บทที่ 486 งานแถลงข่าว

“หากทุกท่านมีความสนใจเกี่ยวกับตัวดิฉันมากว่าเมื่อ ก่อนทำงานที่ไหน อยากทำความเข้าใจ รอวันหลังมี เวลาว่างดิฉันจะเลี้ยงน้ำชาทุกท่าน ไม่มีอะไรที่รู้แล้วจะ ไม่ตอบในคำถามของทุกท่านอย่างแน่นอนค่ะ”

ผู้ช่วยก็เอ่ยปากออกมาเช่นเดียวกัน “ขอให้ทุกท่าน กลับไปนั่งประจำที่ให้เรียบร้อย มิเช่นนั้นดิฉันจะขอ เรียนเชิญทุกท่านออกไปด้วยตัวเอง”

นักข่าวทุกคนเห็นท่าทางของเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยทั้งหลายเตรียมตัวที่จะลงมือได้ทุกเมื่อ คิดถึง ความสำคัญของข่าวในคราวนี้ ต่างก็ไม่กล้าที่จะสร้าง ความวุ่นวายอีกต่อไป กลับลงไปนั่งประจำที่อย่างเชื่อ ฟัง

ยังมีเพียงแค่อีกสองสามคนที่กำลังกระซิบกระซาบ กับเพื่อนร่วมสายอาชีพเดียวกันที่อยู่ด้านข้าง

เห็นถังซินขึ้นมาบนเวที ผู้รับผิดชอบและผู้ผลิต น้ำหอมของไป่ลู่ก็รีบลุกขึ้นมา…จับมือทักทายกับเธอ

“ประธานถัง”

ถังซินก็ยิ้มอย่างมีมารยาท “ลำบากพวกคุณที่วันนี้จะ ต้องวิ่งมาที่นี่แล้วค่ะ”

“ไม่ลำบากครับ หลายวันมานี้พวกเราก็ได้รับความลำบากไปไม่น้อยเช่นเดียวกัน” ผู้รับผิดชอบของไป เอ่ย “มีคนปลุกปั่นกระแส บอกว่าพวกเราแกล้งเอาผล ประโยชน์จากเหอซ่ง ทั้งๆที่เป็นผลิตภัณฑ์ที่บริษัทของ เราประกาศออกไปก่อน ทำไมพวกเราถึงได้กลายเป็น ฝ่ายผู้กระทำขึ้นมาแล้วล่ะครับ?”

“วันนี้มา ก็หวังว่าประธานถังจะให้คำอธิบายแก่พวก เราได้”

“คุณวางใจค่ะ” ถังซินยิ้มออกมาเล็กน้อย “วันนี้เชิญ ผู้สื่อข่าวทั้งหลายมาก็เพื่อเรื่องนี้ ให้ทุกคนรู้ว่าทำไม ผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทเราถึงได้มีกลิ่นเหมือนกันกับ ผลิตภัณฑ์ของบริษัทคุณ

ผู้รับผิดชอบของไป่ลู่เห็นถังซินมีความมั่นใจเช่นนี้ ใน ใจก็เต้นตึกตักขึ้นมา

เขารู้สึกว่าถังซินจะต้องตรวจสอบพบอะไรบางอย่าง เจอ ถึงได้เปิดงานแถลงข่าวในครั้งนี้ วันนี้พวกเขาจะ ต้องไม่ได้ผ่านไปด้วยดีอย่างแน่นอน

หลังจากที่นั่งลงแล้ว ผู้รับผิดชอบของไป่ลู่ก็แอบถาม คุณซุน ผู้ผลิตน้ำหอมอย่างเงียบๆว่า “คุณแน่ใจนะว่า น้ำหอมรุ่นนั้นคุณเป็นผู้ที่ผลิตออกมา ไม่ใช่ลักลอบของ เหอซ่งมาใช่หรือเปล่า?”

สายตาของคุณซุน ผู้ผลิตน้ำหอมลนลานขึ้นมาเล็ก น้อย ไม่ช้าก็สงบลงพร้อมกับเอ่ยตอบกลับว่า “ก็คือผม ผลิตออกมา”
“งั้นก็ดี” เห็นเขาพูดเช่นนี้ ผู้รับผิดชอบก็วางใจลง “พวกเราทางนี้เปิดตัวผลิตภัณฑ์ออกไปก่อน ขอเพียง แค่ยืนกรานว่าเหอซ่งละเมิดลิขสิทธิ์ผลิตภัณฑ์ของ บริษัทเราก็พอแล้ว”

ผู้ผลิตน้ำหอมพยักหน้าเล็กน้อย คิดย้อนกลับไปว่า ตนเองลบบันทึกรับพัสดุทิ้งไปตั้งนานแล้ว เหอซ่งทางนี้ จะต้องตรวจสอบหาอะไรไม่พบอย่างแน่นอน

เหอซ่งจัดงานแถลงข่าวในวันนี้ ไม่แน่ก็คือการเส แสร้งสร้างความสนใจก็เท่านั้นเอง

ผู้ช่วยนำสิ่งของวางไว้ที่ด้านหน้าของถังซิน

เป็นเทสเตอร์น้ำหอมสองขวดกับกระดาษเทสน้ำหอม อีกสองสามแผ่น ยังมีเอกสารฉบับหนึ่ง

ถังซินวางมือเอาไว้บนเอกสารฉบับนั้น มองผ่านผู้รับ ผิดชอบของไป่ลู่ ไปที่ผู้ผลิตน้ำหอมท่านนั้น

เธอเอ่ย คุณซุนคะ หากตอนนี้คุณพูดความจริงออก มา พวกเราก็ยอมความกัน บริษัทเราก็จะไม่ซักหาความ รับผิดชอบจากคุณ

“ผมพูดความจริงอะไรกัน?” คุณซุน ผู้ผลิตน้ำหอม หัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน กอดอกเหลียวมอง ไปยังถังซิน “ความจริงก็คือผู้ผลิตน้ำหอมของบริษัท คุณนำผลิตภัณฑ์ของผมกลับคืนสู่วัตถุดิบเดิม พวกคุณ ยังนำมันห่อใส่บรรจุภัณฑ์กลายเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ที่จะออกวางจําหน่าย!

สายตาของถังซินล้ำลึกลงไปเล็กน้อย เอ่ยถามขึ้นอีก ครั้งว่า “คุณซุน คุณจะไม่ลองคิดพิจารณาสักหน่อยอีก ทีหรือคะ?”

“ประธานถัง” ผู้รับผิดชอบของไป่ลู่แทรกคำพูดเข้า มา น้ำเสียงไม่ค่อยจะพอใจนัก “เป็นบริษัทพวกคุณที่ ละเมิดลิขสิทธิ์ผลิตภัณฑ์ของเรา คำถามเช่นนี้ของคุณ คือคิดอยากจะบีบบังคับให้ผู้ผลิตน้ำหอมขอ มของเรายอม ศิโรราบอย่างงั้นหรอครับ?”

กล้องที่อยู่ด้านล่างเล็งไปที่ทั้งสามคนบนเวทีอย่าง แม่นยำ

ผู้สื่อข่าวทั้งหลายก็ตั้งใจฟังบทสนทนาของพวกเขา อย่างชัดเจน

มีนักข่าวเอ่ยขึ้นว่า “นั่นน่ะสิประธานถัง บริษัทไป่ลู่เขา เปิดตัวผลิตภัณฑ์ออกไปก่อน คุณจะต้องการความจริง อะไร?”

“คุณอย่าบอกพวกเรานะว่า ผู้ผลิตน้ำหอมของบริษัท คุณกับผู้ผลิตน้ำหอมของไป่ลู่คิดเหมือนกัน ผลิต น้ำหอมรุ่นนี้ออกมา”

“เป็นไปไม่ได้มั้ง?”

“ใบไม้บนต้นไม้ยังไม่มีที่เหมือนกันเลย นับประสาอะไรกับงานผลิตน้ำหอมแบบนี้”

ขอเพียงแค่มีคนนึงเอ่ยปาก คนอื่นๆก็ทยอยวิพากษ์ วิจารณ์กันออกมา

ห้องประชุมเปลี่ยนเป็นเสียงดังเอะอะโวยวายขึ้นมา อีกครั้ง

ถังซินเห็นฝ่ายตรงข้ามไม่รับน้ำใจ ก็ไม่ใจอ่อนอีกต่อ ไปเช่นเดียวกัน

เธอหยิบเทสเตอร์น้ำหอมหนึ่งขวดในนั้นขึ้นมาฉีด ไปบนกระดาษเทสน้ำหอม จากนั้นยื่นส่งให้กับผู้ผลิต น้ำหอม

“คุณซุนคะ ในเมื่อเป็นน้ำหอมที่คุณผลิตออกมา ใน น้ำหอมมีเครื่องปรุงกลิ่นอะไรบ้าง คุณก็คงจะรู้นะคะ?”

คุณซุน ผู้ผลิตน้ำหอมอุทานออกมา “คำพูดนี้ของคุณ ไม่ใช่คำพูดไร้สาระหรอกหรอ!

“รบกวนคุณลองดมกลิ่นหอมที่อยู่บนกระดาษเทสน้ำ หอมแผ่นนี้ จากนั้นพูดเครื่องปรุงกลิ่นทั้งหมดออกมา ด้วยค่ะ” ถังซินเอ่ย

ผู้ผลิตน้ำหอมคนนั้นมองไปที่ถังซินแวบหนึ่ง

ไม่รู้ว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่ แต่ว่าก็ยังคงรับ กระดาษเทสน้ำหอมมา ก้มศีรษะลงดมเบาๆไปบนกระดาษแผ่นนั้น

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ผู้ผลิตน้ำหอมก็เอ่ยชื่อเครื่อง ปรุงกลิ่นเหล่านั้นออกมา

ถังซินพยักหน้าเล็กน้อย หยิบเทสเตอร์น้ำหอมอีกขวด นึงที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาฉีดไปบนกระดาษเทสน้ำหอม แล้ว ยื่นส่งให้กับผู้ผลิตน้ำหอมอีกครั้ง

สีหน้าของคุณซุนเปลี่ยนไปในทันที เอ่ยขึ้นอย่าง โมโหว่า “คุณถังคุณจะล้อผมเล่นใช่ไหม? นี่คือน้ำหอม ที่ผมผลิตออกมา ผมจะไม่รู้หรอว่าเครื่องปรุงกลิ่นมี อะไรบ้าง!

“ฉันรู้ค่ะ เพียงแต่อยากให้คุณซุนลองดมอีกสักครั้ง” มุมริมฝีปากของถังซินโค้งขึ้น “รบกวนด้วยค่ะ”

ผู้ผลิตน้ำหอมรับเอากระดาษเทสน้ำหอมแผ่นนั้นมา ด้วยสีหน้าที่อึมครึม

เขาลองดมเบาๆ พบว่าน้ำหอมที่อยู่บนกระดาษแผ่นนี้ มีความแตกต่างไปจากน้ำหอมที่ดมเมื่อสักครู่นี้เล็กน้อย

น้ำหอมที่อยู่บนกระดาษแผ่นนี้ระเหยได้เร็ว ทำให้คน ดมแล้วรู้สึกสบาย

กลิ่นหอมนี้…
กับกลิ่นของเทสเตอร์น้ำหอมขวดนั้นที่อยู่ในพัสดุที่ เขาได้รับในก่อนหน้านี้ เหมือนกัน ไม่มีผิดเลยแม้แต่ น้อย!

หลังจากที่ผู้ผลิตน้ำหอมดมออก มือก็สั่นขึ้นมา เกือบ จะทำกระดาษเทสน้ำหอมแผ่นนั้นร่วงหล่นลงไป

ถังซินมองเห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆของเขา รู้ว่าเขา ดมออกแล้ว จึงจงใจเอ่ยถามออกมาว่า “คุณซุนคะ คุณ รู้สึกว่ากลิ่นหอมที่อยู่บนกระดาษแผ่นนี้เหมือนกันกับ กลิ่นหอมที่อยู่บนกระดาษเทสเมื่อสักครู่นี้ไหมคะ?”

“เหมือนกัน ไม่มีความแตกต่าง!” ผู้ผลิตน้ำหอมตอบ กลับ

เขามีความมั่นใจว่าถังซินไม่ใช่สายอาชีพเดียวกัน ยิ่ง ไปกว่านั้นเพียงแค่เครื่องปรุงกลิ่นกลิ่นเดียวของเบส โน๊ตเท่านั้นที่ถูกเปลี่ยน ไม่ใช่ผู้ผลิตน้ำหอมมืออาชีพ ก็ แทบจะดมปัญหาอะไรไม่ออก!

ผู้ผลิตน้ำหอมยังเอ่ยขึ้นอย่างชิงลงมือก่อนว่า “ประธานถัง ละเมิดลิขสิทธิ์ก็คือละเมิดลิขสิทธิ์ บริษัท พวกคุณแสดงความขอโทษอย่างจริงใจต่อผม แล้ว ก็บริษัทของผม ถอนผลิตภัณฑ์ใหม่รุ่นนั้นที่ออกวาง จำหน่ายทิ้ง เรื่องนี้พวกเราไม่ซักไซ้ไล่เลียงแล้วก็ได้”

ได้ยินดังนั้น ถังซินก็ยิ้มพร้อมกับส่ายศีรษะเล็กน้อย “คุณคือผู้ผลิตน้ำหอม จมูกไวต่อความรู้สึกมาโดย กำเนิด แต่เทสเตอร์น้ำหอมสองขวดนี้มีเครื่องปรุงกลิ่นที่ถูกเปลี่ยนแทนที่ไป คิดไม่ถึงว่าคุณจะดมไม่ออก”

“ไอรา” เธอเรียกผู้ช่วยขึ้นมา “นำเทสเตอร์น้ำหอม สองขวดนี้ไปให้ผู้สื่อข่าวทั้งหลายลองดมดู”

“ค่ะประธานถัง

ในใจของผู้ผลิตน้ำหอมร้อนรนขึ้น ไม่ช้าก็สงบลงมา ใหม่อีกครั้ง

เหอซ่งก็มีผู้ผลิตน้ำหอมที่เป็นมืออาชีพเช่นเดียวกัน สามารถดมความแตกต่างของเครื่องปรุงกลิ่นที่อยู่ใน น้ำหอมสองรุ่นนี้ออก ก็ไม่แปลก

ผู้ผลิตน้ำหอมเอ่ยขึ้นกับถังซินว่า “เมื่อครู่นี้ผมดมออก ว่ามีเครื่องปรุงกลิ่นกลิ่นนึงในเบสโน๊ตที่ไม่เหมือนกันได้ ตั้งนานแล้ว ตั้งใจพูดอย่างนั้น ผมก็รู้ว่าประธานถังคงจะ ไม่ให้ผมดมน้ำหอมโดยที่ไม่มีเหตุผลหรอก”

“คุณถังทำการเคลื่อนไหวมากมายขนาดนี้ เป็น เพราะคิดอยากจะบอกกับผู้สื่อข่าวใช่ไหมครับว่าใน น้ำหอมสองรุ่นนี้มีเครื่องปรุงกลิ่นที่ไม่เหมือนกัน ดังนั้น ผลิตภัณฑ์ใหม่รุ่นนี้ของเหอซ่งไม่ได้ละเมิดลิขสิทธิ์ของ บริษัทเรา?”

เห็นถังซินไม่ต่อคำ ผู้ผลิตน้ำหอมก็นึกว่าเธอขาด ความมั่นใจขึ้นมา ก็เข้าไปใกล้ขึ้นทีละก้าว

“น้ำหอมรุ่นนี้ผมผลิตออกมาด้วยตัวเอง! บริษัทพวกคุณนําผลิตภัณฑ์ของผมคืนสู่สภาพวัตถุดิบเดิม ทำการ เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบนนั้นก็คิดอยากจะเปลี่ยนให้ กลายเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ของตนเอง?”

“คุณถังผมจะบอกคุณให้นะ จมูกของทุกคนโกหกไม่ ได้หรอก!

ในขณะที่ผู้ผลิตน้ำหอมคนนั้นพูดอยู่ ผู้สื่อข่าวทั้ง

หลายที่อยู่ด้านล่างก็ได้กำลังเปรียบเทียบน้ำหอมทั้ง

สองรุ่นแล้ว

ทุกคนต่างก็ไม่ใช่ผู้ผลิตน้ำหอมมืออาชีพ ดมไม่ออก ว่าเครื่องปรุงกลิ่นเปลี่ยนไปหรือไม่ แต่พวกเขารู้สึกว่า กลิ่นหอมของน้ำหอมทั้งสองรุ่นไม่ค่อยเหมือนกัน

“กลิ่นหอมที่อยู่บนกระดาษเทสสีเหลืองหอมมาก ดม แล้วทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

“ฉันก็เห็นด้วย กลิ่นหอมบนกระดาษเทสสีฟ้าดมแล้ว ทำให้รู้สึกอึดอัด ไม่ค่อยสบายเท่าไร”

“บนกระดาษเทสสีเหลืองคือผลิตภัณฑ์ของบริษัทเรา บนกระดาษเทสสีฟ้าคือน้ำหอมที่คุณผลิตออกมาด้วย ตัวเอง” ถังซินมองไปที่ผู้ผลิตน้ำหอมท่านนั้น เอ่ยขึ้น อย่างราบเรียบว่า “จมูกของทุกคนโกหกไม่ได้จริงๆ”

“คือบริษัทของพวกคุณที่ละเมิดลิขสิทธิ์…