บทที่267 ผมเผด็จการ ทำไมล่ะ

“โพแดง ! “ลู่เหวินซูเป็นคนแรกที่ตบมือ

เย่นจิ่งเหนียนจ้องแล้วขำ : “พี่สองก็พี่สองจริงๆมือไม่เคย พลาด”

“ไพ่นี้ผมไม่ได้เปิด ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ดู”มู่เฉินหย่วนจับมือ ของถังซินไว้บนริมฝีปากให้ของขวัญคุณชิ้นที่สาม ชอบ ไหม ? ”

ถังซินเอามือออก“คุณอย่าบ้า คนมองกันเยอะ ! ”

“ให้พวกเขามองเถอะ”

ถังซินใช้แรงเอามือออก เห็นสายตาหลานคู่กำลังจ้องก็ไอ ออกมาแก้เขิน ประธานมู่วันนี้น่าจะป่วย พวกคุณรับผิดชอบ ด้วย”

ลู่เหวินซูหัวเราะหนัก : “ผมมองชื่อเป็นโรคของการ ยั่วเย้า” ! ”

“ไอ้สี่ อึดอัดอีกแล้ว ? หือ ? “มู่เฉินหย่วนจ้องเขาอย่างลึก ซึ้ง จะยิ้มก็ไม่ยิ้ม”ที่นิวยอร์คกำลังขาดคน นายอยากไปหาผู้ ช่วยจางก็ได้นะ”

“ไอ้หยา ผมความจำไม่ดี เพิ่งพูดอะไรไปนะ ? “ลู่เหวินซู แกล้งโง่
พวกเขาหัวเรา

ลู่เหวินซูเหมือนเป็นริดสิดวงที่ก้น ดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้วก็ นั่งไม่อยู่จะเปิดไฟเวทีให้ได้ เปิดเพลงแล้วพลิกตัวขึ้นไป เต้น

“ลู่เหวินซูนายหล่อมาก ! “หลี่ซูเจ๋โบกมือไปมาแล้ว ตะโกนอย่างดุเดือด รีบถอดเสื้อ ถอดเสื้อ ! ฉันจะดูถอด เสื้อ ! ”

“ที่รัก ร่างกายluoของผมให้แค่คุณ”

“ไอ้หยา นายอย่าเพ้อเจ้อ รีบถอด ! “หลี่ซูเจ๋บ่น”ที่นั่งอยู่นี่ มีแต่คนกันเอง กลัวไร ! ให้นีนีเห็นตัวคุณพอดี ดูสิว่าดีกว่า ประธานมู่ไหม”

ถังซินที่เพิ่งดื่มเหล้าไปก็พุ่งออกมา

หล่อนตบหัวหลี่ซูเจ๋ ใบหน้าหมองๆนั่นพูดว่า : “เธอทำไร นี่ยังคึกครื้นไม่พอเหรอ ? ”

หลี่ซูเจ๋จิ๊ปาก”ก็เล่นไหมล่ะ ! ”

”

นี่แม่เขาเล่นได้ไหม !

เย่นจิ้งเหนียนที่นั่งอยู่ตรงหน้าจอ LCD เห็นหลี่ซูเจ๋คุกแบบนี้ก็รีบเปลี่ยนเพลงให้เข้า

ไฟบนเวทีปิดลงทันที มีเสียงของหญิงสาวออกมาจาก ลำโพง

ลู่เหวินซูก็บ้าจี้ตาม ถอดเสื้อออกมาแล้วเขวี้ยงไปบนตัว หลี่ซูเจ๋

หลี่ซูเจ๋ร้องขึ้นมาว่า : “เอาอีก ! ”

“ที่รักอยากดูไหม ? ”

“อยาก เร็วสิ ! ”

ลู่เหวินซูเม้มปากพร้อมยิ้ม ร่างกายนั้นเต้นไปตามเพลง

เบาๆ

เขาสูง189 รูปร่างสูงยาว ทำแบบบนี้แล้วเซ็กซี่มากจนไม่ อาจทำให้ใครปฏิเสธได้

รูปหน้าที่ชัดเจนนั้นกำลังเต้นไปมาใต้แสงไฟที่กระพริบอยู่ นั้น ตาหวานๆเล็กๆนั้นดึงดูดใจคน นิ้วเรียวยาวของเขานั้นกำ ลังจับเน็คไท

จากนั้นก็ค่อยๆแกะกระดุมออก

ถังซินมองไม่ละสายตา
หล่อนกลืนไวน์แดงเข้าไปแล้วพูดกับมู่เฉินหย่วนว่า : “หุ่น ของคุณลู่ดึงดูดสายตาคนจริงๆ ถ้าไปเที่ยวกลางคืนนี่ได้มา อย่างน้อยหกคนแน่ ! ”

สายตาของมู่เฉินหย่วนดูรุนแรงขึ้นมาทันทีพร้อมพูดออก มาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ”คุณชอบ ? ”

“อ่าหะ มันเยี่ยมมากเลย”ถังซินตอบเขาแต่สายตามอง ไปที่ร่างกายของลู่เหวินซูอ้อ……..ไหปลาร้านี้สวยจริง โอ๊ย ปลดกระดุมเร็วๆสิ ! ”

มู่เฉินหย่วนจ้องหล่อนดึงเข้ามากอด สายตาหม่นๆนั้น กำลังมองลู่เหวินซูที่อยู่บนเวที“ไอ้สามถ้ายังไม่พออีกก็ไป ต่อที่ห้องงานเลี้ยงไป

น้ำเสียงอึมครึมนั้นทำให้ทั้งตัวของลู่เหวินซูสั่น

“ฉันก็แค่ทำบรรยากาศให้คึกครื้นขึ้นมาหน่อยเอง ! “ลู่เห วินซูไม่กล้าทำต่อ ถ้าถูกพี่สองแค้นนี่ไม่ดีจริงๆ เขาไปดึงตัว หลี่ซูเจ๋ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ที่รัก มาเต้นกันเถอะ”

ส่ายหัวไปที่เย่นจิ้งเหนียนแล้วพูดว่า “ไอ้สามเปลี่ยนเพลง”

เย่นจิ่งเหนียนมองเขาตาขวาง

“คุณปิดตาฉันทำไม ? “ถังซินดึงมือมู่เฉินหย่วนออกอย่างไม่พอใจกลับพบว่าไม่ได้ถอดเสื้อเต้นแล้ว ลู่เหวินซูดึงหลี่ซู เจนไปเต้นบนเวที เพลงก็เปลี่ยน

หล่อนผิดหวังมากเลยจ้องไปที่เขามองคนเต้นผิด กฎหมายหรือไง ? นายมันเกินไปแล้วจริงๆ ! “

“ใช่”

“คุณเผด็จการ !”

มู่เฉินหย่วนยักคิ้ว”อืม ผมเผด็จการ ทำไมล่ะ ? ”

ถัง นว่าเขาแล้วหันตัวไป ว่าจะไม่สนใจเขา เขาเลยใกล้ เข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงพอใจว่าคุณอยากดูคนอื่นแบบนี้ ผม ไม่โอเค”

“ฉันก็แค่ดูเฉยๆ”

“นั่นมันไม่ดี เหมือนจะกลัวหล่อนโกรธ พอพูดจบมู่เฉิน หย่วนก็พูดข้างหูหล่อนว่า “รอกลับไปก่อน

“รอกลับไปทําอะไร ? ”

“ผมจะเต้นให้ดู ทั้งคืนเลยก็ได้”

คำพูดอ้อยๆพวกนั้นทำให้หูถังซินแดง หล่อนแกล้งทำเป็น ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรพร้อมดื่มไวน์ไป หน้าใหญ่ๆเท่าฝ่ามือนั้น เหมือนจะมุดเข้าไปในแก้ว มู่เฉินหย่วนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

เย่นจิ่งเหนียนยุให้พวกเขาว่า : “พี่สอง เพลงมันส์มาก ขึ้น มาเต้นด้วยกันสิ ! ”

มู่เฉินหย่วนที่นั่งอยู่รู้สึกเบื่อจึงเงยหน้าขึ้นไปบนเวทีเห็นลู่ เหวินซูกับหลี่ซูเจ๋กำลังแสดงความรักต่อกันอยู่ ก็เซ็งขึ้นมา

หลังช่วยถังซินถอดรองเท้าก็ลากหลอนขึ้นไป

ถังซินมองล่างเวทีแล้วก็พูดออกมาแปลกๆ : “ทิ้งคุณเย่ นกับคุณไว้ด้านล่างคงไม่ดีมั้ง ? ”

มู่เฉินหย่วนถามหล่อน : “ที่จริงคุณอยากนั่งตรงนี้มอง พวกเขาแสดงความรักต่อกัน ? ”

……ไม่อยาก

เย่นจิ่งเหนียนถือแก้วไวน์ไปนั่งกับวี่เหวินถึง

วี่เหวินถึงมองเขาด้วยสายตาเย็นชาเหมือนจะไม่อยากให้ เขาเข้ามา”ไปไกลๆ

“พี่ใหญ่ ดื่มคนเดียวเหงาจะตาย”เย่นจิ้งเหนียนยิ้มนั่งลง ข้างๆเขาแล้วเอาแก้วชนกับแก้วเขา”น้องจะอยู่เป็นเพื่อนพี่ เอง”

วี่เหวินถึงไม่ได้พูดอะไร เขาดื่มจนหมดแก้ว สายตาเย็นชาจ้องไปที่คู่รักบนเวที ซึ่งไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เย่นจิ่งเหนียนถาม : “พี่ใหญ่ อิจฉาเหรอ ? ถ้าพี่ไม่ว่า อะไร……”

“ไอ้สาม”น้ำเสียงของวี่เหวินถึงต่ำลงพร้อมด้วยเสียงที่ พร้อมจะฆ่า“หุบปากได้ไหม ? ”

ท่าทางของเย่นจิ่งเหนียนดูชิลๆ ได้แค่ยักไหล่แล้วถอน หายใจออกมา : “อั๋ย ปกติเหวินซูบ้าแบบนี้ พี่ไม่พูดอะไร เลย ผมเห็นพี่เหงาๆก็อยากมาเต้นด้วย ดูพี่สิ”

วี่เหวินถิงขี้เกียจสน

เย่นจิ่งเหนียนเทเหล้าให้เขา เห็นเขานิ้วเขายังสวมแว่น อยู่ก็เย้ยว่า : “พี่ชาย พี่กับคุณสั่งแต่งงานหลอกๆมานาน ขนาดนี้แล้ว แหวนยังใส่อยู่เหรอ ? ”

“แหวนมันเล็กเลยติดนิ้ว”

“ผมรู้เลยพกยามาพอดี”เย่นจิ้งเหนียนหยิบยาออกมาจาก กระเป๋าแล้วยิ้มพลางพูดว่า : “พร้อมที่จะถอดแหวนออกให้ พี่นะ”

ในตอนนี้เอง ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออกแล้วมีเงาเดิน

เข้ามา
“คึกครื้นขนาดนี้เชียว ? “สั่งจิ้งเหอมองคนบนเวทีแล้วยิ้ม อ่อนๆ

วันนี้บริษัทตระกูลส้งเป็นเจ้าภาพชวนคนในแวดวง เดียวกันมาทานข้าว แต่ส้งจิ้งเหอสวมชุดช่างสง่างามเหลือ เกิน

ไฟจากด้านนอกสาดเข้ามาที่ตัวหล่อน ทำให้เห็นว่าหล่อน สวมชุดกระโปรงยาวัดเนี้ยบสีเหลืองอ่อน การออกแบบตรง ช่วงเอวนั้นเผยให้เห็นรูปร่างบางๆนั่น ผมยาวที่จัดทรงนั้นอยู่ บนช่วงบ่า

ทั้งหมดล้วนดูดีสง่างาม ไร้

“คุณสังวันนี้สวยจัง”เย่นจิ้งเหนียนยิ้มพร้อมชม”รับแขก เสร็จหมดแล้วเหรอ ? ”

ส้งจิ้งเหอพูด : “ใช่น่ะสิ พวกนายก็เป็นแขกฉัน พอว่างก็ เลยมาดูหน่อยนะ

เย่นจิ้งเหนียนมองผู้ชายข้างๆที่หน้านิ่งไม่สนใจ เขาจึงวาง แก้วแล้วลุกขึ้นไปที่สังจิ้งเหอแล้วเชิญหล่อน“คุณสั่ง เต้น กันสักเพลงไหมครับ ? ”

“ได้แน่นอน”

ส้งจิ้งเหอเอาผมทัดหู เผยให้เห็นต่างหูเล็กๆ แล้วจึงถอด รองเท้าส้นสูงไว้ข้างๆ ยิ้มอย่างสดใสแล้วยื่นมือไปวางที่ฝ่ามือของเย่นจิ้งเหนียน ขึ้นไปบนเวที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ