บทที่368 สถานะคือ……แฟนสาว

จงเซิงแอบบ่น ผู้หญิงคนนี้ช่างฉลาดจริง

มีหล่อนช่วย หลินเฉิงจี๋จะแย่งชิงมรดกคืนเหมือนจะ ไม่ยากแล้วแหละ

จากสนามบินประเทศFถึงสนามบินประเทศY ใช้เวลา นานกว่าสิบชั่วโมงและยังต้องเปลี่ยนเครื่อง ดีที่พวกเขา เปลี่ยนเครื่องไว อีกแค่สามชั่วโมงก็จะถึง

ก่อนหน้านี้ถังซินหลับตลอดบนเครื่อง แต่พอเปลี่ยน เครื่องก็ไม่ได้หลับหล่อนใส่หูฟังดูข่าวไปกว่าสองชั่วโมง

เสียงที่ผู้ประกาศข่าวพูดออกมาเป็นการประชุม เศรษฐกิจโลกครั้งที่สี่สิบสาม บริษัทที่มีชื่อเสียงระดับ โลกต่างมารวมกันที่นี่เพื่อพูดคุยปัญหาของเศรษฐกิจ เป็นต้น

พวกนี้คือกลุ่มบางกลุ่มหรือสถานีได้รับช่างภาพมือ อาชีพที่ถ่ายภาพสวยมาก ชัดจนมองเห็นหน้าพวกเขา ชัดเจน

ผู้ชายสูงยาวนั่นที่เข้ามาสุดท้ายทําให้เบ้าตาถึง น แดงหน่อยๆ

มู่เฉินหย่วนตอนนี้หล่อนยังไม่รู้จัก

ใบหน้าของเขามีมารยาทแฝงหน่อยๆ ยิ้มบางๆ สูทสีดำนั่นเพิ่มภาพลักษณ์ให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงเขา ดึงเก้าอี้นั่งข้างผู้ชายสูงอายุคนนึง

ตั้งแต่เข้ามายันเปิดประชุม มู่เฉินหย่วนเสียงทุ้มต่ำ ตลอด ร่างกายเฉียบคม

ในนั้นไม่ว่าจะมีคนหนุ่มแค่ไหน ทุกคนที่อยู่ด้านหน้า เขากลับดูหมองไปนิดๆ เหมือนว่าไม่ว่าจะแต่งยังไงกลับ ไม่มีออร่าแบบเขา

หลังจากพูดคุยกันนานแล้ว บรรยากาศก็ผ่อนคลาย ทุกคนเริ่มดูเหนื่อย ต่างพูดคุยรับฟังกันเหมือนเพื่อน

กล้องก็แพลยมาที่มู่เฉินหย่วน

คนสูงอายุนั่นกำลังคุยกับเขาเอาพาสปอร์ตให้เขาดู บอกว่าเด็กวาดรูปลงไป ต้องรอพาสปอร์ตอันใหม่ถึงจะ กลับประเทศได้

มู่เฉินหย่วนขำเสียงทุ้ม“เด็กอ่ะนะ ก็ดื้อแบบนี้แหล ทำ เล่มใหม่ก็ใช้ได้อีกไม่นาน”

“ผมสี่สิบแล้วถึงมีลูกสาว ไม่เอาใจก็ไม่ได้”ชายสูงอายุ พูดแล้วถามเขาว่า”คุณน่าจะแต่งงานนานแล้วสินะ มีลูก ยัง? ”

“ไม่มีครับ”

“เป็นไปไม่ได้ หรือสเปคคุณตั้งไว้สูงเกิน? ”
“ผมไม่ควรตั้งสูงเหรอ? “มู่เฉินหย่วนยิ้มเบาๆเหมือน ไม่สนใจ”แต่งงานมีลูกไม่สนุกเท่าทำงาน

ชายสูงอายุโบกมือ”ไม่น่า มีแรกผมก็คิดงี้ ต่อมาถึงคิด ว่าสนุกมาพอแล้ว บริษัทก็ใหญ่แล้ว เงินก็เยอะแต่ไม่มี ความหมายอะไร ชีวิตคนนะ นอกจากความสุขตัวเอง แล้วก็ต้องมีลูก มองเขาเติบโตก็เป็นความสุขอย่างนึง”

มู่เฉินหย่วนลูบคิ้ว“คุณบิฟิตครับ นี่เป็นการประชุม ทางเศรษฐกิจนะ

“ประชุมนานไปแล้ว ผมเหนื่อย”ชายสูงอายุพูด เขา เห็นกล้องแพลนมาที่พวกเขา ก็หรี่ตามองทักทายและ แสดงความรักไปว่า”ที่รักเห็นผมไหม? รอพาสปอร์ต เสร็จเดี๋ยวกลับไป ลูกดื้อไหม ได้ถีบคุณบ้างไหม? ”

ทางนั้นมีเสียงหัวเราะออกมา เหมือนช่างกล้องก็กำลัง หัวเราะ

มู่เฉินหย่วนเอนหลังพิงลงไปเห็นแค่ครึ่งตัว“คุณบิฟิต นี่อาจจะถูกตัดต่อเข้าไปนะ”

“ไม่เป็นไร ตัดต่อไปสิ สามปีมีครั้ง แปปนึงทุกคนก็ลืม แล้ว! ”

เห็นสีหน้าของมู่เฉินหย่วนที่แสดงออกมาว่าทำอะไร ไม่ถูกนั้นเหมือนกำลังพูดว่า’ตอนที่เลือดที่นั่งไม่น่ามานั่ง ข้างเขาเลย’ถังซินก็อดขำไม่ได้
หล่อนยังคิดว่าคนที่มาประชุมน่าจะมีแต่คนขรึมๆ

การประชุมนี้ใกล้จบแล้ว ผู้คนเริ่มทยอยออกไปก็มี ช่างกล้องตามไปเพื่อจะถามความเห็นและก็ถามมู่เฉิน หย่วนด้วย

เฉินหย่วนตอบไปอย่างนิ่งๆ ถังซินยกมือขึ้นมาจับไป ที่ใบหน้าเขาในหน้าจอนั่นอย่างเสียสติ ในใจรู้สึกเจ็บ

พี่สอง ฉันคิดถึงคุณจัง

ตอนที่บินถึงประเทศYก็ทุ่มนึงแล้ว

จงเซิงติดต่อให้คนมารับ หลังออกจากเกทก็คุ้มกันทั้ง สองขึ้นรถ

ทำให้ถังซินคิดว่าตัวเองอยู่ในฉากสงครามเลย

ถังซินอดไม่ได้จึงพูดว่า “คุณไม่ต้องอกสั่นขวัญแขวน พอเข้าประเทศY จี้เจียจื้อกลับไม่กล้าทำอะไร คุณทำ ฉันตกใจมาก”

หลินเฉิงจี๋เหลือบมองจงเซิง“เขาแบบนี้หล่ะ อะไรที่ ควรห่วงไม่ห่วง ไม่ควรห่วงกลับกังวล คืนนี้ไม่ให้เขากิน ข้าว”

จงเซิง“

รถขับรถอย่างไว แปปนึงก็ถึงใจกลางเมืองของประเทศYแล้วไปที่เขตตอนใต้ ถังซินก็ค่อยค่อยมอง เห็นคฤหาสน์สวยงามตรงหน้า

เมื่อก่อนที่คบกับหลินเฉิงจี่ไม่เคยมาบ้านเขาเลย ครั้ง นี้ได้มาแล้ว

สถาปัตย์ของแต่ละประเทศไม่เหมือนกัน ที่พักของ ตระกูลมู่ดูโบราณมีกลิ่นอายความขลัง ส่วนคฤหาสน์อ เล็กซ์เลียร์เหมือนจะทำให้คนกลับไปช่วงเวลาฟื้นฟู วรรณคดีและศิลปะ

คฤหาสน์ใหญ่มาก รถขับไปอยู่สองสามนาทีถึงจะถึง ลานจอดรถ

หลินเฉิงจี๋ลงมาก่อน พอรอถังซินลงมาก็จูงมือหล่อน ไปรถกระเช้า

จงเซิงไปกับพวกเขาและพูดว่“ผมเอาเรื่องที่คุณชาย กลับมาบอกคุณท่านแล้ว คุณท่านรีบวางงานในมือ แล้วกลับมารอคุณชายที่บ้าน”

“อื้ม”หลินเฉิงจี๋จอบด้วยเสียงเบาๆสีหน้าไร้อารมณ์

ถังซินปัดมือเขาออก”หลินเฉิงจี่ ต่อหน้าคุณพ่อคุณ ต้องทำตัวปกติ พวกเราจะเอาอเล็กซ์เลียร์ต้องพึ่งความ รักจากพ่อคุณ”

หลินเฉิง เก็บอาการหน่อยๆ”โอเค”
หลังจากถึงประตูบ้านก็มีคนใช้มาเปิดประตูให้ถังซิน เข้าไป

พื้นที่ของบ้านค่อนข้างใหญ่ ห้องรับแขกจึงใหญ่ เหมือนกัน ถังซินเดินเข้าไปก็ไม่เห็นอะไรเลยในห้อง รับแขก

คน เฟอร์นิเจอร์ ของตกแต่ง เดินผ่านเข้าไปอย่างสง่า

หลินเฉิงจี่จับมือถังซินตลอดเพื่อที่จะขจัดความตื่น เต้นของถังซินออก และโดนขัดก่อนหน้านี้ก็ทำให้ถังซิ นนิ่งขึ้นมาก เสียงอุทานต่อคฤหาสน์นี้ก็ได้แต่ไว้ในใจ ใบหน้าราบเรียบเหมือนกับนา

หลังจากทั้งสองเข้าไปในห้องรับแขก แปปนึงผู้ชายที่ รูปร่างแข็งแรงนั่นก็เดินเข้ามา

ชายผมทองตาฟ้าที่หน้าคล้ายหลินเฉิงจี่หน่อยๆ ท่าทางสูงนั้นใส่ชุดอยู่บ้านแต่กลับสง่างาม ดูมีเกียรติ

“Colbert ลูกพ่อ”เขาเห็นหลินเฉิงจี่ก็ดีใจออกมาและ เข้ามากอดเขา

หลินเฉิงจี๋ตัวแข็งทื่อแต่แปปนึงก็ปรับตัวไว

เขาพูดว่า“พ่อครับ”

ชายตรงหน้าพยักหน้า มองเขารอบๆตัวแล้วขมวด คิ้วพูดว่า “ทำไมผอมลง? ลำบากหรือเปล่า? จงเซ็งทำอะไร แค่ดูแลลูกยังดูแลได้ไม่ดี!

จงเซิงที่อยู่ข้างๆก้มหน้าลง

“ช่วงนี้ผมเป็นหวัด ไม่ค่อยอยากอาหาร”หลินเฉิงจี้พูด แล้วดึงถังซินเข้ามา”พ่อ นี่ถังซินแฟนผม ครั้งนี้หล่อน กลับมากับผม”

ถังซินอึดอัด หันมองหลินเฉิงจื่

หล่อนตามมาด้วย แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นแฟน เพื่อนไม่ ได้เหรอ?

เหมือนจะรู้สึกถึงสายตาของหล่อน หลินเฉิงจี๋จึงพูด ไปที่หล่อนเบาๆว่า “แสดงละครน่ะ คนในนี้รู้ว่าคุณคือ แฟนผมก็ไม่มีใครไม่กล้าให้เกียรติและทำอะไรคุณแน่

ถังซินเม้มปาก

เขามองไปที่ถังซินด้วยสายตาเฉียบคม

เขามองแปปนึงเหมือนจะคิดอะไรอยู่“คุ้นหน้าจัง ฉัน เคยเจอที่ไหนนะ”

“ในรูปแหละค่ะ”หลังจากถังซินปรับตัวได้ก็ยิ้ม”เมื่อ ก่อนที่คบกับColbert เขายังเคยพูดว่าจะพาฉันมาพบ ท่าน เสียใจที่ตอนนั้นไม่ได้มาพบท่าน”

สีหน้าของผู้ชายมัวหมองไปแล้วพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า”เธอคือผู้หญิงที่ทำให้ลูกชายฉันเข้าคุก? “