บทที่ 588 ลูกชายฉันทำเอง กินไปแล้ว

“ไม่หิว“วี่เหวินถิงเอากล่องวางตรงทางเข้าอย่างลวกๆ

เขาเข้าไปในห้องเห็นจู่ซือซือกับฉางผิงกำลังเล่น เกมส์อยู่ที่ห้องรับแขก หัวใจที่ตายในที่สุดก็ใจเต้น

“ฉางผิง”

ฉางผิงเงยหน้าขึ้นพอเห็นวี่เหวินถิงตาก็เบิกโตเหมือน ฤดูใบไม้ผลิ รีบวิ่งเข้าไป”พ่อ!

วี่เหวินถิงอุ้มเขาขึ้นมา ในมือรู้สึกหนัก หน้านิ่งๆที่ เหมือนเคยนั้นในที่สุดก็ยิ้มออกมา”หนักนะเนี่ย สูงขึ้น เยอะด้วย”

“ก็ผมออกกำลังกายทุกวัน อยากสูงเท่ากับพ่อ ไง! “เกือบครึ่งปีถึงได้เห็นพ่อที่ดูปลอดภัยดี ฉางผิง ดีใจไม่รู้จะพูดอะไร

เขาเห็นวี่เหวินถิงมาคนเดียวก็ถาม: “แม่ล่ะ?”

สีหน้าวี่เหวินถิงนิ่งไป อุ้มเขาไปนั่งที่ห้องรับแขกแล้ว พูดด้วยเสียงอ่อนโยน”แม่ยังไม่ฟื้น แต่ว่าไม่ต้องกังวล นะ อาสามเก่งเดี๋ยวแม่ก็กลับมาแล้ว”

ทันใดนั้นฉางผิงก็ผิดหวัง

“เหรอครับ อาสามบอกว่าแม่บาดเจ็บค่อนข้างหนัก ไม่ฟื้นไวขนาดนั้น”แปปนึงเด็กหนุ่มก็ไม่เศร้าขนาดนั้น ไม่ เป็นไร พ่อกลับมาแล้วผมก็รอได้! ”

วี่เหวินถึงลูบหัวเขา”พ่อไม่ได้ดูแลลูกกับแม่ดีๆ”

“ไม่เลย”ฉางผิงส่ายหัว”พ่อสุดยอดมาก พ่อเป็นไอ ดอลผมเสมอ! ผมรู้ว่าบางเรื่องพ่อก็ควบคุมไม่ได้

“พ่อครับ วันนี้แซนด์วิชผมทําเอง พ่อต้องชิม นะ! “ฉางผิงกระโดดลงจากโซฟาไปที่ตู้เย็นเอา แซนด์วิชออกมาให้วี่เหวินถึง

จู่ซือซือเข้ามาเตือนเบาๆ : “พี่ใหญ่ พี่อย่ากินเลยดี ที่สุด”

“ไม่อร่อยมากเหรอ? “วี่เหวินถึงดูแล้วท่าทางจะอร่อย พอกัดลงไป“นี่ลูกชายฉัน…..…..

แปปนึงเขาก็สําลักไอออกมา

พอเปิดแซนด์วิชออกมาก็เห็นทั้งแผ่นขนมปังเต็มไป ด้วยวาซาบิ!

จู่ซือซือโบกมือด้วยท่าทางสะใจ“ฉันเตือนแล้วไง พี่ ใหญ่อยากกินเอง”

“ใส่วาซาบิเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ? “วี่เหวินถิงตบมือ เด็กหนุ่ม“พ่อเพิ่งฟื้นก็อยากให้พ่อไปโรงพยาบาลอีก หรือไง? ”
ฉางผิงลูบหลังหัวแล้วหัวเราะแห้งใส่”ผมอยากใส่นิด เดียว คิดไม่ถึงว่าจะบีบออกมาซะเยอะ วาซาบิก็แพงจะ ฟุ่มเฟือยก็ไม่ได้ พ่อกินหมดได้ใช่ไหม? ”

เห็นลูกชายมีความสุขขนาดนี้วี่เหวินถิงก็ไม่อยาก ทำลายความรู้สึกดีๆของเขา

แม้ว่ารสชาติจะเผ็ดขึ้นจมูก แต่ว่าแซนด์วิชไม่ได้ชิ้น ใหญ่อะไรมากมายไม่กี่คำเขาก็กินหมด

“คุณวี่เป็นพ่อที่ดีจริงๆ”กวนชิงเฟิงเทน้ำให้วี่เหวิน ถิง”เรื่องที่คุณกลับมาประธานมู่รู้ไหม? ”

วี่เหวินถึงพูด“ระหว่างทางที่มาคุยกับเขาแล้ว เดี๋ยว เขาก็จะถึงละ แต่ว่า……

สายตาแหลมคมของเขามองไปที่กวนชิงเฟิงแล้ว

ขมวดคิ้ว”นายเป็นใคร? บอดี้การ์ดคนใหม่ของ

ซือซือ? ”

“ไม่ใช่ เขาเป็นแฟนฉัน! “จู่ซือซือมาคล้องแขนกวน ชิงเฟิง

“ล้อเล่นใช่ไหม? “วี่เหวินถึงมองกวนชิงเฟิงอีกครั้ง มุมปากยกขึ้น”เขาแก่กว่าพี่ซะอีก อีกอย่างฉันจำได้ว่า แฟนของเธอไม่ได้ชื่อว่ากวนชิงเฟิงเหรอ? ”

ก่อนไปซีเรีย เขาได้ยินจู่ซือซือพูดว่ากำลังคบกับน้อง ชายของถังซิน
“ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเลยเลิกกับเขาไปฝ่าย เดียว! “จู่ซือซือโบกมือบ่นอย่างไม่พอใจ”ความรักไม่ เกี่ยวกับเรื่องอายุ พี่ใหญ่จำเป็นต้องไม่ชอบแฟนฉัน ขนาดนี้เลยเหรอ!

ฉางผิงพูด”ลุงอาสุ่ยอายุมาก ที่จริงผมก็ติหน่อยๆนะ”

“เด็กบ้าไปไกลๆ! “จู่ซือซือค้อนเขา

วี่เหวินถิงดูท่าทางนิ่งๆของชายคนนี้ ท่าทางแบบนี้คุ้น เคยมาก เหมือนเขาเคยเห็นคนนี้ที่ไหน

คนของมู่เฉินหย่วนปกติเขาก็รู้จักหมด แต่กลับจำคน นี้ไม่ได้เลย

วี่เหวินถิงกำลังคิดว่าเขาเป็นใครออดประตูก็ถูกกด

เป็นมู่เฉินหย่วนกับลู่เหวินซูที่มา

“พี่ใหญ่”มาถึงลู่เหวินซู กําหมัดใส่เขาแล้วพูดล้อ เล่น: “เจ็บไม่เจ็บ?

วี่เหวินถิงเตะไป”นับวันนายยิ่งน่ารำคาญ!

พอมู่เฉินหย่วนกับลู่เหวินซูนั่งลง วี่เหวินถิงก็พูดกับ พวกเขาว่าเย่นจิ่งเหนียนอยากให้ส้งจิ้งเหอใช้วิธีการ รักษาใหม่ที่นั่น พอร่างกายเขาฟื้นฟูดีก็เลยกลับมาก่อน

วี่เหวินถิงกินน้ำไปแก้วนึงแล้วก็ให้เขาช่วยเทน้ำอีกรอบ

เขาพูด: “พอกลับมาก็ไปตระกูลวี่ พ่อฉันเซ็นชื่อที่ เอกสารพวกนั้นแล้ว ไอ้สอง ที่นิวยอร์กนายต้องหาคน ใหม่ ต่อไปฉันไปไม่ได้แล้ว”

“งานทหารมีพี่ใหญ่แล้ว ถนนก็เปิด พวกเราก็เบาลง เยอะมาก”ลู่เหวินซูพูดจบก็เสริมต่อ”บริษัทผมยุ่งมาก ไม่มีคนที่น่าเชื่อถือไว้ใจได้เลย ไปนิวยอร์กไม่ได้”

มู่เฉินหย่วนหันไปมองขวับแล้วพูดอย่างขำๆ: “กลัวว่า ฉันจะให้นายไปขนาดนี้เชียว? ”

ลู่เหวินซูเอนลงที่โซฟาพูดอย่างขี้เกียจ: “พี่สองเมื่อ ก่อนพี่ให้ผมไปไหนเคยถามความเห็นผมไหม? ผมควร รักษาหน้าบ้าง”

“พี่สี่พี่ก็หน้าตายนี่”จู่ซือซือพูดดูถูก“พี่เคยมียางอาย

ไหม? ”

ลู่เหวินซู”.

คนอื่นตลกจนขำออกมา บรรยากาศค่อยๆดีขึ้น

“ลุงสอง ลุงสี่ กินแซนด์วิชสิ”ฉางผิงหยิบแซนด์วิชให้ มู่เฉินหย่วนสองอันแล้วทำหน้าตาน่ารัก“ผมทำเองเชียว นะ วันนี้ทุกคนโชคดีจริงๆ!”

ลู่เหวินซูพูด“ปกติมองเห็นลุงก็ไม่เรียก วันนี้เป็นอะไรไป เด็กดีจัง? ”

“พอผมเห็นลุงสี่ก็เรียกนี่”ฉางผิงเอนหัวพูด เอา แซนด์วิชยัดใส่มือลู่เหวินซู”นี่ผมทำเองเชียวนะ ลุงสี่ ลุง จะไว้หน้าใช่ไหม? ”

วี่เหวินถิงก็ไม่พูดที่เด็กคนนี้ทำอะไรไป ไอออก มา”ซือซือ พาฉางผิงไปเล่นที่ห้อง”

“เขาไปสิฉันไม่ไปอ่า ฉันก็อยากฟังนะ!

กวนชิงเฟิงตบบ่าหล่อนเอนไปกระซิบที่ข้างหูหล่อน แล้วพูด”ไปเถอะ เดี๋ยวตอนดึกพาคุณไปเล่น

จู่ซือซือถึงจูงฉางผิงเข้าไปในห้องอย่างไม่เต็มใจ

ทั้งสองเข้าไปไม่นานก็มีเสียงทะเลาะกับทำร้ายของ

ออกมาจากข้างใน

“ปกติเขาก็แบบนี้”กวนชิงเฟิงชินแล้ว เลยนิ่ง มาก“ทะเลาะเป็นปกติ ไม่เป็นไรคุยกันเถอะเดี๋ยวผมไป ชงกาแฟให้”

“พี่ใหญ่แบบนี้ไม่ได้นะ”ลู่เหวินซูพูดแทนจู่ซือซือ”ถึง ฉางผิงจะเป็นเด็ก แต่ก็ไม่สามารถทำผู้หญิงได้นะ ไม่มี มารยาท พี่ต้องสอนเขาดีๆ”

วี่เหวินถิงใบหน้าเยือกเย็น ยกคางขึ้นมาหาเขา”กิน แซนด์วิช”
“แซนด์วิชอร่อยตรงไหน…..”เหวินซูบ่น กัดคำใหญ่ แล้วก็สําลักวาซาบิจนหน้าดูแย่ ยื่นมือไปเอาถังขยะ

มู่เฉินหย่วนเตะถังขยะออกไป

ถังขยะที่ใกล้ๆนั้นไกลออกไป สายตาที่เต็มไปด้วย ความสงสัยของลู่เหวินซูมองมู่เฉินหย่วน

“ลูกชายฉันทําเอง กินไปแล้ว”วี่เหวินถิงเอาน้ำวางตรง หน้าลู่เหวินซูแล้วขยับนิ้วมือ เสียงดังนั่นทำให้ในใจของ ลู่เหวินซูกลัว พยายามกลืนลงไปสุดๆ

ลู่เหวินซูรีบกินน้ำเต็มปาก“โห! พี่ใหญ่เกินไปแล้ว!

วี่เหวินถึงไม่พูดกับเขาอีก ยิ้มออกมา”ที่เมืองหนานเฉิง เกิดเรื่องขึ้นจิ้งเหนียนบอกฉันแล้ว ฉันกำชับให้คนพวก นั้นไปหาเกาะตามที่นายกำชับมา ถ้าได้ข่าวอะไรจะ บอก”

พูดถึงเรื่องนี้สายตามู่เฉินหย่วนก็หม่นลง พยัก หน้า”ขอบคุณพี่ใหญ่”