บทที่392 ตอนที่ใส่ยา ใช้มือซ้ายหรือขวา

“อีกอย่าง ประจำเดือนของคุณหลี่มาเป็นปกติ ก็แค่ หมดไปก่อนสองวัน และเป็นคุณเจียน่าที่ให้ฉันบอกกับ คุณว่าคุณหลี่มีความผิดปกติในมดลูก ประจำเดือนเลย มาผิดปกติ”

สีหน้าของเจียน่าเปลี่ยนไปพูดออกมาเสียงดัง เธอพูด อะไรมั่วซั่ว——”

ลู่เหวินซูเหลือบมองหล่อน เจียน่าตกใจถอยหลังไป พูดอะไรออกมาไม่ออกอีก

“มีอีกไหม? ”

“ยัง ยังมีค่ะ”ชิงเหอพูดครวญครางต่อ”มีครั้งนึงคุณ หลี่มีไข้สูงมาก ฉันจะโทรหาคุณแต่คุณเจียน่าไม่ให้ ฉันรบกวนคุณ ฉันอยากให้หมอมาตรวจแต่หล่อนก็ไม่ อนุญาต”

“คุณเจียน่าให้ฉันไปทำงาน ทุกมื้อให้เอาอาหารวางไว้ ที่หน้าประตูแล้วให้คุณหลี่มาหยิบเอง ที่จริงไม่ใช่คุณ หลี่ที่เลือกกินแต่คุณเจียน่าสั่งให้พวกเราทำน้อยๆ พวก เราทำตามหล่อนก็จะให้เงิน ไม่ทำตามก็จะตบตีพวก เราแล้วบอกว่าหล่อนคือเจ้านายที่นี่ พวกเราต้องเชื่อฟัง หล่อน”

การแสดงสีหน้าของลู่เหวินซูยังเหมือนเดิมแต่ในใจ กลับพุ่งพรวดเหมือนจะอยากฆ่าเจียน่า
เขาถาม มีคุณที่ช่วยหล่อนทำ?

“ยังมีหล่อน หล่อนแล้วก็หล่อนต่างก็รับเงินคุณเจียน่ า”ชิงเหอชี้เหล่าแม่บ้านสองสามคนนั่น”ช่วงนี้มีพวกเราที่ ผลัดกันให้คุณหลี่ทาน

“คุณชายลู่ หล่อนกำลังใส่ร้ายฉัน! “เจียน่ารีบวิ่งเข้า มาอธิบาย”ฉันกับคุณหลี่ไม่เคยบาดหมางกัน ไม่มีทาง ทำเรื่องนี้แน่ พวกเขาใส่ร้ายฉัน!

“คุณลู่ คุณต้องเชื่อฉันนะคะ ฉันพูดจริงค่ะ ! “หล่อน ยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว“ถ้าฉันทำเรื่องนี้ ครอบครัวฉันจะ ต้องไม่ตายดี! ”

ลู่เหวินซูตบหน้าหล่อนแล้วยิ้ม“ผมยังไม่พูดเลยว่าไม่ เชื่อคุณ จะรีบสาบานทำไม? อีกอย่างแม่บ้านเป็นคนทำ สาบานแล้วมีประโยชน์ไหม? ”

เจียน่าโดนเขาจ้องตัวเย็นเฉียบไปทั้งตัว

หล่อนสงบสติอารมณ์ตัวเองพูดว่า ไม่ว่าแม่บ้านจะพูด ยังไง ทาวเฮ้าส์ไม่มีกล้อง บอกไปว่าตัวเองโนใส่ร้ายก็ จบแล้ว

“ที่ชิงเหอพูดคือความจริง เรื่องนี้คุณเจียน่าใช้พวก เราทําค่ะ”

“ใช่ค่ะคุณลู่ พวกเราไม่ทำหล่อนก็จะตบตี”
“คุณลู่ ไม่ใช่ว่าพวกเราสร้างความลำบากให้คุณหลี่ เป็นคุณเจียน่าที่เทียบคุณหลี่ไม่ได้”

ที่จริงเหล่าแม่บ้านกลัวลู่เหวินซู พอเห็นซิงเหอพูด ระบายออกมาก็ช่วยๆกันพูด หวังว่าลู่เหวินซูจะตระหนัก ได้

สีหน้าของเจียน่าขาวซีดแปปนึงก็ทําท่าทางเป็นคน โดนกระท่า“โอเค พวกเธอบอกว่าฉันด่าว่าตบตีพวกเธอ รังแกคุณหลี่ หลักฐานล่ะ? พวกเธอบาดเจ็บตรงไหน บ้าง เอามาพิสูจน์สิ? ”

เห็นเหล่าแม่บ้านพูดไม่ออก เจียน่าก็ยิ่งมั่นใจแล้วก็ ยิ่งเชิดใส่มากขึ้น“หลักฐานก็ไม่มีกัน ใส่ร้ายฉัน ใส่ร้าย ป้ายสี! ”

“มี เงินที่คุณให้พวกเรา”แม่บ้านคนหนึ่งพูดแล้วเอาเงิน ออกมาจากกระเป๋า”นี่วันก่อนคุณให้ฉันไปปิดวาล์วน้ำ ร้อนห้องคุณหลี่แล้วก็ให้ฉันมา”

สายตาลู่เหวินซูหม่นมัวไป

เจียน่าหัวเราะขึ้นมา“ฉันต้องการอะไรแค่เรียกคน มาส่งก็ได้แล้ว ไม่ต้องออกไปไหน แล้วในกระเป๋าจะมี เงินสดเยอะขนาดนั้นได้ไง!”

แม่บ้านรีบพูด“นี่คุณให้ฉันมา ด้านบนยังมีรอยนิ้วมือ!

“โอเค งั้นพวกเราให้คุณชายลู่มาคนมาตรวจสอบดู ว่าด้านบนนี้มีรอยนิ้วมือไหม”เจียน่าพูดอย่างไม่รีบร้อน มั่นใจอย่างมาก

ดีที่หล่อนรู้สึกว่าสัมผัสกับเหล่าแม่บ้านแล้วสกปรก ทุกครั้งที่ให้เงินเลยสวมถุงมือ

พระเจ้าช่วยหล่อนจริงๆ!

คำพูดของหล่อนทำให้แม่บ้านต่างพูดไม่ออก ที่นี่ก็ ไม่มีกล้องวงจรปิด พวกหล่อนโกรธจนตาแดง

เจียน่ายิ้มอย่างมั่นใจแล้วพูดกับลู่เหวินซูอย่างน่า สงสารว่า“คุณชายลู่ดูสิ พวกหล่อนกล่าวหาฉัน บอกว่า ฉันแกล้งคุณหลี่ รังแกพวกหล่อน คุณต้องช่วยฉันนะ”

ลู่เหวินซูกลับเงยหน้ามองขึ้นไปบนเพดานตรงไฟ สไตล์ยุโรปอันสวยงามหรูหรา

หลังจากมองอยู่แปปนึงเขาก็หันไปสั่งแม่บ้านว่า “เอา บันไดมาแล้วหยิบของในโคมไฟนั่นออกมา

เจียน่าหน้าชาแล้วมองไปที่โคมไฟนั่น แต่โคมไฟ นั่นหรูหราเกินไป หล่อนมองไม่ออกว่าคืออะไร แต่พอ หล่อนทายออกมาว่าคืออะไรในใจก็เต้นอย่างบ้าคลั่ง

แม่บ้านสองคนไปเอาบันไดเข้ามาแล้ววางอยู่ตรงด้านล่างโคมไฟ

แม่บ้านคนนึงปีนขึ้นไปแล้วหยิบกล่องสีดำเล็กๆดาน ในนั้นเอามาให้เขา

ลู่เหวินซูถือกล่องดำนั่นอย่างลวกๆหลังจากรอแม่บ้าน เอาโน๊ตบุ๊คมาก็เสียบเข้าไป แล้วรอทำงานแปปนึงหน้า จอก็มีภาพในห้องโถงใหญ่ขึ้นมา

เขาเปิดไปหน้าที่เจียน่ามาวันแรก เปิดเสียงดังและ ความเร็วปกติ

มีหลี่ซูเจ๋ทำอาหารอยู่ด้านล่างแล้วก็ล้มไปแล้วเจียน่ าก็สั่งแม่บ้าน แล้วหล่อนก็เรียกให้พี่น้องมาเล่นไพ่ แม่ บ้านรีบไปโทรหาลู่เหวินซูแต่กลับถูกเจียน่าห้าม

ตอนที่เล่นไพ่ เจียน่าคุยกับพี่น้องอยู่ พี่น้องของหล่อน ให้หล่อนซื้ออาหารที่หมดอายุให้หลี่ซูเจ๋และเจียน่าก็สั่ง ให้แม่บ้านไปหยิบยาคุมที่ห้องตัวเองเพื่อใส่เข้าไปในนม

ลู่เหวินซูที่ดูอยู่ตาแดงขึ้นมา

เขาไม่รู้เลย ช่วงเวลาที่เขาไม่อยู่นี้ผู้หญิงคนนั้นจะอยู่ อย่างอนาถ

ไม่น่าล่ะหล่อนนับวันยิ่งผอมลง ไม่ใช่ว่าเลือกกินแต่ แม่บ้านให้กินน้อยมาก ไม่มีโภชนาการ เป็นเพราะหล่อน บอกแม่บ้านพวกนั้นไปหล่อนอยู่ชั้นสามตลอดเวลา ไม่มี ทางลงมา
เจียน่าคิดไม่ถึงว่าด้านในนั้นจะมีกล้อง พอเห็นแบบนี้ ก็ตกใจกลัว

ทั้งแขนทั้งขาเย็นไปหมดแล้วพูดตะกุกตะกัก ว่า”คุณชายลู่ตอนนั้นฉันโง่เอง ฉันอิจฉาหล่อนเลยทำ เรื่องแบบนี้………อา! ”

ลู่เหวินซูเดินเข้ามา

แปปนึงก็เดินเข้ามาถึงแล้วใช้มือบีบคอหล่อนกัดฟัน พูดว่า”ผมเอาเงินมาให้คุณ คุณยังบ้ามากล้าหาเรื่องผม ทําคนของผม!

เขาใช้แรงจนเจียน่าหายใจไม่ออก พยายามปัดมือ ออกอย่างสุดชีวิต ขาทั้งสองแกว่งไปมา

“คุณ คุณชายลู่….ฉันผิดไปแล้ว..………….

“ความผิดไม่ใช่พูดออกมา! “ลู่เหวินซูพูดอย่างโกรธ

นึกถึงท่าทางที่หลี่ซูเจ๋อ่อนแรงนั่นในใจเขาก็เจ็บปวด ขึ้นมา โทษตัวเองไม่มีเหตุผลที่ทำร้ายหล่อน

“ชิงเหอใช่ไหม? “ลู่เหวินซูมองชิงเหอที่ยังอยู่ที่พื้น แล้วถามหล่อน“ตอบผมมาดีๆมือข้างไหนที่คุณใส่ยาลง ไปในนม? ”

“คุณลู่ ปล่อยฉันไปเถอะนะ..………….
“ตอบผม!

ชิงเหอถูกตวาดตกใจจนตัวสั่น”ขวา มือขวา

ลู่เหวินซูจับมือขวาของเจียน่าแล้วหั่นมีดหั่นกระดูกลงไป

แผลเรียบๆนั้นมีแค่เลือดด้านบน

“โอ้ย! “เจียน่าร้องอย่างอนาถ เจ็บไปทั้งตัวจน กระตุก

ลู่เหวินซูทิ้งมีดลงแล้วตบไปที่หน้าหล่อนแรงๆ มองไป ด้วยสายตาเย็นชานั่น“วันๆอยู่บ้านเฉยๆได้เงินมากลับ ไม่ชอบ มาลองดีกับผมคุณคิดว่าคุณคือใคร? ”

“ผมจะดู คุณยังทำอะไรได้อีกไหม! “เขาลุกขึ้นมา แล้วสั่งแม่บ้านว่า”เอาขาทั้งสองของหล่อนออกแล้วทิ้ง ลงขยะ แล้วพวกคุณก็ไปเก็บของ!”

“ค่ะ คุณลู่! “แม่บ้านรีบตอบแล้วถอนหายใจออกมา

ลู่เหวินซูขึ้นไปแล้วเดินไปที่หน้าห้องนอน กลัวหลี่ซูเจ๋ ตื่น กลัวหล่อนไม่สนตัวเอง