บทที่ 520 เขามันไม่มีคุณธรรม

เมื่อเทียบกับความโกรธของหญิงสาวแล้ว มู่เฉินหย่วน ก็พูดอย่างชิลๆว่า “สเปิร์มของผมมันดี คนอื่นคงไม่ ทำให้คุณท้องสามหรอก ถังซิน ถ้าอยากได้ลูกก็รับข้อ เสนอผมไป

“แม่! “ถังซินมองคุณแม่ถัง ไม่พูดอะไรหน่อยเห รอ? ”

“แม่ แม่ก็ไม่มีอะไรจะพูด”คุณแม่ถังที่ถูกพูดถึงก็ตอบ สนองกลับมาหน่อยๆ พูดอย่างระวังตัวแม่ว่าประธานมู่ พูดมีเหตุผล…..

“มีเหตุผลบ้าอะไร เขามันไม่มีคุณธรรม ! ”

แม่แท้ๆยังไม่เข้าข้าง ทำให้ถังซินโกรธตัวสั่น ผลัก เก้าอี้ออกแล้วออกไป

“คุณป้าครับ ทานกันต่อเถอะ”พูดจบ มู่เฉินหย่วน ก็ตามไป

ถังซินเพิ่งออกมาตรงสวน มู่เฉินหย่วนที่ตามมาติดๆก็ จับมือหล่อนแน่น

“กลับบ้านเหรอ? ผมไปส่ง

“ไม่ต้อง! “ถังซินพูดอย่างโมโห“ปล่อย! ”
มู่เฉินหย่วนกลับทำเป็นไม่ได้ยิน บีบบังคับหล่อนไป ลานจอดรถ แล้วยัดเข้าในรถ

พอเข้าไป มู่เฉินหย่วนที่เห็นหล่อนนั่งอยู่ด้วยใบหน้า โกรธจัดก็หัวเราะ เอนตัวมารัดเข็มขัดให้

เข็มขัดรัดผ่านท้องถังซิน จึงมองเห็นท้องป่องๆ

มู่เฉินหย่วนเอาเข็มขัดนิรภัยดึงไปข้างๆเพื่อให้คลาย ออก ไม่ให้รัดท้องหล่อน

ขับรถไปก็ถามหล่อนไป: “กลับหอพัก? ” ถังซินหันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง ไม่สนเขา รถขับออกไป ในรถเงียบไม่มีคนพูด

มู่เฉินหย่วนเห็นแอร์เย็นพัดไปทางถังซิน ก็ยื่นมือออก ไปปรับความเย็นให้สูงขึ้น

พอถังซินเห็นว่าจู่ๆก็ร้อน ใบหน้าหม่นๆเลยปัดช่อง แอร์ให้โดนตัวเองพอดี

“อย่ากวน”มู่เฉินหย่วนปัดไปอีก

“ใครกวนนาย ฉันร้อน! “ถังซินพูดอย่างเซ็งๆ แล้วก็ ปัดแอร์มาทางตัวเอง”ถ้านายไม่อยากให้ฉันนั่งก็จอดให้ ฉันลงไป!
“ชนกับแอร์แบบนั้น เดี๋ยวคุณก็จะไม่สบาย”มู่เฉิน หย่วมพูด

ตอนที่ถังซินอยากขยับ สายตาเย็นชาก็มองเข้ามา ถ้าหล่อนกล้าขยับอีกก็ให้เหตุผลกับหล่อนต่ออีก จนใบหน้าถังซินนิ่ง มองไปนอกหน้าต่างต่อ

มู่เฉินหย่วนเอารถไปจอดที่โรงรถ พาถังซินขึ้นไปร้าน จิ่นสือที่ชั้นสอง

พอออกจากลิฟท์มา ถังซินที่สวมชุดแต่งงาน ก็สะดุด สายตาโดนคนรอบๆมองตลอด

“ประธานมู่”พนักงานเดินเข้ามา มองถังซินไปแวบนึง แล้วยิ้มอย่างมีมารยาท“นานแล้วที่ไม่เห็นท่านมา ดีที่มี ห้องส่วนตัวว่างพอดี เดี๋ยวฉันพาท่านไป”

มู่เฉินหย่วนตอบรับเรียบๆ จูงถังซินไปห้องส่วนตัว

“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม? “ถังซินหน้าหม่นลง”ฉันไม่ กิน ฉันจะกลับ!

หล่อนก็เพิ่งพบว่าชุดแต่งงานดึงดูดสายตาคนมาก

มู่เฉินหย่วนไม่ปล่อยมือ กลับจับแน่นขึ้น ที่บ้านเมื่อกี้ ผมเห็นคุณไม่ทานอะไร พาคุณมากินอะไรที่นี่”
“นั่นคือบ้านคุณ ไม่ใช่บ้านฉัน!

“ผมก็ยังไม่ได้พูดว่าคือบ้านคุณ”มู่เฉินหย่วนหันไป มอง”หรือว่าคุณถังคิดมากไป?

ถังซินนิ่งไป พอตอบสนองได้ก็เห็นว่าผิดปกติก็ หุบปากลง

ทั้งสองเงียบงันตอนนี้ ถังซินก็เพลีย รู้สึกว่าถ้าทะเลาะ กันต่อเขาก็ยังเชื่อมั่นในตัวเอง

พอได้เมนูก็สั่งอย่างไม่เกรงใจ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง อาหารที่สั่งก็เข้ามา

ทั้งวันถังซินยังไม่ทานอะไรเลยก็เลยหิวสุดๆและ อาหารร้านจิ่นสือก็อร่อยมากๆ หล่อนหมกมุ่นกับการกิน ไม่ฟังอะไร ปากกึมงำตลอด

“ค่อยๆ”มู่เฉินหย่วนกลัวหล่อนสำลัก ส่งน้ำองุ่นไป ให้”ไม่มีใครไล่คุณหรอก”

ถังซินเงยหน้ามองเขา ปากเต็มไปด้วยของกิน พูดไม่

“คุณ……..อย่าพูด…….

มู่เฉินหย่วนเห็นแบบนี้ก็ขำ“โอเค โอเค ไม่พูดแล้ว”
ถังซินกินเป็ดย่าง ยังไม่ทันกลืนลง ก็รู้สึกคลื่นไส้อยู่ที่ ล่าคอ

หน้าหล่อนขาวซีด

พอหาถังขยะได้ก็อ้วกออกมา

“เป็นไรไป”มู่เฉินหย่วนรีบไปดู สีหน้าเปลี่ยนไปอิ่มเห รอ? ”

ถังซินรับน้ำแก้วใหญ่ที่เขาส่งเข้ามา ยังคง สะอิดสะเอียนไม่สบายน่ารำคาญ ช่วงนี้แพ้ท้องหนัก อีกแล้ว กินอะไรก็จะอ้วก!

ทำไมคนท้องกินดื่มอะไร กลืนลงไปก็อ้วก เหมือนกับ ไม่ได้กินอะไร!

มู่เฉินหย่วนได้ยินก็ปวดใจ

เขารู้ว่าหญิงสาวเมื่อท้องก็เริ่มเจ็บปวด นี่คือครั้งแรกที่ เขารู้สึกถึง

ใบหน้าของถังซินที่อ้วกออกมาซีดเซียว ท่าทางดุ เดือด

“กินผลไม้ไหม? ”มู่เฉินหย่วนถามอย่างอ่อนโยน ผม ให้เขาส่งเข้ามาไหม? ”

“กินไม่ลง! “ถังซินลำบากสุดๆ พอเห็นแบบนี้ก็ยิ่งอารมณ์เสีย มู่เฉินหย่วนนายมันสมควรตาย ทำไมตอน นั้นนายไม่ป้องกัน!

ยิ่งท้องนาน เพราะเด็กๆดิ้นไปมา ตอบสนองกับการ ตั้งครรภ์ ความตื่นเต้นต่างหายไป

หล่อนเกลียดผู้ชายคนนี้มาก!

มู่เฉินหย่วนไอออกมา สีหน้าผิดปกติไปหน่อยๆ ตอน นั้นผมถามคุณ คุณบอกว่าแล้วแต่……

“เหลวไหล! “ถังซินด่า”ตอนนั้นฉันจะรู้ไหมว่าคุณพูด อะไร? ”

มู่เฉินหย่วนรู้ว่าหล่อนทรมาน ก็พูดนุ่มๆ”โอเคโอเค ผม แย่เอง คุณทานซุปมะเขือสิ เผ็ด น่าจะไม่อ้วก”

ถังซินกินไปสองช้อน ก็แพ้อีก วางช้อนลงที่โต๊ะอย่าง หงุดหงิด

หล่อนเห็นว่ามู่เฉินหย่วนยังอยู่ข้างๆก็พูดด้วยใบหน้า เย็นชา: “คุณไปนั่งไกลๆหน่อย อย่ามาอยู่นี่ เห็นแล้ว หงุดหงิด!

พอถูกด่าจนพูดอะไรไม่ออกก็ต้องกลั้นอารมณ์ไว้ ย้ายไปนั่งตรงข้ามหล่อนอย่างไม่มีทางเลือก

จนอาหารเย็น ถังซินก็ดื่มไปครึ่งถ้วย
จริงๆในกระเพราะนั้นมีอาการแพ้ กินไม่ลง

พอทานเสร็จ มู่เฉินหย่วนก็ไปส่งถังซิน

ได้ตากลมเย็นๆในใจถังซินก็ไม่หงุดหงิดมาก ก็นิ่งลง

ถังซินพูดเรียบๆ: “มู่เฉินหย่วน คุณไม่ต้องจงใจทำดี กับฉันขนาดนี้ ไม่จำเป็นจริงๆ เราจบกันแล้ว ไม่ได้ล้อ

เล่น”

“ผมรู้”มู่เฉินหย่วนตอบรับ“ผมไม่ได้จงใจ เพราะคุณ ท้อง เลยหุนหันพลันแล่น ถ้าเปลี่ยนเป็นเพื่อนคุณหรือ คนนอก ก็รวมคุณด้วยเหมือนกัน”

“ความหมายของคุณคือฉันคิดมากไป อยากคืนดีกับ ฉัน?

“คุณคิดขนาดนี้เลย? ”

“ถังซินโกรธจนไม่พูดออกมา สักพักนึงก็พูดออก มา”มู่เฉินหย่วนคุณนี่ต่อล้อต่อเถียงเก่งจริงๆเลย ฉัน ตามไม่ทัน!

มู่เฉินหย่วนยิ้มเบาๆ“ผมเปล่า”

ถังซินดึงหน้าใส่ ไม่สนเขาอีก

รถวิ่งเข้ามาที่เขตเล็ก ตอนที่มุ่งหน้าไปยังตึก ถังซินม องเห็นหลินเฉิงจี๋ที่นั่งอยู่บนบันได
เขายังสวมชุดสูท ท่าทางเพลียๆ มือซ้ายถือโทรศัพท์ เหมือนกำลังคุยกับใครอยู่

ก่อนหน้านี้หล่อนมีปากเสียงกับมู่เฉินหย่วน จนเกือบ จะลืมหลินเฉิงจื่

ตอนนี้เห็นเขามารอตัวเองที่นี่ ในใจก็รู้สึกผิดขึ้นมา

เจ้าสาวถูกลากออกไป เหมือนว่าแขกต่างเยาะเย้ย หลินเฉิงจี๋

พอรถจอดลง ถังซินก็รีบปลดเข็มขัด รีบผลักประตูลง ไป ร้องออกมา

“เฉิงจี๋”

หลินเฉิงจี๋เงยหน้าขึ้น พอเห็นถังซินสายตาก็เป็น ประกาย วางสายลง ยืนขึ้นเดินเข้ามา

แค่ยังไม่แตะต้องหล่อน มู่เฉินหย่วนก็ห้ามแขนเขาไว้