บทที่ 516 คำขอโทษที่สายเกินไป เธอไม่ต้องการ

เขาสูดหายใจลึกๆ “ถังซิน นิสัยของคุณผมรู้ดี เรา ใจเย็นหน่อย”

“ฉันก็ใจเย็นอยู่” ถังซินโมโหเอ่ยขึ้น “คุณให้ฉัน แต่งงาน หาสถานที่คลอดลูกโอเคไหม? ลูกคลอดออก มาจากฉัน ฉันยินยอมให้ลูกของฉันเรียกหลินเฉิงจี้ว่า พ่อ!

มู่เฉินหย่วนอดไม่ได้ที่จะปิดคอผู้หญิงคนนี้ให้ตาย

เขาหน้าบูดบึ้ง ไม่พูดไม่จาอุ้มผู้หญิงออกมาจากโรง พยาบาล ถังซินยังคงดิ้นอยู่ในอ้อมอกของเขา เมื่อ นึกถึงว่างานแต่งงานกำลังใช้รูปแบบการถ่ายทอดสด อาจจะมีนักข่าวล้อมอยู่นอกโรงพยาบาล ถังซินรู้สึก กังวลเป็นอย่างมาก

“มู่เฉินหย่วน คุณปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้! ด้านนอกอาจ จะมีนักข่าว คุณหน้าด้านแต่ฉันหน้าไม่ด้านพอ”

“ไม่มีใครกล้าถ่าย

มองเห็นตัวเองโดนอุ้มออกมาจากโรงพยาบาล ถังซิ นรีบซุกหน้าไว้ที่อกของเขา ใจเต้นตึกๆ กลัวว่าพวกสื่อ จะเขียนข่าวของตัวเองมั่วๆ
แต่เมื่อแอบเงยหน้าขึ้นมา กลับพบว่านอกโรง พยาบาลไม่มีนักข่าว มีเพียงรถคันหนึ่งจอดอยู่ริมถนน

เวลาแค่ไม่เพียงไม่นาน คนของเขาทำงานได้เร็ว ขนาดนี้เลยเหรอ?

รอจนถูกอุ้มมาถึงรถ ถังซินหน้าบูดบึ้งเอ่ยว่า : “คุณ หยุดสร้างปัญหาได้ไหม ฉันยังต้องรีบไปแต่งงาน! ”

มู่เฉินหย่วนไม่สนใจเธอ สั่งให้คนขับรถขับรถกลับ บ้านตระกูลมู่

ถังซินได้ยินแบบนั้น ถังซินยิ่งไม่พอใจ รู้สึกหมดหวัง – “มู่เฉินหย่วน คุณปล่อยฉันไปได้ไหม? คุณให้เพียง แค่อสุจิ แล้วคิดว่าเด็กในท้องเกี่ยวข้องกันคุณจริงๆใช่ ไหม?

มู่เฉินหย่วนเก็บความโกรธไว้ ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับ เธอ แค่ชายตามองเธออย่างเย็นชาแวบหนึ่ง

“มู่เฉินหย่วน ฉันจะฟ้องคุณข้อหาลักพาตัว

“หยุดรถ ฉันจะลงจากรถ! ”

“มู่เฉินหย่วน คุณได้ยินหรือเปล่า คุณอย่านิ่งไม่พูด อะไร ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้!
ไม่ว่าถังซินจะดิ้นรนด่าว่ายังไงก็ตาม ผู้ชายข้างๆก็ไม่ สนใจ มือราวกับเหล็กจับเธอไว้แน่น

สุดท้ายแล้ว ถังซินด่าจนเหนื่อย

เมื่อรถมาถึงบ้านตระกูลมู่ มู่เฉินหย่วนอุ้มถังซินลงมา จากรถ คนรับใช้เปิดประตูให้เขาเข้ามาในบ้าน

ท่านพู่กับโมมอยอี้กลับมาถึงบ้านนานแล้ว ท่านมู่เรียก คนรับใช่มากลุ่มหนึ่ง สีหน้าดีอกดีใจเล่าเรื่องมู่เฉิน หย่วนลักพาตัวผู้หญิงในโบสถ์ออกมายังไง ดุดันกล้า หาญขนาดไหน

ครู่หนึ่งเห็นมู่เฉินหย่วนอุ้มถังซินเข้ามา ท่านมู่รีบลุก ขึ้นจากโซฟา

“กลับมาแล้วเหรอ? ”

“ท่านมู่ ช่วยด้วยคะ!” หลังจากถังซินเห็นท่านมู่ ส่ง เสียงเรียกให้เขาช่วย “ท่านประธานมู่ลักพาตัวหนู! ”

ท่านมู่ใจอ่อน กระแอมเบาๆ แกล้งทำเป็นโมโหเอ่ยว่า : “เฉินหย่วนแกเนี่ยจริงๆเลย ทำแบบนี้กับเสี่ยวถังได้ ยังไง? รีบปล่อยเธอลงเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยแกไว้ แน่!

“เธอท้อง แฝดสาม” มู่เฉินหย่วนฝากคำพูดไว้ จากนั้น อุ้มถังซินขึ้นไปด้านบน
ท่านมู่กับโมมอยอี้ยืนงงอยู่ตรงนั้น ไม่มีวี่แววว่าจะมี สติขึ้นมา

“เมื่อกี้ที่เฉินหย่วนพูด เธอได้ยินแล้วใช่ไหม? ” ท่า นมู่หันไปมองโมมอยอี้ สีหน้าตกใจ แม้แต่น้ำเสียงก็สั่น “เสี่ยว เสี่ยวถังท้อง แถมยังเป็นแฝดสาม? !

โมมอยอี้พยักหน้าอย่างงๆ “ค่ะ น่าจะใช่มั้งคะ”

“พระเจ้า!” หัวใจของท่านมู่เต้นเร็วด้วยตื่นเต้น ดีใจ จนเป็นลมล้มลงไป

“อ้าว คุณพ่อ ! ” โมมอยอี้รีบเข้าไปพยุงเขา

หลังจากเข้ามาในห้องหนังสือ มู่เฉินหย่วนรีบล็อค ประตู หยิบโทรศัพท์ออกมาโทร “มาบ้านตระกูลมู่ หน่อย ตอนนี้”

เมื่อถูกปล่อยตัวลง ถังซินไม่รอช้ารีบไปเปิดประตูหนี ออกไป

แต่มู่เฉินหย่วนกลับยืนขวางไว้ เธอออกแรงผลักพัก ใหญ่ก็ผลักเขาไม่ออก ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจ้องเขา “มู่เฉิน หย่วน คุณทำแบบนี้มันไม่สนุกเลยนะ หลบไปเดี๋ยวนี้! ‘

“ถังซิน เราต้องคุยกัน”

อยู่ที่บ้านแล้ว มู่เฉินหย่วนก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนอุ้ม เธอไปจากเขาอีก มือหนึ่งปลดกระดุมคอเสื้อออกเพื่อจะได้หายใจได้สะดวก พลางถามถังซิน “ก่อนหน้านี้มี สื่อปล่อยข่าวการแต่งงานของผมกับเสียงหวั่นฉิงออก มา คุณเห็นแล้ว ใช่ไหม? ”

“เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย! ” ถังซินกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา

“คุณหลบไป! มู่เฉินหย่วนรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี แค่สีหน้าของเธอที่

เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาก็รู้ทันทีว่าเธอยังใส่ใจเขาอยู่ แน่นอน

ในเมื่อยังใส่ใจอยู่ งั้นก็อธิบายได้ง่ายหน่อย

มู่เฉินหย่วนอธิบายให้เธอฟังอย่างใจเย็น : “นั่นเป็น ข่าวที่เธอจงใจปล่อยออกไป หาสื่อมาช่วยสร้างเรื่อง ตอนนั้นที่โรงพยาบาลผมถูกคุณยั่วโมโห คิดว่าเด็ก ในท้องคุณเป็นลูกของหลินเฉิงจี๋ ดังนั้นจึงยอมให้เธอ ปล่อยข่าวแบบนั้นออกไป”

“ผมกับเธอไม่มีความสัมพันธ์อะไรเกี่ยวข้องกัน เพียง แค่ต่อหน้าคนอื่นทำเป็นคบกัน ผมจำเป็นต้องใช้เส้น สายจากพ่อของเธอ เรื่องของพี่ใหญ่ของผมคุณก็รู้อยู่ ตระกูลวี่และตระกูลหวี สองตระกูลนี้จัดการยาก ผม ไม่มีทางเลือก”

ถึงแม้ว่าเขาจะอธิบายชัดเจนยังไง ถังซินก็ไม่สนใจ : “เรื่องผ่านมาตั้งนานแล้ว ฉันไม่ต้องการคำอธิบาย เหล่านี้ ไม่จำเป็น”
“จำเป็น” มู่เฉินหย่วนเอ่ยขึ้น “ผมรู้ ระหว่างเรามี เรื่องเข้าผิดบางอย่าง ผมจำเป็นต้องอธิบายกับคุณให้ ชัดเจน”

“หลังจากหลัวจื่อเว่ยเสียลูกในท้องไป ผมเจรจากับ เธอ จ่ายเงินชดเชยให้กับเธอ ผมคิดว่าเรื่องนี้จบไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าเธอจะถือโอกาสช่วงที่ผมไปต่างประเทศ มา ลงมือกับคุณ”

“และก็ ผมไปต่างประเทศเพราะเรื่องพี่ใหญ่ของผม ที่ นั่นไม่อนุญาตให้พกโทรศัพท์ ดังนั้นตอนที่คุณเกิดเรื่อง ผมไม่รู้ เรื่องนี้ถือว่าเป็นความผิดพลาดของผม ผมไม่ ได้ฝากเบอร์สํารองไว้ที่บริษัท

“ฉันบอกว่ามันไม่สำคัญแล้ว ไม่ต้องการคำอธิบาย จากคุณอีก! ” ถังซินหลุดตะโกนเสียงดังใส่เขา

เมื่อนึกถึงความเจ็บปวดเมื่อก่อน ใจของเธอรู้สึก ทรมาน น้ำตาปริ่ม จากนั้นร้องไห้ออกมาอย่างควบคุม ตัวเองไม่ได้ “คุณไม่ต้องอธิบายอีก ฉันไม่อยากได้ยิน ไม่อยากได้ยินจริงๆ….

ทุกครั้งที่เธอเต็มไปด้วยความหวัง ผลที่ได้รับกลับ มากลับเป็นความผิดหวังตลอด

ถ้าหากเขาใส่ใจเธอจริงๆ ทำไมทุกครั้งที่เธอต้องการ เขา กลับหาเขาไม่เจอทุกครั้ง?

เขารู้บ้างไหมตอนนั้นเธอรู้สึกทรมานสิ้นหวังแค่ไหน?

เห็นถังซินร้องไห้ออกมา มู่เฉินหย่วนรู้สึกสงสารเป็น อย่างมาก โอบเธอเข้ามากอดในอ้อมอก “ผมขอโทษ ช่วงที่ผ่านมาผมใจเย็นไม่พอจริงๆ ทำให้ระหว่างเราเกิด เรื่องเข้าใจผิดขึ้นมามากมาย”

“เกิดเรื่องกับพี่ใหญ่และส้งจิ้งเหอทั้งคู่ ทำให้ผมรับมือ ไม่ทัน ไม่สามารถดูแลได้ดีทั้งในประเทศและต่าง ประเทศ ยุ่งจนเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ ทั้งต้อง เฝ้าระวังตระกูลวี่”

“ไม่ต้องพูดอีกแล้ว…… ถังซินร้องไห้เสียงอยู่ในลำ คอ น้ำตาเปียกปอนบนเสื้อเชิ้ตของเขา “ฉันบอกให้คุณ หยุดพูดได้แล้ว”

เธอกำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทำไมต้องเข้ามายุ่ง วุ่นวายกับเธอตอนนี้ด้วย

คำขอโทษที่สายเกินไป เธอไม่ต้องการ!

“ถ้าหากผมไม่พูด คุณก็ไม่รู้ว่าวันๆหนึ่งผมทำอะไร บ้าง ใส่ใจคุณอยู่หรือเปล่า” มู่เฉินหย่วนกอดเธอแน่น สูดดมลมหายใจของเธอ รู้สึกใจสงบ

เขาพูดเสียงทุ้มว่า : “เรื่องของส้งจิ้งเหอ ผู้ช่วยจาง บอกคุณแล้วใช่ไหม? เธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา อาจ จะตื่นขึ้นมา หมอบอกอีกว่า อาจจะไม่ตื่นขึ้นมาตลอด ไป”
รู้สึกว่าร่างกายอันบอบบางกำลังสั่น มู่เฉินหย่วนลูบ หลังของเธอ ปลอบเธอ “ผลสรุปแย่ๆแบบนี้ เราต่างไม่ กล้าให้หมอบอกออกมา แต่คาดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นพี่ ใหญ่ก็เกิดเรื่องเหมือนกัน”

“ตอนที่พี่ใหญ่ทะเลาะกับคุณลุงวี่ ผมอยู่ข้างๆพี่ใหญ่ เธอรู้ไหม ตอนที่พี่ใหญ่เอาปืนจ่อหัวใจตัวเอง แล้วลั่นไก ปืน ผมตัวเย็นไปทั้งตัว รีบกระโจนเข้าไป.….….….……..

มู่เฉินหย่วนหลับตา ไม่กล้านึกภาพตอนนั้น

ตอนนั้นเขาคิดว่าสถานการณ์ที่แย่ที่สุดคือคุณลุง เพียงแค่ดุด่าวี่เหวินถิง จากนั้นพวกเขาสามารถกลับ ประเทศได้อย่างราบรื่น แต่คิดไม่ถึงว่าคุณลุงวี่จะทำให้ วี่เหวินถิงโกรธจัด

ตั้งแต่เขารู้จักให้วี่เหวินถิงมาหลายปี คิดไม่ถึงว่าวี่เห วินถิงจะหยิบปืนออกมาฆ่าตัวตาย

มู่เฉินหย่วนเล่าต่อ : “พวกเรารีบพาพี่ใหญ่ส่งโรง พยาบาล รออยู่หน้าห้องผ่าตัดสองชั่วโมง หมอบอกว่า ถ้ากระสุนถ้าไม่พลาดไปนิดนึง คนอาจจะตายคาที่

“เธอรู้ไหม วันนั้นผมนั่งอยู่หน้าห้องผู้ป่วยทั้งวัน ใน สมองว่างเปล่าไปหมด ผมถึงกับโทษพี่ชายตอนนั้นว่า ไม่มีเหตุผล ทำไมจะต้องทะเลาะกับคุณลุงวี่ด้วย”