บทที่ 502 นายมีแฟน

จ๋องซึงเอาข้อมูลหล่อนส่งให้ตัวกลางและบอกชื่อ หล่อน“คุณเรียกผมว่าจ๋องซึงก็พอ ตอนนี้คุณพักอยู่นี่ เดี่ยวผมซื้อโทรศัพท์ให้ แล้วจ้างคนรับใช้มาให้

“ขอบคุณค่ะ”หลี่ซูเจ๋ขอบคุณ“ถ้าต้องการให้ช่วยอะไร ก็บอก ฉันจะให้ความร่วมมือ คุณมีน้ำใจแบบนี้ทำไมหา แฟนไม่ได้ล่ะ? ”

จ๋องซึงถอนหายใจ”ใช่ ผมจิตใจดีเหมือนพระเจ้า ทำไมถึงหาแฟนไม่ได้? ”

ดูเด็กเปตรลู่เหวินซูนั่นสิ

บ้าเอ้ย นิสัยแย่ขนาดนั้นยังมีเมีย ลูกก็จะใกล้คลอด อยู่แล้ว!

เพราะว่าช่วยหลี่ซูเจ๋อย่างบังเอิญ จัดหาที่พักให้ จ๋อง ซึ่งอยู่ประเทศYลากยาวไปถึงสี่วัน

วันที่ห้าถึงกลับ

พอกลับถึงบ้านแม่ยังไม่ทันต่อว่าก็หยิบรูปออก มา: “แม่อย่าว่า ผมหาแฟนได้แล้วและหล่อนก็ท้องแล้ว ด้วยอยู่ที่ประเทศY !

คุณนายจ๋องจับเขาไว้จนจะระเบิดออกมา“ท้องด้วย? เพื่อที่จะหลอกฉันแกนี่เล่นใหญ่จริงๆเลยนะ!
จ๋องซึงถูกตีไปทั่วก็ร้องออกมา: “แม่ผมไม่ได้ หลอก! ผมพาหล่อนไปตรวจที่โรงพยาบาล เด็กเป็นลูก ผมจริง ผมว่างมากเหรอถึงได้มาเอาใจแม่? ”

“ไม่เชื่อแม่ก็คุยกับหล่อน! “จ๋องซึงโทรไป

พอโทรติดก็รีบเอาโทรศัพท์ยื่นให้คุณนายจ๋อง

คุณนายจ๋องเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง คิดว่าจ๋องซึงหลอก ตัวเอง กลับไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้จ๋องซึงนัดแนะกันกับหลี่ซู เจ่แล้วเพื่อป้องกันคำถามของแม่

หลี่ซูเจ๋พูดเหมือนจริง เหมือนว่ารู้จักกับจ๋องซึงนาน แล้ว เพราะว่าหมดหนทางเลยต้องไปหาจองซึงเพื่อคืนดี นิสัยก็ดีอีก

คุยได้สิบนาที ก็ทำลายความสงสัยของคุณนายจ๋อง

สุดท้ายคุณนายจ๋องก็กำชับอย่างอ่อนโยน“เธออยู่นั่น ดูแลเด็กดีๆ เดี๋ยวแม่จะไปเยี่ยม

“โอเคค่ะแม่”

พอวางสายคุณนายจ๋องก็ตีใส่จ๋องซึงอีกครั้ง แกนี่ นะ ทำเขาท้องแล้วยังไม่รู้เรื่อง ต้องให้เขามาหาเอง ผู้ดี ของพ่อแกทำไมมีลูกแบบแกได้! แล้วยังพาไปอยู่ต่าง ประเทศ เขาไม่ดีหรือไง? ฉันอายแทนแกจริงเลย!

“เจ็บนะแม่ ผมลูกชายแท้ๆแม่นะ! “จ๋องซึงตะโกนขึ้นมา

ไม่เข้าใจแม่แท้ๆของเขาดูก็สง่างาม ทำไมแรงเยอะ ขนาดนี้ เหมาะกับแม่ของลู่เหวินซูเสียจริง

“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้หล่อนกลับมาแต่หล่อนท้อง แก่แล้ว ร่างกายก็ไม่ค่อยดี ถ้ากลับมาแล้วทำลูกแท้ง แล้วจะทำไง? จะเสียใจไหม? ”

คุณนายจ๋องคิดๆดูก็ถูกจึงเลิกตีเขา“ฉันต้องบอกพ่อ แก จองตั๋วไปดูลูกสะใภ้

พูดจบก็หมุนตัวขึ้นบน

“พ่อไม่อยู่บ้าน แม่จะขึ้นไปทำไม? “จ๋องซึงถามอย่าง แปลกใจ

“เปลี่ยนชุดไปดื่มน้ำชากับคุณยายลู่! “เสียงของ คุณนายจ๋องมาแต่ไกล ก่อนหน้านี้หล่อนมักจะอวดกับ แม่ว่าลูกสะใภ้ดีมาก หึทำเหมือนแม่ไม่มีลูกสะใภ้! ”

จ่องซึงหมดคำพูด

เดี๋ยวก็เปรียบเทียบลูกชาย เปรียบลูกสะใภ้บ้าง เปรียบกันไปกันมาไม่เหนื่อยหรือไง!

จ๋องซึงก็คิดได้ว่ามีเรื่องต้องไปหาลู่เหวินซูเลยขึ้นไป อาบน้ำและเปลี่ยนชุด แล้วรีบไปบริษัทลู่ซื่อ
“คุณชายจ๋อง”

พนักงานต้อนรับเห็นว่าจ๋องซึงมาก็ทักทายแล้วพูด เสียงทุ้ม: “ประธานลู่อยู่ที่ห้องทำงานค่ะ แต่ว่าช่วงนี้ อารมณ์ไม่ดี ระวังหน่อยนะคะ”

“โอเคผมรู้แล้ว”จ่องซึงโบกมือ รีบไปขึ้นลิฟท์

อารมณ์ของลู่เหวินซูเปลี่ยนไปอย่างมากมานานแล้ว ดูหม่นๆ นัดมาดื่มก็ไม่ออกมา

ช่วงนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ระเบิดง่ายมาก ไม่มีใครกล้า นัดเขาเลย

ตอนที่โดยสารลิฟท์ไปนั้น จ่องซึงก็นึกถึงวันนั้นที่พาลู่ เหวินซูไปหาเหล่าประธานอาวุโสของบริษัทหยางซิง

ตอนนั้นเขาก็คิดว่าลู่เหวินซูผิดปกติ

วันถัดมาก็เห็นเหล่าประธานอาวุโสของบริษัทหยาง ซิงประสบอุบัติเหตุบนหนังสือพิมพ์ เขามักจะคิดว่ามัน แปลกๆ ลู่เหวินซูน่าจะเกี่ยวข้อง แต่ว่าประธานบริษัท หยางชิงกับลู่เหวินซู ไม่มีความแค้นต่อกัน

เพื่อความปลอดภัย พอถึงห้องประธานจ๋องซึงก็เคาะ

ประตูอย่างดุเดือด

“เข้ามา!
ได้ยินเสียงแบบนี้ จ๋องซึงก็ทายออกทันทีว่าลู่เหวินซู อารมณ์ไม่ดี

เขายื่นหัวไปเห็นลู่เหวินซูนั่งอยู่ ด้านหน้ามีโน๊ตบุคดู เหมือนกําลังยุ่ง

จ๋องซึงถือของเข้าไป“เหวินซูนายขยันไปแล้ว วันวัน เห็นแต่นายยุ่งอยู่ที่บริษัท”

ลู่เหวินซูเงยหน้า

พอเห็นว่าเป็นจ๋องซึงก็ขมวดคิ้วอย่างทนไม่ไหว”นาย อย่ามาหาฉันบ่อย ไม่ว่างไปดื่ม!

“ไม่ได้มาชวนไปดื่ม อย่าอารมณ์เสียแบบนี้สิ! “จ๋อง ซึงกลัวนิดๆ เอาของวางบนโต๊ะ“ฉันคุยเรื่องสัญญา สำเร็จแล้ว เลยมาขอบคุณนายโดยเฉพาะ”

“วางของลงแล้วไปไกลๆ! “ลู่เหวินซูก้มลงทำงานต่อ ไม่สนเขาต่อไป

จ๋องซึง:

เขาอยากรู้มากว่าเกิดอะไรขึ้นกับลู่เหวินซู ทำไมถึง กลายเป็นแบบนี้

จ่องซึงมานี่เพราะมีธุระกับลู่เหวินซู โดนด่าแบบนี้ก็ยัง หน้าด้านไม่ไปไหน สูดหายใจเข้าไปนั่ง บุหรี่ยังไม่กล้า สูบ
ลู่เหวินซูยุ่งอยู่แป๊ปนึงก็เงยหน้ามาเห็นเขายังไม่ไป พูดอย่างไม่พอใจ: “ไม่ได้บอกให้นายไปไกลๆเหรอ!

“เออไปๆ เดี๋ยวไป”จ๋องซึงลูบจมูกพูดอย่างหน้า ด้านๆ: “อยากให้นายช่วยหน่อย นายรู้จักเย่นจิ่งเหนื ยนนี่ เอาเบอร์เขาให้ฉันหน่อยสิ?

“นายจะเอาเบอร์เขาไปทำไม?

“ฉันได้ยินว่าเขาเก่งมาก อยากให้เขาช่วยดูตาของ แฟนฉันให้หน่อย

“นายมีแฟนแล้ว? “สายตาของลู่เหวินซูเต็มไปด้วย ความไม่เชื่อ แล้วยังขำๆใส่”แม่เลือกให้เหรอ?

จ๋องซึงมองบนใส่เขาบ้าเอ้ย! ฉันหล่อรวยขนาดนี้ จิตใจดีเหมือนพระเจ้า มีแฟนแปลกตรงไหน ลูกก็ใกล้ จะคลอดแล้ว! ถ้าหลอกนายฉันยอมกินขี้เลยเอ้า!

ลู่เหวินซูยิ้มอย่างเยือกเย็น”เห็นเขามองไม่เห็นเลย หลอกมาล่ะสิ!

“ฉันเป็นคนหน้าด้านแบบนั้นเหรอ!

หญิงสาวคนนั้นตาบอดก็ไม่ใช่เขาทำ เขาให้ที่อยู่ ให้ คนมาดูแล จิตใจดีเป็นที่หนึ่ง !

งานของลู่เหวินซูก็เยอะมาก รำคาญจะตายอยู่แล้ว ขี้ เกียจคุยกับจ๋องซึงเลยเขียนเบอร์ใส่ให้แล้วโยนใส่จ๋องซึง”เอาเบอร์แล้วไปไกลๆ ไม่ต้องมาอีก!

“นิสัยแบบนี้อย่างกับกินดินปืนมา”จ๋องซึงพูด”พวกเรา น่ะพี่น้องกัน ฉันมีแฟนแล้วก็บอกนายก่อน นายสิมีเมีย ท้องแล้วยังไม่บอกฉัน!

“กลัวว่าฉันใส่ซองแดงน้อยหรือไง..……….

จ๋องซึงบ่นอุบอิบ แต่ลู่เหวินซูกลับทำเหมือนโดน เหยียบหาง หยิบเมาส์ไร้สายขว้างไปที่หน้าเขาบอกให้ ไปไกลๆไง”

ดีที่จ่องซึงตอบสนองไวเลยหันข้างใส่ เมาส์เลยตกไป ด้านหลัง

เขาก็ไม่กล้าอยู่ต่อแล้ว หยิบเบอร์แล้วออกไป

ในห้องเหลือแค่ลู่เหวินซูกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความ โมโหของเขา โบกมือใส่แล้วก็โยนโน๊ตบุคลงไปที่พื้น ร่างค่อยๆก้มลง ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ลวดลาย ลายตรงพรม

สองอาทิตย์เต็มๆแล้ว รู้แค่ว่าหลี่ซูเจ๋ถูกถังซินส่งไปที่ ประเทศY อย่างอื่นก็หาไม่เจอ

คนทางนั้นก็ขยะจริงๆเลย แค่ผู้หญิงคนเดียวยังหาไม่ ได้!

ลู่เหวินซูหลับตาลง ในหัวเต็มไปด้วยรอยยิ้มของหลี่ซู เจ๋ ถ้าไปแกล้งหล่อนก็จะรีบเข้ามาตี กัดใส่แล้วก็ท่าทางออดอ้อนนั่น

“ลู่เหวินซูตัวเหม็นหน้าไม่อายเสียจริง ไม่อาบน้ำก็ขึ้น มาบนเตียง!

“โอ้ย เลิกจูบได้แล้ว เครานั่นฉันเจ็บนะ เป็นหมูเห รอ!

พอนึกถึงร่างที่อ้อนแอ้น ท่าทางโกรธนิดๆ ลู่เหวินซูก็ รู้สึกตลก

พอหล่อนไปแล้วก็น่าเสียดายจริงๆ!