บทที่ 97 พีเฉิน เอาหมาป่ากลับมาส

หล่อนรู้สึกเสียดายขึ้นมา หันไปพูดกับประธานการ ท่านประธานกาวหรือว่าพวกเราพอกันแค่นี้ดีไหม ฉัน แพ้จนไม่เหลืออะไรแล้ว ไม่อยากเล่นแล้ว

ไม่ได้ คุณเป็นคนบอกเองนะว่าให้เล่นอีกรอบ ประธานกาวตอบ “ยิ่งไปกว่านั้น ฉันกับประธานสังก็เอา บ้านวิลล่ามาเดิมพันแล้วด้วย ถ้าเธอกลับค่าเอาตอนนี้ก็ เท่ากับว่าไม่เห็นหัวพวกเราใชไหม?”

ถัง นพูดอย่างฝืนยิ้ม: “ท่านประธานฝั่ง ฉันไม่ได้ หมายความว่าแบบนั้นนะคะ….

“ก็ได้ก็ได้ ฉันยอมทำก็ได้!” เฉียวมั่นหลัวพูดตัด ประโยคถังซิน นังผู้หญิงคนนี้แพ้มาแล้วทั้งคืน ฝีมือการ เล่นก็แย่ขนาดนั้น ไม่มีทางชนะได้หรอก

“คุณถัง อย่าไปขัดอารมณ์ท่านประธานการ

แต่ว่าฉัน…..” ถังซินท่าทางลังเล ประมาณว่ากลัวแพ้ และไม่อยากเล่นแล้ว

เฉียวมั่นหลัวฉวยโอกาสนี้ตะโกนเรียกพนักงานให้เอา กระดาษกับปากกามาให้ เขียนเสร็จก็ประทับลายนิ้วมือ ลงไป จากนั้นก็ชายตาไปมองถังซิน

“เหลือแค่คุณถังที่ยังไม่ได้เขียน

ถังขนหยิบปากกาข้นมาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลังจาก กัดฟันเขียนเสร็จก็เอาไปวางไว้ข้างๆ

เล่น เล่น! แพ้มาทั้งคืนแล้ว ถ้าแพ้อีกจะเป็นไรไป!” ถังบนเรียกให้พนักงานที่กำลังจะออกไปปิดประตูซะ

“ถ้าเกิดแพ้ แล้วถูกคนเห็นขึ้นมาจะขายหน้าเอา

แต่เฉียวมันหลัวกลับไม่สนใจหล่อน เรียกให้พนักงาน เปิดประตูทิ้งไว้

ประธานการขมวดคิ้ว พูดด้วยความไม่พอใจ: “อีก หน่อยคนก็เยอะแล้ว ถ้าหล่อนเปลี่ยนใจขึ้นมาจะทำยัง ไงล่ะ?”

“ไม่ทางหรอกค่ะ ประธานการคุณวางใจได้” เฉียว มั่นหลัวพูดปลอบใจประธานกาว แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “หล่อนเป็นคนประทับลายนิ้วมือเอง ถ้าหล่อนคิดอยาก จะเปลี่ยนใจก็ไม่ได้แล้ว แถมคนเยอะขนาดนี้ คิดว่า หล่อนจะกล้าลุกออกไปไหมล่ะคะ?”

มือของหล่อนลูบลงที่ขาของเขา น้ำเสียงนุ่มนวล “ท่านประธานกาว ฉันทุ่มสุดตัว เพื่อที่จะทำให้ผู้หญิงคน นี้ตกเป็นของท่าน ถ้าอย่างนั้นใบสัญญานั้น…..

ประธานกาวหยิกไปที่หน้าอกของหล่อนหนึ่งที่ “ถ้า คืนนี้ผ่านไปด้วยดีล่ะก็ ใบสัญญานั่นตกเป็นของเธอ แน่นอน!”

“ขอบคุณท่านประธานกาวมากค่ะ

พอมองไปยังถังซีนที่สีหน้ามึนเมา เฉียวมั่นหลัวก็พูด แดกดันในใจ

ตอนที่เจอถังซีนในวันนี้ หล่อนก็ไม่ได้สนใจอะไร ที่ จริงแล้วหลังจากนี้ก็ยังมีโอกาสแก้แค้น แต่ว่าถังซินดัน มาหาถึง ซะขนาดนี้ จะปล่อยไปก็ใช่เรื่องน่ะสิ

แขกที่ห้องโถงข้างนอก พอรู้ว่ามีห้องที่พนันของ มูลค่ามหาศาล ก็แห่กันเข้ามามุงดู ไม่ทันไรก็แน่นเต็ม ห้องจนแทบจะไม่มีอากาศหายใจ

ห้องทางนี้คนเยอะแน่นไปหมด ในขณะที่ประตูของ ห้องอีกด้านก็เปิดออก มีผู้ชายสวมชุดสูทรองเท้าหนัง สองสามคนเดินออกมา หนึ่งในนั้นก็ควงสาวสวยมาด้วย หนึ่งคน

ผู้ชายสวมแว่นพูดกับเฉินหย่วน “เห้อ นี่ขนาดผมคิด ว่าตัวเองฝีมือก็ไม่ได้แย่แล้วนะ กะจะเล่นชนะประธานมู่ สักหน่อย คิดไม่ถึงสุดท้ายก็โดนประธานกินเรียบ

ผู้ชายข้างเขาก็ตอบกลับ: “ไปแล้ว คนที่ประธานมู่พา มาเนีย สุดยอดจริงๆ

“แต่ก็ทําให้พวกเราสาบากพอตัวเลย!”

มู่เฉินหยวนจับมือกับชายคนนั้น พร้อมพูดขึ้น: “ท่าน ชมเกินไปแล้ว วันนี้ถือว่าได้ที่นั่งดีด้วย ชนะซะเยอะเลย ต้องขออภัยจริงๆครับ”

“ฮาๆ ไม่เป็นไร ครั้งหน้าถ้ามีเวลาค่อยมาเล่นกันใหม่!

หลังจากโอกาวเหม่ย ส่งแขกกลับไปหมดแล้ว จู่ ซือซือก็รีบวิ่งแจ้นมาจับมือของเฉินหยวน พูดด้วย ความตื่นเต้นดีใจ “พี่เฉินพี่เห็นพวกเขาชมฉันไหม ฉันสุด ยอดใชไหมล่ะ?”

เพื่อที่จะฝึกฝนฝีมือการเล่นไพ่นกกระจอกให้เก่ง หล่อนก็เรียนรู้กับผู้เชี่ยวชาญด้านการเล่นไพ่นกกระจอก ที่มู่เฉินหยวนเป็นคนเชิญมาให้ ทุกๆวันตั้งใจฝึกฝนจน เป็นเวลาหนึ่งปี ก็เพื่อวันนี้

สําหรับหล่อนแล้ว คําชมจากคนข้างๆ ถือเป็นการ ยอมรับที่มีค่าที่สุด

“ไม่ ลยนี่” ปัญหาทางธุรกิจที่ค้างคาอยู่ก็หมดไป แล้ว สภาพจิตใจของมู่เฉินหยวนก็เริ่มดีขึ้นแล้ว ใบหน้า เขาก็เผยถึงรอยยิ้มที่ค่อนข้างหาดูได้ยาก “บทละคร กับงานโฆษณาก็มีมาไม่ขาดสาย เธอยังต้องการอะไร อีก?”

ซือซือจ้องมองไปที่เขา “ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น แค่เพียงอยากให้คุณเอาหมาป่ากลับมา”

หมาป่าคนนั้น ไปโดยที่ไม่บอกไม่กล่าว ไม่พูดกับ หล่อนสักคำ แถมยังบล็อกหล่อนอีก ทำยังกับหล่อน เป็นโรคระบาด ทําไมต้องหลีกเลี่ยงกันด้วย?

“เขาลาออกไปแล้ว เธออยู่กับเงินคางก็เหมือนๆกัน นั่นแหละ”

“เหมือนกันตรงไหน!” จู่ซือซือสลัดมือเขาออก พิมพ์ อย่างไม่พอใจ “เขาก็เหมือนกับคนโง่นั่นแหละ ฉันให้ ทําอะไรก็ทํา โง่เง่าสิ้นดี!”

“พี่เฉิน เอาหมาป่ากลับมาเถอะนะ เข้าต้องเชื่อฟัง แน่นอน ได้ไหม? ฉันจะไม่อะไรกับยัยปีศาจจิ้งจอก น อีกแล้ว”

เฉินหยวนชาเลืองไปมองหล่อน แต่ไหนแต่ไรก็มี แต่เธอนั่นแหละที่ไปยุ่งกับหล่อนอยู่

“พี่เฉิน…..”

“ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว จากนี้ไปเฉินคางจะคอยอยู่ กับเธอ”

ไม่ว่าจู่ อ อจะพูดอะไร เฉินหยวนก็ไม่ฟังอะไรทั้ง นั้น จู่ขอ อเดินกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ เหลือบ ไปเห็นห้องตรงข้ามเต็มไปด้วยคนมากมาย ก็รีบหันตัว เนเข้าไป

ปูเฉินหยวนตะโกนเรียกหล่อน: “เธอจะไปไหน?” “ฉันหงุดหงิด จะไปเล่นสักหน่อย!” จู่ซือซือตอบต่อ: แพ้ให้หมดตัวไปเลยก็ดี!”

มู่เฉินหยวนไร้ซึ่งหนทาง ได้แต่ส่ายหัว หยิบมือถือขึ้น มาโทรหาเงินคางให้เขามารับหล่อน พอหันกลับไปอีก ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของอู่ซือซือแล้ว เขาก็เลยต้องเดิน เข้าไปหา

“ขอทางหน่อย ขอทางหน่อย!” นอกประตูมีคนเต็มไป หมด มองไม่เห็นอะไรเลย ซือซือพยายามเดินเบียด เข้าไปข้างใน ในที่สุดก็เข้ามาจนถึงหน้าโต๊ะจนได้ พอ มองดูรอบๆก็ร้องขึ้น อ้าว ยัยปีศาจจิ้งจอกถังชินก็อยู่ ด้วย!

โชคร้ายจริงๆ ไปไหนก็เจอแต่หล่อน

จู๋ ออกรอกตามองบน แล้วกอดอกยืนอยู่ข้างหลัง ถังซิน แต่ก็พบว่าถังซินใกล้จะเล่นแพ้แล้ว แทบจะทนดู ต่อไม่ได้ “นี่ นี่ เธอเล่นเป็นจริงๆใช่ไหมเนี่ย? อย่าบอก นะว่าฝีมือการเล่นแย่มากๆ?

เสียงที่ดัง ได้ยินนั้นคุ้นหูมาก หันกลับไปก็เห็นจู่ซ่อ ที่ทําหน้าบึงตึงอยู่แล้ว

สีหน้าดูเหมือนไม่ได้ดั่งใจ

คุณจู่ก็มาเล่นที่นี่ด้วยเหรอคะ?” ถังซินหั่นสายตาไป มองข้างหลังของหล่อน พอเห็นว่ามีแค่หล่อน ไม่มี เฉินหยวน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ดีนะที่คุณอา ไม่อยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นถ้าเขาเห็นหล่อน เอาตัวเองมาพนันแบบนี้ ต้องหัวเราะเยาะแน่ๆ

จู่ อ อก็พูดขึ้น: “ฉันอยากจะไปเล่นตรงไหนก็ไป ที่นี่ ก็ไม่ใช่ของเธอนี่!”

พอชายตาไปมองที่โต๊ะ จู่ซือซือก็เห็นใบสัญญาที่วาง อยู่ข้างโต๊ะ หล่อนก็รีบหยิบขึ้นมาทันที พอดูจบก็นิ่ง ตะลึง! “ชัยปีศาจจิ้งจอก เธอถึงกับต้องพนันขนาดนี้เลย หรอ?”

ถังซีนเริ่มรู้สึกอึดอัด ทำเสียงกระซิบเบาๆ: “ก็เล่นมา ทั้งคืนแล้ว แม้แต่สร้อยคอกไม่เหลือแล้ว มันก็ยังไม่ พอใจ พอเริ่มมีนๆ สับสนไม่ทันได้ตั้งตัวก็…เอาตัวเอง ไปพนันซะแล้ว” ซือซือหัวเราะเยาะอย่างไม่มีความเกรงใจ: “มิน่าล่ะ ที่แท้ฝีมือการเล่นของเธอแย่จริงๆซะด้วย! แบบนี้สิ ถ้า เธอพูดขอให้ฉันช่วยสักคํา ฉันจะช่วยเล่นแทนเธอเอง!”

พวกของประธานกาวที่นั่งอยู่สีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนไป

ใครๆก็รู้ว่า ซือซือเป็นคนที่สําคัญมากๆของประธาน ในวงการบันเทิงก็ไม่มีใครเทียบได้ บทละครต่างๆ เข้า มาจนล้นมือ ถ้าเป็นหล่อนละก็ทุกคนก็ต้องยอมจํานน

แน่นอนเฉียวมั่นหลัวก็รู้จัก ซือซือดี หล่อนยิ้มอ่อนๆ “คุณจคะ นี่คือการพนันระหว่างพวกเรากับถังซิน คุณไม่ ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวดีกว่า ถ้าประธานมู่ทราบมันจะไม่ดี นะคะ”

“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ถ้าฉันจะอยากเข้ามายุ่งแล้วจะ ทำไม!” ก่อนหน้านี้เพิ่งจะโดนปูเฉินหยวนปฏิเสธมา ซือซือก็เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว พอเฉียวมั่นหล้ามาพูดแบบ นี้ใสอีก ซือซือก็เลยระเบิดใส่ทันที

หล่อนมองเหยียดใส่เฉียวมั่นหลัว ทำน้ำเสียงดูถูก เหยียดหยาม: “เธอมันก็คือคนที่ชอบแย่งผัวชาวบ้าน เป็นแค่เมียน้อยยังกล้าปากดี!”