บทที่ 83 เสี่ยวเรียกเธอว่าภรรยา

จากปากของ เฉินหยวน ถังซินจึงรู้ว่าผู้ช่วยจางเป็น คนค้นพบพืชชนิดนี้ บางครั้งเขาได้รับกระดาษที่เขียนที่ อยู่จากชาวตุรกีที่เป็นคนที่นี่

พอได้มูลค่าของพืชมาผู้ช่วยจางรีบรายงานเงิน หย่วนทันที เพียงแต่ที่อยู่บนว่ากระดาษเป็นภาษาอัง เกอร์ที่เกือบจะสาบสูญไปเลยแล้ว เพื่อหาคนที่ได้ภาษา อังเกอร์ พวกเขาทุ่มเทไปไม่น้อยเลย

ถังบินได้แค่คิดหีหี

เชส แต่ไม่ใช่ทุ่มเทไปมากหรอก อุบายห่วงสัมพันธ์ ของ เฉินหยวน เธอเป็นคนแนะนำเองต่างหากละ

ท้องฟ้านอกหน้าต่างค่อย ๆ มีดลง หญิงที่มีผ้าโผกหัว เข้ามาอีกแล้วและบอกจะพาถัง นออกไปกินข้าว

ถังฆินปฏิเสธไม่ลงเลยออกไปกับเฉินหยวน

พอไปถึงลานบ้าน ถังซีนก็พบว่าลานบ้านนั้นสวยงาม มาก ที่แท้ก็เป็นเพราะหินก้อนโตที่วางรายล้อมอยู่นั้นมี การเคลือบสย้อมเอาไว้ชั้นหนึ่ง เปรียบเสมือนแสงจันทร์ ยามากิน

ในพื้นที่เปิดโล่งก็มีพรมที่ทําจากขนสัตว์วางอยู่หลาย ผืน ด้านบนมีโต๊ะเล็ก ๆ วางอยู่ มีพวกผู้ชายนั่งล้อมวง คุยกัน ส่วนเด็ก ๆ ก็อยู่โต๊ะของตัวเอง ทางด้านพวกผู้ หญิงก็เตรียมอาหาร

บรรยากาศ นมันมาก ๆ ใบหน้าของแต่ละคนดูมีความ สุขกันมาก

“ที่นี่ดีจริง ๆ เลย” ฉากที่อยู่ตรงหน้าราวกับภาพวาด ทั้งเงียบสงบและสวยงามทำให้ถังซินอิจฉามาก อยู่ที่นี่ แก่ช้าแล้วยังไม่ต้องกังวลอะไรด้วย

“ถ้าดี งั้นก็อยู่ที่นี่อีกสักสองวันสิ” ผู้หญิงที่ชื่อไอชา พูดยิ้ม ๆ ให้เธอ

เธอมาถึงซีนกับ เฉินหยวนเจอกับกลุ่มคน “หัวหน้า หมู่บ้าน นี่คือซูร์แมกับสามีของเธอสหยู พวกเขาจะขาย ของ แต่เกิดหลงทางระหว่างทางเสียก่อน

ไอซาบอกว่าหัวหน้าหมู่บ้านคนนั้น ดูอายุประมาณ สามสิบปี ที่ตรงหัวตามีริ้วรอยเล็กน้อย ยังหนุ่มยังแน่น อยู่ หากไม่รู้จักพืชชนิดนั้นถัง นคงคิดว่าเขาอายุแค่ สามสินจริง ๆ ไปแล้ว

พอเธอออกมาแล้วก็พบว่าคนที่นี่ไม่มีคนแก่เลย

สวัสดีค่ะ ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน” ถัง นคุ้นเคยในภาษา นี้มากขึ้นแล้ว เธอหันไปโค้งคํานับหัวหน้าหมู่บ้าน ขอ ขอบคุณที่ยอมให้พวกเราทั้งสองคนอยู่ที่นี่นะคะ รู้สึก ชาม งมากเลยค่ะ”

“ไอมาพูดถูก คุณพูดภาษาของพวกเราได้จริง ๆ ด้วย” หัวหน้าหมู่บ้านก็รู้สกแปลกใจมากเช่นกัน “ฉันนึกว่าน อกจากคนในหมู่บ้านของพวกเราแล้ว ก็ไม่มีใครที่พูดได้ แล้วเสียอีก”

หัวหน้าหมู่บ้านจัดแจงให้ถังซินกับเฉินหย่วนนั่งลง ข้าง ๆ แล้วพูดคุยกัน

ถังซินปูภูมิหลังเอาไว้ให้ตัวเองกับ เฉินหยวนอย่าง เพอร์เฟคแล้ว หัวหน้าหมู่บ้านถามอะไรก็ตอบอย่าง น และทําตัวน่าสงสารบ่อย ๆ เจ้าใบ้” เฉินหยวนที่ถูก เซ็ทให้นั่งข้าง ๆ เงียบ ๆ

คุยไปได้สองสามนาที จู่ ๆ หัวหน้าหมู่บ้านก็ถาม “แล้ว พวกคุณค้าขายอะไรล่ะ ถังขน สกงานเข้า

แย่แล้ว ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในห้องเธอไม่ได้ถาม เสี่ยว

ด้วย

เธอใช้มือผลัก ๆ มู่เฉินหยวน แต่ไม่ได้หันหน้าไป “ประธานมู่คะ หัวหน้าหมู่บ้านถามว่าพวกเราค้าขาย อะไรคะ”

เฉินหยวนหยิบขนมปังในจานสองก้อนมาป้อนถังน แล้วพูดเสียงเบา ๆ “ผักและเมล็ดฝ้าย

ไอลมหายใจอุ่น ๆ โดนหูของถังซิน ถังซันสั่นไปทั้ง ตัว เลยกัดนิ้วของเขาไปหนึ่งที

เธอรีบยัดขนมเข่งใส่ปากแล้วพูดอย่างไม่สะทก สะท้าน พวกเมล็ดผักและเมล็ดฝ้ายค่ะ

“เมล็ดผักเหรอ” หัวหน้าหมู่บ้านรู้สึกสนใจ พื้นดินของ พวกเขาที่นี่เหมาะแก่การเพาะปลูก แต่เป็นเพราะภาษา เลยสื่อสารกับคนอื่นไม่ได้เลยแลกเปลี่ยนสิ่งของเหล่า นี้ไม่ได้

ในหมู่บ้านขาดแคลนผักที่สุด พวกเขากินได้แต่สัตว์ที่ ล่ามาได้

ถัง นพยักหน้า พูดเศร้า ๆ “บ้านของฉันค้าขายเมล็ด พวกนี้ แต่พ่อของฉันไม่ชอบสหยู เมล็ดที่เอามาจาก บ้านฉันเลยขายไม่ได้ ก็เลยเอามาขายแถวน

“ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง” หัวหน้าหมู่บ้านพูด “พวกเรา ก็ขาดแคลนเมล็ดผักกับฝ้าย ถ้าหากคุณตกลง ฉันจะ เอาขนสัตว์มาแลกเปลี่ยนกัน”

ไม่ ไม่ เกรงใจท่านหัวหน้าหมู่บ้าน เมล็ดพืชพวกนั้น ฉันให้คุณก็ได้ค่ะ” ถังขินสายหัว พูดด้วยความจริงใจ “ถ้าไม่ได้คุณน้าไอชาให้อาหารฉันกิน ลูกของฉันก็คงจะ ไม่รอดแล้ว พวกคุณคือผู้มีพระคุณ เพียงแต่ว่าพวกเรา หลงทางเลยไม่รู้ว่ารถขนสินค้าอยู่ที่ไหน

หัวหน้าหมู่บ้านพูด ไม่เป็นไร คืนนี้คุณกับสหยูพัก ผ่อนให้ดี พรุ่งนี้ฉันจะให้คนออกไปหาให้นะ”

“ขอบคุณนะคะ หัวหน้าหมู่บ้าน

หลังจากที่คุยเสร็จ ถังซินก็ถอนหายใจยาวหนึ่งที่

เธอฉวยโอกาสตอนที่หัวหน้าหมู่บ้านหันไปคุยกับคน อื่นบอกเรื่องที่เธอคุยเมื่อกี้ไปให้เฉินหยวนฟัง

หลังจากที่ เฉินหยวนฟังจบแล้ว ดวงตาของเขาก็ แสดงถึงความชื่นชมออกมา

แน่นอนว่าไม่สามารถตอบรับข้อแลกเปลี่ยนได้อยู่ แล้วเพราะเป้าหมายของพวกเขาคือพืชชนิดนั้นไม่ใช่ขน สัตว์ ถ้าหากให้เมล็ดพืชผักกับหมู่บ้านไป พวกเขาก็จะ เป็นเหมือนกับผู้มีพระคุณในหมู่บ้าน เมื่อถึงเวลาค่อยหา โอกาสเอาพืชชนิดนั้น คนในหมู่บ้านก็จะได้ไม่สงสัยเป้า หมายของพวกเขา

เขาพบว่ายิ่งอยู่กับผู้หญิงคนนี้มากขึ้นก็ยิ่งพบความ

ฉลาดของเธอ

ไม่นาน อาหารนั่งร้อน ๆ ก็ถูกวางลงบนโต๊ะเล็ก ๆ ซึ่ง มีแต่เนื้อตุ๋นทั้งนั้น กลิ่นหอมเตะจมูก แต่ผักจนน่าสงสาร

หัวหน้าหมู่บ้านให้คนไปเอาไหเหล้าที่หมักเองออกมา แล้วเทใหมู่เฉินหยวนเต็มชาม

เฉินหย่วนยกชามขึ้นมาคมแล้วขมวดคิ้ว

ถังในเขยิบเข้าไปใกล้ ๆ แล้วถามเบา ๆ เสียว คุณ คงจะไม่บอกว่าดื่มเหล้าไม่ได้ใช่ไหมคะ

“ไม่ใช่นะ เพียงแต่ว่าเหล้าประเภทนี้ดีกรีแรงมาก” มู่ เฉินหยวนพูด “ผมไม่ค่อยดื่มเหล้าดีกรีแรง ๆ”

เพราะว่าจะเกิดเรื่องขึ้นนะสิ แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เรื่องอะไร ผู้ช่วยจางถึงกำชับเขาไม่ให้ดื่มเหล้า

“ถ้างั้นฉันติมแล้วกัน แค่ชามเดียวเอง” ถัง นยกซาม เหล้าขึ้นมาจากนั้นก็นึกขึ้นมาได้ ฉันบอกกับพวกเขาว่า ฉันท้อง ถ้าดื่มไป จะถูกจับได้หรือเปล่านะ

ในตอนนั่นเอง คนที่อยู่โต๊ะอื่นก็ส่งเสียงเชียร์ ต่างพา กันยกชามเหล้าขึ้นมา

“ได้เลยคุณถัง แม้แต่ลูกผมก็มีมาแล้ว” เฉินหยวน ทําท่าจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม หยิบชามเหล้าจากมือของเธอมา แล้วยกซดทีเดียวหมด

คราบเหล่าเล็กน้อยไหลลงมาที่มุมริมฝีปากของ ชายหนุ่ม ไหลย้อยลงมาที่กระดูกไหปลาร้าแต่ไม่ไหล เข้าไปในเสื้อผ้า ทําให้ดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์ ดัง นนึกถึงประโยค น นมา บางคนดีมเหล้าแล้ว

เซ็กซี่”

เธอเชื่อแล้ว

ระหว่างทานอาหารมื้อนี้ มู่เฉินหยวนดื่มเหล้าไปหนึ่ง ชาม หน้าไม่แดงแต่กลับดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบาย เอานิ้วมีอนาค ๆ ขมับอยู่บ่อย ๆ คิ้วขมวดแน่น

“หัวหน้าหมู่บ้านคะ สามีของฉันไม่ค่อยสบาย ฉันพา เขาไปพักผ่อนที่บ้านของคุณนําไอชาก่อนนะคะ”

“ได้ ไปเถอะ”

ถัง นรีบประคอง เฉินหยวนไป พอเห็นเขาหรี่ตาลง ไม่ค่อยมีสติก็เอามือของเขาข้างหนึ่งวางบนไหล่ของ ตัวเอง พอประคองเขาขึ้นก็เกือบคุกเข่าลงไป

หนักจังเลย!

โชคดีที่บ้านของไอชาอยู่ไม่ไกล

ดัง นประคองเขากลับมาได้สําเร็จ ในห้องมืดมาก เธอคลาหาอยู่นานมากถึงยกขนสัตว์ที่คลุมหินอยู่ออก ได้

ทันใดนั้นห้องก็สว่างขึ้นมาเหมือนกับตอนกลางวัน

ขณะที่วาง เฉินหยวนลงบนเตียง ถังซันก็หอบแล้ว

เธอมองมู่เฉินหย่วนที่นอนสลบไสลอยู่แล้วกระซิบเบา ๆ รู้งี้ไม่บอกว่าท้องก็ดี ไม่อย่างนั้นก็ยังดื่มเหล้าชามนี้ แทนคุณได้

ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นเฉินหยวนดื่มเหล้ามาไม่น้อย ครั้ง แต่ก็ไม่เคยเป็นอะไรเลย ทําไมครั้งนี้เหล้าชาม เดียวถึงไม่ไหวแล้วล่ะ

เป็นเพราะเหล้าดีกรีแรงมากจริง ๆ เหรอ

ถัง บนึกสงสัย เธอไปหานาด้านนอกได้แล้วก็มาล่าง หน้าล้างแขน จากนั้นก็ตักน้ำมากะละมังนึงเอากลับมา ช่วยเช็ดตัวใหมู่เฉินหยวนสักหน่อย

พอเธอผลักประตูเข้าห้องมาก็เห็นเฉินหยวนจากเดิม ที่นอนสลบไสลอยู่ ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งมันบนเตียงแทน

เอ๊ะ เชี่ยวชู ทําไมคุณตื่นแล้วล่ะคะ” พอ เฉินหยวนเห็นถังซิน ตาก็เป็นประกายขึ้นมาจาก นั่นก็รีบลุกจากเตียงเดินมาหาเธอ ท่าทางแตกต่าง จากเมื่อก่อน ตอนนี้เขาผู้ที่มีรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรง หน้าเธอไม่มีการวางอ่านาจ ทําตัวเคร่งขรึมแต่อย่างใด เลย

ถังขินก็งงมากเช่นกัน

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอถึงรู้สึกว่าคนที่อยู่หน้าตัวเองไม่ ใช่ เสี่ยว แต่เป็นเพียงซามอยด์ตัวใหญ่ ๆ

แววดาล็ก ๆ ของดวงตาอันเรียวยาวชายหนุ่มจับจ้อง ไปที่ถึงซิน เป็นเพราะดื่มเหล้าไป เสียงก็เลยดูเหมือน เมานิดหน่อย ตาที่มองต่ำลงมาดูเรื่องเอามาก ๆ

“เมียจ๋า”

ถัง นตกใจจนปล่อยนิ้วมือท่าให้กะละมังเหล็กร่วง ลงพืนดัง “แก๊ง”