บทที่ 60 เครืองดักฟังบนเอ

“หัวใจวายเฉียบพลันเนื่องจากกล้ามเนื้อหัวใจทํางาน หนักเกินไป” สีหน้าของเฉินหยวนเรียบนิ่ง “บริษัทจะ ชดเชยให้หัวหน้าหลิวเพื่อเป็นการปลอบใจ เราจะส่งเสีย ลูกสาวของเขาจนจบวิทยาลัย

ถัง นคิดว่าเรื่องของโหว่ของไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้น ได้ง่ายๆ แต่เธอไม่มีหลักฐานอะไร เธอจึงไม่รู้ว่าจะบอ กกับเฉินหยวนยังไง

มู่เฉินหยวนพูดเบาๆ รักษาการตำแหน่งหัวหน้าของ แผนกคุณคือเจียงจิ้งเหรอ?”

ถังขินตอบรับด้วยเสียงอันหนึ่งที

“ไม่เห็นมีใครแจ้งให้ผมทราบ ปล่อยให้เธอจัดการ เอาเองแบบนี้” เฉินหยวนแค่นหัวเราะ สีหน้าของเขา มืดมนมากขึ้น ก่อนหน้านี้มีผู้บริหารคนหนึ่งกำลังจะเสีย ชีวิต แต่ผู้คนในชั้น นกลับไม่มีใครช่วยเอาไว้ได้

“เจียง มีความสามารถจริงๆ และเขาเป็นพนักงานท้ อาวุโสที่สุดในแผนกแปล” ถัง นพูดตามจริง ถึงแม้ว่า เจียงจิ้งจะไม่สามารถจัดการกับชีวิตส่วนตัวได้แค่ความ สามารถของเธอก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้

เฉินหยวนตัดบทอย่างไร้เยื่อใยว่า “หัวหน้าของคุณ เคยบอกคุณไหมว่า เธอเป็นคนของรองประธานการ รองประธานกาวได้วางคนของเขาเอาไว้ในหลายแผนก ผมไม่สามารถให้เจียงจึงเป็นหัวหน้าแผนก ไ

ถังในนิ่งฟังไม่เปิดปากพูดอะไรออกมา

บางครั้ง การต่อสู้ภายในระหว่างผู้บริหารระดับสูงก็ รุนแรง งนัก รองประธานแต่ละคนล้วนผลักดันคนของ คนให้มีอานาจ เห็นได้ชัดว่าบริษัทมู่ อถูกแบ่งออกเป็น สามฝ่าย

ไม่มีทางที่ เฉินหยวน ผู้บุกเบิกตลาดต่างประเทศ จะ ยอมให้พวกเขามีอำนาจเหนือกว่า

“หลังจากทีความร่วมมือนี้เสร็จสิ้น ผมจะกลับประเทศ ส่วนทาง จะให้สาขานิวยอร์กเป็นผู้รับผิดชอบ” มู่เฉิน หย่วนกล่าว “กินก่อน ก่อนหน้า หัวหน้าหลิวเคยคุย เรื่องคุณให้ผมฟังอยู่หลายครั้ง

ไม่เพียงแค่หัวหน้าหลิวพูดให้ฟัง แต่อันที่จริงในวัน ทีถังขนไปช่วยเขา โรงแรมคราวก่อน มู่เฉินหยวน สังเกตเห็นว่า ถังขินมีความโดดเด่นทำงานได้อย่าง รวดเร็วและมีประสิทธิภาพทั้งยังน่าเชื่อถือ นับว่าเป็นผู้มี พรสวรรค์

“ประธานมู่ ฉันไม่สนใจตำแหน่งนั้น ถัง นคิดในใจว่า ถ้าเธอมีความทะเยอทะยานเธอคงจะสู้ไม่ถอยไปแล้ว แต่ตอนนี้เธอเพียงแค่รู้สึกสับสนเกี่ยวกับการเสียชีวิต ของหัวหน้าหลิวเท่านั้น

บางครั้งแผนกแปลก็มีงานจํานวนมาก บางทีอาจจะ ได้รับอีเมลในตอนเช้าและต้องจัดการกับมันทันที แต่ การทํางานจนดึกดื่นจนทําให้หัวใจวาย เธอรู้สึกว่ามีบาง อย่างไม่ถูกต้อง

“หัวหน้าของคุณคาดหวังในตัวของคุณเอาไว้สูงมาก คุณควรคิดเรื่องนี้ให้ดี” เฉินหยวนไม่ได้บังคับเธออีก ต่อไป “เราต้องอยู่ที่ตุรก็สักพัก กลับไปแล้วค่อยคุย เรื่องนี้กันอีกครั้ง”

“ขอบคุณค่ะประธานม

ตุรกีเป็นทางเชื่อมต่อระหว่างยุโรปและเอเชียง มีเศรษฐกิจที่เติบโตเร็วที่สุดในโลก เป็นประเทศที่มี เอกลักษณ์เฉพาะตัว แต่ที่ไม่ได้ถูกบรรยายไว้คือ เป็น ประเทศที่สวยงามมาก

การก่อการร้ายของที่นี่รุนแรงมาก เว้นแด่เมืองใหญ่ๆ อย่างอิสตัลมูลและอิซเมียร์แล้ว เมืองอื่นๆ ป่าเถื่อน มากเสียจนไม่มีนักท่องเที่ยวกล้าเดินทางไป

พวกเขาเลือกพักที Macedonia Card Palace Park

Hyatt ในอิสตันบูล

โรงแรมนี้มีแขกเข้าพักเพียงไม่กี่คน พนักงานต้อนรับ ช่วยจัดการเรืองเช็คอินใหมู่เฉินหยวนอย่างรวดเร็ว ก่อน ที่พนักงานจะถาม เฉินหยวนเป็นภาษาอังกฤษว่าเขา ต้องการไกด์เพื่อน้าทางหรือไม่ แต่ เฉินหยวนตอบ ปฏิเสธไป

” ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับโรงแรมนี้ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมา ก่อน?” ถึงขนขมวดคิ้วครนคิดระหว่างที่เธอบ ฟ ไป ชั้นบน

มู่เฉินหย่วนมองทีเธอ “คุณเคยไปอิสตันบูลเปล่า?

“ไม่เคย แต่ฉันกคุ้นเคยกับโรงแรมนี้” ทันใดนั้นถังซี นก็เงยหน้าชนอย่างยิ่งๆ “จําได้แล้ว หนังเรือง 007 แดเนียล เครก เคยพักและ ถ่ายทําทีปั

“ไม่ยักรู้ว่าคุณชอบหนังแอ็คชั่น” เฉินหยวนหัวเราะ

เบา ๆ

“คุณคล้ายกับ อ อเลย เธอดูแอ๊บแบ๊วแต่กลับชอบค หนังระทึกขวัญ”

เมื่อเห็นเขาพูดถึงจซือซือ ถังซินก็ยื่นริมฝีปากล่าง ของเธอแล้วถามว่า

ประธานมู่ ฉันคิดว่าคุณ บชอบคุณมากเลย พวกคุณ ” คบกันอยู่เหรอคะ?”

คุณดูยังไงว่าพวกเรากำลังคบกัน?”

“ดูจากท่าทีของคุณจู่” เมื่อถึงซินนึกถึงความเกลียด ข็งของจู ออที่มีต่อตัวเธอ เธอก็ชะงัก “เธอไม่ฟังคำ อธิบายใด ๆ และชอบท่าเหมือนฉันเป็นศัตรู

มู่เงินหย่วนยกรมฝีปากเรียวเล็กขึ้นยิ้มแล้วพูดว่า “เธอ หวงกับใครก็ตามที่เธอชอบ นิสัยเสียไปหน่อย แต่เรา ไม่ได้คบกัน ฉันแค่ดูแลเธอเหมือนองค์หญิงน้อย ซือซือคงจะไม่ชอบใจในฐานะองค์หญิงน้อย ถ้าเธอ ได้ยินเข้า คงกรีดร้องจนแก้วหูแทบแตก

“หม?” มู่เฉินหยวนดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบาง อย่างบนตัวของถังซัน ดวงตาของเขาเปลี่ยนไปทันที เขาขยับเข้าใกล้กับถังซัน ใกล้เกินไปจนถึงซินเกือบจะ ถอยหนี

“ประธานมู่ มีอะไรเหรอคะ?”

เฉินหยวนแสดงท่าทางบางอย่างกับถังขันแต่ไม่พูด อะไรอีก แล้วเธอก็เห็นมือของเฉินหยวนเอื้อมมาแตะ ที่ปกเสื้อแขนสั้นของเธอ

เมื่อเขาหดมือกลับไป เครื่องดักฟังขนาดเท่านิ้วหัวแม่ มือก็วางอยู่บนฝ่ามือของเขา

หลังจากทําลายเครื่องดักฟังแล้ว เฉินหยวนก็พูดว่า “มิน่าล่ะ หลินเฉิง ถึงปล่อยคุณกลับมา

“เขาทําเกินไปแล้ว” ถังซินมีน้ำค้างแข็งบนใบหน้า ของเธอ เธอไม่คิดว่าจะมีเครื่องดักฟังอยู่บนตัวของเธอ เมื่อลองนึกถึงจุดประสงค์ของหลินเฉงา เขาทําแบบน เพราะเรื่องธุรกิจ

ลิฟต์มาถึงแล้ว

มู่เฉินหยวนให้บัตรห้องพักกับถัง น นิ้วของเขาทั้ง ยาวและแข็งแรง เขาพูดอย่างใจเย็นว่า

เอาล่ะ ผมอยู่ห้องถัดไปนะ คุณกลับไปพักผ่อนให้ สบาย ผมจะโทรหาคุณอีกทีตอนเย็น

“ค่ะ” ถังขินรับบัตรห้องพักมา

การตกแต่งห้องเป็นสไตล์ท้องถิ่นดูแปลกตาและมี อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ถังซันรู้สึกเหนียวตัวต้องการจะ อาบน้ำ แต่เธอไม่มีเสื้อผ้า

เธอเปิดโรมมิ่งโทรศัพท์มือถือ ทันทีที่เปิดก็มีข้อความ แจ้งเตือนจากโปรแกรมวีแซทเด้งขึ้นมามากมาย คนที่ น่าจะเป็นกังวลที่สุดคือหลี่ซูเจ๋ ที่ทักมาถามว่าเธอถูก ชาวต่างชาติจับตัวไปในกลางดึกจริงหรือ

ยังมีเจียงจิ้งที่อยู่ในวีแชทกลุ่ม ที่ถามเธอว่าเกิดอะไร หากไม่ได้รับอนุญาตจาก เฉินหยวน ถังนก็ไม่ได้ บอกใครง่ายๆ เกี่ยวกับการที่เธอเดินทางไปต่างประเทศ เธอจึงโกหกเจียงจิ้งว่าจะกลับไปที่บ้านเกิดของเธอเพื่อ เข้าร่วมพิธีศพของญาติคนหนึ่ง จึงขอลาหยุดสองสาม

เธอไปล้างหน้าก่อนจะหยิบอาหารจากตู้เย็นและเปิด โทรศัพท์มือถือของเธออีกครั้งแล้วพบว่าเสียงจิ้งหน้ เธอเล็กน้อยหาว่าเธอไม่แจ้ง

ระหว่างทางไปสนามบินในตอนเช้า เธอส่งข้อความ ถึงเจียงจิ้งหลายครั้ง โดยบอกว่ามีเรื่องเร่งด่วนที่จะขอ ลางาน ในเมื่อเจียงจึงสามารถเข้าร่วมตอบแชทกลุ่มได้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เห็น ข้อความแชทของเธอ เธอยังอยู่ในกลุ่ม เมื่อเธอกลับมา คนๆนั้นก็พ่นใส่เธอ อีกครั้ง

“ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของกวนหลิงเอ๋อร์ ยัยคนงี่เงา นั่น!” ถังขนหยิบแอปเปิ้ลมากัด ถ้าไม่ใช่เพราะกวนหลัง เอ่อ โลภมาก เธอคงจะไม่ต้องไปต่างประเทศเพื่อช่วย เฉินหยวนเจรจาธุรกิจ

ดัง นออกจากวีแชทและโทรหากวนชิงเฟิง ในขณะ กวนซิงเฟิงและเธออยู่ห่างกันแค่สามชั้น พวกเขาอยู่คนละห้องในฝั่งเดียวกัน กวนซึ่งเพิ่งนอนอยู่ บนระเบียง หากเธอมองลองมาก็จะเจอเขา

กวนชิงเฟิงหยิบนิตยสารที่ปิดหน้าของเขาออกและ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ทันทีที่เห็นว่าเป็นถังซินโทรมา ตัวเขา สั่นไปหมด ลุ ข็นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว เขากระแอมเล็กน้อยก่อนจะ กดรับสาย

“มีอะไรเหรอ ?”

ฉันเป็นพี่สาวของนายนะ จะโทรมาถามสารทุกข์ สุกดิบบ้างไม่ได้หรือไง? ถังชินกระฟัดกระเฟียด “ฉัน มาต่างประเทศ ฉันเลยจะถามว่านายอยากได้อะไร เปล่า”

บังเอิญว่าเขาก็เดินทางมาต่างประเทศด้วย

“ไม่เป็นไร พีดูแลตัวเองด้วยละกัน กวนชิงเฟิงโกหก อย่างเป็นธรรมชาติว่า “ที่โรงเรียนผมมีครบทุกอย่าง แล้ว แต่การบ้านเยอะไปหน่อยเท่านั้น” “ถ้าอย่างนั้นเดียวฉันอของไปฝากละกันนะ ” ถังข นพึมพำา “ถ้ามาแล้วไม่ซื้ออะไรก็น่าเสียดาย ถ้านายไม่มี เงินใ นายก็บอกฉันนะ เข้าใจรึเปล่า? อย่าเพิ่งเบื่อแล้ว แอบปีนกําแพงหนีออกมาล่ะ”

กวนชิงเฟิงกัดเล็บพลางถอนหายใจ “ผมไม่ได้น กําแพงไปไหนเลยจริงๆนะ

แค่เด็กเล็กๆเท่านั้นแหละ ทําแบบ น

ขณะ กวนซิงเฟิงกำลังคุยโทรศัพท์ก็มีเสียงเคาะ ประตูดังขึ้น ดูเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังเรียกเขา “พี่ ผมจะไปเรียนแล้วนะ ถ้าผมมีเวลา ผมจะโทรหา” หลัง จากเขาพูดจบเขาก็วางสาย

“ประธานมู่” เมื่อเขาเปิดประตูห้องออกมา เขาก็เห็น เฉินหยวนยืนอยู่ข้างนอก กวนซิงเฟิงจึงกล่าวทักทาย

เขา