บทที่ 558 ฉันต้องการลูกของหล่อนมาชดใช้ชีวิตให้ลูก ฉัน

ถังซินรีบดึงอีกครั้ง

หญิงสาวลุกขึ้นมาจากพื้นเปียกๆได้แล้ว ถือมีดมาทาง ถังซิน

“ถังซิน เอาลูกฉันคืนมา! ‘

ถังซินไม่มีทางหนี ได้แต่ใช้มือจับหญิงสาวป้องกันไม่ ให้มีดแทงตัวเอง

ตอนที่หล่อนเงยหน้ามองหญิงสาวถึงเห็นว่าทำไม เสียงถึงคุ้นขนาดนี้ ที่แท้ก็รู้จัก

สีหน้าก็หม่นลงทันที“เธอ หวีซือฉุน”

“เธอเอาลูกฉันคืนมา! คืนลูกฉันมา! “หวีซือฉันกรีด ร้องอย่างกระเซอะกระเซิง สายตาเต็มไปด้วยความ แค้น ไม่หยุดต่อสู้ อยากเอามีดแทงไปที่ถังซิน

ถังซินบีบมือหล่อนแรงๆและยิ้มอย่างเยือกเย็นพูด ว่า“ลูกเธอไม่มีแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน?

“เพราะครั้งที่แล้วเธอลากฉันไปโรงพยาบาลทำให้ฉัน ตกใจ! “ปากของหวีซือฉูนสั่น กัดปากแน่นอย่างเกลียด แค้นถังซิน”ถ้าไม่ใช่เธอฉันจะเสียลูกได้ไง!
ลูกในท้องของหล่อนดีมาตลอดและหล่อนก็ดูแลอย่าง ดี แต่สองสัปดาห์ก่อนจู่ๆหล่อนก็รู้สึกว่าเจ็บท้องต่อมาก็ มึนล้มลงไป

พอตื่นมาก็เห็นคุณนายวี่ถอนหายใจและก็หมอ

หมอบอกว่าหล่อนตกใจกลัวทำให้แท้ง หวีซือฉันร้อง ไห้หนัก เศร้าไปสองสามวัน ต่อมาก็คิดได้ว่าถังซินพา คนมาลักพาตัวตัวเองไปแล้วพาตัวเองไปทำแท้งที่โรง พยาบาล

ถ้าไม่ใช่ถังซิน หล่อนจะตกใจได้ไง จะเสียลูกที่รักไป ได้ไง!

แค่คิดถึงการตายของลูก หวีซือฉันก็โกรธผู้หญิงตรง หน้ามากขึ้น

หล่อนพยายามเอามีดแทงลง“ถังซิน ฉันต้องการให้ เธอชดใช้ชีวิตให้ลูกฉัน!

“เธอท้องได้ไง ลืมแล้วเหรอ? “ถังซินไม่ตกใจแต่ยัง พูดเยาะเย้ย“ใช้วิธีสกปรกเพื่อให้ได้ลูกมา ฟ้าดินก็ยัง รับไม่ได้! ”

หวีซือฉุนโดนสะกิดก็กรีดร้อง “ฉันจะฆ่าเธอ! ฆ่า เธอ! ”

ทั้งสองดึงไปมาอย่างดุเดือด
เวลาผ่านไปนานแล้วถึงซินก็เริ่มกันไม่ไหว

หล่อนมองปลายมีดอยู่ใกล้หัวใจตัวเองมากขึ้น หน้า ผากก็ยังมีเหงื่อไหลออกมามือก็สั่น

จู่ๆถังซินก็ออกแรงทั้งตัวเอาหัวกระแทกใส่ร่างหวี ซือฉันแรงๆ

“โอ้ย! “ใช้โอกาสตอนที่หวีซือฉันเจ็บ มือคลายออก ถังซินก็ผลักหล่อนออกไปและยังหยิบไม้ถูพื้นแทง

หล่อนลงพื้นแล้วรีบไปดึงประตู

ออกแรงดึงอย่างแรง ตอนที่หวีซือฉูนลุกขึ้นมาในที่สุด ประตูก็ถูกดึงออก

ตอนที่ออกแรงดึงก็ใช้แรงไปเยอะมากบวกกับที่ยัง ท้องอยู่ ตอนที่เปิดประตูก็หอบแล้ว

หล่อนใช้มือกำแพงแล้วรีบวิ่งออกไป

ถังซินที่เพิ่งออกมาจากทางเดินก็ชนเข้ากับฉางผิง

ฉางผิงเห็นว่าถังซินเข้าห้องน้ำนานเลยอยากมาดู เห็น สีหน้าถังซินไม่ดีก็รีบถาม“ป้าไม่สบายตรงไหนหรือ เปล่า ไม่เป็นไรใช่ไหม? ”

“ป้าไม่เป็นไร! ไป! “ถังซินเหลือบไปมองด้านหลัง เห็นหวีซือฉูนตามออกมาแล้วในใจก็รีบร้อน ลากฉางผิง วิ่งออกไปทางออก ไม่กล้าชักช้า
“ถังขิน! “ด้านหลังก็มีเสียงกรีดร้องของหญิงสาว

ถังซินลากฉางผิงไปได้ไม่กี่ก้าวกระสุนก็เฉียดเท้า หล่อนกระแทกลงไปที่พื้น

เสียงปืนทำให้ผู้คนในร้านต่างกรีดร้อง ผลักโต๊ะ เก้าอี้ ลงและหนีอย่างรวดเร็ว

ถังซินก็ตกใจเหงื่อออกไปทั้งตัว

หล่อนนึกว่าหวีซือฉันจะเอามาแค่มีด คิดไม่ถึงว่าจะมี ปืนด้วย!

“ถังซิน เธอหนีอีกฉันก็จะยิงเธอ! “หวีซือฉูนที่อยู่ด้าน หลังก็จับปืนไว้เข้ามาทางถังซินด้วยสายตาบ้าระห่ำใน ปืนยังมีกระสุนอีกเก้าลูก”

ถังซินเห็นว่าพวกเขายังห่างจากทางออกของร้าน อาหารอีกหน่อย หล่อนยังท้องอยู่ก็ค่อนข้างช้าและยังมี เด็กมาด้วย

ถึงหวีซือฉันจะยิงปืนไม่แม่นอะไรแต่ก็จะยิงมั่วๆไปที่ หล่อนและฉางผิงเสมอ

จากนั้นถังซินก็หายใจลึกๆให้ตัวเองสงบลง ในขณะที่ หมุนตัวก็เอาตัวฉางผิงหลบด้านหลัง เงยหน้าสบตากับ หวีซือฉุน

“หวีซือฉูน เธอจะเอาไง? ”
“ฉันจะเอาไง? “หวีซือฉันร้องในลำคอ ที่จริงอยากฆ่า ถังซิน แต่หล่อนมองต่ำลงไปเห็นท้องของถังซินป่องๆก็ ระห่ำยิ่งขึ้น เธอท้องเหรอ? เธอท้อง! ”

มือของหวีซือฉูนที่จับปืนกำลังสั่น พูดอย่างโกรธๆ”ถัง ซิน ฉันต้องการลูกของเธอมาชดใช้ชีวิตให้ลูกฉัน!

ฉางผิงสลัดออกจากถังซินค่อยๆออกไปด้านข้าง

ถังซินรู้ว่าเด็กหนุ่มจะทำอะไร ก่อนหน้านี้ก็เคยเห็น ความสามารถของเขาเลยมั่นใจหน่อยๆ

หล่อนทำเป็นยกมือยอมแพ้ พูดกับหวีซือฉุนอย่าง ใจเย็น“หวีซือฉูน ลูกของเธอที่ตายไม่เกี่ยวกับฉัน”

“เป็นเธอนั่นแหละ! เธอนั่นแหละ! “หวีซือฉันกรีด ร้องเกือบจะบ้าคลั่ง“เขาอยู่ในท้องฉันอย่างดี แต่เธอพา ฉันไปโรงพยาบาล ทำให้ฉันตกใจ!

สายตาของถังซินเหลือบไปด้านข้าง เห็นฉางผิงอ้อม ไปทางหวีซือฉุนแล้ว

“โอเค ฉันจะให้ลูกฉันชดใช้ให้เธอ”ถังซินพูดเธอมา จับตัวฉันได้ พาฉันไปโรงพยาบาล แต่ว่าคนอื่นไม่เกี่ยว เธออย่าทำให้พวกเขาตกใจ”

“อยากยืดเวลาเหรอ ติดต่อมู่เฉินหย่วนใช่ไหม? “หวี ซือฉันมองทางถังซินออก เหลือบมองกระเป๋าที่ชุด หล่อน“เอาโทรศัพท์มา ทิ้งลง!
“โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋า ฉันไม่ได้เอากระเป๋ามา”ถังซิ นพูดและก็พลิกกระเป๋าของกระโปรงยาวนั่นให้หล่อนดู

ใช้โอกาสตอนที่หวีซือฉูนคลายอารมณ์ลง ฉางผิงที่ รออยู่ข้างๆนานแล้วก็รีบเข้าไป

ร่างเล็กๆลอยขึ้นถีบไปที่มือของหวีซือฉุน

หวีซือฉันเจ็บจนปล่อยมือ ปืนหล่นลงที่พื้น

ฉางผิงเตะปืนออกไปไกล ยกเก้าอี้ขึ้นมาตีไปที่ร่าง ของหวีซือฉุน หวีซือฉันเจ็บจนกรีดร้อง ร่างเอนไปด้าน หลัง ฉางผิงเข้าไปเอามือสองข้างจับไว้ที่ด้านหลังแรงๆ

พอเห็นฉางผิงกำลังจัดการกับหวีซือฉุน ถังซินก็รีบวิ่ง ไปทางที่นั่งแล้วหยิบกระเป๋าเปิดออกมา

พอเอาโทรศัพท์ออกมาก็ได้ยินเสียงพึมพำของฉางผิง

ถังซินเงยหน้าไปถึงเห็นผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่ไม่รู้ ว่ามาจากไหน

คนนึงยกฉางผิงขึ้นมาเหมือนลูกไก่ อีกคนไปประคอง หวีซือฉัน

พอชายคนนั้นประคองหวีซือฉูนได้ ก็เอาปืนในมือเล็ง ไปที่ถังซินแล้วเหนี่ยวไก

เขาถามหวีซือฉุน“คุณหนู จะฆ่าเลยไหม? ”
ถังชินไม่กล้าขยับ มือในกระเป๋าก็คลำของแข็งได้

หล่อนจำได้ว่าก่อนหน้านี้มู่เฉินหย่วนเอาแหวนที่ใส่ ตำแหน่งที่ตั้งให้ พอถอดก็ใส่ในกระเป๋าตลอด

หล่อนค่อยๆเอาแหวนในกระเป๋าใส่ที่นิ้วมือ เอาเล็บ

เคาะลงไปหนึ่งที

“ฉันต้องการลูกของหล่อนมาชดใช้ชีวิตให้ลูก ฉัน! “หวีซือฉันพูดอย่างเยือกเย็น

มือของหล่อนที่เพิ่งถูกบิดไปเจ็บมาก พอชายหนุ่มมา รับไว้ ถึงยังเจ็บอยู่ก็จ้องไปที่ฉางผิงแรงๆ

“เด็กน้อยแรงดีเหลือเกินนะ กล้ามาโจมตีฉัน! “หล่อน กัดฟัน มือเจ็บยังไม่หายก็ให้ชายหนุ่มตีฉางผิงแทนไป สองสามที

ชายที่อุ้มฉางผิงตบไปที่ฉางผิงแรงๆสองสามทีจนหัว ของฉางผิงหันไปด้านข้าง

ชายหนุ่มดึงหน้ากากของฉางผิงขาด

หวีซือฉันอยากให้พวกเขาไปจับถังซิน แต่พอหน้ากาก ของฉางผิงเปิดออกมาแล้วเห็นหน้าตาของเขา หวีซือฉู นก็ทำเหมือนเห็นอะไรน่ากลัว ตาเบิกโตขึ้น

พอถังซินสวมแหวนไว้ก็เดินไปทางหวีซือฉุน หวีซือฉัน เกลียดก็มาลงที่ฉัน
หวีซือฉุนจ้องฉางผิงพักนึง ก็หันไปมองถังซินแล้วชี้ไป ที่ฉางผิง เขาใช่ลูกของวี่เหวินถิงไหม? “