บทที่ 523 คุณมันน่ารำคาญ

ถังซินจ้องเขา “ดึกแล้วอย่าให้ป้าต้องตี กินเสร็จก็ไป นอน!

“ป้าจะเร่งผมทำไม อยากอยู่กับลุงหลินสองต่อ สอง? “ฉางผิงหันมาถาม “พอลุงสองแย่งป้ามา พูด อะไรกับป้าก็ยังไม่คืนดีกันอีกเหรอ? ”

ตอนที่ทั้งสองพูดกันอยู่นั้น ประตูห้องครัวก็ถูกเปิด ออก

“ผมเห็นว่าเครื่องปรุงในครัวหมดอายุหมดแล้ว”มู่เฉิน หย่วนพูดก็หันไปเห็นฉางผิงที่อยู่ข้างๆถังซิน“เด็กน้อย ดึกขนาดนี้ยังไม่นอน? ”

ฉางผิงตกใจ”ลุงสองนี่เอง ผมนึกว่าลุงหลินคนนั้น? ”

ทันใดนั้นรอยยิ้มของมู่เฉินหย่วนก็หม่นลง มองเขา อย่างเยือกเย็น ทำไม หวังว่าเป็นเขา?

“ไม่ไม่ ลุงสองดีที่สุด! “ฉางผิงพูดอย่างเอาใจ”ลุง สอง ที่เขตเล็กนี่มีร้านสะดวกซื้อเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง เอาอะไรเดี๋ยวผมไปซื้อให้! ลุงจะ

มู่เฉินหย่วนควบคุมอารมณ์ไว้ เอาของที่ต้องซื้อส่งให้ เขา

พอฟังจบ ฉางผิงก็เปลี่ยนรองเท้าออกไป
ถังซินมองไปที่ครัวเห็นว่าถูกเขาปัดกวาดอย่างสะอาด ก็พูดอย่างไม่พอใจว่า: “ดึกขนาดนี้มาบ้านฉันแล้วยัง มายุ่งที่ครัวฉัน แล้วยังดุใส่เด็กอีก หน้าไม่อายจริงๆ!

“คุณไม่อยู่กี่สัปดาห์ครัวเลยสกปรก”มู่เฉินหย่วนพูด

ก้มลงมองท้องหล่อน”วันนี้คุณอ้วกไปสองรอบ ไม่กิน

อะไรไม่หิวเหรอ?

“ไม่หิว! “ถังซินเปิดตู้เย็น หยิบองุ่นมาพวง

มู่เฉินหย่วนเข้าไปปิดตู้เย็น ห้ามไม่ให้หล่อนหยิบของ ในตู้เย็นอีก”เก็บไว้ในช่องเย็น กินเย็นไปไม่ดีต่อกระ เพราะ”

“อากาศร้อน ไม่ได้เปิดแอร์ เย็นอะไรล่ะ! “ถังซิ นบ่น“เอาองุ่นคืนมา!

“ไม่ได้”มู่เฉินหย่วนชูองุ่นขึ้นสูง

เขาสูงมาก ถังซินเลยเอื้อมไม่ถึง

“ในท้องคุณยังมีลูกอีกสามชีวิตนะ เชื่อฟังหน่อย ไป นั่งที่ห้องรับแขก เดี๋ยวเอาน้ำร้อนลวกให้

คำว่า’เชื่อฟังหน่อย’ทำให้ถังซินหน้าแดง พูดปากแข็ง ไปว่า“ลวกก็ไม่อร่อย!

“หือ? “เขาก้มลงมอง สายตาดูน่ากลัว
ถังซินกัดฟัน โกรธจนเตะเขาด้วยรองเท้าแตะไปทีนึง แล้วไปที่ห้องรับแขกอย่างไม่พอใจ

มู่เฉินหย่วนเทน้ำ แล้วเอาองุ่นลงลวกสองสามนาที

เขาปอกเปลือกให้ ไม่เย็นแล้วเลยเอาไปให้ถังซินกิน

เห็นฉางผิงยังไม่กลับมา ก็ปอกเปลือกองุ่นให้ถังซิน แล้วพูดว่า: “จิ่งเหนียนหาเพื่อนที่เป็นหมอเก่งๆสองสาม คนไปช่วยที่ซีเรียแล้ว”

ได้ยินดังนั้น ถังซินก็ไม่โกรธอีกต่อไป ถามไป ว่า: “เป็นยังไงบ้าง? ”

มู่เฉินหย่วนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง : “จิ่งเหนียนบอกว่า จะให้พี่ใหญ่ลองเทคโนโลยีการแพทย์อันใหม่ โอกาส ฟื้นสูงมาก สมองของส้งจิ้งเหอได้รับความเสียหาย อย่างรุนแรง แพทย์ที่เก่งๆต่างหมดหนทาง”

องุ่นที่หล่อนกินเข้าไปไม่ได้รสหวาน เหมือนว่าจะขม หมด“ฉันรู้ว่าคุณนายวี่โหดมาก แต่นึกไม่ถึงว่าหล่อนจะ ทำแบบนี้กับลูกชายแท้ๆของตัวเองและยังวางยาใส่จิ้ง เหอ”

“เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ไม่เกี่ยวกับ คุณ”มู่เฉินหย่วนทำให้หล่อนสบายใจ สายตาหม่น ลง“คุณนายวี่ไม่มีทางเอาความเกลียดต่อส้งจิ้งเหอไปทันใดนั้นถังซินก็เข้าใจความหมายของเขาคุณสงสัย ว่ามีคนยุยงให้คุณนายวี่ทำ?

มู่เฉินหย่วนพยักหน้าแล้ววิเคราะห์กับหล่อน: “คุณ คิดดู ถ้าคุณนายร้ายขนาดนั้น เมื่อหลายปีก่อนหลัง จากให้เขาทั้งสองคนเลิกกัน ก็เริ่มทำกับส้งจิ้งเหอ เงียบๆก็ได้ ไม่รอยันตอนนี้หรอก”

“หรือบางทีเมื่อก่อนหล่อนไม่มีความคิดนี้ พอตอนนี้ เห็นทั้งสองคืนดีกัน คุณชายวี่รู้เรื่องจดหมาย ท่าทางที่ เย็นชาต่อหล่อนก็เลยเกลียดจิ้งเหอมากขึ้น”

“งั้นหล่อนก็สามารถใช้โอกาสช่วงที่พี่ใหญ่ไปทำธุระ ที่นิวยอร์คแล้วลงมือกับส้งจิ้งเหอ”มู่เฉินหย่วนพูด“เมือง หนานเฉิงต่างเต็มไปด้วยคนของตระกูลวี่ หล่อนจะทำ อะไรก็ง่าย

ถังซินคิดๆดู คิดว่ามู่เฉินหย่วนวิเคราะห์ถูก

ถ้าคุณนายร้ายขนาดนั้น มีโอกาสมากมายที่จะลงมือ กับส้งจิ้งเหอได้ ไม่ต้องรอให้ไปถึงซีเรียแล้วค่อยลงมือ หรอก และยังเอาผู้หญิงคนอื่นไปให้วี่เหวินถิงถึงเตียง

ถังซินถามเขา“งั้นคุณคิดว่าใครเหรอที่ยุยง ทำไมคุณ นายหรือฟังเขาแล้วแบบนี้?

“ยังไม่รู้”สายสัมพันธ์ของตระกูลวี่ค่อนข้างซับซ้อน มู่เฉินหย่วนไม่มีคนที่ซีเรียเลยไม่รู้อีกหลายเรื่อง“ตระกูล หนานน่าสงสัยมาก”

เพื่อที่จะฟังชัดๆ ถังซินเลยถูไถไปหาเขา “คุณพูดให้ เคลียร์หน่อย”

“หวีซือฉันชอบพี่ใหญ่มาหลายปีแล้ว”มู่เฉินหย่วนแกะ เปลือกองุ่นให้อีกรอบหลายปีก่อนตอนที่หล่อนฉลอง วันเกิดสิบแปดปี คุณพ่อวี่ก็พาพี่ใหญ่ไป ผู้หมวดหนาน ก็แสดงให้พี่ใหญ่เห็น บอกว่าลูกสาวตัวเองชอบเขา หวัง ว่าพวกเขาจะแต่งงานกัน แต่โดนพี่ใหญ่ปฎิเสธ

ถังซินตอบรับ: “คุณคิดว่าผู้หมวดหนานรู้ว่าคุณนาย วี่ไม่ชอบจิ้งเหอก็เลยไปพูดอะไร คุณนายวี่เลยให้คุณ ไปซีเรีย พอดีว่าหวีซือฉันก็ชอบคุณวี่ ก็เลย…..

“แค่สงสัย แต่ก็อาจจะทำได้”มู่เฉินหย่วนพูด“ถ้าตระ กูลวี่แต่งงานกับตระกูลหนานจริง ที่เมืองหนานเฉิงใคร จะกล้าล่ะ? สองตระกูลก็มีอำนาจมากขึ้น

ถังซินถอนหายใจอีกรอบ: “ที่แท้พวกชนชั้นสูงก็ ใจร้ายใจดำ ไม่มีอิสระในชีวิตตัวเอง ฉันสงสารคุณ จริงๆที่มีพ่อแม่แบบนี้ ถูกทำแบบนี้”

“เรื่องนี้ไม่ต้องกังวล คุนสนใจเรื่องกินก็พอแล้ว”มู่เฉิน หย่วนยัดองุ่นเข้าปากหล่อน“ขมวดคิ้วทั้งวัน ลูกคลอด ออกมาหน้านิ่วจะทำไง? ”

“คุณพูดอะไรน่ะ! “ถังซินค้อนใส่”ใจคุณเยือกเย็นจริงๆ คนอื่นก็ไม่ใช่! คิดว่าฉางผิงโง่เหรอ โกหกนาน แล้ว เขาต้องสงสัยแน่”

“งั้นรอถึงตอนนั้นก็ค่อยคิดตอบโต้ ตอนนี้จะรีบทำไม”

“ไม่กินแล้ว! “ถังซินตบมือของเขาพูดอย่างเยือก เย็น”คุณไปดูทำไมเขายังไม่กลับมา หลานตัวเองยังไม่ สน ต้องให้คนห่วงตลอด!

มู่เฉินหย่วนอดไม่ได้”ตอนนี้กังวลเรื่องนั้น คิดออก ไหม? ”

“ไป! “ถังซินอดไม่ได้ที่จะเอาเทปปิดปากเขา”พูด มากกว่าผู้หญิงอีก น่ารำคาญจะตาย!

“โอเคโอเค ผมไป”

ตอนที่มู่เฉินหย่วนจะออกไปดู นึกไม่ถึงว่าฉางผิงจะ กลับมาแล้ว

“ลุงสอง ของที่ลุงต้องการ”ฉางผิงเอาถุงให้มู่เฉิน หย่วน“ไม่มีซีอิ้ว”

“ลำบากแล้ว”มู่เฉินหย่วนหยิบของเข้าไปก็ถาม เขา”กินมื้อดึกไหม?

“เอา! ลุงสองไม่ว่าทำอะไรต้องมีไข่ดาว”

พอฉางผิงเปลี่ยนรองเท้าก็ไปที่ห้องรับแขก เห็นบนโต๊ะมีองุ่นวางอยู่ก็เอาเข้าปาก

พอกัดองุ่นไปก็ขมวดคิ้ว มองไปที่ถังซินแล้ว ถาม : “ป้าครับ องุ่นนี่ไม่ได้ใส่ตู้เย็นเหรอ ทำไมร้อน ล่ะ? ”

ถังซินพูดอย่างเซ็งๆ”ลุงสองของนายเอาไปลวกน้ำ ร้อน! ”

ฉางผิงคายลงถังขยะแล้วพูดอย่างคิดได้ทันที: “ผม ได้ยินว่าแม่ที่ตั้งท้องกินเย็นไม่ได้ ลุงสองเลยเอาองุ่นไป ลวกให้ อ้อ….ลุงสองใส่ใจป้ามาก

ใบหน้าเย็นชาของถังซินไม่สนเขา

ฉางผิงเข้าไปถูไถใส่หล่อนแล้วพูดอย่างเรียบๆ “ที่ จริงผมกลับมานานแล้ว แต่ยืนอยู่ด้านนอกแปปนึง”