บทที่394 นิตยสารไม่สวยเท่าคุณ

แปปนึงก็ถึงPartyตอนดึก

โบแนร์กับจี้เจียจื้อเปลี่ยนเป็นชุดสูทตั้งนานแล้วแล้ว จึงนั่งรถไปParty

ที่วิลล่าเลยเหลือแค่หลินเฉิงจี่กับถังซิน

ถังซินรอแม่บ้านเอาชุดมาจากบรูซและพูดกับหลิน เฉิงจี่ว่า “คุณไม่ต้องรอฉัน ไปกับพ่อคุณก็ได้นะ ฉันรู้จัก สถานที่”

“คุณคือแฟนผม ผมต้องไปกับคุณ”หลินเฉิงจีรินชาผล ไม้ให้แล้วถามเสียงทุ้ม”วันนี้ลูกเป็นเด็กดีไหม? จะรังแก คุณหรือเปล่า?”

ถังซินตอบไปอย่างเบาๆว่า “สองวันนี้พวกเขาเป็นเด็กดี คืนนี้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ยังดีที่ฉันยังไงก็ไม่อ้วน ท้อง ก็ไม่โป่งขี้มา ไม่งั้นสวมชุดราตรีไม่ได้แน่”

หลินเฉิงจี่ยิ้ม“ผมยังไม่เคยเห็นคุณอ้วนเลย อยากเห็นจัง”

“เห้ย เกินไปแล้วนะ”

ทั้งสองพูดกันไม่กี่ประโยค แม่บ้านที่ไปเอาชุดก็กลับมา

ถังซินมองชุดที่แม่บ้านถือมาแล้วพูดอย่างสงสัย ว่า“ก่อนนี้ฉันเคยลองชุด เป็นกระโปรงหางปลาสีแชมเป แขนยาวญ ทำไมคุณเอาชุดสีดำมาล่ะ? ”

“คุณบรูซบอกว่า ชุดนั้นไม่ทันระวังเลยโดนแมวของผู้ ช่วยข่วนจนขาดไปแล้วค่ะ”แม่บ้านตอบที่ห้องตัดชุดมี แค่ชุดนี้ที่เหมาะกับคุณค่ะ”

หลินเฉิงจี่พูดอย่างไม่พอใจว่า”ชุดนี้สั่งตัดสองเดือน สี กับรูปทรงก็เป็นแบบที่คุณนายสองชอบมาก ตอนนี้ชุด ขาด เขาเลยเอาชุดไหนมาแทนก็ได้เหรอ?

แม่บ้านก้มหน้าไม่กล้าพูด

“ช่างเถอะ ดูชุดก่อน”ถังซินพูดแล้วหยิบชุดจากแม่ บ้านมาเปิดดู

ทั้งชุดถูกตัดเย็บด้วยมือ เข้ารูปช่วงเอว แหวกช่วงอก และด้านหลังเปลือย ส่วนช่วงขาก็ผ่ายาวไปยันข้อเท้า เป็นชุดสุดเนี้ยบที่เผยให้เห็นรูปร่างสวยๆ

“เรียกบรูซมา! “หลินเฉิงจี่เห็นชุดนั้นสีหน้าก็มัวหมอง

ทันที

“ค่ะ”

“แม้ว่าจะโป๊ไปหน่อยแต่ตัดเย็บดีมาก”แม่บ้านไปเรียกเขา ส่วนถังซินยังมองที่ชุดนั้น”ที่ห้องเสื้อเขาก็มีชุด มากมาย ทำไมชุดนี้ถึงเข้ากับสัดส่วนฉัน? ”

พูดจบ หล่อนก็มองหลินเฉิงจื่

หลินเฉิงจี่เข้าใจที่หล่อนพูด สีหน้ายิ่งดูแย่มากขึ้น

แปปนึงบรูซก็มาถึงแล้วโค้งลงขอโทษเขาทั้งสองไม่ หยุดพร้อมกับบอกว่าชุดนั้นถูกแมวข่วนไปหมดใส่ไม่ได้ แล้ว

“เอาชุดอื่นที่หล่อนพอจะใส่ได้มาเปลี่ยน! “หลินเฉิงจื่

สั่ง

“ไม่มีค่ะ”บรูซพูดอย่างหนักใจ“ท่านก็รู้ คุณลิเลียหุ่น อ้อนแอ้นมาก ชุดที่ตัดส่วนมากก็เล็กหมด”

“ถ้าใช้ชุดที่ค่อนข้างใหญ่ไปเปลี่ยนก็ดีแต่ชุดพวกนั้น สีตกเทรนด์แล้วค่ะ เหมือนว่าคุณนายสองจะอ้วนกว่า เมื่อก่อน พวกชุดที่ค่อนข้างเล็กก็เลยแก้ไม่ได้แล้วจริงๆ”

ถังซิน”.………….

“งั้นก็โทรหาเพื่อนคุณถามว่าพวกเขามีชุดอื่นๆอยู่ไหม ตอนนี้”คำพูดของหลินเฉิงจี๋แฝงไปด้วยความโมโห“ถ้า บอกว่าไม่มีอีก ผมจะให้คุณลาออก! ”

บรูซรีบโทร“ฉันจะถามให้ค่ะ”
บรูซเดินไปที่ข้างหน้าต่างเพื่อโทรศัพท์ จากนั้นก็เดิน มาอย่างช้าๆและพูดอย่างระวังว่า“มีอยู่สองร้านที่มีชุด พอดีกับคุณนายสอง แต่ว่า…….

หลินเฉิงจี๋สีหน้าไม่ดีขมวดคิ้ว”ก็ให้พวกเขารีบเอามา สิ!

“ร้านที่ใกล้ที่สุดห่างจากนี้ชั่วโมงกว่า”บรูซพูด

เบาๆ”ถ้าสองทุ่มครึ่งPartyก็ไม่ให้เข้าแล้วค่ะ คุณชาย

สองคะ เวลาไม่ทันค่ะ”

หลินเฉิงจี่ได้ยินก็โมโห ถังซินเลยเข้าไปห้ามด้วย สีหน้าเรียบๆ”โอเค อย่าทำให้คุณบรูซลำบากใจเลย เขาก็ไม่ใช่ว่าไม่หาทางช่วย

“ชุดนี้ไม่ได้ มันโป๊ไป! “หลินเฉิงรู้ว่าหล่อนคิดอะไร จึงรีบปฏิเสธ“พวกเราไปดูตามร้านข้างทาง เพื่อจะได้มา สักชุด”

“ไม่เลือกแล้ว ชุดนี้แหละ”ถังซินพูด”ไปเลือกร้านข้าง นอกก็ไม่แน่ว่ามีไซส์ฉันไหม ถ้าฉันพลาดงานนี้น่ะจบ เลย”

“คุณรอฉัน เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนชุด

หล่อนกลับหลินเฉิงจี้ปล่อยผ่านไป หลินเฉิงจี่ได้ยิน หล่อนพูดแบบนั้นก็อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น’อย่างเงียบๆ และอดกลั้นไว้ไม่ต่อว่าครูซอีก จึงรออยู่ตรงนั้น
สิบนาทีต่อมาถังซินก็เปลี่ยนชุดเสร็จ

ชุดกับหุ่นของหล่อนเข้ากันเป็นอย่างดี เผยให้เห็นรูป ร่างผอมเพรียว พอขยับตัวขายาวๆนั่นก็เผยให้เห็นออก มาจากกระโปรง

ผิวขาวๆบางๆ ดวงตาคมเล็กน้อยมีความขี้เกียจ หน่อยๆ มีเสน่ห์และมีชีวิตชีวาอย่ามาก

หล่อนลงบันไดมาเหมือนกับเจ้าหญิงที่สูงส่ง

หลินเฉิงจี๋จ้องไม่ละสายตา อดไม่ได้ที่จะให้หล่อนมา เป็นของตัวเอง

พอลงมาถังซินก็ยิ้มให้กับบรูซ”คุณบรูซตัดเย็บดีมาก พอใส่ชุดนี้ ฉันก็คิดว่าตัวเองอัพเกรดขึ้นมาทันที

“ที่ไหนล่ะ เป็นคุณนายสองที่สวยมากพอเลยทำให้ชุด นี้สวยไปด้วย”

“ขอบคุณค่ะ”

ถังซินรับกระเป๋าจากแม่บ้าน หันไปเห็นหลินเฉิงจื่ ยังยืนอยู่ตรงนั้นมองตัวเองอย่างล่องลอย ดวงตาสีฟ้า เหมือนน้ำทะเลมีแรงดึงดูดบางอย่าง

หล่อนไม่ได้ถูกล่อใจจึงโบกมือไปที่หน้าเขา

“หลินเฉิงจี๋? ไปกันเถอะ”
หลินเฉิงจี่ได้สติก็มองดวงตาคู่นั้นของหล่อนอย่างลึก ซึ้ง”ยินยิน วันนี้คุณ……สวยมาก”

“สรุปจะไปไหม? “ถังซินเขย่าโทรศัพท์ไปที่เขาสาย มากแล้ว”

“โอเค”

ถังซินออกไปก่อน

หล่อนหมุนตัว หลินเฉิงจี๋ก็มองด้านหลังขาวนวลของ หล่อน แผ่นหลังทั้งหมดเกือบจะเปลือยออก

กระดูกแผ่นหลังที่สวยงามนั้นยังแอบเห็นเอวเล็กนั่นๆ

หลินเฉิงจี้รู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว รีบก้าวเท้าใหญ่เดิน เข้าไปแล้วเอาเสื้อคลุมหล่อน และให้แม่บ้านขึ้นไปหยิบ ผ้าคลุมไหล่สีเดียวกับชุดมาให้

ถังซินพูด“ผ้าคลุมไหล่ไม่ต้องแล้วมั้ง แบบนี้ดี มาก…………..”

“ไม่ดี! “หลินเฉิงจี้พูดตัดบทหล่อน”ที่นั่นคนเยอะมาก ผมกลัวมองไม่เห็นคุณ ถ้าไม่ออกไปซื้อชุดก็ต้องใส่ผ้า คลุมนี้ ไม่งั้นก็ไม่ต้องพูด

พอคิดว่าคนในนั้นมากมายจะมองหล่อน เขาก็ทนไม่

ไหว
กลัวว่าจะสาย ถังซินเลยต้องยอม

รถถึงหน้าประตูนานแล้ว เป็นรถตู้Rolls-Royceสุดหรู เหมือนบ้านเล็กๆ ถังซินกับหลินเฉิงจี่ขึ้นรถ ช่างเสริม สวยก็รีบทำผมให้ถังซิน

หลินเฉิงจี๋นั่งตรงข้ามพวกเขา แปปนึงก็หยิบของออก มาแทนช่าง เขาจ้องถังซินอย่างไม่ละสายตาและไม่กระ พริบตาเหมือนจะมองอยู่อย่างนี้ตลอดไป

ถังซินที่ไม่ตั้งใจจะเหลียวมองก็ยังเห็นเขาจ้องอยู่จึง รู้สึกอึดอัด”คุณดูนิตยสารไม่ได้เหรอ? ”

“นิตยสารไม่สวยเท่าคุณ”หลินเฉิงจี้พูดทุ้มๆอย่างอ่อนโยน

ถังซินหน้าแดงระเรื่อ

หล่อนไอออกมาเพื่อเปลี่ยนความสนใจของ เขา“นอกจากแมกซี่ คนในรายชื่อต่างเจรจาหมดแล้ว ถึงตอนนั้นฉันค่อยคุยกับแมกซี่”

“เดี๋ยวผมคุยกับเขา”หลินเฉิง รู้ว่าช่วงนี้หล่อนเหนื่อย ไม่อยากให้หล่อนลำบากอีก“คุณคิดเห็นยังไงบอกผม ก่อนได้”