บทที่ 545 มา เขียนชื่อของคุณตรงนี้

ลู่เหวินซูจ้องแหวนของคนใช้อยู่พักนึง สายตาก็หม่น ลงเหมือนคิดอะไรออก

เขาคล่าโทรศัพท์โทรหาผู้ช่วย

“นายไม่ต้องไปบริษัทแล้ว ไปเอาของให้ฉันอย่างนึง”

โทรเสร็จลู่เหวินซูก็เข้าไปอาบน้ำ เอาชุดสูทออกมา จากตู้

ตอนที่เขาเข้าไปในห้องก็เห็นหลี่ซูเจ๋ค่อยๆออกมาจาก ห้องน้ำ

ผมนุ่มสลวยเหมือนเพิ่งสระ

ลู่เหวินซูเข้าไปพยุงหล่อนมานั่งข้างเตียง เปิดตู้แล้ว เลือกกระโปรงออกมา เปลี่ยนให้หล่อนอย่างตั้งใจ

เขาเข้ามาโดยไม่ส่งเสียงอะไรแต่หลี่ซูเจ๋กลับได้กลิ่น ของเขาเลยรู้ว่าคนที่เข้ามาคือใคร

เห็นว่าเขาช่วยเปลี่ยนชุดให้ก็ถามอย่างระวัง : “วันนี้ คุณไม่ไปทำงานเหรอ?”

“อือ วันนี้มีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ”

ลู่เหวินซูดึงริบบิ้นบนกระโปรงนั่นเปลี่ยนเป็นกิ๊บรูปโบว์สวยๆ จากนั้นสายตาก็มองไปรอบๆเหมือนกำลังหา อะไร

จากนั้นเขาก็เข้าไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเปิดกระเป๋าที่วาง อยู่ด้านบนนั้น

เอากระเป๋าคว่ำลง ของด้านในหล่นลงมา

เหรียญพวกนั้นเด้งไปมาบนโต๊ะจนเกิดเสียงดังชัด

ลู่เหวินซูเก็บขึ้นมาสองสามเหรียญแล้วมองอย่าง หมกมุ่นจากนั้นก็ส่งให้หลี่ซูเจ๋

หลี่ซูเจ่ถือสามเหรียญนั่นไว้ก็งงหน่อยๆ”ให้ฉัน ทำไม? ”

“อีกแปปต้องใช้ คุณถือไว้ดีๆอย่าทำหาย”ลู่เหวินซูพูด

จบก็ประคองหล่อนลงไปทานข้าวด้านล่าง

ตอนทานข้าวเช้าลู่เหวินซูไม่ได้ป้อนหลี่ซูเจ๋ แต่บอก หล่อนว่าข้างหน้าคืออะไรให้หล่อนคลำกินเอง ไม่ว่าจะ กินช้าแค่ไหนเขาก็รอได้

รอหญิงสาวกินข้าวเสร็จ ลู่เหวินซูก็เอาทิชชู่ช่วยเช็ด มุมปากให้หล่อน“อยากอ้วกเหรอ? ”

หลี่ซูเจ๋ส่ายหัว

“งั้นก็ดี”ลู่เหวินซูเก็บสามเหรียญนั่นเข้ามาวางไว้ในมือหล่อน”งั้นพวกเราออกไปกันเถอะ”

“ฉันก็ต้องออกไปด้วยไหม? ”

“อือ”

ลู่เหวินซูเอาผ้าพันคอคลุมหัวหล่อน สวมแว่นกันแดด ให้หล่อน จากนั้นสวมรองเท้าส้นเรียบให้หล่อน พอตัว เองเปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็อุ้มหล่อนออกไป

หลี่ซูเจ่เอามือโอบรอบคอเขาอยากถามว่าไปไหน สุดท้ายก็เก็บไว้ในใจ

หล่อนรู้แค่ว่าถูกอุ้มเข้าไปในรถและวางลงที่เบาะนั่ง อย่างระมัดระวัง ได้ยินลู่เหวินซูพูดกับคนขับรถว่าไป ถนนสวยซิง’จากนั้นรถก็สตาร์ทและขับออกไป

หลี่ซูเจ๋นั่งเงียบๆอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าลู่เหวินซูจะพาตัว

เองไปไหน มีจุดประสงค์อะไร

และก็ไม่รู้ว่าไปนานแค่ไหน รถก็หยุดลง

ชายหนุ่มเข้ามาอุ้มหลี่ซูเจ๋

หลี่ซูเจ๋โอบคอเขา ได้ยินเขาพูดกับอีกคนว่า”เอาบัตร ประชาชนมาไหม? คุยกับคนข้างในเรียบร้อยยัง? ”

“อยู่ในเอกสารครับและก็คุยกับคนด้านในเรียบร้อย แล้ว วันนี้จะมาบริการประธานคู่กับคุณนาย”
“คุณจะส่งฉันไปต่างประเทศเหรอ? “พอได้ยินว่าบัตร ประชาชน หลี่ซูเจนึกว่าอยู่ที่สนามบินก็จับเสื้อผ้าของลู่ เหวินซูยุ่งไปหมดแล้วรีบพูด“ฉันไม่อยากไป ฉันอยาก เจอลุงกับป้า”

ลู่เหวินซูอุ้มหล่อนเข้าไปที่เขตแล้วก็เอาใจหล่อนไป ด้วย: “ไม่ได้ไป ผมพามาทำให้คุณอยู่ข้างๆผม เราไป ทำอย่างๆหนึ่งแค่ไม่กี่นาทีก็เสร็จแล้ว”

หลี่ซูเจ๋ไม่พูดอะไรอีก ในใจกลับรู้สึกไม่สบายใจ

หล่อนมองไม่เห็นและก็ไม่รู้ว่าอยู่ไหน ได้ยินแต่คน เรียกว่า’คุณลู่’ข้างๆหู จากนั้นก็ถูกลู่เหวินซูวางลงที่เก้าอี้

“คุณลู่ ทำให้คุณเรียบร้อยหมดแล้ว คุณเซ็นก็เสร็จ แล้ว”

“ครับ ขอบคุณ”

หลี่ซูเจ๋ยังนั่งงงอยู่ตรงนั้น รู้สึกเหมือนมีคนยัดปากกา ให้หล่อนแล้วจับมือหล่อนไป

ลู่เหวินซูอ้อนหล่อน”มา เขียนชื่อของคุณตรงนี้”

“อะไรอ่า? “หลี่ซูเจ๋ถามเขา ไม่ขยับปากกา “คุณอ่าน ให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม?

“ไม่สําคัญอะไร เด็กดี เขียนชื่อของคุณลงไปก็พอ” เหวินซูลูบหัวหล่อน”แค่วันนี้ผมให้คุณทำอะไร คุณก็เชื่อฟังดีๆพรุ่งนี้ผมจะให้ลุงกับป้าคุณมาเจอคุณ”

“จริงเหรอ? ”

“จริง ผมไม่หลอกคุณ

หลี่ซูเจ่ถือปากกาไว้ลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็เขียนลงไป เขียนชื่อของตัวเอง

“ดีมาก”ลู่เหวินซูพูดออดอ้อนหล่อนอีกว่า”เอาเหรียญ นึงวางลงบนโต๊ะ

หล่อนทำตาม เอาเหรียญที่ถือไว้ตลอดออกมาวางบน โต๊ะเหรียญนึง

ต่อมาก็ถูกลู่เหวินซูดึงขึ้นมาจากเก้าอี้ พาหล่อนไป ไหนไม่รู้แล้วให้หล่อนหยุด เงยหน้ามอง

เหมือนมองอยู่สิบวินาที จากนั้นลู่เหวินซูก็พอ แล้วก็ อุ้มหล่อนออกไป

พอลู่เหวินซูอุ้มหล่อนออกมาจากโถงนั่น ผู้ช่วยก็รีบ เอาค่าเอกสารเพิ่มให้พนักงาน“ลำบากแล้ว นี่คือของ ขวัญเล็กๆที่คุณลู่ให้ทุกคน ขอให้รับไว้”

พนักงานที่โถงนั่นต่างแบ่งกัน หยิบไปอย่างประหลาด

ใจ

พอผู้ช่วยออกไปก็มีพนักงานพูดออกมาอย่างอดไม่ได้ว่า: “ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นไม่รู้ว่าทำอะไรเลย เธอว่าคุณลู่ เกินไปไหม รังแกหล่อนขนาดนี้

“เธอแน่ใจว่าหล่อนไม่รู้? ”

“หล่อนมองไม่เห็น แค่เซ็นก็ยังให้คุณลู่จับมือ จะรู้ได้ ไงล่ะ? ”

พนักงานคนนั้นอึ้งไป จากนั้นก็โบกมือพูดว่า : “เห้อ ก็ เรื่องของเขาอย่าไปยุ่งเลย ถ้ามีผู้ชายที่มีเงินมหาศาล ขนาดนี้พาฉันมาแต่งงาน ฉันก็ยอม! ”

พอออกมาจากสำนักงานเขต ลู่เหวินซูก็พาหลี่ซูเจ๋ ไปที่ห้างหาร้าน Van Cleef & Arpelsที่แผนกเครื่อง ประดับ

ทั้งสองนั่งรอที่ห้องวีไอพีอยู่พักนึง

หลังจากพนักงานเอาแหวนมาถาดนึงแล้ววางลงบน ตู้กระจกนั่น ลู่เหวินซูก็จับมือของหลี่ซูเจ๋วางลงที่ถาด แหวน

“คุณช่วยผมเลือกแหวน ชี้วงไหนก็วงนั้น”

หลี่ซูเจ๋หดมือเข้า“ทำไมต้องเลือกแหวนล่ะ แล้วที่ฉัน เซ็นไปเมื่อกี้คือไร?
“คุณไม่ได้บอกเหรอว่าวันนี้จะเชื่อฟังดีๆ? ”

..หลี่ซูเจ๋กัดปาก เอานิ้วชี้ไปมั่วๆ”งั้นก็อันนี้ละกัน”

ลู่เหวินซูหยิบแหวนที่หล่อนซี้ยัดเข้ามือหล่อน

“ช่วยผมใส่หน่อย

หลี่ซูเจ่ลูบมือของเขา เอาแหวนใส่ไปที่นิ้วนางเขา อย่างระวัง

ลู่เหวินซูให้หล่อนวางเหรียญลงที่บนตู้นั่น พอหล่อน วางเหรียญลงแล้วก็พาหล่อนออกไป

พอทั้งสองออกไป ผู้ช่วยก็รีบเข้ามาที่ห้องวีไอพี เอา บัตรและของขวัญส่งให้พนักงานขาย“ลำบากพวกคุณ แล้ว แหวนนั่นคุณนายของเราซื้อครับ ค่าใช้จ่ายอื่นๆก็ เอาบัตรนี่รูดนะครับ”

“อ้อ ค่ะ”พนักงานขายไม่เข้าใจว่าประธานลู่เล่นอะไร แต่กลับทำตาม

สุดท้ายลู่เหวินซูก็พาหล่อนไปร้านชุดแต่งงาน

ชุดแต่งงานของถังซินก็ซื้อมาจากร้านนี้ ผู้จัดการร้าน ก็รู้จักลู่เหวินซู

ผู้จัดการร้านเห็นลู่เหวิน พาผู้หญิงเข้ามา รีบไปเปิด ประตู“ประธานลู่”
ลู่เหวินซูโบกมือ พอผู้จัดการร้านเข้ามาก็พูดข้างๆหู หล่อน

ผู้จัดการร้านนิ่งไปแปปนึงก็พูดกับลู่เหวินซูด้วยรอย ยิ้มว่า: “ประธานลู่ใส่ใจคุณนายจริงๆ และยังพามาซื้อ ชุดอีก เดี๋ยวพาขึ้นไปด้านบนค่ะ ดูว่าคุณนายชอบแบบ ไหน”

หลี่ซูเจ๋คิดไม่ถึงว่าวันนี้ลู่เหวินซูจะพาหล่อนมาทำเรื่อง แปลกๆ ตอนนี้ยังพามาซื้อชุดอีก

หล่อนลากลู่เหวินซู พูดเสียงเบา“ฉันท้องอยู่ สวมชุด อะไรก็ไม่ได้ ไม่ต้องซื้อ”

“แค่ลองไม่กี่ชุด แปปเดียว”ลู่เหวินซูพาหล่อนไปที่ บันไดอย่างระวัง พูดเบาๆว่า “คุณไม่อยากสวมชุด สวยๆไปเจอลุงกับป้าเหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ