บทที่ 61 ลอบสังหาร

“คนอื่นๆยังไม่มาอีกหรือ?”

“ยังครับ พวกเขาบอกว่าพบปัญหาบางอย่างระหว่าง ทาง พวกเขาจึงจะมาถึงคืนนี้” กวนชิงเฟิงเห็น เฉิน หย่วนยังคงถือกระเป๋าเดินทาง จึงถามอย่างสงสัยว่า

ประธานมู่จะพักกับผมเหรอครับ?”

ไมล่ะ เขาไม่ต้องการอยู่ในห้องที่มีผู้ติดตามแม้แต่คน

เดียว

อันนี้เพิ่งได้มาจากเพื่อน เลยจะเอามาให้คุณ นี่ มู่ เฉินหยวนวางกระเป๋าเดินทางไว้บนโต๊ะ แต่ไม่ได้เปิด “ภารกิจของคุณอาจมีการเปลี่ยนแปลง

“แล้วค่าจ้างมีการเปลี่ยนแปลงด้วยไหมครับ?

เห็นได้ชัดว่ามันควรเป็นหัวข้อที่หนักอึ้ง ทันทีที่กวน ชิงเฟิงพูดถึงเรื่องเงิน เฉินหยวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ออกมา “ผมไม่คิดว่าคุณเป็นคนจนนะ ทำไมถึงได้คิดถึง แต่เรื่องเงินล่ะ?” “จนสิ พี่สาวของผมเพิ่งหย่าและผมอยากช่วยเธอ หาเงิน” กวนชิงเฟิงยักไหล เขารู้สึกได้ว่ามีของดีอยู่ใน กระเป๋าหนังและเขาต้องการที่จะเปิดดู “ประธาน มีเงิน เยอะแล้วก็พูดได้ครับ”

มู่เฉินหยวนอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่สาวของคุณทำงาน อะไร?”

“มันเป็นเรื่องส่วนตัวครับ” กวนชิงเฟิงไม่ตอบ แต่เขา ก็ระวัง “ผมเกลียดคนแซมมากที่สุด ที่ผมยอมคุยกับ ประธาน ก็เพราะเรื่องเงินเท่านั้น

แม้ว่า เฉินหยวนจะรู้สึกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ แต่เมื่อ กวนซิงเฟิงไม่อยากพูดเขาก็ไม่ได้ถาม เพียงแค่พูด ว่า “เพื่อนที่ผมพามาเป็นคนที่สําคัญมาก เธอจะต้อง ปลอดภัย”

“ในช่วงที่เราพักอยู่ในโรงแรม รบกวนคุณช่วยทํา หน้าที่ดูแลความปลอดภัยของเธอให้ดี หากมีปัญหา อะไรให้แจ้งกับผู้ช่วยจาง เขาจะช่วยคุณแก้ปัญหาด้วย ตัวเอง ไม่ต้องบอกอะไรกับพนักงานในโรงแรม “ได้ครับ” กวนชิงเฟิงพยักหน้า “คิดค่าจ้างยังไงครับ?

เฉินหย่วนพูดจํานวนหนึ่งออกมา แม้ในใจของกวน ชิงเฟิงจะบอกว่า “โกหก” แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงสงบ นิ่ง “ประธานมู่โปรดวางใจ ผมจะรับผิดชอบต่อความ ปลอดภัยของพวกคุณ”

เวลาหนึ่งทุ่มสามสิบนาที ผู้ช่วยจางก็มาถึง Macedonia Card Palace Park Hyatt พร้อมกับคน อีกสี่คน

ผู้ช่วยจางพาคนเหล่านั้นไปสมทบกับกวนชิงเฟิง ใน ส่คนนั้นมีเฉินคางและอีกคนหนึ่งซึ่งจบการศึกษาจาก โรงเรียนเดียวกันกับกวนชิงเฟิง พวกเขานับได้ว่าเป็น ศิษย์เก่า ทั้งสามคนจึงพูดคุยทําความคุ้นเคยกัน

แล้วผู้ช่วยจางก็หิ้วกระเป๋าเดินทางไปตามหาดัง น

เฉินหยวนมัวแต่จัดการกับเรื่องต่างๆอยู่จึงไม่มีเวลา ผู้ช่วยจางจึงเป็นผู้พาถังซินไปที่ห้องอาหารเพื่อทาน อาหารคา

เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องอาหาร กวนซึ่งเพิ่งที่เพิ่งจะ กินข้าวเสร็จก็เดินผ่านประตู B ออกไปจากที่นั่น ถัง นม องไปที่ชายผิวคล้ำท่ามกลางกลุ่มผู้ชายดังกล่าวแล้วก็ ขมวดคิว

ทําไมดูคล้ายกับกวนซึ่งเพิ่ง

ผู้ช่วยจางถามว่า “มีอะไรหรือครับคุณถัง”

“เปล่าคะ ถังขนคิดว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเธอคุย โทรศัพท์กับกวนชิงเฟิง เขายังบอกว่าอยู่ที่โรงเรียนอยู่ เลย แล้วเขาจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

นอกจากนี้คนผิวคล้ำก็ไม่ได้มีแค่กวนชิงเฟิง นา

หลังจากทานอาหารในห้องอาหารเสร็จแล้ว ผู้ช่วย จางก็กลัวว่าถึงขินจะเบื่อ เขาจึงอยากจะพาเธอออกไป ข้างนอก แต่ เฉินหย่วนโทรตามให้เขาสั่งอาหารใส กล่องเอาขึ้นไปให้เขาบนห้องพร้อมกับถัง น

เมื่อทั้งสองมาถึงที่ห้องของมู่เฉินหย่วน เฉินหยวน ยังคงจัดการกับสิ่งต่างๆอยู่ ริมฝีปากของเขาแห้งเล็ก น้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ดื่มน้ำมาเป็นเวลานานมาก แล้ว

ประชานน หยุดพักก่อนเถอะครับ” ผู้ช่วยจางเดือนม เงินหยวนเสียงดังและวางอาหารไว้บนโต๊ะ

“ไต้ รอสักครู่

สามนาทีต่อมามู่เฉินหยวนก็ปิดโน๊ตบุ๊คและลุกขึ้น

“ถ้าคุณวาง คืนนี้ช่วยแปลเอกสารนี้ให้หน่อยนะครับ มู่เฉินหย่วนส่งเอกสารให้ถัง น

เอกสารมีข้อความแปะอยู่เต็มไปหมด ดูแล้วตาลาย

มาก

ถัง นกวาดตามองข้อความสองสามนั้นแม้จะไม่ค่อย ชัดเจนเท่าไหร่ แต่เธอก็ยังเห็นว่ามันคือภาษาตุรกิ

“ประธานมู่ ครับ มันไหมคะ?” ถังซินถามเพราะ เธอไม่ได้เห็นภาษาตุรกีมานานแล้ว

“คําเหล่านี้ดูค่อนข้างสับสน ฉันน่าจะใช้เวลานานใน การแปลค่ะ”

คุณแปลพวกมันได้ทั้งหมดไหม?

“น่าจะได้ค่ะ เฉินหยวนดูเหมือนจะโล่งใจ “ไม่ต้องรีบ คุณสามารถ แปลไปได้เรื่อยๆ ถ้าเสร็จแล้วก็บอกผม

“ค่ะประธานมู่ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อน

ถังขนหยิบเอกสารแผ่นนี้กลับไปที่ห้องของเธอ หลัง จากเข้ามาในห้อง เธอก็หยิบสมุดบันทึกและปากกาลง บนโต๊ะแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ อาบน้ำไปพลาง แปลไป พลาง

เธอไม่ได้เห็นข้อความประเภทนี้มานานกว่าสามปีแล้ว รวมทั้งความยุ่งเหยิงบนกระดาษ ทำให้เธอต้องแปลคํา ศัพท์ทีละตัวแล้วค่อยเอามาจัดเรียงบนกระดาษอีกครั้ง

หลังจากนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำเป็นเวลานานเธอก็ แปลออกมาได้หลายสิบคํา

“หืม? ดูเหมือนจะเป็นที่อยู่ใช่มั้ยนะ?” ถังข้นพิม พ่าพลางหยิบโทรศัพท์มาเปิดค้นหาในกูเกิ้ล ทันใด น้นห้องน้ำก็มีดสนิท เหลือเพียงแค่แสงจากหน้าจอ โทรศัพท์ทาให้เธอรู้สึกหลอน

มีเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอก ถังซันเครียดจนมือเท้าเย็นไปหมด เธอรีบปิด โทรศัพท์มือถือเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนมองเห็นตำแหน่ง ที่แน่ชัดของเธอ และนั่งถือมันเอาไว้เงียบๆอยู่ใน อ่างอาบนํ้า

ทางเดินนั้นอยู่ภายใต้การดูแลที่เข้มงวดมาก คนคนนี้ เปิดประตูเข้ามาได้อย่างไร?

ถังนซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องพลางค้นหาหมายเลข โทรศัพท์ของผู้ป่วยบางอย่างรวดเร็วและกดโทรออก โดยใช้ผ้าเช็ดด้วคลุมหน้าจอเอาไว้

ห้อง มีหน้าต่างกระจกระบายอากาศหาให้พอมีแสง เล็ดลอดเข้ามาได้บ้าง หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งถังซินก็ เห็นว่าลูกบิดประตูห้องนํ้าถูกบิดและหมุน

โทรศัพท์เชื่อมต่อแล้ว แต่ถึง ไม่กล้าส่งเสียง เธอ ลดระดับเสียงแล้วค่อยๆวางลงบนพื้นด้วยผ้าขนหนู

ประตูห้อง ถูกดึงเปิดออกอย่างแผ่วเบา เมื่อเห็น เงาร่างๆหนึ่งเดินเข้ามา ถังนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอาย กระหายเลือด ทําให้ความเย็นที่ฝ่าเท้าของเธอเพิ่ม ขึ้น และเธอก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวไปจากพื้นใกล้ๆกับราว แขวนผ้าเช็ดตัว อีกคนที่เข้ามาเป็นคนตัวใหญ่ ดูแล้วน่าจะสามารถจับ เธอได้ด้วยเพียงมือข้างเดียว แล้วเธอจะหนีได้อย่างไร?

ดัง เสาปแช่งกวนหลิงเอ๋อร์เป็นครั้งที่แปดสิบสาม อยู่ในใจ ถ้ายัยโง่คนนั้นไม่ขโมยกระดุมข้อมือนั่น เธอจะ ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหม!

หลังจากใช้ชีวิตมานานกว่ายี่สิบปี เธอก็ได้สัมผัสกับ เหตุการณ์ที่มักจะปรากฏในละครโทรทัศน์เท่านั้น

กด้ว! ตึกดัก ตึกตัก!

หัวใจของถัง นเต้นแรงอย่างบ้าคลังด้วยความกล้า เธอเฝ้าดูเงาร่างนั้นเดินเข้ามาในห้องน้ำพลางสอดสาย สายตามองหาเธอไปทั่ว

เขาสูงมาก อย่างน้อยๆก็หนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร

ในขณะที่อีกฝ่าย พลังหันหลังให้อยู่ ถังขืนก็ขยับ สิ่งของที่อยู่ในมือไปกระแทกกับเงาร่างนั้น แล้ววิ่งออก ไปในทิศทางที่มีแสงสว่างอยู่ด้านนอก

ผ้าม่าน ระเบียงด้านนอกไม่ได้ปิด ทำให้มีแสงจันทร์ ส่องสว่างเข้ามาในห้องพัก ถังซินวิ่งหลบโต๊ะและเก้าอี้พุ่งไปที่ประตู เมื่อเธอ กำลังจะเอื้อมมือจับลูกบิดประตู ผมของเธอถูกกระชาก อย่างแรงจากทางด้านหลังและแขนข้างหนึ่งล็อคติดอยู่ ที่ล่าคอของเธอ

ถัง นกําลังดิ้นรนด้วยความรู้สึกหายใจไม่ออก ส่วน อีกคนตัวสูงเกินไปจนเธอไม่สามารถชวนใบหน้าของ เขาได้เลย และแขนที่ล็อคติดอยู่กับสําคอของเธอก็ไม่ สามารถสลัดให้หลุดได้

ช่วยด้วย!

ถังซินเป็นเหมือนปลาที่กระโดดนไปบนชายฝั่งแล้ว สัมผัสกับแสงแดด เต็มไปด้วยความกลัวและความสน หวัง สติสัมปชัญญะค่อยๆรางเลื่อนไปทีละน้อย

ทันใดนั้น ประตูก็ถูก บอย่างแรง คนที่อยู่กับถังซันก็ ร้ดสําคอเธอแน่น นอีก วินาทีต่อมาประตูก็ถูก บอีก ครั้งแล้วก็เปิดออก

เฉินหยวนมองเห็นชายนั้นท่ามกลางแสงจันทร์ที่ สาดเข้ามา แขนของเขาล็อคอยู่ที่สําคอของถังซิบ ถัง ในแทบจะไม่ดิ้นรนแล้ว เธอกำลังจะหมดสติ วินาทีนั้นหัวใจของเขาก็แทบจะหลุดออกนอกอก

เขาพุ่งเข้าไปในห้องแล้วเตะเข้าไปที่ศีรษะของผู้ชาย คนนั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อไม่มีมือจะใช้ป้องกันตัว เขาก็ถูก เตะเข้าที่ศีรษะจนมึนงงไปชั่วขณะ

ในขณะที่แขนของชายน้นคลายตัวลง มู่เฉินหยวน จับแขนของถังซินแล้วกระชากออกมาอย่างแรง

หลังจากที่คนเข้ามาในอ้อมแขนของเขาแล้ว เขาก็เตะ อีกครั้งหนึ่งอย่างรุนแรง ชายคนนั้นก็เตะกลับมา เขารีบ พาถึงซินออกมาจากห้องอย่างรวดเร็วเพื่อไปหาผู้ช่วย จาง

“เขาจะต้องไม่กล้าออกมา เขาจะต้องวิ่งหนีไปทาง หน้าต่าง โทรเรียกหมาป่า!”

มู่เฉินหย่วนสั่งการทันที เขาไม่กล้าชักช้ารีบวางถัง นลงแล้วทดสอบลมหายใจของเธอ เมื่อพบว่ายังหายใจ อยู่เบาๆ เขาก็รีบทำการปฐมพยาบาลทันที

ผู้ช่วยจางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรีบร้อน