บทที่ 62 นักฆ่า

หลังจากปฐมพยาบาลอยู่เกือบหนึ่งนาที เมื่อเห็นว่า ลมหายใจของถังซินยังคงรวยริน โดยเฉพาะที่คอเป็น รอยสีแดงอย่างตกใจ ใบหน้าของ เฉินหย่วนก็เต็มไป ด้วยความหนักใจและไม่อาจสงบได้อีก

ตอนทีถึง นโทรมา ผู้ช่วยจางยังไม่ได้ออกจากห้อง ของเขา เมื่อเขารับโทรศัพท์ของถังซีนเขาก็สงสัยว่า ทําไมเธอถึงไม่พูด

เขารู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ เขาคว้าโทรศัพท์มาจากผู้ ช่วยจางและจับเสียงบางอย่างจากปลายสาย เมื่อได้ยิน เสียงเขาก็รู้ในทันทีว่ามีอะไรผิดปกติจึงรีบวิ่งไปที่ประตู ห้องของถัง นทันที

“ถังซินตื่นสิ!” มู่เฉินหยวนตบแก้มของถังซิน ใบหน้า ที่ขีดขาวและเย็นชัดของเธอ ทําให้ปลายนิ้วของเขา น ไหว

เขาแค่อยากให้ผู้หญิงคนนี้มาช่วยเจรจาให้กับเขา แต่ เขาไม่ต้องการให้เธอเดือดร้อน

เฉินหย่วนตบแก้มของถังซีนแรงขึ้นและเสียงของ เขาก็ดังในเรื่อยๆ ทันใดนั้นดัง นก้ไออย่างหนัก แต ดวงตาของเธอไม่ได้เปิดออก

ในที่สุดชายคนนั้นก็โล่งใจ

อีกด้านหนึ่ง กวนชิงเฟิง ได้รับโทรศัพท์จากผู้ช่วย จาง รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินว่ามีคนถูกลอบทำร้าย ตอนที่ประธานมู่บอกเขา เขาคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเข้า มาถึงในห้องพักของโรงแรม

ผู้ช่วยจางบอกว่า ตอนที่เขาเข้าไปในห้องของถังซิน อีกฝ่ายหนีออกจากระเบียง ให้เขารีบไปดู เพราะชุดของ อีกฝ่ายแตกต่างจากคนอื่นและเขาก็สูงกว่าคนทั่วไป มาก

กวนชิงเฟิงสั่งให้คนสองคนไปดักอยู่ที่ประตูด้านหน้า และด้านหลังของโรงแรม อีกคนหนึ่งตรวจสอบเส้น ทางหลบหนีทางบันไดหนีไฟ ส่วนเขาและเงินคางเอา สิ่งของต่างๆ ขึ้นไปบนดาดฟ้าของโรงแรมแล้วประกอบ เข้าด้วยกันอย่างรวดเร็วพร้อมติดตั้งอุปกรณ์เก็บเสียง

“ดูให้แน่ใจก่อนนะ” เฉินคางแตะหัวของเขาอย่างเป็น กังวลและกล่าวว่า “มีคนจํานวนมากอยู่บนถนนสายหลัก จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเข้าไปในฝูงชน จะเกิดอะไรขึ้นถ้า ทําพลาด?

“ไม่พลาดหรอก น้ำเสียงของกวนซิงเฟิงหนักแน่น มาก เขากวาดตามองหาทิศทางแล้วเล็งลงไป “ถ้าผม ปล่อยให้เขาหนีไปได้ ผมคงไม่ใช่ลูกผู้ชาย

เฉินทางถามอย่างสงสัยว่า “เขามีอะไรเกี่ยวข้องกับ คุณหรือเปล่า?

เกี่ยวข้องอย่างใหญ่หลวงเลยล่ะ!

นี่เป็นงานที่เขารับเงินมามากที่สุดหลังจากออกจาก โรงเรียนและเขาก็สัญญากับประธานมู่เอาไว้แล้วด้วย ถ้าเขาปล่อยให้ผู้ชายคนนี้หลุดมือไปเขาต้องเสียหน้า ต่อหน้าประธาน เป็นแน

แต่กวนซิงเฟิง ขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบายกับเฉินทาง เขายุ่งอยู่กับการใช้กล้องส่องดูสถานการณ์ด้านล่าง

เงินดาจขยับมาใกล้ก่อนจะพึมพำอยู่ในลำคอว่า “เขา คงจะไม่วิ่งออกไป’ แต่วินาทีต่อมาก็มีเงาร่างหนึ่งออก มาจากมุมของโรงแรม ลักษณะที่ปรากฏเป็นชายร่างสูงเหมือนกับที่ผู้ช่วย จางได้บอกเอาไว้

เขาไม่ได้ผ่านประตูหน้าและหลัง น่าจะเข้ามาทางท่อ ระบาย “เฉินคางกล่าว เมื่อเขาเห็นชายคนนั้นปะปนกับ ฝูงชนใบหน้าของเขาก็ดูกังวลยิ่งขึ้น

“มีคนประมาณเจ็ดถึงแปดคนที่อยู่รอบตัวเขา?”

สถานการณ์ กวนซิงเฟิงมองผ่านกล้องอยู่ด้วยเช่น

ชายคนนั้นดูเหมือนจะคาดไว้แล้วว่าจะมีมือปืนจะซุ่ม โจมตี เขาใช้ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังอุ้มเด็กเพื่ออำพราง สายตา มีรอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏอยู่ที่มุมปากของเขา เขาคงคิดว่ายังไงเขาก็ไม่ตาย

กวนขิงเฟิงหัวเราะเยาะ ทําให้เงินคางที่อยู่ถัดไปรู้สึก หนาวนมโ

“อย่าบอกนะ … เมื่อเฉินทางกำลังจะพูดอะไรบาง อย่าง เขาเห็นไหล่ของกวนซึ่งเพิ่งสั่นสะเทือนซึ่งเกิด จากการถีบตัวหลังจากที่ปืนสไนเปอร์ถูกยิง เพียงสองวินาทีต่อมา ชายร่างสูงก็ล้มลงอย่าง กะทันหันท่ามกลางฝูงชนบนถนนด้านล่าง ทำให้ฝูงชน โดยรอบแตกตื่น เสื้อผ้าของชายคนนั้นเต็มไปด้วยเลือด

“นี่มันอะไรกัน?” ดวงตาของเงินคงขยับไปมองที่ กวนชิงเฟิงอย่างตกตะลึง “ที่โรงเรียนของเรามีการฝึก สายลับด้วยเหรอ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่าห่างชั้นกันมาก ขนาด ล่ะ?

สําหรับเขาแล้วเมื่อเห็นว่ามีคนหลายคนอยู่รอบๆตัว เป้าหมาย เขาก็ไม่กล้าที่จะยิงเพราะเขากลัวว่าจะพลาด เป้า แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับยิงเป้าหมายอย่างไม่ลังเล เลยแม้แต่น้อย

“ฝีมือคุณแย่เกินไป” กวนซิงเฟิงตัดบท ก่อนจะแยก ชิ้นส่วนได้เก็บไว้ในกระเป๋าหนังอย่างรวดเร็ว

เจ็บคาง ……

เมื่อทั้งสองลงไปด้วยกัน โทรศัพท์ของกวนซิงเฟิงก์ ดัง น

กวนซิงเฟิงรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นสายโทรเข้าเพราะ เขาไม่ได้เปิดโรมมิ่ง เขาตัดสายไปสองรอบแต่มันก็ยัง ดังอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเขาจึงรับสายด้วยน้ำเสียง หงุดหงิด

“หมาป่า นายกล้าตัดสายฉันได้ยังไง?” ทันทีที่มีการ รับสาย จู่ ออก็กรีดร้อง

“ติดสายดั่งสองครั้ง นายของนาย! ! นายยังจําได้ไหม ว่าฉันเป็นเจ้า

กวนชิงเฟิงติดบทอย่างเย็นชาว่า “คุณจู่ ผมจะบอกให้ นะว่านายจ้างของผมคือผู้ช่วยจางและผมได้รับคำสั่งให้ ปกป้องคุณ และผมก็บอกคุณแล้วว่าผมจะออกมาช่วย งานประธานมู่สักสองสามวัน

สองสามวันฉันก็อดตายพอดีส” จู๋ซือซือปน “พีเฉินมี คนช่วยตั้งเยอะ ทําไมนายถึงยังต้องตามไปอีก นายเป็น ผู้คุ้มกันของฉันนี่นา

“ไม่รู้ ”

“งั้นนายก็ไปถามสิ ถ้านายไม่กลับมา นคงจะได้กลาย เป็นปลาหมึกแห้งแน่ๆ

สั่งอาหารมากินที่บ้าน” กวนซิงเฟิงหวาดกลัว เขา ไม่ใช่พ่อครัวของเธอและเขาไม่ชอบทำอาหาร “ถ้าคุณ ไม่อยากกิน คุณก็อดตายซะเถอะคุณ

“เจ้าหมาป่าเน่า! นายต้องอดตาย! จู่ อ อตะโกน อีกครั้งว่า นายกล้าบอกให้ฉันอดตายเหรอ? ฉันจะฟ้อง พี่เฉิน นายจะต้องชดใช้!!”

“ถ้างั้นผมก็ต้องขอบคุณครับคุณ ” พูดจบ กวนซิงเฟิ งก็วางสาย

ตอนนี้เฉินคางกล้าพูดได้แค่ว่า “นั่นใช่องค์หญิงน้อย ของตระกูลมู่รึเปล่า?”

“อืม”

“น้องชาย ฉันขอแสดงความนับถือต่อคุณในฐานะ ผู้ชายคนหนึ่ง” เฉินคางตบไหล่ของกวนซิงเฟิง “พวกเรา ไม่กล้ายุ่งกับเธอเพราะกลัวว่าจะถูกย้ายไปเป็นผู้คุ้มกัน ของเธอ แต่คุณกลับกล้าที่จะพูดกับเธอแบบนี้ นับว่ามี ความกล้าหาญมาก!

กวนชิงเฟิงส่งเสียงในสําคอ เธอไม่ใช่คนที่จ่ายเงิน ให้ผม มีอะไรให้กลัว? องค์หญิงน้อยอย่างเธอคิดว่าทุก คนในโลกจะต้องฟังเธอ เธอป่วยรึไง” เมื่อต้องอยู่กับจู่ขอ อนานเข้า เขาก็รู้สึกว่ากวนหลัง เอ๋อร์ก็ไม่แย่เท่าไหร่

จะเป็นอย่างไรถ้าจู่ ออฟ้องประธาน

เขาออกมาคราวนี้ เขาจะได้เงินไม่น้อยกว่าเจ็ดหลัก ดังนั้นเขาไม่จําเป็นต้องเป็นผู้คุ้มกันของเธออีกต่อไป

กวนชิงเฟิงและเงินคางลงมาจากดาดฟ้าเพื่อตามหา เฉินหย่วน ในห้องนั่งเล่นภายในห้องสวีท มูเฉินหยวน และผู้ช่วยจางยืนอยู่ หลังจากที่หมอและพยาบาลออก มาจากห้องนอนก็พาพวกเขาไปที่ประตู

“ประธานมู่ คุณผู้หญิงมีอาการทรงตัวแล้ว วางใจได้ หมอกล่าวกับ เฉินหย่วนต่ออีกว่า

” แต่ดูเหมือนว่าเธอจะช็อค เธอจะต้องกินยาและพัก ฟินไปอีกสักสองสามวัน

เฉินหยวนพยักหน้า “ครับ รบกวนคุณหมอแล้ว”

“ด้วยความยินดี”

ในไม่ช้าหมอและพยาบาลก็ออกจากห้องไป ในขณะ เดียวกันกวนซิงเฟิงและเฉินคางก็เข้ามา

“ประธานมู่ คราวนี้เป็นเพราะผมประมาท ปล่อยให้อีก ฝ่ายมาทําร้ายคุณผู้หญิงได้” กวนซึ่งเพิ่งยืนตรงอย่าง มั่นคง แม้ว่าเขาจะยังหนุ่ม แต่เขาก็หล่อมาก “เชิญคุณ ลงโทษได้เลยครับ”

“ผมไม่โทษคุณหรอก ผมเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ม เฉินหยวนไม่ได้ตั้งใจตำหนิเขา แค่ถามว่า “คนอยู่ไหน?

“ผมฆ่าไปแล้ว”

เมื่อได้ยินว่ากวนซิงเฟิงสังหารคนไปแล้ว ในที่สุด ใบหน้าของ เฉินหย่วนก็โล่งใจ

ตายไปย่อมดีกว่าหนีไป

” ประธานมู่ หมาป่าช่างน่าทึ่งจริงๆครับ” เฉินคางพูด อย่างใจกว้าง “ผมเรียนจบก่อนเขา แต่ก็ไม่เก่งเท่าเขา เขากล้าที่จะยิงเข้าไปกลางฝูงชนและยังไม่พลาดอีก ด้วย”

” ผมคัดเลือกอย่างเข้มงวดมาจากคนจํานวนมาก แน่นอนว่าเขาต้องยอดเยี่ยมอยู่แล้ว” ผู้ป่วยจางขยับ แว่นตาพลางพูดสบประมาทว่า ที่โรงเรียน หมาป่า หนึ่งในห้าอันดับแรก ส่วนคุณไปโรงเรียนเพื่อไปเที่ยว เล่นรึเปล่า?”

ใบหน้าของเฉินคางเปลี่ยนเป็นสีเขียว ” สาม คุณ พูดเกินไปไหม? ผมเองก็ใช้ความพยายามอย่างมาก ในการเข้าร่วมการทดสอบถึงแม้ว่าจะไม่เก่งเท่าหมาป่า ก็ตาม”

ได้อันดับหนึ่งร้อยหรือมากกว่านั้นมีอะไรให้อวดกัน? ใบหน้าของผู้ป่วยจางเต็มไปด้วยความดูแคลน