บทที่367 ผมจะปกป้องคุณกับลูกดีๆ

“เหมือนจะถูกคนของจี้เจียจื้อสกัดกั้นแล้ว”

แปปนึงก็โทรติด ถังซินเอาโทรศัพท์ให้หลินเฉิงจี๋”คุณ คุยกับเขาละกัน”

ส่วนหล่อนขึ้นข้างบนไป

หลินเฉิงจี๋หยิบโทรศัพท์ไปที่หน้าต่าง

จงเชิงพอได้ยินเสียงถังซินก็ถาม: “คุณชาย คุณถัง ซินจะพูดอะไร คุณชายใช้ยาไปหรือยัง? ”

“ยัง ห้องแล็บถูกคนของจี้เจียจื้อไประเบิด”หลินเฉิง จี้พูดแบบนี้ มุมปากกลับยกขึ้น“หล่อนบอกว่าจะกลับ ประเทศYกลับผม ไปสู้เอกสิทธิ์มรดกของอเล็กซ์เลียร์”

จงเซิงตกใจ”ไม่มียาแล้ว? งั้นคุณชาย…….…..

หลินเฉิงจี๋พูด”ไม่เป็นไร ผมกินยายับยั้งมันทุกวัน อีก อย่างหล่อนอยู่ข้างๆผม ผมไม่ตายเร็วขนาดนั้นหรอก พาสปอร์ตผมถูกจี้เจียจื้อจัดการ คุณไปช่วยจัดการให้ ผมหน่อย”

“ครับ เดี๋ยวผมจะไปจัดการให้”จงเซิงตอบรับแล้วมี เสียงเหนื่อยใจตามออกมาว่า”คุณชาย คุณชายกลับไป สู้กับคุณชายใหญ่จะต้องเรื่องใหญ่มากแน่ๆ”
“ไม่เป็นไร”หลินเฉิงจี่ไม่สนใจ มองแสงจันทร์ข้างนอก ด้วยสายตาอบอุ่น

“หล่อนอยู่ข้างผมก็โอเคแล้ว”

ส่วนจงเซิงก็ไวมาก แค่สองวันก็จัดการเรื่องพาส ปอร์ตของหลินเฉิงจี้ได้

ถังซินติดต่อกับเจ้าของห้องให้เช่าเพื่อทำเรื่องย้าย ออก หลังจากจองตั๋วเครื่องเสร็จก็เก็บของในห้องกับ หลินเฉิงจี๋

ของอื่นๆพวกเขามีไม่เยอะ กระเป๋าลากสองใบก็เต็ม แล้ว

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ถังซินเห็นแสงอาทิตย์จาก

ด้านนอกก็พูดกับหลินเฉิงจี่ว่า”เดี๋ยวฉันออกไปซื้อของแปปนึง”

“ผมไปเป็นเพื่อนคุณละกัน”หลินเฉิงจี๋เห็นหล่อนท้องก็ อดห่วงไม่ได้

ถังซินส่ายหน้า ยิ้มพูดว่า “ตลาดอยู่ไม่ไกล แปปนึงก็ ถึง ซื้อผักนิดเดียว คืนนี้ยังต้องกินข้าว คุณดูดอกไม้ใน โรงเก็บของดีๆ”

หลินเฉิงจี่ไม่พูดอะไร

พอถังซินออกไป หลินเฉิงจี๋ก็ไปที่โรงเก็บของ เห็นหน่ออ่อนยิ่งโตยิ่งสูง

มีที่โตไว เหง้ามันเปลี่ยนรูปจนเริ่มออกใบแล้ว

หลินเฉิงจี๋จึงรดน้ำพวกมันแล้วลูบหน่ออ่อนพวกนั้น คิดในใจว่ารอกลับประเทศY เขาค่อยโทรให้จงเซิง พรวนดินกลับหน่อส่งกลับไปคฤหาสน์ที่ประเทศY

พวกนี้เขากับถังซินปลูกด้วยกัน พวกมันไม่ควรอยู่ที่นี่

หลินเฉิงจื่ออกจากโรงเก็บของก็เห็นเด็กๆหัวทอง กำลังเล่นอยู่ที่หน้าประตูพอเห็นเขา ก็ตกใจมองเขา ตาโตก็วิ่งเข้ามาขอลูกอม

เด็กตัวเล็กๆ แก้มชมพูนุ่มๆช่างน่ารักจริงๆ

เขาคิดได้ว่าในบ้านมีช็อคโกแลตเลยหยิบไปให้เด็กๆ เด็กๆก็ขอบคุณเสียงหวาน

หลายวันแล้วถังซินยังไม่พูดเรื่องเด็กว่าจะเอาไง ใน ใจเขาก็โตแย้งกัน ด้านนึงอยากให้หล่อนเอาเด็กออก อีกด้านนึงก็กลัวจะทำลายร่างกายหล่อนเลยให้หล่อน เอาไว้

เห็นเด็กๆน่ารักพวกนี้ หลินเฉิงจี่ก็ใจอ่อน

เขาหวังมากว่านั่นเป็นลูกของตัวเอง ไม่ใช่ก็ไม่ต้อง โกรธ ยังไงก็เป็นลูกของถังซิน เขารักหล่อนก็จะดูแลลูก ของหล่อนดีๆเหมือนลูกตัวเอง
ตอนที่หลินเฉิงจี่กลับห้อง ก็เหลือบมองอย่างไม่ตั้งใจ แล้วเห็นรถที่จอดอยู่ในโรงรถหายไปเลยเดินไปที่นั่น

ตลาดเล็กๆในเขตนี้ก็เดินไปแค่ไม่กี่นาที หล่อนต้อง ขับรถไปด้วยเหรอ?

เขาก็คิดถึงตอนเช้าที่ถังซินรับสายนั่น เสียงกดดันพูด กับปลายสายว่าจะไปตรงเวลา ตอนไปเหมือนจะเอาเงิน ยัดใส่กระเป๋าไปเยอะด้วย

พอคิดว่าถังซินน่าจะไปที่นั่น หลินเฉิงจี๋ก็รีบวิ่งเข้าห้อง โทรหาจงเซิง

“ช่วยผมหาที่อยู่ถังซิน ด่วน!”

เขานั่งแท็กซี่ จงเซิงก็ส่งตำแหน่งมาเป็นโรงพยาบาล ที่พวกเขาไปวันนั้น!

หลินเฉิงจี๋เร่งให้คนขับขับไวๆ ในใจรู้สึกไม่สบาย เขา ทายออกว่าถังซินกลัวว่าเด็กจะกลายเป็นอุปสรรคที่จะ ไปทำเรื่องใหญ่นั่น เลยจะไปเอาออก

ไม่ได้!

ถ้าเขาถังซินเอาเด็กออกเขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองแน่!

หลินเฉิงจี่เร่งคนขับอีกรอบ พอถึงโรงพยาบาลก็รีบวิ่ง เข้าไปแล้วมองไปรอบๆ แปปนึงก็ถึงแผนกสูติ
พยาบาลเรียกชื่อถังซินพอดี

หล่อนเข้าไปข้างในห้องผ่าตัด

ถังซินพิงที่เตียง ใจเต้นแรงไม่หยุด ท้องก็จุกขึ้นมา ไม่รู้ว่าลูกในท้องกลัวจนต้องประท้วงออกมาหรือเปล่า

หล่อนลูบท้องในใจซาบซ่านไปหมด

ถ้าไปประเทศY แล้วปกปิดเรื่องท้อง แต่ท้องก็ต้อง ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆยังไงก็ปิดไม่อยู่ ถ้าจี้เจียจื้อรู้จะต้องเอา เด็กมาเป็นเครื่องมือกับมู่เฉินหย่วนแน่

เก็บเด็กไว้ไม่ได้

ถังซินรออยู่แปปนึงยังไม่เห็นหมอเข้ามา มีแต่ พยาบาลที่เข้ามา

“ขอโทษค่ะคุณถัง ทางนั้นมีคนไข้เลือดออกมาก หมอ เลยเข้าไปช่วยพยาบาลเอายากับน้ำอุ่นมาให้หล่อน”ยา เร่งออก ไม่ค่อยเจ็บ”

พยาบาลให้ถังซินเซ็นข้อตกลง ถึงค่อยให้หล่อนกินยา

ถังซินมองยาในมือ กัดฟันแล้วเอาเข้าปาก กินน้ำแล้ว

กลืนเข้าไป

ตอนที่หล่อนจะวางแก้วลง ประตูก็ถูกดันเข้ามา
หลินเฉิงจี่เข้ามาอย่างตื่นตระหนก ตาคู่นั้นมองไปที่ถัง ซิน”ยินยิน คุณทำไปหรือยัง?

“คุณมาทำไม? “ถังซินงุนงง

หลินเฉิงจี่เห็นสีหน้าแดงๆนั่น เหมือนจะยังไม่ได้ทำ เลยพูดว่า“ยังไม่ทำก็ดี

ถังซินเม้มปาก”หมอยังไม่มา ให้ฉันกินยา”

“กินยา? “หลินเฉิงจี๋เห็นน้ำครึ่งแก้วในมือหล่อน ตอน นั้นสายตาก็หดลงแล้วดึงหล่อนขึ้นมาไปที่อ่างล้าง มือ“อ้วกออกมาเลย”

“กินเข้าไปแล้วจะอ้วกออกยังไง? “ถังซินส่ายหัว”อีก อย่างฉันก็ไม่อยากเอาเด็กไว้”

“ผมให้คุณอ้วกออกมา! “เบ้าตาหลินเฉิงจี๋แดงไป หมด จับคางหล่อนแล้วยื่นมือเข้าไปในปากหล่อนใคร ให้คุณเอาออก อย่าเอาออก! ”

ถังซินเจ็บขึ้นมานิดหน่อย ลำคอนั้นเจ็บ จึงดันเขา ออกแล้วอ้วกออกมาที่อ่าง

หลินเฉิงจี่ก็ไม่ยอมแพ้ เขี่ยกองอ้วกนั่น พอเห็นยาเม็ด เล็กๆนั่นก็รีบถามถังซิน”เม็ดนี้ใช่ไหม ตอบผม!

ถังซินพยักหน้า
หลินเฉิงจี่สบายใจขึ้น ดึงถังซินเข้ามากอด ผมรู้ว่า คุณกำลังกลัวอะไร เด็กจะไม่เป็นอุปสรรคแน่ ผมจะ ดูแลพวกคุณดีๆ ยินยิน ไว้เด็กเถอะนะ ผมอยู่ข้างๆคุณ ถ้าจี้เจียจื้อกล้าทำคุณกับลูก ผมจะไม่ไว้ชีวิตเขา

“หลินเฉิง…….. “ถังซินน้ำตาไหล เจ็บปวดมาก

“ผมรู้ว่าคุณยังรักเขา ผมไม่สน จริงๆ”หลินเฉิงจี่จูบผม หล่อน“ผมไม่อยากให้ร่างกายคุณบาดเจ็บ ไม่อยากให้ เด็กที่เอาออกไปกลายเป็นความเสียใจของคุณในภาย หลัง แค่ผมมี ผมจะให้พวกเขาหมด ยินยิน ผมหวังว่าผม จะเป็นที่พึ่งของคุณ ค้ำจุนคุณ”

ถังซินพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไร มีเขาที่กอดแบบนี้ ให้ตัวเองได้ งพาเขา

“โอเค”

พยาบาลเข้ามาดูถังซิน ถังซินบอกว่าอ้วกออกไป แล้ว พอเอายาบำรุงครรภ์เสร็จก็กลับไปกับหลินเฉิงจื่ เหมือนจะไม่ทำเรื่องนี้อีก

สามวันต่อมาทั้งสองก็ไปสนามบิน

“คุณชาย คุณถัง”จงเชิงปรากฏตรงหน้าทั้งสอง ด้าน หลังยังมีชายอีกสองสามคน”พวกเราจะตามขึ้นไปบน เครื่องเพื่อคุ้มครองความปลอดภัยทั้งสองครับ”

ถังซินยิ้มนิดๆ“ที่จริงไม่ต้อง ตอนซื้อตั๋วฉันดูแล้วบนสายการบินนี้มีนักวิทยาศาสตร์คนสำคัญของ ประเทศMสองสามคน เจียจื้อไม่กล้าทำอะไรแน่