บทที่ 505 แบบนี้ถึงจะเป็นชีวิตที่ฉันปรารถนา

“ครับ ครับ ผมไม่พูดแล้ว” โดนผู้หญิงดุไปรอบหนึ่ง หลินเฉิงจี้ไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก

เมื่อลิฟต์ลงมาถึงชั้นหนึ่ง หลินเฉิงจี่จูงมือถังซินเดิน ออกมา

ด้านนอกลิฟต์มีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่พอดี เหมือนว่าจะ ขึ้นลิฟต์ ร่างสูง แต่หน้าตาธรรมดา หางตามีตีนตาเล็ก น้อย มองดูแล้วอายุประมาณห้าสิบ

เมื่อตอนชายคนนั้นมองถังซิน ถังซินก็มองเขาพอดี คิดๆดูแล้วลุงคนนี้รู้สึกคุ้นๆตา

ตอนที่พวกเขาออกมา ชายคนนั้นได้ขึ้นลิฟต์ไปแล้ว

ถังซินใจรู้สึกแปลกๆ อดไม่ได้ที่จะหันไปมองอีกครั้ง แต่ประตูลิฟต์ได้ปิดไปแล้ว

หลินเฉิงจี่เห็นเธอท่าทางแปลกๆ เลยถามขึ้น “เป็น อะไรรึเปล่าครับ? ”

“อ่อ ไม่เป็นไรคะ” ถังซินเบี่ยงเบนสายตา หยอกล้อ ขึ้น : “เมื่อกี้ไม่ใช่ลุงคนนั้นขึ้นลิฟต์ไปแล้วใช่ไหม? ฉัน กำลังคิดว่าถ้าคุณแก่ตัวไปจะเหมือนกับลุงหรือเปล่า ยัง คงแข็งแรงหล่อเหลาอยู่หรือเปล่า”

หลินเฉิงจี่จะสามารถมีชีวิตถึงเมื่อไหร่ยังไม่รู้ตัวเลขที่แน่นอน ‘แก่’คำนี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย

แต่ตอนนี้ประโยคที่ถังซินพูดออกมาโดยไม่ตั้งใจ เหมือนกับทิ้งก้อนหินลงในหัวใจของเขา ผุดความคิด บางอย่างขึ้นมา : อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ ใช้ชีวิตที่เหลือ อยู่กับเธอ

ถังซินรู้สึกตัว รู้ว่าตัวเองได้พูดอะไรออกไป หน้าซีด เผือด จับมือผู้ชายไว้แน่น “ดูซิ ฉันพูดอะไรออกมาเนี่ย คุณหล่อกว่าลุงคนนั้นตั้งเยอะ ต่อไป…….

ยิ่งกังวลยิ่งพูดไม่ถูก ไม่รู้จะพูดอะไรอีก

“พอเถอะครับ ผมรู้แล้ว” หลินเฉิงจี๋หยิบผมที่ร่วงลง มาที่แก้มทัดหูให้เธอ ยิ้มอ่อนๆอย่างอบอุ่น “ไม่ว่าผมแก่ แล้วจะเป็นยังไง คุณก็ไม่รังเกียจผม ใช่ไหมครับ? ”

ถังซินรีบพยักหน้า “ไม่รังเกียจ ฉันจะจ้องมองคุณทุก

วัน!

หลินเฉิงจี่จูงมือเธอเดินออกมาด้านนอก ยิ้มพลางเอ่ย ว่า “งั้นไม่ได้ มองเยอะจะทำให้รู้สึกเบื่อ อยากกินหม้อ ไฟไหม? หลังจากเลือกแหวนเสร็จ เราไปเดินดูของที่ ซุปเปอร์ คืนนี้ทานหม้อไฟกัน”

“จริงเหรอคะ! ” ถังซินไม่ได้ทานหม้อไฟมานานแล้ว อยากกินมาก “ทำไมคุณถึงอนุญาตให้ฉันทานหม้อไฟ ได้”
“ฉีดยาเสร็จมานานแล้ว นานๆทานเผ็ดสักครั้งคงจะไม่ เป็นไร”

ถังซินเม้มปากยิ้ม จับมือผู้ชายแน่น ซบไหล่เขา

แบบนี่ถึงจะเป็นชีวิตที่ฉันปรารถนา

มีผู้ชายที่รักเธอ ทะนุถนอมเธอ ผู้ชายที่สายตามีเพียง เธอ ได้รับการปกป้องคุ้มครองจากเขา ไม่ต้องกังวล อะไรทั้งนั้น

ทั้งสองคนนั่งรถไปยังร้าน Cartier พนักงานขายคน หนึ่งออกมาต้อนรับถังซินกับหลินเฉิงจื่

หลังจากรู้ว่าพวกเขามาเลือกแหวนแต่งงาน ก็เลย

หยิบแหวนที่ขายดีที่สุดในรอบเกือบสองปีออกมา ให้ถัง ซินเลือกสวมทีละวง

หลินเฉิงจี่ยืนมองข้างๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ค่อยพอใจ ขมวดคิ้วตลอดเวลา

“แบบโอเค แต่เพชรเม็ดเล็กไปหน่อย ไม่ค่อยสุกสกาว พอ” เขาถามพนักงานขาย “ที่ดีที่สุดคืออยู่ตรงนี้แล้วใช่ ไหม? ”

ถังซินมองแหวนในมือ รู้สึกว่าก็โอเคแล้ว : “หนึ่งจุด สามกะรัตก็ไม่เบาแล้ว และก็สวยดีด้วย ถ้างั้นซื้อวงนี้เถอะ”

หลินเฉิง ส่ายหน้า

ถังซินมองบนใส่เขา “คุณไม่ใช่บอกว่าให้ฉันเลือก ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้กลับส่ายหน้า? ”

“ธรรมดามันไม่น่าสนใจ ถ้าจะซื้อก็ซื้อที่ดีที่สุด” หลิน เฉิงจี้พูดขึ้น “ไม่ใช่ผมซื้อไม่ไหวสักหน่อย”

พนักงานเห็นว่าแหวนในกล่องที่เอามาให้เลือกทั้งหมด หลินเฉิงจี่ยังไม่ถูกใจ อาจจะพาลูกค้าออกจากร้าน ไป เธอนึกอะไรออกมาทันที ถามหลินเฉิงจี้ขึ้นอย่าง นอบน้อม “ถ้าหากคุณไม่มีวงจำกัดเรื่องเงิน มีวงหนึ่ง เพชรสีชมพู คุณจะดูไหมคะ?

หลินเฉิงจี่ไม่พอใจทันที : “ในเมื่อมีของดี ทำไมไม่ เอาออกมา? ”

พนักงานขายยิ้มขอโทษ รีบเข้าไปหลังร้านหยิบแหวน

ประมาณนาทีต่อมา พนักงานขายหยิบแหวนวงนั้น ออกมา

เปิดกล่องเบาๆ ทันใดนั้นเพชรสีชมพูที่อยู่บนกำมะหยี่ สีดำ ก็ดึงดูดสายตาของถังซิน
สีของเพชรสีชมพูแท้จะสีอ่อนๆ ความบริสุทธิ์สูง

เห็นแหวนแวบแรก ถังซินถึงรู้ว่าสีที่เปลี่ยนไปของ เพชรสามารถสวยงามได้ถึงขนาดนี้

“แหวนเพชรสีชมพูวงนี้หนักหนึ่งจุดหกกะรัต ไม่ได้ ผ่านการเจียระไน รูปทรงของเพชรคือธรรมชาติ” พนักงานขายสวมแหวนให้กับถังซิน “คุณดูซิคะ ชอบ ไหมคะ? ”

ถังซินพยักหน้า : “สวมแล้วรู้สึกหนัก สวยงามจริงๆ คะ ตอนที่คุณหยิบออกมา ฉันก็อยากซื้อมันแล้ว”

เธอรู้แล้วว่าทำไมผู้หญิงบางคนถึงหลงใหลในอัญมณี “เป็นไงบ้างคะ? ” ถังซินสวมแหวนเพชรสีชมพู

โบกมือไปมาต่อหน้าหลินเฉิงจี๋ “นี่เป็นเงินที่เดินได้เลย นะ สวยไหมล่ะ?

“หลินเฉิงจี้ถูกเธอล้อเล่นจนหัวเราะออกมา

เขาดึงมือผู้หญิงเข้ามาใกล้ๆปากแล้วจูบมือเธอ ใน ที่สุดเขาก็พอใจ “สวยครับ ซื้อวงนี้”

“คุณผู้หญิง สามีของคุณดีกับคุณจังเลยคะ!” เมื่อ เห็นว่าคุยการค้าใหญ่สำเร็จ พนักงานขายยิ้มไม่หยุด ปาก “เชิญเข้ามานั่งในห้องวีไอพีก่อนคะ ซื้อแหวนเพชร สีชมพูวงนี้ขั้นตอนยุ่งยากนิดหนึ่ง”
ทั้งสองคนเดินตามพนักงานขายไปห้องวีไอพี

พนักงานกรอกข้อมูลของถังซิน เมื่อกำลังจะรูดบัตร ประตูของห้องวีไอพีถูกผลักเข้ามา ผู้หญิงสวมชุด เครื่องแบบเดินเข้ามา ตรงหน้าอกติดว่ามีป้ายติดว่าผู้ จัดการ’

“ขอโทษคะ รบกวนทั้งสองท่านแล้ว”

ผู้จัดการร้านคนนั้นยิ้มให้กับทั้งสอง พลางเดินไปหา พนักงานขาย เมื่อเดินไปถึงด่าเธอเบาๆว่า : “เธอขาย อะไร แหวนเพชรสีชมพูวงนี้มีคนจองแล้ว!

“ห่ะ? ” พนักงานขายตกใจ พูดเบาๆกับผู้จัดการร้าน : “ฉันไม่ทราบคะ ฉันคิดว่าทางสาขาใหญ่ส่งมา ถ้างั้น ตอนนี้จะทำยังไงดี? สัญญาก็เซ็นแล้วด้วย

“ท่านประธานมู่เป็นคนจอง เธอพูดว่าจะทำยังไง?”

“มู่ ท่านประธานมู่บริษัทมู่ซื่อเหรอคะ? ” พนักงาน ขายตกตะลึง

เพชรสีชมพูนั้นพวกคนใหญ่คนโตเป็นคนจอง เธอทำ โบนัสได้เป็นหมื่น เธอก็ไม่กล้าขายของสิ่งนี้ออกไป!

“ตอนที่เธอหยิบเพชรสีชมพูออกมา เธอทำไมไม่ถาม ฉันก่อน! ” ผู้จัดการร้านจ้องมองเธออย่างดุร้าย

เมื่อเงยหน้าขึ้น กลับหน้าตายิ้มแย้ม ยิ้มให้กับถังซินและหลินเฉิงจื่

“คุณผู้ชายขอโทษด้วยนะคะ พนักงานคนนี้เข้ามาใหม่ ยังไม่รู้ว่าแหวนเพชรสีชมพูวงนี้มีคนจองแล้ว เราจะบัน ทึกรายละเอียดของคุณไว้ ถ้าหากมีเพชรสีชมพู เราจะ รีบติดต่อคุณกลับไปทันทีคะ”

ได้ยินแบบนั้น หลินเฉิงจี่ไม่พอใจทันที

เพชรที่มีความบริสุทธิ์สูงแบบนี้ การขุดเจาะน้อยมาก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเจออีก รอปีครึ่งปีถือว่าเร็ว

แต่เขากับถังซินจะแต่งงานกันแล้ว

ถังซินก็รู้สึกเสียดายเหมือนกัน แต่ไม่พูดอะไรออก ออกมา อยากจะถอดแหวนออกมา

เธอชอบแหวนเพชรสีชมพูวงนี้มาก แต่เมื่อมีคนจอง

แล้วก็ไม่มีทางเลือก

อีกอย่างเพชรสีชมพูหนักไปหน่อย ถ้าหากไปงาน เลี้ยงแล้วทำหาย เธอคงรู้สึกเสียดายมาก

“สวมไว้” หลินเฉิงจี่กดมือเธอไว้ แล้วพูดกับผู้จัดการ ร้าน : “โทรศัพท์หาลูกค้าคนนั้นบอกว่า ถ้าหากแหวน เพชรสีชมพูวงนี้ขายให้ผม ผมจะจ่ายเงินค่าเพชร สีชมพูให้อีกก้อนหนึ่ง”

“แบบนี้..….……. สีหน้าของผู้จัดการร้านรู้สึกอึดอัดใจ”ลูกค้าคนนั้นเป็นคนใหญ่คนโต ไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน”

หลินเฉิงจี่พูดอย่างเย็นชาว่า : “คุณลองดูก่อน ไม่มี ใครไม่อยากได้เงิน ถ้าลูกค้าคนนั้นไม่ตกลง พวกเรา ยอมคืนแหวนเพชรสีชมพูวงนี้ก็ไม่ได้ช้าไป

ถังซินขยับไปใกล้เขา พูดเบาๆว่า “ช่างมันเถอะ เราไป ดูร้านอื่นกัน”

“รออีกครู่หนึ่ง” หลินเฉิงจี๋ลูบแหวนในมือของถือ เอ่ย ขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น : “คุณอุตส่าเจอของที่คุณชอบ ถ้าหากผมซื้อมันมาไม่ได้ ก็เหมือนกับว่าผมใช้ไม่ได้ เลย”

ผู้จัดการร้านเห็นว่าหลินเฉิงจี้ดื้อรั้นอยู่ จึงทำได้แค่ฝืน ใจโทรหาลูกค้า

“สวัสดีครับ”

หลังจากโทรติด โทรศัพท์จากอีกฝั่งเป็นเสียงผู้ชาย เสียงต่ำดังขึ้น

“ท่านประธานมู่คะ ฉันผู้จัดการจ้าว จากร้าน Cartier” ผู้จัดการร้านบอกชื่อตัวเองออกไป พูดขึ้นอย่างระวังว่า : “คุณได้จองแหวนเพชรสีชมพูจากทางร้านไว้ คุณยัง จำได้ไหมคะ? “