บทที่ 70 คุณหนู โกรธจนควันออกหู

คืนนี้เป็นคืนที่ถังขินได้นอนหลับอย่างสบายใจที่สุดใน ห้องของเธอ นับตั้งแต่วันที่ถูกลอบสังหารเธอต้องนอน อยู่ห้องเดียวกับ เฉินหย่วน เธอไม่กล้าส่งเสียงดังและ ต้องคอยเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ตลอด

เธอผล็อยหลับไปก่อนจะตื่นขึ้นมาอย่างสด นตอน แปดโมงสามสิบนาทีในตอนเช้า

ถังซินเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อบางเบาและเสื้อโค้ทตัวหลวม แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นแบรนด์ดัง แต่ก็ยังช่วยขับรูปร่าง ผอมเพรียวของเธอให้ดูสดใสมีเสน่ห์ เธอแต่งหน้าเบาๆ แล้วออกไปข้างนอก

ด้านนอกประตูไม่ใช่เฉินคาง แต่เป็นชายแปลกหน้า อีกสองคน

ทั้งสองทักทายถึงขิน ถังซินยิ้มเล็กน้อยและหันไป เคาะประตูของมูเฉินหยวนที่อยู่ถัดไป

เธอต้องการถามเกี่ยวกับเรื่องของมู่หยางซิว

มู่หยางซิว คุณย่าเป็นคนของตระกูลมู่ พ่อของเขา เสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก หลังจากสําเร็จการศึกษา เขา ก็สามารถเข้าทํางานในบริษัท ชื่อได้ ประมุขของตระกู ลมเอ็นดูเขาอยู่ไม่น้อยจึงส่งเสริมเขา

ถังซินไม่เข้าใจ ในเมื่อมู่หยางซิวเองก็รู้ดีว่าเฉิน หย่วนอยู่ไกลเกินกว่าเขาจะเอื้อมมือเข้ามายุ่งได้ แล้ว เขามีใครคอยให้ท้ายไหนกันแน่ หรือว่าจะเป็นคุณหนู

ม่?

อรุนสวัสดีครับคุณถัง” ถังซินเพิ่งจะกดกริ่งได้สอง ครั้ง ผู้ช่วยงางก็เดินมาจากทางเดิน

“ผมเพิ่งส่งประธาน ไปที่ห้องอาหาร ELEVEN มา ครับ วันนี้ประธานมู่ต้องไปเจรจาธุรกิจสำคัญ”

” อย่างนั้นเหรอคะ?” ถังซินผิดหวังเล็กน้อย เธอคิดไม่ ถึงว่ามู่เฉินหย่วนจะมีธุระอื่น ๆ ในตุรกีอีก “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะกลับไปรอที่ห้องนะคะ ถ้าประธาน กลับมาแล้ว รบกวนแจ้งฉันด้วย”

ผู้ช่วยจางหยิบแว่นตาที่เลื่อนลงมา “คุณถัง เส้นเสียง ของคุณหายดีแล้วเหรอครับ?”

ถังนพยักหน้าสัมผัสคอระหงของเธอและพูดว่า “ฉัน คิดไม่ถึงเลยว่ายาจะได้ผลดีขนาดนี้ ยาอีกตัวที่ใช้ทา ภายนอกก็เหมือนกัน รอยฟกช้ำที่คอของฉันก็หายไป แล้วด้วย เลยอยากจะมาขอบคุณประธานม

“ครับ” ในขณะเดียวกันกับที่ผู้ช่วยจางยอมรับฝาก ขอบคุณ เขาก็สงสัยว่านั่นเป็นยาที่คุณหมอสั่งให้เมื่อ หลายวันก่อน ดังนั้นถ้าคุณถึงอยากจะขอบคุณ ทําไมไม่ ขอบคุณหมอ ไปขอบคุณประธาน ทำไม?

เมื่อเห็นว่าเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของผู้ช่วยจาง ดังขึ้น ถังซินก็ไม่พูดมากอีก

“คุณยุ่งอยู่ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”

เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้า จึงเดินไปชั้นล่างเพื่อทาน อาหารเช้าก่อนจะกลับมาทํางาน

ถังซินลงไปยังชั้นที่มีห้องอาหารและเลือกอาหารเช้า จากอาหารเช้าหลากหลายชนิด หลังจากมองหาที่นั่ง และนั่งลงแล้ว คาดไม่ถึงว่าผู้ป่วยจางจะมานั่งด้วย

คุณถังครับ บริษัทที่เราจะไปเจรจาด้วยมีปัญหานิด หน่อยต้องใช้สาม และจะต้องคุยกันให้จบภายในวันนี้ ภาษาสเปนด้วยใช่ไหมครับ คุณสามารถช่วยหน่อย ได้ไหม แน่นอนว่าค่าจ้างงานนี้จะถูกคิดแยกต่างหาก ครับ”

ถัง นเกือบจะพ่นข้าวโอ๊ตในปากของเธอ เธอเช็ดมุม ปากของเธอด้วยกระดาษทิชชูแล้วพูดอย่างงมง่ามว่า

ฉันเพิ่งรู้ว่าประธานมู่นั้นอ่อนเรื่องภาษา และทุกครั้งที่ ” พูดถึงการเจรจาก็มักจะมีปัญหา”

ก่อนหน้านี้มันเป็นของโหว่ในเอกสาร คราวนี้มาถึง ตุรกีแล้วก็ยังต้องใช้นักแปลอีก

มันคงเกิดขึ้นเป็นประจำ ผู้ช่วยจางลดแว่นตาลง ‘รอ ให้คุณถังทานอาหารเสร็จแล้ว ผมจะส่งคนมารับนะครับ การเจรจาจะเริ่มขึ้นตอนสิบโมง ห้ามสายนะครับ

“ค่ะ” ถังซินนั้นยังไม่เก่งในการปฏิเสธ

ใครใช้ให้เธอเป็นพนักงานของบริษัทมู่ชื่อแถมยัง ต้องติดตามเจ้านายมาทำงานอีกล่ะ ถ้าเจ้านายสั่งให้ท่า อะไร เธอก็ต้องทําตามสิ

หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว ถังซันก็ไม่มีเวลาเปลี่ยน เสื้อผ้า เธอรีบลงบันไดไปยังชั้นล่าง แท็กซี่เพิ่งมาถึงประตูโรงแรมและคนขับรถก็เลื่อน กระจกหน้าต่างลงมา

คุณถังเชิญขับรถ” ภาษาอังกฤษของคนขับค่อนข้าง คล่องแคล่ว “ผมจะพาคุณไปส่งที่ร้านอาหาร ELEVEN ก่อนสิบโมงเช้า”

คนขับไม่เพียงแค่เรียกแซ่ของถังซีนได้ถูกต้อง แต่ยัง รู้เวลาและสถานที่ ถังซันคิดว่าคนที่ผู้ช่วยจางลงมาต้อง เป็นเขาอย่างไม่ต้องสงสัยจึงขึ้นรถ

“คลิก” เสียงประตูรถถูกล็อค

ถังซินไม่ได้สนใจ เธอหาโทรศัพท์มือถือของเธอเพื่อ เปิดค้นหาเส้นทางไปยังร้านอาหาร ELEVEN ซึ่งอยู่ไม่ ไกล ห่างออกไปเพียงสี่สิบนาที

คนขับบอกถังขนว่าเส้นทางข้างหน้ามีรถติด

ทันทีที่หมุนพวงมาลัย แท็กซี่ก็เลี้ยวรถกลับ ถังซันกัม

ศีรษะลงเฝ้าดูเส้นทางบนโทรศัพท์มือถือยังคงไม่มีการ เปลี่ยนแปลง

หากเส้นทางไม่เปลี่ยน คนขับก็กำลังโกหกและเขาไม่ ได้ต้องการจะพาเธอไปที่ร้านอาหาร ELEVEN

ถัง นกดปุ่มเปิดหน้าต่างแต่พบว่าปุ่มเสีย ในขณะ เดียวกันประตูรถก็ถูกล็อค และเธอก็รู้สึกว่าความเร็ว กำลังเพิ่มขึ้น ซึ่งยืนยันว่าเธอสิ่งที่เธอคาดเดานั้นถูก ต้อง

คนขับชาเลืองมองที่ถังขินผ่านกระจกมองหลัง เขา ยิ้มและยังคงแสร้งทำเป็นพูดว่า “คุณถังไม่ต้องตกใจ ผมแค่จะใช้ทางลัดเพื่อไปให้ถึงร้านอาหารเร็วขึ้น เท่านั้น”

ฉันดูเหมือนตกใจเหรอ? ฉันแค่ต้องการเปิดหน้าต่าง เพื่อหายใจ” ถังซินยกริมฝีปากสีแดงของเธอขึ้นและ เธอยังคงสงบ เธอใช้มือคลำโทรศัพท์ในมุมที่คนขับ มองไม่เห็น

กลิ่นภายในรถแย่ลงเรื่อย ๆ เหมือนอีเธอร์

ถัง นกดโทรออก เธอต้องใช้เสื้อของเธอปิดจมูก คน ขับปิดปากและจมูกของเขาแล้วตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เธอ สูดดมอีเธอ มากเกินไปทำให้รู้สึกวิงเวียน

เมื่อถังซนตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็กำลังนั่งบนเก้าอี้ พร้อมมือและเท้าที่ถูกมัด

มีคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ ห่างจากเธอไปหนึ่งเมตร

“โอ้ โอ้ ตื่นแล้วเหรอ?” ดูเหมือนว่า ซือซือจะชอบสี แดงเป็นอย่างมาก วันนี้เธอสวมกระโปรงลายสก๊อตสี แดงแสนงดงาม กึ่งนั่งกึ่งนอนไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ ดู เหมือนเจ้าหญิงที่ไม่มีใครเทียบได้

เมื่อเห็นจู่ซือซือ ถังซินก็สงบลง นี่ยังนับว่าเป็นเรื่อง เล็กน้อย ไม่มีอันดรายอะไร

ถังขินกล่าวว่า “คุณจู่ ถ้าคุณต้องการจะคุยกับฉัน พูด มาตรงๆได้เลย ไม่จําเป็นต้องมัดฉันหรอกค่ะ”

“เธอคิดว่าฉันอยากคุยกับเธอเหรอ?” จู่ซือซือเช็ดหน้า เล็ก ๆ ของเธอก่อนจะลุกขึ้นมา เดินตรงไปที่ถังซิน เล็บ ของเธอจิกอยู่บนแก้มและกัดฟันพูดว่า “คนอย่างเธอ ไม่คู่ควรแม้แต่จะถือรองเท้าให้ฉันด้วยซ้ำ!

” ฉันรู้จักผู้หญิงอย่างเธอดี ชัยจิ้งจอก! ดอนอยู่ใน ประเทศเธอก็จ้องพี่เฉินตาเป็นมัน ตอนนี้ใช้มารยาตามพี่ เงินมา งต่างประเทศ แล้วยังหน้าด้านไปนอนห้องเดียว กับ เฉินอีกเหรอ?” เมื่อ ซือ อนึกถึงสิ่งที่ได้ยินทางโทรศัพท์ในวันนั้น เธอก็โกรธจนควันออกหู

เธอติดตามมูเฉินหย่วนมาตั้งนานแล้ว ยังได้ไปเยี่ยม ที่พักของเขาแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ผู้หญิงคนนี้บังอาจถึงขั้น เข้าออกห้องพักของ เฉินเป็นว่าเล่น

พี่เฉินเคยพาเธอไปทุกที่เวลาที่ไปเจรจาธุรกิจ เดี๋ยวนี้ อย่าว่าแต่พาเธอไปเลย แม้แต่เลขาที่บริษัทก็ยังไม่พา ไปด้วย กลับพาไปแต่ยัยปีศาจจิ้งจอกนี้เ

เธอไม่สามารถกล้ำกลืนฝืนทนได้อีกต่อไป หลัง จากเข้าร่วมงานเปิดกล้องที่ยุโรปแล้ว เธอก็บินมาตุรกี ภายในชั่วข้ามคืน

เธอต้องสั่งสอนถึงซีนให้หลาบจํา ให้รู้ว่าใครกันแน่ที่ เป็นเจ้านาย!

“คุณหนูลู่ เรื่องระหว่างประธานคู่กับฉัน เป็นเพียง ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับผู้ใต้บังคับบัญชา เท่านั้นค่ะ” คิ้วของถังซินขมวด เธอเชื่อแล้วว่า ซือซือ และผู้หญิงหลายคนในบริษัทมองเห็นว่าเธอเป็นคู่แข่ง จริงๆ จู๋ซือซือมองดูเธออย่างเหยียดหยาม “ถึงเธอจะพูด แบบนี้ ฉันก็ไม่เชื่อเธอหรอก วันนี้ฉันจะสั่งสอนเธอให้ หลาบจํา ให้เธอรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้หญิงของพี่เฉิน!

เมื่อเห็นเธอโกรธจนควันออกหูไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ถังซิ นคลนลาน

“ถังซิน ฉันรู้ว่าเธอกำลังรีบไปช่วยพี่เฉิน เจรจา ธุรกิจ แต่ … จูซือซือเสียงแหลม นัยน์ตาของเธอเปล่ง ประกายด้วยความชั่วร้าย “ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป! ฉันจะ ทําให้เธอไม่สามารถไปปรากฏตัวที่ภัตตาคารแห่งนั้น ได้ในวันนี้ หากการเจรจาธุรกิจล้มเหลว พี่เฉินก็จะไล่ เธอออกจากบริษัท ซื่อ”

ถังซินยิ้มเล็กน้อย “ฉันไม่สน ฉันสามารถใช้ทักษะการ แปลของฉันไปทำงานได้ทุกที่ แต่ที่น่าเศร้าก็คือ คุณจู ซือซือที่ทําให้การเจรจาล้มเหลว ประธานมู่ต้องโกรธ คุณแน่จริงไหม?”

“เฮอะ ก็แค่ความร่วมมือ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” จู่ อข้อไม่ได้กังวลเลย “ฉันสามารถสร้างรายได้จากหนัง บ็อกซ์ออฟฟิศ แค่นี้ก็ได้เงินคืนแล้ว!” จากนั้นเธอจ้องที่ถังซินอย่างมาดร้าย ฉันเคยเขียน หนังสือสำนึกผิดแล้ว และฉันก็ไม่กลัวที่จะต้องเขียน มันอีกครั้ง! อย่างไรก็ตามฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไปร้าน อาหารตามนัดในวันนี้

ดัง นเสียใจแทนลุง อยู่ในใจ