บทที่ 546 คือคุณนายลู่ของผม

ลู่เหวินซูพูดแบบนี้ หลี่ซูเจ๋ก็ไม่ขัดอะไร ถูกเขา ประคองขึ้นไปด้านบน

ผู้จัดการร้านพาทั้งสองเข้ามาที่ห้อง

ในตู้มีชุดแต่งงานแพรวพราวหลายชุด แต่ว่าหลี่ซูเจ๋ มองไม่เห็นเลยคิดว่าอยู่ร้านเสื้อผ้า

“มา สาวสวยชี้ๆเอาเลย”ลู่เหวินซูจูงมือหลี่ซูเจ่แล้วพูด เบาๆที่ข้างหูหล่อน: “ตู้ทั้งสองฝั่งมีแต่เสื้อผ้า คุณเลือก สองชุดเอาไปลองแล้วก็ซื้อ”

“ก็แค่เสื้อผ้า คุณช่วยฉันเลือกก็ได้”

“สายตาผมไม่ดีไม่รู้ว่าคุณชอบแบบไหน บางทีคุณ เลือกเองอาจจะสวยกว่าก็ได้นะ”

หลี่ซูเจ๋ขมวดคิ้ว

หล่อนคิดว่าวันนี้ลู่เหวินซูแปลกๆ จะซื้อเสื้อผ้าแล้ว ทำไมต้องให้ตัวเองมาด้วย?

ลู่เหวินซูเร่งอยู่สองรอบ หลี่ซูเจ๋ก็เลยให้เขาบอกสีต รงส่วนต่างๆของชุด รูปแบบของชุด พอลู่เหวินซูอธิบาย หล่อนก็จะคิดว่าจะเอาหรือไม่

ทางนี้ ลู่เหวินซูก็ทำหน้าที่เป็นตาช่วยหลี่ซูเจ๋เลือกชุด ส่วนผู้จัดการร้านที่ยืนอยู่ข้างๆพวกเขาก็รีบเอา โทรศัพท์ติดต่อช่างภาพให้เข้ามา

พอทั้งสองเข้าไปลองชุด ก็มีคนเข้ามาอย่างเงียบๆ

“ประธานลู่จริงๆเหรอ? “ช่างภาพมองไปทางห้องลอง ชุดแล้วถามผู้จัดการร้านเบาๆว่า”ไม่ใช่สิ ประธานคู่กับ คุณนายถ่ายพรีเวดดิ้งแล้วทำไมต้องทำลับๆล่อๆด้วย ล่ะ?

ผู้จัดการร้านจ้อง: “จะสนใจขนาดนั้นทำไมล่ะ ให้เงิน ไม่เอาเหรอ? ตอนที่พวกเขาลองชุดก็บอกให้เพื่อนๆรีบ ตกแต่งฉาก เงียบๆนะห้ามพูดเลย”

ช่างภาพ:

ลู่เหวินซูก็ให้ราคาสูงจริงๆแหละ ช่างภาพเลยไม่สน อีกต่อไป จากนั้นก็ให้ช่างคนอื่นๆไปจัดฉาก

พอนัดแนะกับช่างภาพเสร็จที่ห้องลองชุดก็เปิดออก

ช่างภาพเอากล้องให้ช่างอีกคนและคอยมองพวกเขา ถ่ายVCRตลอดทาง ส่วนตัวเองหยิบกล้องออกมาตามพ วกเขาไปเงียบๆ หามุมถ่ายเป็นภาพนิ่ง

“กระโปรงนี่หนักจัง เดินก็ใช้แรงเยอะ ใส่ออกไปได้เห รอ? ”

“มันเป็นชุดราตรี”
“ไม่ใช่ว่ามาซื้อเสื้อผ้าธรรมดาสองสามชุดเหรอ ซื้อ ชุดราตรีไปทำไมอ่า?

“ก็คุณเลือกเอง ลองดูก็ได้ เผื่อวันไหนต้องไปงาน เลี้ยงจะได้ใช้ง..….….……..

ช่างภาพฟังลู่เหวินซูพูดกับคุณนายก็แอบบ่นในใจ ไม่รู้ว่าประธานลู่ทำอะไร

พอมองผ่านเลนส์ถึงได้รู้ว่าหญิงสาวมองไม่เห็น ประธานลู่อยู่ข้างหล่อนตลอด

ในตอนที่ช่างภาพงงอยู่นั้นก็เห็นลู่เหวินซูหันมาทาง เลนส์ด้วยสายตาหม่นๆ แล้วทำท่านิ้วมือขึ้นมา

หลังเขาเย็นไปหมด รีบพยักหน้าเพื่อบอกว่าตัวเองคือ

พนักงาน

พอหลี่ซูเจ๋รู้ว่าเป็นชุดราตรีก็รีบอยากถอดออก แต่ ลู่เหวินซูไม่ให้และบอกว่าชุดนี้สวยมากและยังให้ผู้ จัดการร้านหารองเท้ามาให้ด้วย จากนั้นก็เปลี่ยนให้ หล่อนเอง

หล่อนถูกลู่เหวินซูลากเดินไปสองสามก้าวแล้วบอกว่า จะให้หล่อนลองรองเท้าคู่นี้ว่าใส่สบายไหม ถ้าโอเคก็จะ ได้ซื้อเลยทีเดียว
พอขาของหล่อนเริ่มซายืนได้ไม่นิ่ง ลู่เหวินซูก็อุ้ม หล่อนแล้วบอกว่าไปห้องลองเพื่อเปลี่ยนชุด

หลี่ซูเจ๋ถูกบังคับให้เปลี่ยนชุดอีก ชุดนี้ค่อนข้างเบา

หล่อนคลชุดเงียบๆเหมือนเป็นเส้นด้าย ด้านบนยัง มีพวกเพชรแพรวพราวไม่เหมือนว่าจะสวมได้ในชีวิต ประจำวัน

หล่อนถูกลู่เหวินซูจูงออกไปอยู่สองสามนาทีอีกครั้ง สุดท้ายก็เปลี่ยนเป็นชุดตัวเอง

“เอาชุดกับรองเท้าครับ”

“ค่ะ”เสียงของผู้จัดการร้าน“ชุดที่คุณนายเลือกสวย มากค่ะ”

หลี่ซูเจ๋ฟังเงียบๆไม่ขัดอะไร พอลู่เหวินซูจับเอวหล่อน จากนั้นก็ตามเขาออกไปอย่างระวัง

จู่ๆไม่รู้ว่าอะไรหล่นที่พื้นแล้วก็ส่งเสียง

“ขอโทษครับ ขอโทษ”

หลี่ซูเงได้ยินเสียงผู้ชายพูดก็หยุดลง มีคนอื่นอยู่ด้วย เหรอ?

“อือ”ลู่เหวินซูมองชายคนนั้นอย่างไม่พอใจแล้วจึงพูด

เบาๆ: “พนักงานเอาชุดขึ้นมาน่ะ”
หลี่ซูเจ๊ก็ไม่สงสัยอะไรมาก

พอลู่เหวินซูพาออกไป ผู้จัดการร้านก็ถอนหายใจออก มาจากนั้นก็ด่าช่างภาพ”บอกว่าให้ระวังๆไม่ใช่หรือไง เกือบจะก่อเรื่องอยู่แล้ว! ”

“เพื่อนผมก็ไม่ได้ตั้งใจนี่”ช่างภาพพูด“อีกอย่างเป็น ครั้งแรกที่เราทำกันแบบนี้ด้วย ถ่ายพรีเวดดิ้งไม่ให้พูด อะไรเลย ประธานลู่จะทำอะไรน่ะ? ”

ผู้จัดการพูดอย่างเซ็งๆ : “นายรีบเอาVCRแล้วก็รูป ถ่ายไปจัดการ แล้วส่งไปให้ประธานลู่! ”

พูดจบก็รีบออกไป

ช่างภาพด้านหลังลูบหัวอย่างแปลกใจจากนั้นก็รีบ

จัดการภาพถ่าย

พอออกมาจากร้าน ลู่เหวินซูก็พาหลี่ซูเจ๋ขึ้นรถไปแล้ว ตัวเองก็ขึ้นตามเข้าไป

เขากำชับคนขับรถให้ไปคฤหาสน์ปี้สี่ แล้วก็หยิบใบ ทะเบียนสมรสออกมาจากซองเอกสาร

ลู่เหวินซูเปิดดูเล่มนึง มองชื่อตัวเองกับหลี่ซูเจ๋ ภาพคู่ ทั้งสอง วันแต่งงาน

วันแต่งงานนั้นปั๊มด้วยเขต แสดงให้เห็นว่าพวกเขาคือ สามีภรรยาที่ถูกต้อง
จากนั้นก็มองแหวนที่นิ้วนางอีกที

ตั้งแต่ไปที่เขต ไปเลือกแหวน ไปเลือกชุดแต่งงาน จน กระทั่งถ่ายพรีเวดดิ้ง หลี่ซูเจ๋ถือเหรียญต่างจ่ายไปหนึ่ง เหรียญ

แค่หล่อนจ่ายเงินก็ไม่ได้หมายความว่าเขาบังคับ พิสูจน์ว่าหล่อนยินยอมที่จะแต่งกับเขาเอง

ลู่เหวินซูเอาใบทะเบียนสมรสสองเล่มนั่นยัดกลับไปที่ ซองเช่นเดิม ดึงมือของหลี่ซูเจ๋เข้ามาจูบ”ต่อไปก็เรียก คุณว่าคุณนายลู่ คุณคือของผม”

คือคุณนายลู่ของผม

หลี่ซูเจ๋หดมือเข้าไป แต่ไม่ได้ดึงออกจากฝ่ามือฝ่าย ชาย เพราะว่าเขากุมไว้แน่นมาก

พอลู่เหวินซูกับหลี่ซูเจ่ถึงคฤหาสน์ปี้สี่ได้แปปนึง พนักงานก็เอารูปพรีเวดดิ้งมาส่ง

ลู่เหวินซูบอกว่าจะไปจัดการธุระก่อนเลยให้คนใช้อยู่ กับหลี่ซูเจ่ที่ชั้นล่าง ส่วนตัวเองพาคนขึ้นไปด้านบนแล้ว ให้พวกเขาเอารูปแต่งงานใหญ่ๆแขวนไว้ที่กำแพงตรง หัวเตียง

เขาตรวจดูVCRกับรูปถ่ายสองเล่มหนาๆนั่น

ช่างภาพหามุมได้ดี ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาประคองหลี่ซูเจ๋หรือพูดกับหล่อนทั้งสองก็ดูสนิทชิดเชื้อมาก รักกัน สุดๆเหมือนว่าถ่ายรูปแต่งงานจริงๆ

หลังจากที่แขวนรูปใหญ่นั้นได้แล้วกับเพื่อนอีกคน ช่างภาพก็เช็ดเหงื่อ

“ประธานลู่ แขวนแบบนี้ได้ไหมครับ? ”

ลู่เหวินซูมองภาพแต่งงานบนกำแพง ในภาพเป็นตอน ที่เขาก้มลงช่วยหลี่ซูเจใส่รองเท้า

เขาชอบภาพนี้มาก ช่างภาพถ่ายออกมาได้ดี

“ไม่ต้องแต่ง เอาแบบนี้แหละ”ลู่เหวินซูหยิบเงินจากลิ้น ชักให้ช่างภาพ“ขอบคุณ”

ช่างภาพรับไปอย่างเบิกบานใจ ประธานลู่เกรงใจเกิน

ไปแล้ว”

ถึงแม้หลี่ซูเจ๋จะนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก แต่ก็ได้ยินเสียง เคลื่อนไหวกับเสียงผู้ชายพูดอยู่ตลอด

หล่อนนึกว่าเป็นคนของบริษัทมาหาลู่เหวินซู วันนี้เขา เลยไม่ไปบริษัท

ตอนดึกที่กินข้าวพร้อมกันหล่อนก็ถามลู่เหวิน ซู: “คุณยุ่งมากเหรอ ฉันเห็นมีคนมา”

“อือ เซ็นเอกสารสองสามอย่างให้พวกเขา
หลี่ซูเจคลำๆเพื่อกินข้าวแล้วค่อยๆพูดว่า: “ถ้าคุณยุ่ง ก็ไปบริษัทบ่อยๆ ฉัน…ฉันจะเชื่อฟัง อยู่บ้าน ไม่หนีไป ไหน”

หล่อนพูดจบ ข้างๆก็มีเสียงเพล้ง’เข้ามา

เหมือนว่าเอาตะเกียบวางลงที่โต๊ะแรงๆ จนหลี่ซูเจ๋ ตกใจจนตัวสั่น

“ขอ ขอโทษ”หลี่ซูเจนิ่งไป พูดเสียงทุ้ม

“ไม่เป็นไร ผมได้จับตะเกียบไว้เอง”ลู่เหวินซูกลัวว่าอยู่ นี่จะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เลยลุกขึ้น”คุณอยากกินอะไรก็ บอกคนใช้ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการที่ห้องทำงานอีก”

ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คลุมเครือหลี่ซูเจ๋จึงรีบพูด : “วันนี้ ฉันเชื่อฟังคุณมาก คุณบอกว่าพรุ่งนี้จะให้ลุงกับป้ามา หาฉัน……”

“อือ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที”ลู่เหวินซูตัดบทหล่อน เสียง ฝีเท้าค่อยๆหายไป

หลี่ซูเจ่พยักหน้า กินข้าวไปคำนึงแต่กลับเหมือนเคี้ยว น้ำผึ้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ