บทที่364 หล่อนท้องแล้ว

มู่เฉินหย่วนเอาคนในอ้อมกอดส่งให้ผู้ช่วยจางแล้วหัน กลับไปเผชิญหน้ากับถังซิน

เหนสายตาของชายตรงหน้า ใจของถังซินก็สั่น

หล่อนรู้ว่าหล่อนทำผิดมากมาย ไม่ควรปกปิดเขา เรื่องนั้น แอบพาหลินเฉิงจี๋มาที่ประเทศ และไม่ควรเก็บ ความโชคดีไว้ ไม่ติดต่อกับกวนชิงเฟิง

น้ำตาของถังซินอัดอั้นอยู่ในปาก ในใจทั้งเจ็บทั้ง ลำบาก

หล่อนอยากพูดอะไรกลับเห็นมู่เฉินหย่วนจับด้านหลัง เอว, ปากกระบอกปืนสีดำนั่นจ่อไปที่หลินเฉิงจี่ที่อยู่ ข้างๆ รูม่านตาหด หล่อนหล่อนพุ่งเข้าไปที่หลินเฉิงจื่

“พี่สอง อย่า!

หล่อนติดหนีหลินเฉิงจี๋เยอะมากแล้ว ไม่อยากเป็นหนี้ บุญคุณอะไรอีก

หลินเฉิงจี๋กลับไวกว่าถังซิน จึงกอดแล้วหมุนตัวหล่อน หลังชนกับมู่เฉินหย่วน

ถังซินอยู่ในอ้อมกอดแน่นๆนั่นของเขา ได้ยินเสียงเย้ย หยันนิดๆ ช่วงขาอ่อนลง
สายตาของมู่เฉินหย่วนเย็นชา ติดเครื่องดับเสียงแล้ว ยิงเข้าไปที่ไหล่ขวาอีกครั้ง

หลินเฉิงจี่ร้องออกมาแต่ยังกอดถังซินไว้

“อย่า…….ขอร้องล่ะ อย่าเลย……”ถังซินได้กลิ่นเลือด ผลักยังไงก็ผลักหลินเฉิงจี่ไม่ออก มือทั้งสองสั่น ร้องไห้ ออกมาดังๆ

เสียงของหลินเฉิงจื่อยู่ใกล้ใบหูหล่อน”ผมไม่เป็นไร อย่าร้อง”

น้ำตาไหลอาบที่หน้าถังซิน หล่อนมีแรงนิดหน่อยแล้ว ค่อยๆผลักหลินเฉิงจื่ออก มองเห็นมู่เฉินหย่วนกับผู้ช่วย จางเดินเข้ามา

ทั้งตัวของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาเหมือน กับหิมะที่เข้ามาทำให้คนรู้สึกถึงความเย็นเข้าไปใน กระดูก

ถังซินมองเขาด้วยความหวาดกลัว

ทั้งสองเดินเข้ามา มู่เฉินหย่วนหยุดลงมองหล่อนด้วย สายตาแดกดัน ค่อยๆถอดแหวนแพลทินั่มที่นิ้วนางแล้ว โยนใส่หล่อน

แหวนแพลทินั่มเด้งอยู่บนกระเบื้องแล้วถูกรองเท้า ของถังซินกั้นออกไป ตกอยู่ตรงนั้น
ส่วนมู่เฉินหย่วนจากไปแล้ว ด้านหลังมีความโอหังและ ไม่แยแส

ถังซินรู้สึกเหมือนหัวใจถูกคนตัดออกเป็นชิ้นๆ คนที่ เจ็บก็สั่นไปทั้งตัว มือของหล่อนจับหัวใจไว้แน่น มอง ด้านหลังของผู้ชายที่ค่อยๆหายไป

มู่เฉินหย่วนทิ้งแหวนไปให้ความรู้สึกของพวกเขาไปที่ คําตัดสินของศาล

พวกเขาจบแล้ว

ตอนนั้นชุลมุนมาก ผู้จัดการของโรงแรมกับพนักงาน ต้อนรับรีบวิ่งเข้ามาดู เห็นหลินเฉิงจี๋เลือดอาบทั้งตัวก็รีบ จัดการเรียกรถพยาบาล

หลินเฉิงจี่กลับปัดมือพวกเขาออก ทนความเจ็บเข้าไป

หาถังซิน

เขายื่นมือไปจับหล่อน”ยินยิน”

ถังซินหันกลับไปมองเขาด้วยสีหน้าซีดและสิ้นหวัง เหมือนเด็กที่หลงทาง เขาที่มองอยู่นั้นในใจก็เจ็บ

“เขาไปแล้ว……….ถังซินเปิดปากพูด น้ำตาไหลอาบแก้ม ไม่หยุด เจ็บปวดมาก”เขาไม่เอาฉันแล้ว……..ไงดี…….

“ผมต้องการคุณ ยินยิน ผมอยู่ข้างๆคุณ”หลินเฉิงจื่ เสียเลือดเยอะมากพูดออกมาก็ใช้แรงมาก เขาจึงจับมือถังซินแน่นๆปลอบหล่อนอย่างอ่อนโยน

ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปยังไง พวกเขาจะอยู่ด้วยกัน ตลอดไป

พวกเขาเหมาะกันที่สุด

ถังซินมองเสื้อสีน้ำตาลของเขาถูกเปียกไปด้วยเลือด กลิ่นเลือดแรงๆเข้าไปในจมูกหล่อน ภาพน่ากลัวตรง หน้าทำให้หล่อนสูญเสียการควบคุมจึงหมดสติไป

หลินเฉิงจี๋เอาร่างกายไปรองไว้ ยังดีที่รับหล่อนทัน

เขาขยับตัวแรงทำให้แผลทั้งสองจุดเลือดไหลมากขึ้น

เขาพยายามหายใจและจับถังซินแน่นไม่ปล่อย

รอจนกระทั่งรถพยาบาลเอาเปลมา เขายังมีสติใช้ ภาษาฝรั่งเศสคุยกับพวกเขา : “อย่าให้พวกเราแยก จากกันเลย พวกเราต้องอยู่ด้วยกัน”

หลังจากถึงโรงพยาบาล หลินเฉิงจี่ก็เข้าห้องผ่าตัด

หลังจากเข้าห้องผ่าตัดไปเกือบสองชั่วโมงถึงพ้นขีด อันตราย พยาบาลเลยส่งไปห้องที่ถังซินพัก

วันถัดมา ในที่สุดหลินเฉิงจี่ก็ตื่น

เขามองรอบๆห้องอย่างกังวล พอเห็นเตียงข้างๆคือถังซิน จึงโล่งใจ

“คุณคะ ตื่นแล้วเหรอ? “เวลานี้ พยาบาลหัวทองรูป ร่างสูงเพรียวที่เข้ามาตรวจห้อง พอเห็นหลินเฉิงจี่ตื่นก็ ตะโกนเรียกหมอเข้ามา

หมอเข้ามาเช็คอาการของหลินเฉิงจี๋“แผลยังไม่ติด เชื้อ เปลี่ยนยาให้ตามเวลา พักสักอาทิตย์หนึ่งก็โอเค แล้ว”

หลินเฉิงจี่พยักหน้าแล้วมองไปที่ถังซิน”ทำไมหล่อน ยังไม่ตื่นครับ? ”

“อ้อใช่ ฉันจะคุยกับคุณพอดี”พยาบาลด้านหลังพูด ออกมา หล่อนถามว่า: “พวกคุณแต่งงานกันแล้วหรือว่า เป็นแฟนกัน? ”

“มีแพลนว่าจะแต่งงานกันครับ”หลินเฉิงจี๋ตอบอย่าง ระมัดระวัง

เขากลัวถังซินตื่นมาแล้วพยาบาลจะถามหล่อนเรื่องนี้ แล้วทำลายภาพลักษณ์เขาในใจหล่อน

“งั้นก็เป็นคู่หมั้นกันสิ”พยาบาลพูดพร้อมกับหันไปหยิบ เคส”หล่อนท้อง เพราะว่ากดดันสูงบวกกับทำงานหนักก็ เลยคลอดก่อนกำหนด”

หลินเฉิงจี่นิ่งไปแล้วพูดอย่างช้าๆว่า “หล่อน หล่อน ทำไมนะครับ? ”
พยาบาลพูดอีกรอบ ฉันบอกว่าภรรยาคุณท้องแล้ว ก่อนหน้านี้ทำอัลตราซาวด์เห็นเป็นเป็นฝาแฝด แต่เด็ก จะอยู่หรือไม่ต้องดูร่างกายของหล่อน ถ้าหล่อนยัง ทำงานหนัก ไม่กินยาบำรุงครรภ์ ต่อให้การรักษาทาง แพทย์จะดีแค่ไหนก็ช่วยหล่อนไม่ได้

หล่อนท้อง?

ท้องแล้ว…….ลูกของมู่เฉินหย่วน?

ความหึงหวงแพร่กระจายในใจเขา เขาขมวดคิ้วมี ความโหดเหี้ยมแฝงอยู่

ไม่น่าล่ะช่วงนี้ถังซินดูเพลียๆ แปปนึงก็คลื่นไส้ หล่อน ยังบอกอีกว่าจะไปตรวจที่โรงพยาบาล บอกว่าประจำ เดือนมาช้า ที่แท้ก็ท้อง

เขาคิดถึงคืนนั้นที่ถังซินดื่มน้ำข้าวโพดไป เลยถาม พยาบาลด้วยความกังวล”มีความผิดปกติของทารกใน ครรภ์ไหมครับ? ก่อนหน้านี้หล่อนใช้Hallucinogensไป นิดนึง”

พยาบาลจ้องเขา”หล่อนท้องคุณไม่รู้เหรอ ยังให้ หล่อนกินของพวกนั้น? ”

“ผมไม่รู้ คิดว่าอารมณ์เขาไม่ค่อยดี….. อย่างรำคาญ โทษตัวเองหน่อยๆ “หลินเฉิงจี่พูด

แม้ผู้หญิงคนนี้จะเป็นของมู่เฉินหย่วน ถึงเขาไม่ชอบแต่ถังซินอยู่ที่ประเทศFวิ่งเต้นก็เพราะเขา

ผู้หญิงแท้งอันตรายต่อร่างกายมากแค่ไหนเขารู้ดี

พยาบาลเจาะเลือดถังซินพูดกับหลินเฉิงจี้ว่า”แค่นิด เดียวน่าจะไม่เป็นไร ดี๋ยวฉันจะตรวจให้อีก คุณก็ดูแล หล่อนให้ดี”

“ผมรู้ครับ”

หลังจากรอพยาบาลหยิบของออกไป หลินเฉิงจื่มอง ถังซินแล้วเปิดผ้าห่มออกเดินลงจากเตียง

เดินไปเบาๆ การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยยังกระทบ ถึงแผล เขาเจ็บจนต้องขมวดคิ้ว เดินไปที่เตียงถังซิน แล้วลากเก้าอี้มานั่ง กุมมือหล่อนไว้ที่ฝ่ามือ

มือของหล่อนเล็กๆนุ่มๆเย็นหน่อยๆ

หลินเฉิงจี่กุมอย่างระมัดระวัง มองใบหน้าซีดเซียวนั่น ในใจก็เจ็บขึ้นมา“ขอโทษนะยินยิน ที่ผมเกือบจะทำร้าย ลูกคุณ”

เขาจูบเบาๆที่หลังมือหล่อน”เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ผม สัญญา”

หลินเฉิงจี่อยู่ข้างเตียงถังซินตลอดบ่ายนี้ ต่อมา พยาบาลที่เข้ามาเปลี่ยนยาให้ก็ดุเขาไปทีนึง บอกเขา อย่าทำให้หมอเสียเวลา เขาถึงกลับไปที่เตียงอย่างเชื่อฟัง

บ่ายสองกว่า หลินเฉิงจี่ที่กำลังส่งข้อความให้จงเชิง ก็ได้ยินเสียงอิดโรย

เขาเห็นถังซินลืมตาขึ้นมาจ้องไปที่เพดาน ปิดเครื่อง โทรศัพท์แล้วยัดไปที่ใต้หมอนอย่างไม่ทิ้งร่องรอยแล้ว ค่อยๆลงจากเตียงไปหาหล่อน

“ยินยิน”

ถังซินหันหน้ามาเห็นหลินเฉิงจี๋สวมชุดคนป่วยยืนอยู่ ตรงนั้น สีหน้าซีดเซียวเหมือนไม่เป็นอะไร