บทที่ 518 คุณเป็นแบบนี้ยังอยากจะไปไหนอีก

หล่อนพูดไปก็ร้องไห้หนักขึ้น: “คุณรู้ไหมฉันนึกว่าชิง เฟิงตายแล้วจริงๆ ช่วงนี้คือใจสลายสุดๆ ไม่รู้จะบอกแม่ เรื่องนี้ยังไงดี มู่เฉินหย่วนนายนี่เกินไปจริงๆ!

“โอเคโอเค เพราะผมที่ทำเกินไปเอง”มู่เฉินหย่วน ยอมรับ พูดเสียงเบาเอาใจหล่อน“คุณท้องอยู่อย่า เอาแต่ร้องไห้สิ อีกอย่างผมทำอะไรก็คิดดีแล้ว เรื่องที่ ไม่มั่นใจผมไม่มีทางทำ”

ถังซินปัดมือเขาออก”เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คุณไม่บอก ฉัน มีแต่ทำให้ฉันกังวลมากขึ้น!

“คุณเป็นยังไงผมไม่รู้เหรอ ใจร้อน”มู่เฉินหย่วนถอน หายใจลึกๆพูดอย่างไม่มีทางเลือกไปว่า”อีกอย่างคุณ ก็ไม่ให้โอกาสผมเลย ให้ผมพูดดีๆกับคุณ คุณก็เอาแต่ โกรธผม”

เขาถามถังซิน: “ถังซินตอนนั้นที่แม่น้ำหลีเจียงคุณ นึกว่าผมรู้ว่าคุณท้องก็เลยจงใจให้คนเอายาสมุนไพรที่ ช่วยการไหลเวียนของเลือดใส่ลงไปในซุปเป็ดเพื่อให้ คุณดื่ม อยากให้คุณแท้งใช่ไหม?

ถังซินไม่อยากนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้น มาพูดตอนนี้ก็ ไม่มีความหมายอะไร

“มีสิ”มู่เฉินหย่วนมองหล่อนอย่างจริงจัง“คุณบอกผม มา ตอนนั้นคุณคิดแบบนี้ใช่ไหม นึกว่าผมไม่อยากเอาลูกไว้? ”

บรรยากาศนิ่งไป

กวนชิงเฟิงพูดอย่างอดไม่ได้”ในเมื่อพวกพี่ยังมีเรื่อง ต้องเคลียร์ งั้นผมไปก่อนล่ะ”

“ไม่ได้! “ถังซินขวางเขาไว้

“ไม่ง่ายเลยที่จะรู้ว่านายยังมีชีวิตอยู่ อย่าเพิ่งไปสิ รอ เดี๋ยวกลับไปพร้อมกัน นายหายไปนานขนาดนี้ วันวันแม่ เอาแต่ถามพี่ว่านายไปไหน”

มู่เฉินหย่วนบังคับให้ถังซินปล่อยเขา“เขาจะกลับไป แน่ แต่เคลียร์เรื่องของเราสองคนก่อน”

เขาหันไปมองกวนชิงเฟิง

กวนชิงเฟิงพยักหน้า ตอนที่ออกไปก็พูดกับถังซิ นว่า: “พี่ ประธานมู่ดีกับผมมาก พี่เลิกโทษเขาได้แล้ว”

พอกวนชิงเฟิงออกไป มู่เฉินหย่วนก็ล็อคห้อง เพื่อกันตัวเองไม่มีสติแล้วผู้หญิงคนนี้จะวิ่งออกไป เขาจึงถามอีกรอบ“ถังซิน ตอบคำถามที่ผมเพิ่งถาม ไป”
“ระหว่างเราไม่มีอะไรต้องคุยกันดีๆ! “ถังซินหน้าหม่น ลง”มู่เฉินหย่วน ถอยไป

ตอนที่มู่เฉินหย่วนจะพูดอะไรก็เห็นหญิงสาวตรงหน้า ยืนเอียงๆ ขมวดคิ้วเหมือนร่างกายไม่ค่อยสบาย ตอนที่ จะไปอุ้มก็เห็นว่าหล่อนสวมส้นสูง

เหมือนว่าจะยืนใส่ส้นสูงนานไป ขาเลยเจ็บ

เขาเข้ามาอุ้มแล้วพาเข้าไปข้างในห้องทำงาน พานั่ง ลงที่เก้าอี้

ถังซินขัดขืน “นายทำอะไร!”

“ถ้าขยับอีกผมจะเอาเทปมาพันคุณ”สายตาของมู่เฉิน หย่วนเหลือบมองหล่อน ถกกระโปรงชุดแต่งงานหนาๆ ของหล่อนขึ้นแล้วเอาเท้าของหล่อนวางไว้บนขา

ตอนที่ถอดส้นสูงออก เขาก็ได้ยินเสียงสูดลมหายใจ จากด้านบน ดูท่าทางเจ็บ ก็อดไม่ได้ที่จะตำหนิ“ในเมื่อ ใส่ไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืน ถ้าเท้าเป็นไรมาจะรู้สึก! ”

“ใส่ไม่ได้ก็จะใส่ ยุ่งไรด้วย!”

ฝ่ามือของเขาจับเท้าไว้ ถังซินรู้สึกเร่าร้อนไปทั่วเท้า เลยออกแรงดันออก“มู่เฉินหย่วนปล่อยฉัน”

รองเท้าส้นสูงน่าจะกัดเท้า มู่เฉินหย่วนเห็นเท้าทั้งสอง ข้างแดงไปหมด โดยเฉพาะตรงนิ้วเท้าที่ถูกเบียดจนเลือดออก ทั้งสงสารทั้งช่วยถูเบาๆให้หล่อน

ถังซินดึงเท้าออกมาไม่ได้เลยจ้องเขม็งใส่เขาด้วย ความไม่พอใจ

เขาไม่ได้เก่งอะไร แต่พอเท้าถูกเขาถูเบาๆแปปนึงถัง ซินก็ไม่เจ็บมากแล้ว

มู่เฉินหย่วนเห็นหล่อนไม่ขมวดคิ้วอีกก็พูดเสียงทุ้ม ว่า: “ถังซิน ถ้าคุณไม่ตอบผม ผมก็จะถามต่อไป จนกว่าคุณจะตอบแล้วผมถึงค่อยปล่อยคุณไป

“ใช่ ฉันคิดแบบนั้น! “โดนเขาถามไม่หยุดถังซินเลย ยอมรับ พอกลับมาที่เมืองหนานเฉิง ฉันเลยไปหาคนมา ถาม ปกติแล้วซุปเป็ดไม่ใส่สมุนไพรที่ช่วยการไหลเวียน ของเลือด นอกจากจะต้องการใส่เอง”

“อย่างที่คิดไว้เลย! “คิดถูกจริงๆด้วย มู่เฉินหย่วน ถอนหายใจออกมา

ต่อมาพอเขายิ่งคิดก็ยิ่งผิดปกติ ทำไมหลังจากที่หลัว จื่อเว่ยเกิดอุบัติเหตุ ตอนแรกที่ถังซินกลับไปเมืองหนาน เฉิง ต่อมาก็เห็นท่าทางของเขาดูเย็นชา จนกระทั่งวัน นั้นที่โรงพยาบาลก็ดูต่อต้านรุนแรงมาก

รวมกับที่แสดงละครกับถังซินที่แม่น้ำหลีเจียง การก ระทำของหล่อน ตัวเองไม่ได้จงใจให้หล่อนกินอะไร รู้สึกว่าถังซินสงสัยว่าตัวเองรู้เรื่องที่หล่อนท้อง เรื่องซุป เป็ดก็ตัวเองที่หาคนมาทำเอง
ที่แท้ระหว่างพวกเขาแล้วเข้าใจผิดกันหนักมาก

มู่เฉินหย่วนพูด: “ผมว่าคุณมักจะคิดเองเออเอง ชอบ คิดมาก คุณไม่เชื่อ เรื่องที่คุณท้องถ้าไม่ใช่ว่าหลัว จื่อเว่ยบอกผม ผมก็ไม่รู้

“พอผมรู้ว่าหลัวจื่อเว่ยแท้งก็ให้คนไปตรวจสอบดูทันที แต่ไม่พบอะไร ผมรู้ว่ายาสมุนไพรประเภทนั้นค่อนข้าง แพง บวกกับค่าซุปเป็ดที่จ่ายไปไม่น้อย ผมนึกว่าก็ซุป เป็ดดีๆซุปนึง ไม่ได้สงสัยอะไรมาก ถ้าผมรู้ว่าคุณท้อง จะให้คนส่งของแบบนั้นไปให้ได้ไง? ”

ถังซินไม่พูดอะไรได้แต่เม้มปาก สายตาที่มองเขาเต็ม ไปด้วยความสงสัย

มู่เฉินหย่วนรู้ว่าหล่อนยังไม่เชื่อตัวเองเลยพูด ว่า: “ตอนนั้นคุณรีบกลับไปเมืองหนานเฉิง ผมคิดว่า เรื่องที่บริษัทเยอะ ก็ไม่ได้คิดมากอะไร ตอนนั้นพอได้ รับสายของเฉินคางแล้วรู้ว่าส้งจิ้งเหอเกิดอุบัติเหตุ ผมก็ หมดหนทางไปหาคุณ กลัวว่าเรื่องที่ซีเรียทางนั้นจะยิ่ง วุ่นวายมากขึ้น ก็เลยไปที่นั่น”

“คุณไม่ได้หาคนไปทำจริงๆเหรอ? “ในที่สุดถังซินก็ ทนไม่ไหว ยังคงสงสัยเขา”ครั้งนั้นพวกเรานั่งเครื่องบิน ไปแม่น้ำหลีเจียง คุณเห็นว่าท้องของฉันบวมขึ้นมา ทาย ไม่ออกเหรอ? ”

“ทายไม่ออก ผมนึกว่าคุณกินเยอะไปท้องเลยป่อง”
ถังซินไม่เชื่อ“คุณฉลาดขนาดนั้นต้องรู้นานแล้วแน่ๆว่า ฉันท้อง คุณไม่อยากให้ฉันเก็บลูกไว้ ไม่งั้นทำไมตอนที่ เกิดเรื่องคุณไม่อธิบายกับฉัน มาอธิบายตอนนี้? ”

“ผมฉลาดแต่ผมไม่ใช่หมอสูติ”คุยกับหล่อนใช้ พลังงานมากจริงๆมู่เฉินหย่วนปวดหัวขึ้นมา”ผมรู้ว่าคุณ ท้องก็ดีใจสุดๆ ทำไมต้องให้คุณเอาพวกเขาออก?

“ตอนนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของคุณ ยังมีเรื่องที่ซีเรียอีก ต่อมาผมลองคิดดูถึงรู้สึกว่าผิดปกติ พอผมกลับมาจาก ซีเรียก็ไปหาคุณที่โรงพยาบาล อยากพาคุณไปตรวจ ครรภ์ จากนั้นพวกเราก็คุยกันดีๆ แต่คุณทำยังไงล่ะ? พออ้าปากก็บอกผมว่าลูกไม่ใช่ของผม จะไม่ให้ผมเย็น ชาได้ไง? ”

พอรู้ความจริงจากปากเขา ถังซินก็นิ่งไปสักพักนึง

ที่แท้มู่เฉินหย่วนไม่รู้ว่าหล่อนท้องและก็ไม่ได้อยากทำ ร้ายเด็กๆ หล่อนเข้าใจผิดมาตลอด

แต่มารู้ตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร?

สายไปแล้ว

ถังซินเม้มปาก น้ำเสียงราบเรียบ: “ฉันเข้าใจผิดเอง แต่ว่าตอนนี้ความจริงก็ไม่สำคัญอะไรแล้ว เราเลิกกัน แล้ว เรื่องลูกฉันจะรับผิดชอบเอง”

หล่อนผลักชายตรงหน้าออกและเดินเท้าเปล่าออกไป
มู่เฉินหย่วนเข้าไปขวาง สีหน้าหม่นลง”ท่าทางของคุณ แบบนี้ยังอยากจะไปไหนอีก?

“ไปแต่งงาน”ถังซินปัดเขาออก”สามียังรอฉันที่โบสถ์”

“คุณกล้าไป? “มู่เฉินหย่วนไปขวางอีกครั้งด้วยน้ำ เสียงราบเรียบ “คุณก้าวเท้าออกไป ผมก็จะให้คนปล่อย ข่าวว่าลูกในท้องคือลูกของผม ดูสิว่าตอนนั้นคุณจะไป ทำงานยังไง”

“คุณ——”ถังซินโกรธจนจ้องเขากัดฟันพูดว่า”มู่เฉิน หย่วนคุณมันไร้ยางอาย!

“ถังซิน ผมเข้าใจคุณที่สุด ไร้ยางอายก็ได้”