บทที่369 สงครามปากบนโต๊ะอาหาร

“พ่อ ผมผิดเอง ผมไปทำร้ายหล่อน”หลินเฉิงจี้รีบ พูด“อย่าโทษหล่อนเลย อีกอย่างตอนนี้พวกเราก็คืนดี กันแล้ว”

“คืนดีแล้วไง! “ชายคนนี้พูดด้วยความโกรธ”ยัยผู้ หญิงคนนี้ใจร้ายทำให้ลูกเข้าคุกได้ ไม่ช้าก็เร็วลูกจะ ต้องตายข้างๆหล่อน!

หลินเฉิงจื่อยากพูดมากว่า : “หรือว่าต้องเรียนรู้จาก พ่อล่ะ บังคับขู่เข็ญแย่งคนของคนอื่นมา?

สุดท้ายเขาได้ก็พูดออกไปด้วยความเหี้ยมโหด ว่า “หล่อนอ่อนโยนจิตใจดี พ่อลองรู้จักก็จะรู้ ฉลาดอีก ช่วยผมทํางานได้

ใบหน้าของชายคนนั้นยังหมองหม่น

“พ่อ หล่อนมานี่ครั้งแรก ไว้หน้าหล่อนสักหน่อย”หลิน เฉิงจื่มองไปที่ถังซินให้ความเชื่อมั่นหล่อน“ผมบอก หม้อนเสมอมาว่าพ่อคุยง่ายใจดี เจ็บจัง”

เพราะเป็นลูกชายสุดที่รัก มองไปที่เขาแล้วจึงยื่นมือ ไปจับมือถังซินอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

“ผมคือพ่อของColbert โบแนร์ อเล็กซ์เลียร์”

โบแนร์กวักมือเรียกหลินเฉิงจี๋ ทั้งสองเดินเข้าไปที่ห้องทานข้าวพ่อถามเขาอย่างใส่ใจเหมือนทุกครั้ง ว่า”บอกพ่อมาสิ ธุรกิจที่เอเชียเติบโตไปถึงไหนแล้ว”

ไม่สนใจถังซิน

ถังซินไม่ได้ไม่พอใจอะไร หล่อนเม้มปากตามไปที่ ห้องทานข้าว

จริงๆก็เป็นหล่อนที่เอาหลินเฉิงจี่เข้าคุก ทิ้งบาดแผล ให้เขา ถ้าพ่อเขาจะไม่พอใจก็สมควรแล้ว

ตอนที่กินข้าว ถังซินก็ฟังพวกเขาสองคนคุยกันอย่าง เงียบๆ หล่อนพบว่านอกจากเรื่องที่เขาทำแม่ของหลิน เฉิงจี๋เรื่องนั้นแล้ว เรื่องอื่นๆเขาก็เป็นพ่อที่ดี

หลังจากคุยไปสักพักโบแนร์ก็ถามหลินเฉิงจี่”ครั้งนี้ กลับมาอยู่กี่วันล่ะ? ”

“ธุรกิจที่เอเชียยังไม่รีบร้อนที่จะขยาย ครั้งนี้ผมอยาก อยู่นานสักหน่อย”หลินเฉิงจี๋มองไปที่ถังซิน มุมปากยิ้ม ขึ้น“ผมอยากพายินยินเที่ยวประเทศY”

โบแนร์ไม่ค่อยพอใจ แต่ว่าพอรู้ว่าหลินเฉิงจี๋จะอยู่ที่ ประเทศYก็พยักหน้าอย่าพอใจว่า“โอเค พวกเธอจะไป เที่ยวไหนก็ได้! รอเที่ยวเสร็จไปก็ช่วยที่บริษัท”

“พ่อครับ ผมกลับมาครั้งนี้ยังมีอีกเรื่อง..………

หลินเฉิงจื่อยากพูดอะไรออกมาก็เงียบไป”พ่อ พ่อลืมที่เคยพูดไป ให้พวกเราฝึกลงทุนเปิดบริษัทเอง ไม่ให้ใช้ คอนเนคชั่นของพ่อไม่ใช่เหรอ? ”

คำพูดนั้นเข้ามาใกล้ๆก็มีรูปร่างสูงยาวเดินเข้ามา

จี้เจียจื้อสวมชุดสูทสามเซ็ตสีดำ เสื้อนอกยื่นให้แม่ บ้าน เหลือแต่เสื้อกั๊กเชิ้ตสีดำ รูปร่างแข็งแรงสวยงาม ริมฝีปากเรียวบางยิ้มขึ้น

เขายืนอยู่ตรงนั้นเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก็ทำให้คนรู้สึก ถึงท่าทางแบบเจ้าชายผู้มั่งคั่ง

จี้เจียจื้อพูดยิ้มๆว่า: “พ่อ ผมรู้ว่าพ่อรักColbertมาก กลัวว่าความสามารถเขาจะไม่ดี แต่ผมก็ลูกพ่อนะ พ่อ ให้น้องไปฝึกงานที่บริษัทแล้วได้ให้ผมด้วยเปล่า? ”

“น้องไม่เก่งเท่าลูก น้องยังเด็ก”โบแนร์ไม่คิดว่าตัวเอง ลำเอียงจึงพูดว่า : “หลายปีนี้ลูกก็เอามูลค่าของบริษัท ไปจากพ่อเยอะแล้ว มากกว่าน้องอีก”

“พ่อ นั่นมันคือสิ่งที่ผมควรได้รับ”จี้เจียจื้อมาที่โต๊ะ อาหารนั่งตรงข้ามหลินเฉิงจี๋“โทรที่มันไม่ขยัน แต่ถ้าพ่อ ให้คอนเนคชั่นมันผมก็ควรได้ด้วย”

โบแนร์โบกมือ“ได้ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้คนจัดการ

ถังซินเตะขาหลินเฉิงจี่ที่ใต้โต๊ะพูดเบาๆว่า: “ปฏิเสธ ไป รอพวกเราได้อำนาจดูแลมรดกอเล็กซ์เลียร์คืนค่อย ว่าอีกที ไม่งั้นจะเป็นจุกแข็งของจี้เจียจื้อ”
หล่อนไม่อยากให้เพิ่งมาที่ประเทศY แผนยังไม่ไป ไหนก็ถูกไปอยู่ในมือของจี้เจียจื้อหมด

ถึงถังซินไม่บอก หลินเฉิงจี๋ก็ตระหนักได้ถึงข้อดีข้อ เสีย

เขาพูดกับโบแนร์”พ่อ ไม่ต้องหรอก ธุรกิจผมที่ เอเชียยังไม่พัฒนาแต่บริษัทที่ประเทศYนี้ต่างก็ได้ผล ตอบแทนดี ปีก่อนก็มีบริษัทนึงเข้าตลาดแล้ว เดี๋ยวช่วง นี้ผมจะให้คนเอารายการบัญชีมาให้พ่อดู พี่พูดถูก พวก เราต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง ถ้าได้พ่อช่วยก็ไม่มีความ หมายอะไร”

“สมกับเป็นลูกพ่อ พ่อรู้ว่าลูกทำได้! “โบแนร์หัวเรา เสียงดังท่าทางมีความสุข

จี้เจียจื้อมองฉากพ่อลูก สายตาก็แฝงไปด้วยรอยยิ้ม

แม่บ้านเอาอาหารมาเสิร์ฟให้จี้เจียจื้อ

โบแนร์ถามเขาสองสามประโยคด้วยความใส่ใจ ตอน ที่เผลอหันไปเจอถังซินสีหน้าก็ไม่มีความพอใจแฝง อยู่”ไซเลส์ นี่คือคุณถัง..…………..

“คุณถัง ผมรู้จัก”จี้เจียจื้อตัดบทโบแนร์ เงยมองถัง ซิน”เป็นแฟนColbert นึกไม่ถึงว่าจะมาที่บ้าน”

หลินเฉิงจี๋พูด“แฟนผม แน่นอนว่าอยากพามาให้พ่อดู”
“พวกนายเลิกกันกี่ปียังกลับมาคบกันได้ น่าอิจฉา จริงๆ”จี้เจียจื้อยิ้มเบาๆ”ที่ผมแปลกใจมากที่สุดก็ถือคุณ ถัง เคยแต่งงานละรอบนึงเคยคบกับประธานมู่ของบริ ษัทมู่ซื่อ อีกไม่นานน่าจะแต่งเข้าตระกูลอเล็กซ์เลียร์ สุด ยอดจริง!

โบแนร์ได้ยินก็เปลี่ยนไป ในใจตำหนิถังซินหน่อยๆ หลินเฉิงจี๋หน้าจ๋อยไป อยากพูดอะไรออกมา

ถังซินกลับรีบห้ามเขาแล้วยิ้มไปที่จี้เจียจื้อ คุณ ชายไซเลส์ ฉันต้องอธิบายนิดนึงนะคะ หลังจากฉัน กับColbertเลิกกัน ฉันถึงแต่งงานค่ะ”

“ส่วนเรื่องที่ฉันคบกับประธานมู่ก็ตอนที่ฉันหย่ากับ สามีเก่า เป็นอิสระแล้วจะหาแฟนใหม่คงไม่ผิดกฎหมาย อะไรใช่ไหมคะ? ทำไมได้ยินน้ำเสียงคุณเหมือนกำลัง ตำหนิฉันอยู่เลยล่ะ?

“Colbertเป็นน้องผม”จี้เจียจื้อพูดอย่างเรียบๆ ก่อน หน้านี้คุณทำเรื่องพวกนั้นต่อColbert ผมรู้ทุกอย่างผม แค่สงสารน้อง”

ถังซินพยักหน้า“ใช่ ฉันยอมรับว่าฉันทำร้ายColbert ตอนนี้ก็ยังเสียใจที่ทำแบบนั้นไป แต่คุณบอกว่าสงสาร เขา ฉันไม่คิดอย่างนั้นน่ะสิ”

“ถ้าคุณรักเขาจริง ตอนที่ฉันเอาเขาเข้าคุก คุณควร ช่วยเขาออกมาไม่ให้ตัวเขามีมลทิน”
จี้เจียจื้อที่กินอยู่ก็หยุดไปแล้วมองมา

ถังซินก้มมองเขาแปปนึงแล้วพูดต่อว่า“คุณไม่ได้ไป ช่วย แล้วทำไมกล้าพูดว่าห่วงเขาล่ะ? ฉันดูท่าทางคุณ ดีใจ ยังไงทายาทอเล็กซ์เลียร์ก็มีแค่คุณกับColbert ถ้า ตัวเขามีมลทินเยอะนักการเมืองเหล่านั้นก็คงไม่ค่อย ชอบ ชื่อของคุณก็คงขยับขึ้นมาก็จะได้อเล็กซ์เลียร์ง่าย ขึ้น”

“ปากคุณถังนี่ช่างพูดมากเสียจริง”จี้เจียจื้อจ้อง ถังซินสายตาเผยให้เห็นรอยยิ้มเย็นชา“ผมเห็นคุณ กับColbertคบกันเหมือนจะทำให้หายนะ”

ถังซินรักษามารยาทโดยการยิ้มน้อยๆ“ฉันเป็นคน ตรงๆ คุณไม่สนิทกับฉัน อาจจะไม่ชิน ฉันกับColbertคือ คนรักกัน ระหว่างเราสองคนไม่มีอะไรปิดบัง เขาให้ เกียรติฉันและทุกอย่างที่ฉันทำ ถ้าเขาคิดว่าฉันไม่ดี พวกเราก็คงไม่ได้คบกันหรอก”

หล่อนหัวไว พูดอังกฤษคล่อง เร็ว ด้วยใบหน้ายิ้ม เหมือนว่าจี้เจียจื้อยั่วหล่อนก่อน พอหล่อนสู้กลับ เอาตัว เองไปอยู่จุดเดียวกับเขาได้อย่างไม่อาย

ที่จริงโบแนร์มีอคติกับถังซิน แต่เห็นหล่อนต่อกรกับจี้ เจียจื้อแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองหล่อนอย่างจริงใจ

ผู้หญิงที่ลูกเขาพามาเหมือนจะมีบางอย่าง

“พอเถอะ กินข้าวได้แล้ว”โบแนร์พูด ถือว่าช่วยชีวิตถึงจี้เจียจื้อหน้าตึงไม่พูดอะไรออกมา