บทที่ 93 พวกคุณ จะแตะต้องคนของฉันได้ตามอำเภอใจในเหรอ

หลังจากนั้นถึงซีนกับหลี่ซูเจ๊ก็ช่วยกันยกเอาปราสาท ย้ายเข้าไปในห้องของถัง น

ถังซินพยายามเบี่ยงความสนใจของตัวเองไปจาก ปราสาทที่ระยิบระยับนั่น แต่ว่าหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ แล้ว สายดาก็ถูกดึงดูดให้มองอีกแล้ว อีกทั้งยังอยากที่ จะเดินเข้าไปใช้มือลูบๆคลำๆ

ก็แค่ปราสาทเพชรหลังนึงไม่ใช่หรอ ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคย เห็นมาก่อน จะตื่นเต้นอะไรเนี่ย?

แต่ว่า…..

ถังซินที่นอนอยู่บนเตียงพลิกตัวมามองปราสาทเพชร หลังนั้น แค่แสงเพียงเล็กน้อยนิดสองลอดเข้ามาทาง หน้าต่าง ทั้งปราสาทก็ส่องประกายระยิบระยับแล้ว ช่าง ดึงดูดสายตาคนเหลือเกิน

แต่ว่ามันสวยจริงๆนะ

กลับมาจากศึกษาดูงานครึ่งเดือน ถังซีนช่วงเวลา เปลี่ยนไปเร็วมาก ตอนเช้าตื่นมาเตรียมอาหารเช้าพร้อม กับอาหารเที่ยง พอกินเสร็จก็นั่งรถไฟใต้ดินกับหลี่ซูเจ๋ ไปทํางาน

“ว่างสุดๆ!” หลี่ซูเจ๋ดูละครดึกเกินไป เอาแต่หาวตลอด เวลา แถมยังเล่นมือถืออีก

ถังชินก็ได้แต่พูดอะไรไม่ออก

“ซินซิน ต้องแชร์แล้วๆ !” หลี่ซูเจรีบดึงสติกลับมาทันที เอามือถือยื่นให้ถังซินดู : “BC ออกรถคอลเลคชั่นใหม่ แล้ว ตอนนี้รอที่จะสุ่มเลือกผู้โชคดีที่จะได้รับรถไปเลย หนึ่งคัน”

ถังซินดูแค่แวบแรก ก็พูดขึ้น “ไม่เห็นมีอะไรน่าแชร์ ตรงไหนเลย เรื่องที่ดีขนาดนี้ ก็หนีไม่พ้นคนในนั้นเอา ไปกินกันเอง คิดว่าคนธรรมดาอย่างพวกเราจะได้เหรอ?

“แหม แกช่วยแชร์ทำให้อัตรารางชนะมันต่ำๆก็ได้แล้ว น่า” หลี่ซูเจ๋ก็รีบหยิบมือถือของหล่อนมาจัดการทันที “ฉันได้ยินมาว่าตัวแทนจาก BC ไม่เลวเลยนะ ก่อนหน้า นี้ก็มีคนได้รถมาแล้ว

หลังจากที่แชร์ลงในเวยป๋อแล้ว หลี่ซูเจ๋ก็หัวเราะคิ พร้อมกับเอามือถือค้นให้กับถังซัน “รออีกสามวันก็ ประกาศผลแล้ว!”

“ฉันล่ะเบื่อแกจริงๆ”

หลังจากถึงบริษัท สองคนก็แยกกันในลิฟต์ ถังซินเดิน แยกไปยังฝายการแปล

ครึ่งเดือนแล้ว ไม่ได้มาบริษัท ที่ทำงานเปลี่ยนไป จนถึงขินแทบจะจำไม่ได้ หลังจากที่เดินสํารวจไปรอบๆ หล่อนยังพบอีกว่าของที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของ หล่อนมันไม่ใช่ข้าวของเครื่องใช้ของหล่อนแล้ว

ประจวบเหมาะกับที่เจียงจิ้งมาพอดี ชุดกระโปรงรัด สะโพกสีแดงทั้งชุด ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแสดงถึง ความหยิ่งทะนง คุณเจียง นี่คุณเป็นคนเปลี่ยนรูปแบบ ของออฟฟิศและย้ายโต๊ะทำงานของฉันออกไปเหรอ คะ?” ถังซินเอ่ยปากถามเจียงจิ้ง รอยยิ้มบนใบหน้าขาว ใสให้ความรู้สึกเย็นชา “ฉันแค่ไปศึกษาดูงานกับท่าน ประธาน ไม่ใช่ลาออกค่ะ”

สีหน้าของเสียง ยังคงไม่เปลี่ยน พูดด้วยน้ำเสียงที่ แสดงถึงตำแหน่งสถานะที่สูงกว่า “อ๋อ กลัวว่าเธอยัง อยู่กับการศึกษาดูงาน ก็เลยไม่ได้บอกเธอเรื่องที่ฝ่าย เราประกาศรับสมัครพนักงาน ตำแหน่งพนักงานก็มีการ เปลี่ยนแปลงแล้ว โต๊ะของเธออยู่ตรงนั้นไง

นิ้วของหล่อนชี้ไปที่มุมมุมหนึ่งที่อยู่ใต้แอร์ หันเข้าหา หน้าต่างบานกระจก

ถังขนทําตามอง

ทำไมหล่อนถึงพูดจาเสียดสีได้ไร้ยางอายขนาดนี้?

“คุณเจียง ดีจังเลยนะคะ อุสาหาที่ หน้าหนาวยังอุ่น หน้าร้อน เย็นสบายให้กับฉัน” ถัง นขยับริมปากตอบ กลับอย่างรวดเร็ว ยิ้มอ่อนๆ “งั้นก็ขอบคุณคุณเจียงด้วย นะคะ”

รอยยิ้มของหล่อนทำให้เสียงจิ้นหัวใจเต้นตึกๆราวกับ ว่ากําลังรู้สึกกลัว แต่ว่าพอกลับมาคิดแล้ว รออีกสัก หน่อยหลังจากที่ถังขินกลับมาทำงาน หล่อนก็จะต้อง มาร้องขอชีวิตจากหล่อน หล่อนจะกลัวถังซันไปทำไม ล่ะ

คิดได้เช่นนี้เจียงจิ้งก็ยึดอกขึ้นหลังตรงอย่างมีความ มั่นใจ : “แน่นอนอยู่แล้ว ฉันจะไม่ปฏิบัติอย่างไม่เป็น ธรรมกับคนของฉันแน่นอน ใช้สี ตอนนี้เธอก็กลับมา แล้ว งั้นก็ทํางานได้เลยละกัน หานคือ เอางานที่ฉันให้ เธอหาก่อนหน้านี้มาให้ถึงชนท่าส

พนักงานคนนั้นตอบรับ

ถังซินก็ไม่ได้พูดอะไร ยิ้มเล็กๆน้อย “ได้ค่ะ”

พอถังซินเดินไปนั่งที่โต๊ะทํางานตรงมุมใหม่ด้วย สีหน้านิ่งเงียบ เจียงจิ้งมองดูหล่อนสักพักก็จากไป

ผ่านไปไม่นาน พนักงานที่ชื่อว่าหานคือก็หอบกอง เอกสารกองใหญ่เต็มๆสิบกว่าชุดมาให้ถังซิน ราวกับว่า ดองมาหนึ่งเดือนเต็มๆ

ถังขิน คุณเจียงบอกว่าอาทิตย์ต้องทําให้เสร็จและส่ง ให้หล่อน” หานคือพูดพร้อมหยิบเอกสารสองชุดออกมา “เอกสารสองชุดนี้ค่อนข้างเร่งด่วน ต้องส่งพรุ่งนี้

เมื่อมองมองไปยังประตูกระจก เสียงหานจอค่อยๆเบา ลง “ถัง น เธอทนๆไปเหอะ เรื่องที่หล่อนได้รับเลื่อน ตำแหน่งเป็นหัวหน้าฝ่ายติดอยู่ที่บนกระดานน่ะ หล่อน เป็นคนไม่ยอมใคร อย่าไปยั่วยหล่อนจะดีกว่านะ

“ฉันทราบแล้ว ขอบคุณนะ” พอถูกเพื่อนร่วมงานคนนี้ เดือนด้วยความหวังดี ถังซินก็กลับมายิ้มๆ

แต่หล่อนก็ไม่ใช่คนประเภททอดทนอดกลั้นซะด้วยสิ

เอกสารที่ต้องจัดการก็ไม่เคยผ่านมือใครเลย ขยะ สุดๆ แล้วต้องให้หล่อนมานั่งแก้รายชื่อใหม่ ละชุดๆ เจียงจึงต้องการที่จะแกล้งหล่อนชัดๆ

ถังซินจัดการเอกสารสองชุดเสร็จเรียบร้อยด้วยความ

ใจเย็น

สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว

หลังจากที่คาดว่ากวนชิงเฟิงน่าจะพักแล้ว ถังซีนก็ หยิบมือถือออกมา ส่งข้อความทางวีแชทไปหาเขา

(ชิงเฟิง ตอนนี้ใช้มือถือได้แล้วยัง ช่วยพี่หาข้อมูล หน่อยสิ

โรงเรียนของกวนซึ่งเพิ่งเข้มงวดมาก น้อยมากที่จะได้ จับมือถือ ปกติถัง นรอข้อความตอบกลับนานมาก คิด ไม่ถึงว่าครั้งนี้ออกไปอุ่นข้าวแปปเดียวเขาก็ตอบกลับ แล้ว กวนชิงเฟิง: (ใช้ได้ ครูให้พักทั้งช่วงบ่ายเลย

ครูคนนี้ก็ช่างพักได้ประจวบเหมาะพอดี

ถัง นไม่รู้ว่ากวนซิงเฟิงก็ไปตุรกีด้วย แถมยังกลับมา ก่อนหล่อนด้วย ยิ่งไปกว่านั้นเขาออกจากงานบอดี้การ์ด แล้วก็ยังไม่ได้กลับไปโรงเรียน

หล่อนส่งชื่อร้านอาหาร ชื่อโรงแรม เวลา แล้วก็ชื่อ ของเจียงจิ้งไปให้กับกวนชิงเฟิง ให้เขาลองดูว่าสามา รถแฮกเข้าไปตรวจสอบข้อมูลในระบบของโรงแรมได้

กวนชิงเฟิง: (โดนรังแกมาใช่มั้ย

ถังชนชาแล้วชา ก

เด็กคนนี้ฉลาดหลักแหลมซะจริง

ถังซิน: (อั้ม ดังนั้นถึงให้แกช่วยสืบหาข้อมูลไงล่ะ พี่ อยากจะให้บทเรียนกับหล่อนสักหน่อยน่ะ

กวนชิงเฟิง (เดี๋ยวจะส่งไปให้ในอีกครึ่งชั่วโมง] เร็วขนาดนินเขียว?

ถังซินรู้ว่าว่าที่กวนชิงเฟิงเรียนอยู่เกี่ยวกับ

วิทยาศาสตร์ เมาสุดยอดมากด้านการใช้คอมพิวเตอร์ ดังนั้นก็เลยให้เขาช่วยเรื่องนี้ แต่ว่าสืบข้อมูลจาก โรงแรมยุ่งยากมาก แค่ครึ่งชั่วโมงมั่นใจได้ยังไงว่าจะ สําเร็จ

หล่อนถือข่าวที่อุ่นเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้อง ง กาแฟกลับเข้าไปในออฟฟิศ แต่กลับพบว่าในออฟฟิศ ตำรวจสองนายกำลังคุยอะไรบางอย่างอยู่กับพนักงาน คนอื่นๆ

เพื่อนร่วมงานคนนั้นพอเห็นถึงซินกลับมาแล้วก็ชี้มาที่ ถังซินพร้อมขยับปากบอกอะไรบางอย่างกับตำรวจ ถังชิ นขมวดคิ้ว สักพักก็เห็นตำรวจสองนายเดินเข้ามาหาตน ตำรวจหน่งนายแสดงหมายจับกุม น้ำเสียงนิ่งไม่สูงไม่

คุณถึง คุณถูกต้องสงสัยว่าฆ่าคน กรุณาเดินตามพวก เรามาครับ”

ถังขนถาม: “ฉันฆ่าใคร? “หัวหน้าฝ่ายของพวกคุณ คุณหลิว ออ

“หัวหน้าหลิวตายเนื่องจากกล้ามเนื้อหัวใจล้มเหลว ไม่ เกี่ยวกับฉันเลย” ถังซิ่นขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม

เรื่องมันก็ผ่านไปตั้งครึ่งเดือนแล้ว ทำไมตำรวจถึงยัง มาหาหล่อนอีก?

“จะเกี่ยวข้องหรือไม่เกี่ยวข้อง ก็ไปคุยกันที่โรงพัก ครับ” พอเห็นถังซีนไม่ยินยอม สีหน้าของตำรวจสอง นายก็เริ่มเปลี่ยนไป มือล้วงไปหยิบกุญแจมือ มันก็คง องใช้กําลังแล้วล่ะ

พนักงานจากฝ่ายการแปลก็เริ่มกรูกันเข้ามามุงดู

ถังขนไม่อยากทําให้เรื่องมันวุ่นวายจนส่งผลกระทบ ให้กับบริษัทไปมากกว่านี้ แต่ก็แค่ไปโรงพัก แค่นั้น หล่อนจึงไม่ขัดขืนนสองมือออกมาให้ใส่กุญแจมือ

ในขณะที่ตำรวจกำลังใส่กุญแจมือให้กับหล่อนอยู่นั้น ก็มีเสียงทุ้มค่าของผู้ชาย งออกมาด้วยความโกรธ “นั่น นคนของฉัน คิดว่าพวกคุณจะพาไปตามอำเภอใจได้ งั้นเหรอ?” มู่เฉินหยวนสวมชุดสูทรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามา สีหน้านิ่งขรึม พันเหลือบไปมองถัง น หลังจากเดินเข้า มาแล้ว สายตาก็หันกลับมามองที่นายตำรวจ

ข้างตัวเขามีกาวเหม่ย ยืนอยู่ ดูแล้วน่าเกรงขามพอๆ

กัน

ท่านประธานมู่นั่นเอง” นายตำรวจที่กำลังจะใส่ กุญแจมือให้ถังซินก็หันไปก้มหัวค่านับกับเฉินหยวน และพูดว่า: “พวกเราก็เพิ่งจะได้รับรายงานจากเบื้อง บนว่า คุณถัง นต้องสงสัยว่าฆ่าคน เลยมาพาตัวไป สอบสวนครับ

“ฉันรู้จักคนของฉันตี” มู่เฉินหยวนกล่าว “วันที่เกิด เรื่องขึ้นกับคุณหลิว หล่อนก็กำลังคุยเรื่องงานกับฉันที่ โรงแรมกว่างเหม่ย ฉันเป็นพยานให้หล่อนได้

เมื่อเจอแรงกดดันจาก เฉินหยวน ตำรวจสองนาย หน้าหยุดชะงัก

“คุณ ครับ ถึงแม้จะบอกว่าถังซิ่นไม่ได้อยู่ในที่เกิด เหตุ แต่นั่นก็ใช้เป็นหลักฐานไม่ได้นะครับ……..

เฉินหยวนหันหัวไปมองเลขาข้างๆคน กาวเหม่ซีก็เดินขึ้นมาข้างหน้าหนึ่งก้าวอย่างทันที พร้อมพูดอย่างสุภาพ: “คุณตำรวจสองท่าน คุณหลิวเสีย ชีวิตเพราะกล้ามเนื้อหัวใจล้มเหลว ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็น เรื่องตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อน ทางโรงพยาบาลก็ออกใบผล การวินิจฉัยแล้ว

“ถ้าเกิดถังซันเข้าไปเกี่ยวข้องกับการตายของคุณ หลิวแล้วล่ะก็ ตอนที่เกิดเรื่องขึ้น พวกคุณก็ควรจะมาหา หล่อนแล้ว จนถึงตอนนี้คุณหลิวก็ถูกฝังไปแล้ว แม้แต่ ภรรยาของคุณหลิวก็ยังทราบว่าคุณหลิวมักจะนอนดึก ดังนั้นเป็นเหตุทําให้เกิดกล้ามเนื้อหัวใจล้มเหลว หล่อน ก็ยอมรับความจริงนี้ได้ พวกคุณก็ควรเลิกบนเสาะ ได้แล้วค่ะ จะเหนื่อยเสียเปล่า

คํารวจสองนายถูกเลขาท่าทางเฉียบขาดคนนี้ดอก กลับจนพูดอะไรไม่ออก