บทที่ 550 พี่สี่ของฉันถูกพี่ซูเจ่แทงแล้ว

เที่ยงคืนนั้น ถังซินที่กำลังงัวเงียก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์

จนตื่น

หล่อนยังไม่ทันตื่นดี พอหาโทรศัพท์เจอก็กดรับ”ฮัล

โหล.………….

“พี่ถังซิน เกิดเรื่องแล้ว! “ปลายสายมีเสียง กระวนกระวายของอู่ซือซือเข้ามา เสียงตื่นตระหนกพูด ว่า: “พี่สี่ พี่สี่ของฉันถูกพี่ซูเจ๋แทง……”

ลู่เหวินซูถูกแทง?

ทันใดนั้นถังซินก็ตื่นและลุกขึ้นจากเตียง รีบถาม หล่อนไปว่า: “เขาถูกสาวสวยแทง เกิดอะไรขึ้น? เขา หาสาวสวยเจอแล้วเหรอ?

“ฉันก็ไม่แน่ใจ..…….….

ได้ยินเสียงจู่ซือซือสำลัก ถังซินรู้ว่าคุยกันทาง โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่

พอรู้ว่าหล่อนกับมู่เฉินหย่วนถึงโรงพยาบาลในเมือง เมื่อยี่สิบนาทีก่อน ก็วางสายลงแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า จาก นั้นก็รีบออกไป

พอถังซินถึงโรงพยาบาลก็ตีสามครึ่งแล้ว
หล่อนหาแผนกฉุกเฉินแล้วเดินเข้าไป มองเห็นคนสอง คนอยู่หน้าห้องผ่าตัดไกลๆ

เป็นมู่เฉินหย่วนกับจู่ซือซือ

สีหน้าทั้งสองดูร้อนรน มองไฟในห้องผ่าตัด

“ซือซือ”ถังซินเรียกแล้วรีบก้าวเท้าใหญ่เข้าไปพร้อม กับถามไปว่า: “เป็นไงบ้าง? ”

“พี่ถังซิน”จู่ซือซือเข้ามาประคองหล่อน

พอได้ยินมู่เฉินหย่วนก็หันมามอง เห็นถังซินมา สวม ชุดบางโชว์แขนเขาก็ขมวดคิ้ว“ทำไมไม่นอนพักผ่อนอยู่ บ้าน มาได้ไง? ”

เรื่องของเหวินซู แม้แต่ผู้ช่วยจางเขาก็ไม่ได้บอก

เขาเห็นจู่ซือซือเข้าไปประคองถังซินแล้วก็เข้าใจทันที จากนั้นก็หรี่ตา“ซือซือ”

ชายหนุ่มดูน่ากลัว ตกใจจนจู่ซือซือที่อยากตอบถังซิน ต้องหดแขนเข้า แอบอยู่หลังถังซิน

“ฉันให้ซือซือคอยโทรบอกเวลาเกิดเรื่องเอง”ถัง ซินพูดและบังจู่ซือซือไว้ มู่เฉินหย่วนจะได้ไม่ต่อว่า หล่อน”ลู่เหวินซูเป็นไงบ้าง? ”

พูดถึงเรื่องนี้ มู่เฉินหย่วนก็กระวนกระวาย
เขามองห้องผ่าตัดแล้วก็ขมวดคิ้วพูดอย่างกังวล ว่า”เข้าไปครึ่งชั่วโมงแล้ว ยังไม่รู้เลย”

ถังซินตบบ่าจู่ซือซือให้หล่อนออกไปแล้วก็เข้าไปหามู่ เฉินหย่วน ถามเสียงทุ้มว่า สาวสวยแทงลู่เหวินซูจริงๆเห รอ? เขาหาเจอแล้วเหรอ? ”

มู่เฉินหย่วนพยักหน้าสายตาหม่นลง : “เพื่อนของ เหวินซูโทรมาบอกว่าเหวินซูเกิดเรื่องแล้ว โทรแจ้งรถ พยาบาลไปแล้วผมก็เลยรีบมา……

จากคำพูดของชายหนุ่ม ถังซินรู้มาว่าตอนที่เขาขับ รถมาโรงพยาบาลเห็นลู่เหวินซูถูกเอาออกมาจากรถ โรงพยาบาลพอดี เลือดเต็มไปทั้งตัว เกือบจะหมดลม หายใจจนต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ

แม่บ้านที่มากับลู่เหวินซูบอกมู่เฉินหย่วนว่าหล่อนตื่น เพราะได้ยินเสียง อยากไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็เห็น จอง งลงมาพอดี

จ่องซึงให้หล่อนโทรหาโรงพยาบาลบอกว่าลู่เหวินซู เกิดเรื่อง คนใช้รีบโทรไป120 พอเข้าไปในห้องก็เห็นลู่ เหวินซูนอนอยู่บนเตียง เลือดเต็มเตียง ตกใจจนเกือบ เป็นลม

พอได้ยินถังซินก็อุดปากแน่น กลัวตัวเองร้องออกมา

คนของหลินเฉิงจี๋หาหลี่ซูเจ๋ที่ประเทศYตลอดมา หล่อนก็ให้คนจับตาดูลู่เหวินซูตลอด เห็นเขาออกประเทศไปสองครั้งและกลับมาคนเดียว คิดว่าเขาหา หลี่ซูเจ๋ไม่เจอ นึกไม่ถึงว่าเขาพาหลี่ซูเจ๋กลับมานานแล้ว และยังเอาหล่อนแอบไว้ที่คฤหาสน์ปี้สี่!

คนอื่นคงไม่รู้แรงจูงใจของหลี่ซูเจ๋ว่าทำไมถึงฆ่าลู่เห วินซู แต่ว่าหล่อนเห็นกับตาว่าสองสามีภรรยาตาย รู้ว่า ทำไมหลี่ซูเจ๋ถึงทำแบบนี้ แต่ว่า…….

การตายของหลี่จิ่งผ่าน หล่อนไม่ได้บอกหลี่ซูเจ๋ หลี่ซู เจ๋รู้มาจากไหน?

ถังซินคิดไม่ออกสักพักนึงก็รีบถามมู่เฉิน หย่วน: “คนใช้ขึ้นไปเห็นแค่ลู่เหวินซูกับกองเลือดเห รอ? งั้นสาวสวยล่ะ หล่อนอยู่ไหน?

มู่เฉินหย่วนพูด: “คนใช้บอกว่าจ๋องซึงบอกเสร็จก็วิ่ง ออกไป น่าจะไปตามหลี่ซูเจ๋”

เห็นท่าทางชายหนุ่มซึมๆ ในใจของถังซินก็ไม่ สบายใจ กลัวว่าลู่เหวินซูเป็นแบบนี้และเขาจะลงมือกับ หลี่ซูเจ๋

ตอนจะพูดอะไรนั่นเอง ที่ข้างหูก็ได้ยินเสียงฝีเท้า

ชายหนุ่มกับผู้ช่วยของลู่เหวินซูเข้ามา“เหวินซูเป็นไง บ้าง? ”

นอกจากจ๋องซึงจะเห็นมู่เฉินหย่วนที่รู้จักแล้ว ประธาน ถังซินแห่งบริษัทเหอซ่งก็อยู่ มองตัวเองด้วยความสงสัยเลยแนะนำตัวเองให้พวกเขา”ผมคือเพื่อนของลู่เหวินซู จอง ง”

พูดไป จ๋องซึงก็จับมือกับมู่เฉินหย่วนและถังซินด้วย

ตอนจับมือนั่นเอง ถังซินก็เห็นว่ามือเขามีคราบเลือด แห้งๆ ไม่รู้ว่าโดนมาจากไหน”คนใช้ที่บ้านลู่เหวินซูบอก ว่าคุณตามหลี่ซูเจ๋ไป? ”

จ๋องซึงนิ่ง จากนั้นก็ตบหัวพูดไป’ใช่’

เขาตั้งใจหงุดหงิด: “ไม่รู้ว่าหล่อนหนีไปไหน ผมหา ไปทั่วก็ไม่เจอ ห่วงเหวินซูด้วยก็เลยรีบมาแล้วก็เจอผู้ ช่วยของเหวินซูที่หน้าห้อง”

ได้ยินแบบนั้นถังซินก็โล่งใจ

รู้ว่าหลี่ซูเจ๋ถูกลู่เหวินซูพากลับมาแล้วปลอดภัยไม่ เป็นไรหล่อนก็โล่งใจ หล่อนขอให้หลี่ซูเจ๋หนีไปได้ไกลๆ ไปจากเมืองหนานเฉิงดีที่สุด

สีหน้าของมู่เฉินหย่วนยังหม่น เขามองไปที่ห้องผ่าตัด อีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีหมอออกมา เลยเรียกจ่องซึงเข้ามา ถามสถานการณ์จากเขา

เพื่อปกป้องหลี่ซูเจ๋ จ่องซึงไม่ได้บอกว่าหล่อนเป็นคน โทรหาเขา แต่บอกว่าเขากำลังอยู่ที่ผับพอดี อยากเรียก ลู่เหวินซูมา โทรไปรับแค่หนึ่งวิก็ตัดสายลง
“ปกติเหวินซูจะรับโทรศัพท์ผมแต่ไม่ใช่แบบนี้ ก็กลัว ว่าจะเกิดเรื่อง แล้วพอดีรู้จักที่อยู่เขาก็เลยขับออกไปดู แล้วก็มีผู้หญิงออกมาจากบ้าน”

“จากนั้นผมก็เห็นเลือดบนตัวหญิงสาวคนนั้นก็รู้ว่าต้อง เกิดเรื่องที่ห้องนอนแน่ เลยไม่สนหล่อนแล้วขึ้นไปหาลู่ เหวินซูที่ห้องนอนจากนั้นก็รีบห้ามเลือดให้

พูดไปจ๋องซึงก็จับผมไป“พอผมลงไปอีกครั้งก็ไม่เห็น ผู้หญิงคนนั้นแล้ว ทีแรกอยากจับหล่อนมาแต่หาเท่าไหร่ ก็หาไม่เจอ”

พูดเหมือนกับคนใช้เลย

แต่ว่าจ๋องซึงโกหกไม่เนียน ดูออกง่าย มู่เฉินหย่วนดูก็ รู้แล้วว่าเขาโกหก

ถังซินก็ดูออก กลัวว่ามู่เฉินหย่วนจะบีบบังคับถามเขา ต่อก็รีบแทรกว่า: “เรื่องนี้มีแค่คุณและคนใช้ของลู่เหวิน ซูรู้ ไม่มีคนอื่นรู้ใช่ไหม?

จ๋องซึงส่ายหัว: “ไม่มีครับ ผมก็เตือนคนใช้ไปแล้วว่า อย่าพูดซ้ำซัวเพราะกลัวเรื่องจะใหญ่ ดีที่ดึกมากแล้วคน น่าจะหลับกันหมด ถ้าตอนเช้าล่ะก็——”

เขารีบหุบปากแล้วเปลี่ยนเรื่อง“ไม่พูดดีกว่า แล้วสรุป เวินซูเป็นไงบ้างครับ? –

ตอนนี้เอง ห้องผ่าตัดที่ปิดแน่นก็ถูกเปิดออก
“ใครเลือดกรุ๊ปBบ้าง? “พยาบาลถามพวกเขาเสียงดัง ด้วยสายตาร้อนรน คนไข้เสียเลือดเยอะมาก เลือดใน สต๊อกก็ไม่มีแล้ว ใครกรุ๊ปBบ้าง รีบช่วยด้วยค่ะ!

ถังซินเดินเข้าไปบอกพยาบาล: “เลือดฉันกรุ๊ปB เดี๋ยวฉันเข้าไปค่ะ”

“ถังซิน อย่าสร้างปัญหา”มู่เฉินหย่วนห่วงลู่เหวินซูแต่ เขาก็ไม่ลืมว่าถังซินก็แย่”คุณท้องอยู่จะบริจาคเลือดได้ ไง? ”

เขาดึงหล่อนไปข้างๆแล้วพูดกับพยาบาล”ผม กรุ๊ป ..……..

“ผมก็กรุ๊ปB! ผมเอง! “จ๋องซึงยกมือขึ้นแล้วก็เดินไป ทางพยาบาล: “เดี๋ยวผมไปกับคุณ พยาบาลครับผม แข็งแรง คุณเอาไปได้เยอะๆเลย”

“โอเค คุณรีบเข้ามา! “