่ม”เขามองไปที่หล่อน สายตาเหมือนมี ความเย้ยหยันหน่อยๆ

สุดท้ายก็เป็นถังซินเองที่เสียท่าให้เขา

ในห้องนั้นเงียบมาก มีแค่เสียงหอบและลมหายใจ เล็กๆของทั้งสอง

ผมถังซินเต็มไปด้วยเหงื่อ เห็นสายตาของเขาชัดเจน ที่ยังคงมีท่าทางถือตัว หล่อนก็โกรธมากจึงโอบคอเขา แล้วกัดไปที่คอเขาแรงๆ เหมือนอดไม่ได้ที่จะอยากกัด ให้ตาย
มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วหน้อยๆ

“ทำไมหนังคุณหนาขนาดนี้? “ถังซินออกแรงแล้วแต่ คอเขาก็มีแค่รอยฟัน โกรธจนต้องมองบนแต่กลับไม่มี แรง

“ที่อื่นอ่ะบาง อยากลองไหม? ”

คิ้วเขานิ่งๆ สีหน้าก็เย็นชาแต่กลับใช้เสียงเซ็กซี่พูดคำ สกปรกๆออกมา

ถังซินงง จากนั้นหน้าก็แดง

“หน้าไม่อาย”หล่อนอยากเอาหมอนปาใส่เขาแต่ไม่มี แรง หยิบไม่ขึ้นก็เลยใช้ขาเตะเขาแต่กลับถูกมือเขารวม ขาไว้

มู่เฉินหย่วนจับขาทั้งสองของหล่อนแล้วโน้มตัวจูบลง

ถังซินถูกเขาจูบไปทั้งตัวก็นิ่งและอึ้งไป

ตอนที่เขามองหล่อน หล่อนเห็นสายตาเข้มๆของ เขาแฝงอะไรมากมาย ความเกลียดชัง คิดถึงและยัง มี….ความรู้สึกลึกซึ้งนั่น

หรือหล่อนเข้าใจผิด?

พอถังซินท้องก็มีความขี้เกียจ ไม่เหมือนสมัยก่อนที่ สดใสร่าเริงและต่อต้านเขาไม่ได้
กลัวว่าเขาจะทำลูกเจ็บ หล่อนเลยเริ่มเอง ใช้มือลูบที่ หลังเขาเบาๆแล้วกระซิบที่ข้างหูเขา”ครูมู่”

เสียงนุ่มๆนั่น มู่เฉินหย่วนยิ่งเสียสติ

ไม่เจอกันนานขนาดนี้ ถังซินอยากถามว่าเขาเป็นไง บ้าง หาแฟนใหม่ได้แล้วยัง แต่หล่อนง่วงมาก ยังไม่ทัน คุยกับเขาก็หลับไป

แปปนึงมู่เฉินหย่วนก็ควบคุมอารมณ์ตัวเอง เขาก้มลง มองผู้หญิงในอ้อมกอด นิ้วมือลูบไปที่แก้มหล่อนแล้ว หยุดไปที่ไหปลาร้าแดงๆนั่นที่เขากัดลงไป

เขาเกลียดตัวเอง เลิกกันไปนานแล้ว ยังจำหล่อนได้ อีก พอเห็นหล่อนก็ไม่มีเหตุผล!

ทั้งที่ผู้หญิงคนนี้ทำร้ายเขา เดินจากไปกับชายคนอื่น

ทำไมเขายังคิดถึงหล่อน?

ทำไมต้องทิ้งงานแล้วมาที่นี่?

คิดถึงความโลเลของหล่อน สายตาของมู่เฉินหย่วน ก็ชัดเจนขึ้นมาแล้วดึงมือกลับ เปิดผ้าห่มออกแล้วไปที่ ห้องอาบน้ำ

พอเขาอาบน้ำเสร็จออกมา ออดที่ประตูก็ดังพอดี

เย่นจิ่งเหนียนรอที่หน้าห้องอยู่สองสามนาที เห็นมู่ เฉินหย่วนที่เปิดประตูนุ่งเสื้อคลุมอาบน้ำก็งงนิดหน่อยสายตามองไปที่คอเขาที่มีรอยฟันบางๆ

“ฉันรู้ว่านายมานี่มีจุดประสงค์ไม่ดี”เย่นจิ่งเหนียนส่าย หัว”หล่อนเป็นแฟนของคุณชายสองแห่งอเล็กซ์เลียร์ การกระทำของพี่สองนี่…….โจรชัดๆ!

มู่เฉินหย่วนหรี่ตามองถามเบาๆว่า“จัดการเรียบร้อย ยัง? ”

“เป็นคนของไอ้สี่ที่ติดต่อแมกซี่ไม่ให้เขาเซ็นเอกสาร นั่น”เย่นจิ่งเหนียนคิดอะไรออกก็ยิ้มออกมา”พี่สองกังวล เกินไป คุณถังซินของเราเก่งจะตาย

“เป็นหล่อนที่วางแผนหมด ให้คุณนายแมกซี่ออกไป ก่อนและให้คนรักของแมกซี่มานี่ ให้ผมคิดนะ หล่อนตั้ง กล้องไว้ที่ห้องนั้นใช่ไหม? ”

เขาไม่พูด เย่นจิ่งเหนียนก็ยิ้มออกมา “เอากล้องมาบีบ แมกซี่ เจรจากันดีๆเพราะแมกซี่กลัวถูกไล่ออกจากบ้าน การซื้อขายนี้ต้องทำ ไม่ว่าผมจะมาหรือไม่มา คุณถังก็ ไม่สน หล่อนหาลายเซ็นแบบผมเซ็นลงเอกสารตั้งนาน แล้ว หึหึ ฉลาดจริงๆ!

“กวนชิงเฟิงล่ะ? ”

“ไม่รู้”เย่นจิ่งเหนียนยืนกอดอกแล้วตอบอย่างนุ่มๆ แต่ ตอนนี้ที่โรงแรมกำลังวุ่นวาย แมกซี่ร้องเรียนกับเจ้า หน้าที่ว่ามีหนู ผู้จัดการกำลังให้ของขวัญขอโทษเขา”
เขาคนําหนูออกจากกระเป๋า

เป็นของเล่นหนูที่มีขนเหมือนจริงและดวงตาที่ฉลาด เหมือนหนูจริงๆ

เย่นจิ่งเหนียนเอาหนูยื่นให้มู่เฉินหย่วน”พี่สอง พี่ต้อง ของคุณที่ผมไปดูที่ห้องนั้นทันเวลา ไม่งั้นถ้าพนักงาน ทำความสะอาดมาเห็นแมกซี่ต้องสงสัยแน่”

“แต่ว่าพี่สอง ทำไมถึงรู้ว่าคุณถังซินจะทำอะไร? “เย่น จิ่งเหนียนขมวดคิ้วถาม“แล้วทำไมทำเวลาได้ตรง พอดี? บอกผมที! ”

“ไม่มีอะไรก็ไป”มู่เฉินหย่วนเอาหนูจากมือเขามาแล้ว จะปิดประตู

“โอเค ตอนนี้ผมไม่มีประโยชน์แล้ว ควรจะไป ไกลๆ”เย่นจิ่งเหนียนเงียบไปแปปนึง ก่อนไปก็พูด ว่า“ตอนที่จี้เจียจื้อไปห้องน้ำก็ถูกกระสุนจากนอก หน้าต่างยิงเข้ามา เขาไหวตัวทันกระสุนเลยโดนไปที่บน แขนขวา”

เขาหมุนตัวออกไป ค่อยๆก้าวเดินออกไปจน ไกล”ได้ยินว่าลูกกระสุนนั่นถูกอาบยาพิษ เขาต้องตัด แขนขวาออก หลินเฉิงจี่กับโบแนร์อยู่โรงพยาบาลเป็น เพื่อนเขา ตอนนี้ไม่ว่าง! “