บทที่ 57 หายตัวไป

การประชุมสิ้นสุดลงในครึ่งชั่วโมง

ถังซินนั่งฟังเงียบๆตั้งแต่ต้นจนจบ โดยไม่ได้พูดหรือ แสดงความคิดเห็นใดๆ แต่เมื่อเธอกำลังจะออกไป เสียง จึงกลับตะโกนเรียกเธอเอาไว้

“ถัง น ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องออกไปข้างนอกบ่อยนัก นะ” เจียงจิ้งเท้าสะเอวมองอย่างไม่พอใจ “บริษัท ชื่อ จ้างคุณมาทํางาน ดังนั้นมันคงจะดูไม่ดีนัก ถ้าคุณจะไป ทําอย่างอื่นในเวลางาน”

โดยไม่ฟังว่าถัง นจะตอบว่ายังไง เธอพูด นอีกว่า “ถ้าประธานมู่เรียกคุณ คุณต้องแจ้งล่วงหน้า เพราะ ว่าแผนกนี้มีนักแปลมากกว่าหนึ่งคนและงานบางอย่าง ควรจะต้องมอบหมายให้คนอื่นบ้าง”

ถัง นพยักหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบ ฉันรู้แล้ว”

“ถังซิน คุณแน่ใจว่าจะทำได้ใช่ไหม?” เจียงจิ้งพูด อย่างเย็นชา ดอนนี้ท่าทีของเธอดูหยิ่งยโสมากกว่า ตอนที่เธอเผชิญหน้ากับทุกคนก่อนหน้านี้ “ฉันทำหน้าที่ รักษาการในตำแหน่งหัวหน้าได้ นั่นก็หมายความว่าฉัน สามารถเป็นหัวหน้าได้ด้วย

“ฉันไม่แน่ใจ คุณเก่งกว่าฉัน ฉันขอแสดงความยินดี กับคุณด้วยถ้าคุณได้เป็นหัวหน้า” ถังขินตัดบท เธอไม่ ใส่ใจเรื่องนี้อีก ตอนนั้นหัวหน้าบอกให้เธอท่าและเธอก็ พิจารณาแล้วว่าเธอสมควรท่า

เธอไม่ได้คิดว่าหัวหน้าจะด่วนจากไปเช่นนี้

เห็นได้ชัดว่าเจียงจึงพอใจมากกับคำตอบของเธอ ท่าทีของเธอฟ้องออกมาเล็กน้อย ถึงแม้ว่าวันนี้จะยัง ไม่ได้มีการแต่งตั้งตำแหน่งหัวหน้าก็ตาม แต่หลังจากนี้ ไม่นาน ตำแหน่งหัวหน้าจะต้องเป็นของฉันแน่”

“ฉันไม่เหมือนคุณ ฉันชอบอยู่คนเดียว” เธอตบไหล่ ของถังซีนและยิ้ม ฉันหวงแหนพรสวรรค์ของฉัน ตราบ ใด คุณไม่แข่งกับฉันและเคารพฉัน ฉันจะสนับสนุนคุณ ให้ ”

“ขอบคุณพี่เจียง” ถังซินยิ้มตอบ กล่าวว่า “ถ้าไม่มี อะไรแล้ว ฉันขอตัวไปทํางานก่อน

ดัง นมีงานอื่นๆอยู่ในมือที่ต้องทำอีกมาก เพื่อที่ เคลียร์งานทั้งหมดทำให้เธอไม่มีเวลาพักผ่อนเลย ตลอดทั้งช่วงบ่าย ต่อมาเจียงจิ้งยังส่งเอกสารมาเพิ่มให้ เธออีกสองสามฉบับ ทำให้เธอยุ่งอยู่จนถึงหกโมงเย็น

หลี่ซูเจ่มารออยู่ข้างล่างนานแล้ว

เมื่อเห็นถึงซินเดินนวดบ่าออกมาจากลิฟต์ เธอก็ปรี่ เข้าไป “ทุกทีเธอจะออกมาไม่เกินห้าโมง ทำไมวันนี้ถึง ลงมาชากว่าฉันล่ะ?”

“งานเยอะน่ะ กว่าจะเสร็จก็เลยลงมาช้า” ถังขนนั่งอยู่ โต๊ะทํางานของเธอตลอดช่วงบ่ายจนไม่สามารถทน นั่งต่อไปได้อีก เธอยกขวดนาในมือขึ้นมาแล้วมไป มากกว่าครึ่งขวดในคราวเดียว

แล้วเรื่องหัวหน้าของเธอล่ะ จริงๆแล้ว…หายไป ไหม?”

เอ้อ หัวใจวายเฉียบพลันน่ะ” เสียงของ งขนค่อน ข้างหนักใจ

ในช่วงบ่ายเธอส่งข้อความแชทไปถามผู้ช่วยจาง การวินิจฉัยของแพทย์คือหัวหน้าทำงานตลอดทั้งคืน จนร่างกายรับไม่ไหว จึงเป็นสาเหตุของการตายในตอน เที่ยงของวันนี้ น่าเสียดายนะ” หลีซูเจ๊รู้สึกเสียใจ ฉันเจอหัวหน้าเธอ หลายครั้งตอน นลิฟต์ เขาเป็นคนดีมาก ฉันคิดว่าเขา อายุสั้นเกินไป ฉันยังเคยคิดเลยว่าถ้าฉันเรียนรู้วิธีการ แปลให้ดี ฉับอาจจะได้เป็นคนของเขา”

ถัง นรู้ กบม มอยู่ในใจ

หลังจากเธอเข้ามาทํางานในแผนกแปลของบริษัท ชื่อ เธอก็ติดตามหัวหน้าและได้เรียนรู้จากเขามากมาย เพราะเหตุนี้เวลาที่หัวหน้าขอให้เธอทำอะไร เธอก็จะไม่ ปฏิเสธ

เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะได้พบกับหัวหน้าที่ดีเช่นนี้ นอกจากนี้เธอยังได้ยินมาว่าลูกสาวของเขาเพิ่งจะอายุ เพียงสิบสองปี แล้วแบบภรรยากับลูกสาวของเขาจะ เสียใจมากแค่ไหน?

“ถึงขิน เธอโอเคไหม?” เมื่อเห็นว่าขอบตาของถังซิน เป็นสีแดง หลี่ซูเจ๋ก็ถามด้วยความเป็นห่วง

*ฉันโอเค เราไปซื้อของกินกันเถอะ ที่บ้านไม่มีอะไร กินเลย”

หลังจากพวกเขาอผักและกลับมาถึงบ้านได้ กพัก ก็ทําอาหารเย็นทานด้วยกันจนถึงสามทุ่ม หลี่ซูเจ๋จึงไป ทํางานบ้านและล้างจานก่อนจะกลับเข้าห้อง ส่วนดัง นก็กลับไปที่ห้องของเธอ

ถังซินหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาหลังจากอาบ น้ำเสร็จ เพื่อจะดูว่ามีข้อความอะไรที่ต้องจัดการบ้าง

แต่สมองของเธอกลับมีเพียงความสับสน

เธอคิดเรื่องอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด ทั้งเรื่องของ โหว่ในสัญญา เรื่องการสนทนากับซงเวยในห้องอาหาร ตอนเที่ยงวันนี้ และเรื่องการตายอย่างกะทันหันของ หัวหน้า เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง

การตายของหัวหน้าเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ หรือ?

ในขณะที่กําลังสับสน หูของเธอก็ได้ยินเสียงๆหนึ่งดัง

ขึ้นมา

ถังขินแตะ แหล่งกำเนิดของเสียง เหลือบตามอง สายที่โทรเข้ามา

มันเป็นเบอร์แปลกๆ เธอเลื่อนรับสาย ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นแนบกับหู “สวัสดีค่ะ ใครคะ?”

คุณก้ง ผมเองครับผู้ช่วยจาง” น้ำเสียงที่เคร่งขรึม และจริงจังของผู้ช่วยจางดังมาจากอีกด้านหนึ่งของ โทรศัพท์ “กรุณาเก็บของใช้จําเป็นแล้วลงมา ผมอยู่ที่ ประตูอพาร์ทเมนต์ของคุณครับ”

“ห้ะ!” ความเชื่องซีมของถังซินหายไปเกือบครึ่ง เธอ มองดูเวลาแล้วใบหน้าของเธอก็บูดเบี้ยว

คุณ ง คุณไมฟังผิด รีบลงมาเถอะครับ

เธอวางสายโทรศัพท์ซักพัก ก่อนจะรีบลุกไปอาบน้ำ แต่งตัว ขัดผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและเสื้อผ้าลงในกระเป๋า เดินทางแล้วรีบเร่งออกไป

นออกจากอพาร์ตเมนต์ เธอเห็นรถจอด หลังจากถัง อยู่ได้บันไดและผู้ช่วยจางก็ยืนรออยู่แล้ว

“ฉันต้องบินไปต่างประเทศตอนเช้ามืด นา” ถังซีนพิม พ่า มูเฉินหยวนไม่ได้ถามหาเธอนานแล้ว เธอคิดว่า กําหนดการณ์จะถูกเลื่อนออกไปอีกครั้ง คาดไม่ถึงว่าจะ ได้พบกันอีกครั้งในเวลาเช้าขนาดนี้

ประธาน เปลี่ยนเวลา” ถังซินหยิบกระเป๋าเดินทางใน มือของเธอขึ้นมาแล้วเปิดประตูหลัง ถังซิ่นบ่น เฉิน หย่วนอยู่ในใจสักครู่แล้วจึงเข้าไปในรถ

ใช้เวลาขับรถเพียงสี่สิบนาทีก็ถึงสนามบินหนานเฉิง

แม้ว่ามันจะเป็นตอนเช้าตรู่ แต่สนามบินก็สว่างไสว คลาคล่าไปด้วยผู้คน คาดว่าส่วนใหญ่จะต้อง เครื่อง ตอนเช้า ถังซินเดินตามผู้ป่วยจางเข้าไปในห้องรับรอง ไอพี

ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถือกาแฟอยู่หันมาเผชิญหน้ากับ ดัง น

ทั้งสองชนกันโดยบังเอิญ ทำให้กาแฟหกใส่เสื้อผ้า ของถัง น

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว ขอโทษและรีบส่งกระดาษเช็ดมือให้ถังชิ้นหนึ่งผืน

“ไม่เป็นไรค่ะ” เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตั้งใจและ เธอก็ขอโทษอย่างจริงใจแล้ว ถังซันก็ไม่มีอสาในสิ่ง ที่เธอท่า รับกระดาษเช็ดมือมาเพื่อเช็ดคราบกาแฟบน เสื้อผ้าของเธอ

อย่างไรก็ตาม ถังซินสวมเสื้อชีฟองสีขาว คราบกาแฟ สีน้าตาลจึงดูสะดุดตามาก เธอต้องเอาเสื้อแขนสั้นจาก ท้ายรถ และขอผู้ช่วยจางไปที่ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อ

“คุณถัง ผมจะรอตรงนี้นะครับ”

ไม่นานหลังจากถังซินไปเข้าห้องน้ำ เฉินหยวนก็มา ถึง เขายังคงสวมสูทที่ มอมแมมเหมือนคนรับใช้ เมื่อ เขาเห็นว่ามีเพียงผู้ป่วยจางและกระเป๋าเดินทาง เขาก็ ถามว่า “ถังซินอยู่ไหน?”

เสื้อของคุณถังสกปรก ตอนนี้เธอไปห้องน้ำเพื่อ เปลี่ยนเสื้อครับ” ผู้ช่วยจางมองไปที่นาฬิกาและพูดด้วย ความสงสัยเล็กน้อย แต่คุณถังไปนานแล้ว แค่เปลี่ยน เสื้อไม่น่าจะเกินสิบนาที

ใบหน้าของ เฉินหยวน ดลงในทันใด เขามีลาง สังหรณ์ที่ไม่ดี

“เสื้อผ้าของเธอสกปรกได้ยังไง? “ผมเดินอยู่ข้างหน้าและกำลังส่งข้อความถึงประธาน มู่ ผมจึงไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าจะมีผู้หญิง คนหนึ่งทํากาแฟหกใส่เสื้อคุณดัง

เมื่อเห็นว่า เฉินหย่วนมีสีหน้าอึมครึมหลังจากที่เขา รายงานจบ หัวใจของผู้ป่วยจาง กระดูก เขาขยับแว่น ตาช้าๆ “มีอะไรไม่ถูกต้องเหรอครับ?”

เฉินหย่วนเรียกแอร์โฮสเตสสาวมา

แอร์โฮสเตสพา เฉินหยวนและผู้ช่วยจางไปที่ห้องน้ำ ของผู้หญิง ทั้งสองรออยู่ด้านนอก ส่วนแอร์โฮสเตส เข้าไปดูข้างใน หนึ่งนาทีต่อมาแอร์โฮสเตส พาผู้หญิง สองคนออกมา

คุณผู้ชายคะ ในนี้มีคุณผู้หญิงแค่สองท่านนี้เท่านั้นค่ะ ไม่มีใครอีกแล้ว”

ทันใดนั้นผู้หญิงสองคนที่ถูกเจ้านายเรียกออกมาก็ แสดงอาการไม่พอใจ ผู้ช่วยจางขอโทษซ้ำ ๆ กับผู้หญิง สองคน ก่อนจะตาม เฉินหยวนไปตามหาใครบางคน

ห้องรับรองวีไอพีไม่ได้ใหญ่มากนัก พวกเขาไม่พบถึง บินเมื่อพวกเขากลับมา หลังจากนั้นจึงต้องทำการตรวจสอบและค้นหาเท่านั้น

พนักงานรักษาความปลอดภัยแจ้งว่า ไม่นานหลังจาก ที่ถังซินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ก็มีผู้หญิงตัวสูงคนหนึ่ง เดินเข้าไป จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็พาถังซินออกมา

ดัง นสวมผ้าคลุมศีรษะและแว่นกันแดด ผู้หญิงร่าง สูงโอบไหล่เธอ ดูไม่มีพิรุธอะไรเหมือนเดินออกไปด้วย กันตามปกติ ดังนั้นจึงไม่ดึงดูดความสนใจของบรรดา แอร์โฮสเตส