บทที่ 59 บังเอิญว่าฉันไม่ได้ทํามันมานานแล้ว

เมื่อเห็นว่าเขาหลับไปแล้ว ถังขืนก็พยายามที่จะแกะ มือของเขาออก แต่แขนของเขาก็เหมือนเหล็กทําให้ เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เป็นเวลานาน

หากเขาไม่สวมแว่นตา หน้าตาของเขาจะดูคมคาย เป็นอย่างมาก เขาขมวดคิ้วแน่นตลอดเวลาขณะที่นอน หลับ ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องให้คิดมาก นอกจากนี้ คา ของเขายังมีรอยคล้ำจางๆปรากฏอยู่

แม้ว่าเขาจะหลับอยู่ก็ตามมัน แต่ก็ยังทำให้ผู้คนที่ พบเห็นรู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนและสง่างาม

ถังซินจ้องมองดูเขา คิดย้อนกลับไปเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนที่ทั้งสองยังคบกัน แค่สัตว์เลี้ยงของเขาไม่สบาย เล็กน้อย เขาก็กังวลจนทําอะไรไม่ถูก

เธอจําได้ว่าตอนเย็นวันคริสต์มาส เธอเพียงแค่พูดว่า ฉันอยากไปลิสบอนเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น” แล้วเมื่อเธอ ตื่นขึ้นมา พวกเขาก็อยู่ในลิสบอนแล้ว และหลินเฉิงก็ ถามเธอว่าเธอดีใจไหม

เมื่อย้อนระลึกไปถึงความหลังแล้วเธอก็พบแต่เรื่องดีๆ เขาไม่เคยทําเรื่องเลวร้ายกับเธอเลย ของผู้ชายคนนี้

ดังในอดไม่ได้ที่จะยื่นมือของเธอออกมา ขณะที่ ปลายนิ้วของเธอกำลังจะสัมผัสใบหน้าชายคนนั้นเธอก็ หยุด เมื่อเธอเห็นภาพที่ดินนั้นเธอเกือบตาย มือของเธอ ก็สั่น

สุดท้ายแล้วคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

จนถึงตอนนี้ถังซินก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ เธออยาก จะตะคอกบอกให้เขาปล่อยเธอ แต่ก็บังเอิญเหลือบไป เห็นสร้อยเส้นเล็กๆอยู่ที่คอของเขา มันมีจี้รูปถั่วแดง เล็กๆห้อยอยู่

สร้อยเส้นนี้เธอเคยมอบให้เขาเมื่อนานมาแล้ว แต่เขา ก็ยังคงเก็บมันเอาไว้กับตัว

“หลินเฉิง ทําไม … ” ถังซินพึมพำ แตะไปที่จี้รูปถ้ว

แดง

เขาต้องการอะไรกันแน่ หากในตอนนี้พวกเขายังเป็น คนรักกัน เธอคงจะไม่ปฏิเสธ

เมื่อคืนนี้เธอเพิ่งเครียดกับข่าวการเสียชีวิตอย่าง กะทันหันของหัวหน้า แล้วในตอนเช้าเธอก็ตามผู้ช่วย จางไปที่สนามบิน ดอนนี้ยังมาถูกหลินเฉิงจี้พาขึ้นเครื่อง มาอีก เธอรู้สักหน่อยจริงๆ

ถังซินหยุดดิ้นรนแล้วหลับไปพร้อมกับเขา

“ยืนยัน ถึงแล้ว”

ถังขนหลับลึก แก้มของเธอถูกแตะเบาๆสองครั้ง

เธอยังไม่ได้สติ รู้สึกเหมือนร่างกายของเธอกําลังจะ ร่วงลงไป ทันใดนั้นเธอก็เหยียดแขนของเธอไปโอบ รอบคอของชายคนนั้น เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเธอกำลัง กอดหลินเฉิง อยู่

ดูเหมือนว่าเครื่องบินจะเดินทางมาถึงที่หมายแล้ว

“ฉันเดินเองได้” หลังจาก น นเต็มตา ถังขินก็ดิ้นรน อีกครั้ง หลินเฉิงจี้เพียงแค่เม้มริมฝีปากบางๆของเขา ก่อนจะวางเธอลงอย่างยอมแพ้ หลังจากที่เท้าของถัง ชมสัมผัสกับฟัน เธอก็ผละออกจากเขาทันที งชนเดินตามหลังหลินเฉิง ออกจากเครื่องบิน

มันคือสนามบินอาตาเติร์ก

ท้องฟ้าเหนือสนามบินถูกปกคลุมด้วยเมฆ และมันก็ มีดราวกับว่าฝนจะตกในเวลาใดก็ได้ เช่นเดียวกันกับอา รมณ์เสียๆของถังซันตอนนี้

หนานเฉิงอยู่ห่างจากที่นี่อย่างน้อยก็สิบชั่วโมง ผู้ช่วย จางกําลังตามพวกเขามาอยู่รึเปล่า?

“ยินยิน ไม่ต้องคิดหาทางหนีเลยนะ พวกเขาไม่ปล่อย คุณไปง่ายๆหรอก”

หลินเฉิงจื้อ่านความคิดของถังซินและเตือนเธอด้วย น่าเสียงอบอุ่น

ถังซีน นริมฝีปากล่างของเธอแล้วถามเขาว่า งานนี้ ทํารายได้อย่างน้อยเท่าไหร่?

“หนึ่งพันล้าน” หลินเฉิง ไม่ปิดบังอีกต่อไป “นี่เป็น เพียงการประมาณการ หากทีมวิจัยทางวิทยาศาสตร์เข้า ร่วมในภายหลังอีก เงินก็จะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ในชีวิตของฉันยังไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้เลย ถึง ซินยัมเบา ๆ แต่ดวงตาของเธอกลับค่อยๆเย็นชาลง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณและเฉินหยวนต่างก็อยาก ได้ตัวฉัน ทําให้ฉันกลายเป็นคนเนื้อหอม

ธุรกิจขนาดใหญ่เช่นนี้ เป็นเรื่องแปลกถ้าไม่มีความ เสียง

ยินยืม ผมไม่ได้สนใจเรื่องเงิน ผมแค่ต้องทําภารกิจ ให้สําเร็จ” หลินเฉิง พูดเสียงเบา

เขาไม่จําเป็นต้องระวังเมื่ออยู่ต่อหน้าถึงซีน “รอผมอีก ไม่นานนะ โอเคไหม?”

“แล้วภารกิจของคุณคืออะไร?”

หลินเฉิง มองเธอเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร

ถังซินเหยียดริมฝีปากของเธอดูเยาะหยันเล็กน้อย “ถึงคุณจะไม่สนใจเรื่องเงิน แต่คุณก็ยังต้องได้งานนี้ ค่า พูดของคุณไม่ขัดแย้งกันไปหน่อยหรือ?

เธอเห็น ถั่วแดง บนไหวเล็กน้อย แต่ตอนนี้หยุด แกว่งแล้ว

“คุณหลิน”

ขณะที่ทั้งสองกำลังเผชิญหน้ากัน เสียงหนึ่งก็ดังเข้า

มาแทรก

โทนเสียงทุ้ม มีเสน่ห์มาก

เมื่อมองไปที่ผู้ชายท่าทางสง่างามที่กำลังเดินมาทาง ด้านนี้ ถังขินก็ตกตะลึง เธอคิดว่าผู้ป่วยจางและเฉิน หยวนจะตามพวกเขามาในอีกหนึ่งหรือสองชั่วโมง คิด ไม่ถึงว่า เฉินหยวนจะมาถึงแล้ว

หลังจากที่เข้ามาใกล้ เฉินหย่วนก็อยากจะดึงตัวของ ถังนไปไว้ข้างหลังเข

แต่หลินเฉิง ก็เดาความคิดของเขาออก รีบยื่นมือดึง ถังซิ่นมาไว้ด้านหลังเพื่อป้องกันไม่ให้เธอถูกดึงไป

หลินเฉิงจี๋ยมเล็กน้อย “ประธานมูไปยืมของดีมาจาก ไหนถึงได้มาถึงเร็วขนาดนี้ครับ?”

เพื่อนของผมเจอปัญหา ผมต้องรีบมา ครับ ” เฉิน หย่วนตอบกลับอย่างสุภาพเช่นกัน

เขาปลดเนกไทและปลดกระดุมเสื้อออก “คุณหลับ ครับ เพื่อนของผมสาบากมามากแล้วนะครับ ถึงเวลา ที่คุณต้องปล่อยมือแล้ว สถานที่นี้กว้างขวาง ผมไม่ รังเกียจเลยที่จะคุยกับคุณหลิน

“ผมเป็นคนสุภาพ คงทําแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ หลินเฉิง กล่าวยังคงจับซีนถังเอาไว้อยู่

แล้วถังซีนก็เป็นแฟนเก่าของผม ผมแค่อยากคุยกับ เธอ”

เฉินหยวนเยาะเย้ย “คุณถามเธอยัง ว่าเธออยากคุย กับคุณ เปล่า?

“ประธานมู่ การแย่งของๆคนอื่น ไม่เข้ากับผู้ใหญ่ อย่างคุณเลยสักนิด

“เธอเป็นเพื่อนของผม ผมต้องดูแลเธอให้ปลอดภัย

ถังบนตัวสั่นหนัก น

เธอกลัวจริงๆว่าทั้งสองจะเริ่มพูดคุยกัน แล้ววินาทีถัด ไปด้วของเธอจะถูกฉีกจนขาดครึ่ง

คุณถัง” มู่เฉินหยวนมองไปที่ถังซินและพูดด้วยน้ำ ” เสียงล้ำลึกว่า

“ถ้าคุณอยากให้ผมช่วย ขอแค่คุณเอยปาก

แม้ว่าชายคนนั้นกำลังจับข้อมือของเธออยู่แต่เขาก็ ไม่ได้ออกแรงมากนัก ดวงดาของเขาสาลิกและมั่นคง ทําให้ผู้คนรู้สึกปลอดภัย ราวกับว่าหากหลินเฉิง กล้า ทําอะไรเธอ เขาจะปกป้องเธอเป็นอย่างดี

ใจของถังซีนกระตุกสองครั้ง

“หลินเฉิง ไม่ว่าคุณจะทำภารกิจหรือต้องการเงิน ก็ตาม ฉันจะไม่ช่วย ”

ถัง นไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้อีก จึงพูดกับหลินเฉิงจํา “ปล่อย”

ทันใดนั้นเปลือกตาของหลินเฉิงจี้ก็หงุบลง เขาบีบข้อ มือเธอแน่น น

“นยัน ค้ดให้อีกทีเถอะนะ” “ฉันคิดดีแล้ว ถังซินเจ็บข้อมือ เธอขมวดคว

“ฉันจะไม่รอ ณ ต่อไปไม่ต้องส่งดอกคาเมเลียมาให้ ฉันอีก

ด้วยคําพูดของถังซิน เฉินหยวนจึงยังไม่ได้ขยับตัว แต่ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่น่ากลัว “คุณหลิน ปล่อยเธอได้แล้วครับ”

ถ้าไม่ปล่อยเขาจะเริ่มลงมือ

หลินเฉิง สัมผัสได้ถึงรังสีฆ่าฟันในดวงตาของเขา

ไม่ต้องรอให้เขาขยับ จงเชิงก็รีบเข้ามาหาเขา แล้วก ระซิบอะไรบางอย่างข้างหูของเขา

มันเป็นเรื่องเร่งด่วนและหลินเฉิงจี้จำเป็นต้องรีบไป

ก่อนไปเขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของถังซินแล้วกระ บใส่หูของเธอ

” น น ค คิดให้ดีนะ”

คุณครับ เราต้องไปแล้ว” จงเชิงเร่ง หลบเฉ่ง จําใจปล่อยมือ หันหลังออกจากสนามบินไป พร้อมกับจงเฟิง

หลังจากพวกเขาจากไปแล้ว ถังซันยังคงได้ยินเสียง กระซิบนั้นดังสะท้อนอยู่ในหูของเธอ ตัวของเธอ น สะท้าน

ปูเฉินหย่วนปล่อยมือของเขา ถามว่า “คุณถัง คุณเป็น ยังไงบ้างครับ?

ถังขนส่ายหน้า

มู่เฉินหยวนคุ้มกันถังซินออกจากสนามบิน เขามอง ย้อนกลับไปยังทิศทางทีหลินเฉินจากไป ดวงตาของ เขามีดลง

ในเมืองานสําคัญอยู่ตรงหน้า แล้วทำไมหลินเฉิง ถึง ยังจากไปอีก?

เพียงแค่พวกเขาสองคนออกจากสนามบิน ด้านนอก ก็มีรถรออยู่แล้ว คนขับเป็นผู้ชายในชุดลำลอง ถัง น ดูแล้วว่าไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปา ถาม เฉินหย่วน เครื่องปรับอากาศในรถถูกเปิดอย่างเต็มที่ ทั้งยัง เตรียมอาหารและเครื่องดื่มเอาไว้ด้วย

เฉินหย่วนอยากทําให้ถังซินหัวจนนึกอยากกิน

ถัง นไม่อยากกิน เธอลังเลอยู่นานก่อนจะถามว่า “ประธานมู่ คุณกับผู้ป่วยจางช่วยพาหัวหน้าหลิวไปโรง พยาบาล จริงๆแล้วหัวหน้า…เสียชีวิตด้วยเหตุสุดวิสัย จริงเหรอคะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ