บทที่ 522 ใจอ่อนแล้ว

เขาเอาถังซินเป็นของเปาะบางอย่างนึงที่อยาก ปกป้องหล่อน ให้หล่อนอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง แต่ไม่เคย คิดว่าทําอะไรก็จะบอกหล่อน หรือทั้งสองต้องรับผิด ชอบร่วมกัน

หลินเฉิงจี่เอามือกุมหน้าผากแล้วหัวเราะเยาะตัว เอง”ผิดขึ้นตอน ผิดไปหมด ที่แท้ผมก็แพ้ตรงนี้”

ถ้าเวลาย้อนหลังได้ กลับไปตอนที่เขารู้จักกับถังซิน เขาไม่ต้องกังวลมากแล้วตอนจบเขาจะได้อยู่กับถังซิน ไหม?

ห้องนั่นถูกเคาะ

พนักงานเข้ามาแล้วส่งกล่องเล็กๆในมือให้ เขา”ประธานมู่ ของที่ท่านอยากได้”

“อือ ขอบคุณ”

มู่เฉินหย่วนเอากล่องนั่นให้หลินเฉิงจี๋”ก่อนหน้านี้ที่ผม พาถังซินไปตุรกี พืชที่หมู่บ้านนั้นทำให้คนสามารถสร้าง เซลล์ใหม่ได้อีกครั้ง——Ixora วิจัยสำเร็จแล้ว”

หลินเฉิงจี๋มอง พูดอย่างไม่เชื่อ”ไม่ใช่ว่าแล็บของเย่น จิ่งเหนียนระเบิด ของทดลองต่างถูกทำลายไปหมดเห รอ? ทำไมคุณถึงยังมีล่ะ?”
“เก็บIxoraไว้ทั้งหมดหกสายพันธุ์”มู่เฉินหย่วน อธิบาย“ห้าอันอยู่ที่แล็บ จิ่งเหนียนอยากลองทดลองอัน ใหม่ก็เลยเอามาอันนึง”

หลินเฉิงจี๋เปิดกล่อง

ด้านในมีแคปซูลหนึ่งเม็ด ของเหลวสีเขียวสดใสใน แคปซูลเหมือนชีวิตที่เคลื่อนไหวไปมา

“การคิดค้นประสบความสำเร็จอย่างดี แต่ยานี้ก็มีผล ข้างเคียง ช่วยยืดอายุคุณไปถึงสามสิบถึงสามสิบห้าปี เท่านั้น ผมคิดว่าในเมื่อผลกระทบมันน้อย ตอนนี้คุณก็ ต้องการมัน”

“สามสิบปีก็มากพอแล้ว”หลินเฉิงจี๋ยิ้ม”คนทั่วไปก็ มีอายุไม่เกินหกถึงเจ็ดสิบปี ร่างกายของเขาอยู่ได้ถึงห้า สิบก็เหมือนเดินเข้าไปประตูหลังที่พระเจ้าเปิดไว้

เขาถามมู่เฉินหย่วนยานี้สามารถเอาไปแลกกับ ทรัพย์สินของคนรวยได้มหาศาล ทำให้บริษัทมู่ซื่อ เติบโตได้ ทำไมถึงเอาของมีค่านี้ให้ผมล่ะ?”

“คุณก็บอกอยู่ว่าของมีค่า เงินสู้มันไม่ได้หรอก”มู่เฉิน หย่วนยิ้ม น้ำเสียงจริงจังอย่างขอบคุณ“นี่คือของขวัญ ขอบคุณที่คุณดูแลหล่อนดีขนาดนั้น”

หลินเฉิงจี้พูดอย่างเย็นชา ไม่ใช่เพื่อคุณ แต่เพราะผม รักหล่อน! ”
มู่เฉินหย่วนตอบรับ: “ผมรู้ แต่นี่ไม่ขัดแย้งกับที่ผม ต้องขอบคุณคุณ ผมรู้ว่าหล่อนหาคนทั่วสารทิศ อยาก ช่วยคุณ หล่อนไม่อยากให้คุณตายไว ผมก็ทำไม่ได้”

มู่เฉินหย่วนมองนาฬิกา เห็นว่าดึกมาก กังวลว่าถังซิน จะโกรธไม่ทานข้าวจริงๆ เขาลุกขึ้นจากโซฟา”ผมไปดูหล่อนก่อนแล้วค่อยให้

พนักงานส่งคุณกลับ

ตอนที่เขาไปที่หน้าประตูก็ได้ยินหลินเฉิงจี้พูด: “ตอน นั้นยินยินตื่นมาที่โรงพยาบาล พอรู้ว่าท้องก็ไม่อยากได้ ไม่ใช่ว่าหล่อนไม่รักลูก แต่น่าจะกลัวว่าจี้เจียจื้อจับจุด อ่อนได้”

“ตอนที่ผมวิ่งไปโรงพยาบาล หล่อนก็ทานยาแล้ว ผม เป็นคนคว้านคอให้หล่อนอ้วกออกมาเอง”

หลินเฉิงจี๋ทนความเจ็บปวดไว้แล้วพูดอย่างเย็น ชา: “มู่เฉินหย่วนคุณควรขอบคุณผม ถ้าผมไม่ใจอ่อน ไปห้ามหล่อนลูกของคุณก็ตายไปนานแล้ว พวกคุณก็ คงไม่ได้ติดต่อกันอีก! ”

มู่เฉินหย่วนหลับตาลงพูดอย่างเย็นชา : “ขอบคุณ ถ้า คุณอยากไปที่ตระกูลมู่ก็ไปได้เสมอ”

แปปนึงห้องก็ถูกปิดลง

หลินเฉิงจี่มองแคปซูลสีเขียวในกล่องนั่น คิดอย่างเยาะเย้ยว่าเขากับมู่เฉินหย่วนมักจะเล่นสงครามใส่กัน นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จะคืนดีกันแล้ว

เขายิ้มด้วยสีหน้าเจ็บปวด”ใจอ่อนเสียจริง……

เพราะว่ารักหล่อนเลยไม่อยากเห็นหล่อนเสียใจ

ถ้าทีแรกเขาบังคับให้ถังซินไปประเทศRกับตัวเอง ไม่ ให้กลับมาที่เมืองหนานเฉิงอีก ก็คงไม่มีเรื่องพวกนี้

มู่เฉินหย่วนหาพนักงานในคลับมาช่วยเขาขับรถ กลัว ว่าถังซินไม่มีอาหารทานก็เลยให้พนักงานที่นี่เตรียม กะหล่ำปลีอันใหญ่ให้เขา

พอขึ้นลิฟท์ไป เขาก็ยืนถือถุงผักตรงหน้าหอพักแล้ว กดออด

เขาได้ยินเสียงฝีเท้า แต่ยังไม่เปิดประตู

เหมือนว่าถังซินมองมาว่าเป็นเขาก็เลยทำเป็นแกล้ง หลับไม่ได้ยิน

“ถังซิน ผมเห็นไฟในห้องรับแขกที่สว่าง”มู่เฉินหย่วน พูด“เปิดประตู ถ้าไม่เปิดผมจะเตะประตูไป ประตูพัง คุณนอนไม่หลับแน่

ไม่กี่วิประตูก็ถูกเปิดออก
ถังซินมองแล้วพูดอย่างไม่พอใจ: “ประตูทึบ คุณ มองเห็นไฟได้ไง? ”

“อ้อเหรอ? “มู่เฉินหย่วนยกคิ้ว”ที่แท้คุณยังไม่หลับ?

รู้ว่าตัวเองเถียงเขาไม่ได้ก็โกรธ อยากปิดประตูด้วย ความโมโห: “ฉันจะนอนตอนนี้เคไหม ไม่มีอะไรก็กลับ ไป! ”

“ทําไมสวมรองเท้าแตะสีดำล่ะ? ”

“อะไร ก็นี่….”งซินก้มลงอยากพูดว่าเขาตาบอดสี แยกสีดำกับเหลืองไม่ออก

คิดไม่ถึงพอก้มลงมู่เฉินหย่วนก็เอาหล่อนเข้ามากอด เพื่อไม่ให้หล่อนเกิดอุบัติเหตุ อีกมือก็ถือถุงผักเข้าห้อง แล้วใช้เท้าปิดประตู

พอได้สติถังซินก็ตีแขนเขา ใบหน้าสั่น “มู่เฉินหย่วน นายมันบ้าจริงๆ! ฉันท้องอยู่คุณยังเอาแต่กระทำใส่ ฉัน! ”

หล่อนถูกหลอกทุกครั้ง!

มู่เฉินหย่วนไม่สนใจสายตาพิฆาตของหล่อน ถือถุง ผักไปที่ครัว

ตอนที่เดินผ่านห้องครัวก็เห็นว่าโต๊ะยังสะอาด มี แค่แก้วน้ำ พอเข้าไปในครัวก็สะอาดขึ้นไปอีก บนเคาน์เตอร์มีฝุ่นเกาะแค่มองก็รู้ว่าไม่ได้ใช้ครัวนานแล้ว

เขาถอนหายใจ

ผู้หญิงคนนี้โกรธจนไม่กินอะไรจริงด้วย ดีที่เขามา

“มู่เฉินหย่วนนายทำอะไร? “ถังซินก้าวเท้าใหญ่เข้าไป แล้วแย่งหม้อจากเขามาบ่นว่า: “มือคุณไม่ใช่วัตถุดิบ ทำอาหารนะอย่าทำอะไรมั่วๆที่นี่ อย่าทำครัวฉันระเบิด นะ”

“แค่ต้มก๋วยเตี๋ยว ถ้าระเบิดเดี๋ยวผมชดใช้บ้านหลัง นึงให้”มู่เฉินหย่วนแย่งหม้อกลับมาที่ครัวฝุ่นเยอะมาก เดี๋ยวผมทำความสะอาด คุณออกไปสิจะได้ไม่โดนฝุ่น”

ถังซินยืนอยู่นั่นไม่ขยับ มองเขาอย่างเย็นชา: “ห้อง ครัวของฉัน ทําไมต้องฟังนายด้วย? ”

มู่เฉินหย่วนก็ไม่ได้เถียงต่อแต่พาหล่อนออกไป แล้ว เอาไม้กวาดขวางตรงกลางประตูไว้

ถังซินที่อยู่ด้านนอกดันเข้ามาไม่ได้ ได้แต่จ้องประตู อย่างโกรธๆ

ฉางผิงหาวออกมาจากห้องนอน เขาเห็นถังซินยืน อยู่หน้าห้องครัว ไฟด้านในยังสว่างก็ถามอย่างแปลก ใจ: “ป้าทำอะไรครับ? ใครอยู่ในครัวอ่ะ? ”

ถังซินพูดอย่างเย็นชา : “ไม่มี นายรีบไปนอนไป!”
“ผมกระหายเลยออกมากินน้ำ”ฉางผิงเดินไปที่ตู้เย็น หยิบน้ำแร่ออกมาขวดนึง เปิดขวดแต่ไม่ยอมกลับห้อง

เขามองครัวอีกครั้ง ถามถังซินอย่างระมัดระวัง : “ป้า ลุงหลินนั่นเหรอ?

ฉางผิงพูดออกมา: “แม้ว่าลุงหลินจะน่าสงสาร แต่ว่า เมื่อเช้าลุงสองไปแย่งเจ้าสาวที่โบสถ์นะ ดูสิลุงสองเอา ป้าไม่สนบริษัท ในใจยังต้องมีป้าแน่!

ถังซินเคาะหัวเขา”นายอายุแค่เท่าไหร่ เรื่องพวกนี้รู้ดี

จัง!

“ผมยังเด็ก แต่อินเตอร์เน็ต ทีวีไม่ได้ปิดกั้นนะ”ฉางผิง มองอย่างเศร้าๆ: “ป้าพอผมเห็นว่าป้าท้อง ก็ยิ่งโง่ ต่อ ไปภรรยาผมจะโง่เหมือนกันไหม? ”

ถูกพูดแบบนี้ก็นิ่งต่อไม่ได้เลยบีบหน้าเล็กๆของเขา ไป“ป้าไม่ได้โง่ แค่เรื่องมันเยอะ สมองคิดไม่ทัน เข้าใจ ไหม? ”

“นั่นไม่โง่เหรอ มันต่างกันยังไง? “ฉางผิงถาม