บทที่ 90 แฟนเก่ารวยมาก

ห้องก้นมีขนาดใหญ่มาก แต่ทั้งสองคนเกือบแนบชิด บจนหายใจรดกันไปมา

ถังซันยังคงมึนงงอยู่ ใจเต้นตึกตักตึกตักตลอด มู่เฉิน หย่วนเปิดฝักบัวเพื่อทําให้คนอื่นรู้ว่าห้องนี้มีคนอยู่ ด้าน บนมันขยับไม่ได้ ฝักบัวเลยทำให้ถังซินเปียกโชกไปทั้ง ว

ถังซับ “”

เช็ตนาที่อยู่บนตา ถังซีนจ้องผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วย ความโมโหแล้วพูดเสียงเบา ๆ ไม่เปิดฝักบัวไม่ได้เหรอ ไงคะ ทําไมประธานมู่ คุณไม่ไปอยู่ข้างนอกล่ะคะ”

เท่ากับว่าเธออาบน้ำอีกครั้งหนึ่ง ผ้าเช็ดตัวบนร่างกาย ทั้งเปียกทั้งหนักจนเกือบจะเอาไม่อยู่แล้ว

“ไม่เปิดฝักบัวดึงผ้าม่าน อยากให้คนอื่นมาดูเหรอไง เฉินหยวนจับแขนเธออย่างยับยั้งชั่งใจ ให้ทั้งสองคนมี ช่องว่างระหว่างกัน ไม่มัวแบบขัดกัน ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าตึก ๆ มือเล็ก ๆ ข้างหนึ่งดึงผ้า มานเหมือนกับอยากจะเปิดมันออก

เฉินหยวน หน้าเปลี่ยนเล็กน้อย

ถึง ในก็กลัวมาก ขณะที่ผ้าม่านจะถูกเปิดออก เธอก็ รีบจับมือเด็กผู้หญิงเอาไว้แล้วยื่นหัวออกไปจึงเห็นว่า เป็นเด็กน้อยหกขวบในหมู่บ้าน

เธอฝัน มถาม “มีอะไรเหรอคะ”

“ที่แท้ก็เป็นพี่สาวนี่เอง” เด็กน้อยเห็นถึงซิน ดีใจจน กระโดดโลดเต้นแล้วพูดว่า “หนูหาสบู่แช่น้ำอันนั้นไม่ เจอค่ะ ก็เลยมาดู ๆ ตรงนี้

“สบู่แช่น้ำอะไรเหรอ

“ทีเอามาก ๆ ตัวแล้วมีฟองค่ะ”

ถังนรู้ว่าเธอหมายถึงครีมอาบน้ำ รีบหยิบครีมอาบน้ำ ที่อยู่บนชั้นวางของให้เธอไป

“ขอบคุณนะคะ พี่สาว” เด็กน้อยกอดครีมอาบน่าเอาไว้ แต่กลับไม่ไปแล้วถามด้วยความสงสัย “พี่สาวคะ ทำไม ถึงต้องดึงผ้าม่านด้วยล่ะคะ พวกเราไม่ใช่กันเลยนะ

เพราะว่าพี่สาวกลัว จะกระเด็นออกไปเปียก กระเบ้องเซรามิคข้างนอกทําให้คนหกล้มได้ค่ะ” ถัง นพูด “ดังนั้นเวลาที่หนูอาบน้ำก็ต้องดึงผ้าม่านด้วยนะ รู้ ไหมคะ”

“ค่ะ”

พอเห็นเด็กน้อยไม่มากวนอีก กอดครีมอาบน้ำแล้ว จากไป ถังขินถึงได้ถอนหายใจไปหนึ่งที

ผ้าเช็ดตัวบนร่างกายของเธอทั้งเปียกทั้งหนักจนเอา ไม่อยู่ พอยืนยนมา ผ้าเช็ดตัวก็ลื่นออกจากตัวลงไปเลย เธอคว้าเอาไว้ไม่ทันทำให้โป๊ไปหมดทันที

เฉินหย่วนก็คาดไม่ถึงว่าจะเจอสถานการณ์แบบนี้จึง เห็นแผ่นหลังอันเนียนนุ่มของเธอเต็ม ๆ ตา เอวบางด้าน ล่าง เขารู้ว่าเอวนี้ถ้าลูบไปก็จะเหมือนผ้าซาตินที่นุ่มลื่น มาก ๆ รู้สึกกระหายนํามากขึ้นมาทันที

ชายหนุ่มพยายามเบนสายตาออกจากตัวเธออย่าง มากแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาออกแรงบิดจนแห้งแล้วส่ง ไปให้ พูดเสียงแหบ ๆ “นุ่งส์”

ถังซินเดิมทีก็หน้าแดงอยู่แล้ว หน้าก็ยิ่งทั้งแดงขึ้น ทั้งอาย พอได้ยินเขาพูด ทุกอย่างก็ผิดปกติไปหมด รู้สึกอับอายขายหน้ามาก รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมานั่งอย่าง รวดเร็วและยังคงหันหลังให้เขา

ทั้งสองคนไม่พูดอะไร มีเพียงเสียงหัวเราะสนุกสนาน ของเด็กผู้หญิงด้านนอก

ไม่นาน พวกเด็กผู้หญิงที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็ไป ถังซิ นออกไปสํารวจสถานการณ์ก่อน จากนั้นก็เรียก เฉิน หย่วนออกมา

ครั้งนี้ผมสะเพร่าเอง” เฉินหยวนไอ ๆ “ขอบคุณ คุณ ” ถังนะครับ”

ถังชินหู งแดงขึ้น พูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “ประธานมู่คะ ครั้งหน้าดูให้มันดี ๆ หน่อยนะคะ จะได้ไม่ เข้าห้องอาบนํ้าหญิงผิดอีก คนอื่นจะคิดว่าคุณเป็นพวก ถ้ามอง”

เฉินหยวนพยัก ๆ หน้า

หลังจากที่กินอาหารข้าวแล้ว ถังซินก็ทํางานกับคนที ดูแลโรงงานอย่างเร่งรีบเพื่อจัดการที่อยู่ให้กับพวกชาว บ้าน

หัวหน้าหมู่บ้านพอใจมากกับที่แห่งนี้อย่างเห็นได้ชัด ต่อมาพอได้ยินว่าจะได้ทํางาน แต่ละเดือนก็ยังได้เงิน เดือนอีก ความโกรธนั้นก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง พูดกับถัง นไป มไปด้วย

มู่เฉินหยวนดูเหมือนว่าจะมีธุระเยอะมากเลยพาผู้ช่วย จางออกไปด้วย

ถังชิน สินเด็ก ๆ ในห้องเรียนชั่วคราว ตอนเช้าสอน พวกเขาเขียนตัวอักษร ตอนบ่ายก็พาพวกเขาออกไป พูดคุยกับคนท้องถิ่น ฝึกฝนภาษาพูดของพวกเขา บาง ครั้งก็สอนชาวบ้านเขียนชื่อตัวเองเป็นภาษาตุรกีด้วย

เวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งสัปดาห์ เด็ก ๆ ก้าวหน้าเร็วมาก สามารถสื่อสารกับคนท้องถิ่นได้อย่างไม่มีอุปสรรคแล้ว อีกทางโรงเรียนนั้น เฉินหยวนก็จัดการหาคุณครูสอง คนมาสอนเด็ก ๆ โดยเฉพาะเรียบร้อยแล้วด้วย

ชั่วพริบตาเมื่อถึงเวลาต้องกลับประเทศ

เด็ก ๆ กำลังเรียนหนังสืออยู่จึงมีเพียงพวกชาวบ้านมา งถัง นกลุ่มเดียว

หัวหน้าหมู่บ้านจับมือถังขึ้นแล้วพูดด้วยความซาบซึ้ง ใจ ขอบคุณ คุณมากจริง ๆ นะ ที่คุณให้ชีวิตใหม่กับพวก เรา ถ้าหากมีอะไรให้พวกเราชวยเหลือ คุณต้องบอก มานะ”

“ท่านไม่ควรขอบคุณฉัน คุณควรขอบคุณเจ้านายของ พวกเรามากกว่านะคะ” ถังซินชี้ไปที่เฉินหย่วนที่อยู่ ข้าง ๆ พูดยิ้ม ๆ “เจ้านายของพวกเราเป็นคนจัดการทุก อย่างค่ะ ฉันแค่เป็นคนดำเนินการเท่านั้นค่ะ”

ท่านอยู่กับพวกคุณน้าไอชาที่นี่ดี ๆ นะคะ เดี๋ยวถ้าคุณ หมอว่าง อย่าลืมพาเด็ก ๆ ไปตรวจดูที่โรงพยาบาลนะคะ เจ้านายของฉันจะจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดเองค่ะ”

หัวหน้าหมู่บ้านพยัก ๆ หน้า

เขาไปถึงมีอยู่เฉินหยวนมาจับแน่น ๆ อีก นําหน้า ซาบซึ้งใจ มู่เฉินหยวนก็ไม่รังเกียจ เพียงแค่ยิ้มเบา ๆ ให้ จากนั้นก็ตามถึงขนขึ้นรถไปสนามบิน

ถัง นมองวิว ผ่านฟ้า ๆ นอกหน้าต่าง ไม่อยากจะ เชื่อว่าเธอมาตุรกีครึ่งเดือนแล้ว และเรื่องราวที่เกิดขึ้น ในครึ่งเดือน ทําให้เธอใช้เวลาสองสามเดือนในการย่อย และซึมซับทําความเข้าใจ

พอนึกถึงหมู่บ้านนั้น แววตาของเธอก็แสดงความ เสียดายออกมา “น่าเสียดายที่รักษาพืชเอาไว้ได้แค่ห นนะคะ”

“หกตันก็พอแล้วละ” เฉินหยวนพูดเหมือนกับว่าเขา ไม่เคยกังวลอะไรเลย “ทีมวิจัยของตระกูลมู่จะต้องหาที่ พวกมันเติบโตได้ทันทีอย่างแน่นอน

ถัง นมองเขาแว๊บหนึ่ง “เป็นไปได้เหรอคะ”

“โลกใบนี้กว้างใหญ่มาก มีสิ่งแปลกประหลาดเต็มไป หมด ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้หรอก” เฉินหยวนเอาหัว พิงหมอน เผยให้เห็นสันกรามที่ดีงามทำให้ดูเย้ายวน เสน่ห์น่าชวนมองมาก

ถังขินจ้องสองดาแล้วรีบเบนสายตาออกไปมองวิว นอกหน้าต่างนิ่ง ๆ อย่างรวดเร็ว

ในที่สุดเธอก็ทําใจเล็กสนใจ เดี่ยว ได้

ไม่นานรถก็มาถึงสนามบิน มีคนเข้าไปรออยู่ในห้อง

VIP สองสามคน

เฉินหย่วนยืนคุยโทรศัพท์ข้างหน้าต่าง คุยจบเขาก็ เรียกผู้ช่วยจางมา “คุณไม่ต้องกลับไปแล้ว ไปทําเรื่อง นั่นที่นิวยอร์กเลย เตรียมเอาพี่ชายผมกลับมา

“ประธานมู่ คุณดามหาคนเจอแล้วเหรอครับ” ผู้ช่วย จางยังไม่ได้ตอบกลับ เชื่อถือได้เหรอครับ”

มู่เฉินหยวนเอียงหัวเล็กน้อย

ผู้ป่วยจางมองตามสายตาของเขาไปก็เห็นถังปืนนั่ง ดูแท็บเล็ตอยู่บนโซฟานุ่ม ๆ ผมดำขลับประบ่า ดูเงียบ สงบและสวยงาม

มูเฉินหย่วนยกริมฝีปากบางขึ้น รอยยิ้มดูลึกซึ้งจนคาด เดาไม่ถูก “เชื่อถือได้แน่นอน”

“ประธานมู่ ต้องเธอเท่านั้นเหรอ” “ต้องเธอเท่านั้น”

ผู้ช่วยจางเข้าใจแล้ว เขาพยัก ๆ หน้า ขณะที่ออกจาก ห้อง VIP ไปก็มองถังซินแว๊บหนึ่งอีกครั้ง

ผู้ช่วยจาง ดูเหมือนว่าถึงขินจะดูเหมือนจะรู้สึกถึง อะไรบางอย่างได้ พอเงยหน้าขึ้นก็เจอผู้ช่วยจางกำลัง มองตัวเองอยู่ เลยพยัก ๆ หน้าให้เขา ผู้ช่วยจางก็ยิ้ม เล็กน้อยจากนั้นก็เดินจากไป

แปลกแหะ ผู้ช่วยจางออกไปทําอะไรนะ

ถังขินนักสงสัยว่าหูจะได้ยินคำว่า “อเล็กซ์เลียร์” แว่ว มา เธอจึงก้มหัวลงมามองหน้าจอ เห็นรูปที่โพสลงมา พอดี ซึ่งเป็นผู้ชายดูภูมิฐานใส่ชุดสูทสีเทาเข้ม

พิธีกรพูดแนะนำชายผู้นั้นด้วยความตื่นเต้นมาก แก้วหู ถังซีนวิ้งวิ้ง จับคำสําคัญได้บางคำ จากนั้นเธอก็คิดเอา คําเหล่านั้นมารวมกันเป็นประโยคในใจ

อเล็กซ์เลียร์ – ตระกูลใหญ่เก่าแก่ในประเทศ Y เริ่ม

นลงทุนในธุรกิจที่มีผลกำไรมหาศาล เช่น ธนาคาร น้ำมัน อาวุธยุทโธปกรณ์ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 พัฒนามาจนถึงปัจจุบัน จนร่ำรวยระดับประเทศ เป็นแขก ผู้มีเกียรติของราชวงศ์

ฌ็อง.อเล็กซิเลียร์ ชื่อภาษาจีนว่าหลินเฉิงจี้ ทายาทรุ่น ที่สองของตระกูลอเล็กซ์เลียร์ หลังจากที่เงียบหายไป ยี่สิบกว่าปี ในที่สุดเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าสื่อแล้ว อีกทั้ง ยังบอกกับสื่อว่ากำลังลงทุนสร้างบริษัทของตัวเองเป็น พันล้านในประเทศ Z อีกด้วย

ถังซีนจ้องผู้ชายที่อยู่ในหน้าจอ ราวกับว่ากำลังมอง คนแปลกหน้า ยิ้มเจื่อน ๆ

ที่แท้ประวัติของแฟนเก่าเธอฮาร์ดคอร์ขนาดนี้เลยเห รอเนี่ย