บทที่ 483 สายไปที่จะหลบซ่อน

เสี้ยงหวั่นฉิงก้าวเท้าเดินอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ออก จากห้องกักกัน

จงอี้มองไปตามทางเดินจนอ้าปากค้าง : “คุณถัง คุณ นี่สุดยอดจริง! คุณดูคุณเลี้ยงโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เหมือนตับหมู!”

ถังซินพูดอย่างเยือกเย็น : “ใครให้เธอปากเสีย มาก วนประสาทฉัน เล่นกับใครไม่เล่น!”

เล่นแบบนี้ ใครไม่สามารถบ้าง!

จงอี้พยักหน้า มองไปท้องของถังซิน

“คุณถัง คุณเคยคบหากับประธานมู่มาก่อนใช่ไหม?” จงอื้อดถามไม่ได้ : “เด็กคนนี้.……..”

“ไม่ใช่” ถังซินกำมือแน่น สีหน้าเรียบเฉย : “ฉันพูด แบบนั้น ก็แค่คิดเสียดสีความอวดดีของเสียงหวั่นฉิง เท่านั้น ฉันไม่เคยคบกับประธานมู่ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูก เขา”

“คุณชายใช่ไหม?”

เงียบไปสักครู่ จนในที่สุดถังซินก็มีเสียงฮึมออกมา

“มิน่าคุณชายถึงได้เป็นห่วงคุณมาก ที่แท้ก็เป็นแบบนี้” จงอี้เข้าใจในที่สุด

ขณะเดียวกัน จงอี้ยังคงถอนหายใจ : “เมื่อก่อนฉัน เห็นคุณถังกับประธานมู่เดินใกล้ชิดกัน บางครั้งก็ไปกิน ข้าวกับประธานมู่ จนเข้าใจคำนินทาของพวกเขาว่าเป็น จริง”

สายตาถังซินมืดมน ยิ้มน้อยๆ : “เดินใกล้ชิดกับ ประธานมู่ มีใครบ้างไม่เคยถูกนินทา? เมื่อก่อนยังมีข่าว ประธานมู่กับผู้ช่วยจางเป็นคู่เกย์!”

“ใช่ใช่! ข่าวนี้ฉันเคยเห็น จนคิดว่าประธานมู่เป็น กะเทย….”

หัวข้อสนทนาถูกบิดเบือนไปอย่างรวดเร็ว จงอี้สนใจเรื่องซุบซิบนินทา พูดคุยอยู่นาน

ถังซินพูดไม่เพียงกี่ประโยค สายตาเธอหยุดอยู่ที่ ประตูห้องกักกัน คิดถึงคำพูดที่พูดคุยกับเสี้ยงหวั่นฉิง เมื่อสักครู่ ทันใดนั้นรู้สึกขมขื่นจิตใจ

พวกเขา…แต่งงานกันใช่ไหม?

หลังจากออกจากสถานีตำรวจ สีหน้าเสี้ยงหวั่นฉิงที่ สำลักคำพูดของถังซิน ดูเคร่งเครียด

เธอกำลังเดินไปเรียกรถที่ถนน มีหญิงสาวคนหนึ่งมา ขวางไว้
“คุณเสียงหวั่นฉิง”

เสียงหวั่นฉิงหันไปมอง ขมวดคิ้ว : “คุณคงไม่ใช่คนขอ งมู่ซื่อ.…….

“อืม ฉันคือผู้จัดการแผนกอาร์ของมู่ซื่อ…จ้าวอี้ซีน” จ้าวอี้ซีนเป็นคนบอกชื่อเสียงเรียงนามก่อน ถามด้วย รอยยิ้ม : “คุณเสี้ยงว่าหรือเปล่า ฉันอยากคุยกับคุณ”

เห็นเสี้ยงหวั่นฉิงไม่ตอบ ดูเหมือนไม่อยากสนใจเขา จ้าวอี้ซีนจึงกล่าวเพิ่มเติม : “เกี่ยวกับถังซิน”

เลี้ยงหวั่นฉิงร้อนรนมากยิ่งขึ้น “งั้นคุณก็เข้าไปหา เธอ!”

“คุณเสี้ยง” จ้าวอี้ซีนขวางทางเธอไว้ “ฉันคิดว่าคุณคง ยังไม่รู้ ถังซินท้อง”

สิบนาทีต่อมา ทั้งสองคนมาถึงร้านกาแฟ

ทันทีที่พวกเขานั่งลง เสี้ยงหวั่นฉิงรีบถามจ้าวอี้ซีน “ที่ คุณพูดเมื่อสักครู่นี้ หมายความว่าอย่างไร?”

เห็นจ้าวอี้ซีนไม่ตอบคำถามของตัวเอง เลี้ยงหวั่นฉิงดู เหมือนจะคิดอะไรบ้างออก

เธอขมวดคิ้ว หลังพิงพนักเก้าอี้ พูดอย่างเกียจคร้าน“คุณอยากให้เธอเป็นทุกข์ทรมาน ก็ต้องลงมือเอง อย่า ดึงฉันเข้าไปเกี่ยวข้อง ฉันไม่ลงมือกับเด็กไร้เดียงสา”

จ้างอี้ซีนหยิบเอกสารขึ้นมาจากกระเป๋า ส่งให้เลี้ยง หวั่นฉิง “คุณเสี้ยงดูนี่ก่อน”

“อะไร?” เสียงหวั่นฉิงหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู

หลังจากกวาดตามองพบว่ามันเป็นผลการตรวจครรภ์ เธอวางกลับไปบนโต๊ะ พูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ “เธอท้อง เด็กแฝดสาม ยังจะให้ฉันไปพูดกับเธอว่า “ยินดีด้วยนะ” ใช่ไหม!”

“เธอท้องเด็กแฝดสามซึ่งก็ไม่แปลก คุณไม่อยากรู้ หรือว่าใครเป็นพ่อเด็ก?”

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

จ้าวอี้ซีนเปิดเอกสาร ชี้ตรงบริเวณจำนวนสัปดาห์ของ การตั้งครรภ์ แล้วเปิดโทรศัพท์มือถือ เพื่อเปิดตาราง การเดินทาง : “นี่เป็นตารางการเดินทางส่วนตัวของ ประธานมู่ บริษัทไม่ได้บันทึกไว้

เสี้ยงหวั่นฉิงหยิบโทรศัพท์มาดู มองดูการเดินทาง ส่วนตัวของประธานมู่ในช่วงปลายปีที่แล้วสิ้นเดือน ธันวาคมในตารางการเดินทาง : ก่อนวันคริสต์มาส มู่ เฉินหย่วนไปประเทศอาร์
เธอมองไปที่รายงานการตั้งครรภ์อีกครั้ง จำนวน สัปดาห์ครรภ์ของถังซิน ตัวเลขทั้งสองตัวรวมอยู่ในหัว สมอง

ทันใดนั้น สีหน้าของเสี้ยงหวั่นฉิงเศร้าหมองลง

จ้าวอี้ซีนเห็นใบหน้าสีหน้าของเธอ จึงพูดเรียบเฉย “พวกเขาไปฉลองคริสต์มาสด้วยกัน ถังซินตั้งครรภ์ใน เวลาต่อมา…..”

เมื่อก่อนจ้าวอี้ซีนก็คิดว่าเด็กในท้องของถังซินคือลูก ของหลินเฉิงจื่

จนกระทั่งเธอตามถังซินไปโรงพยาบาล ซื้อความลับ ของหมอที่ตรวจถังซิน จนได้ใบตรวจสอบครรภ์ หลัง จากพิจารณาจำนวนสัปดาห์ครร์จึงพบความผิดปกติ แต่เรื่องนี้เธอไม่บอกใคร

จ้าวอี้ซีนอาศัยจังหวะที่ผู้ช่วยจางไม่อยู่ เปิดดู คอมพิวเตอร์ของเขา เห็นการเดินทางส่วนตัวของมู่เฉิน หย่วน เคยไปประเทศอาร์ บังเอิญช่วงเวลานั้นถังซินก็ ไปประเทศอาร์ด้วยเหมือนกัน

เป็นครั้งแรกที่เธอเดาว่าเป็นอย่างนั้น เด็กในท้องของ ถังซิน เป็นของมู่เฉินหย่วน

เสี้ยงหวั่นฉิงปิดเอกสาร “ถ้างั้นแล้วยังไง?”

ภายในเวลาสิบนาที สีหน้าเธอสงบนิ่ง จัดการอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วจนทำให้จ้าวอี้ซีนตอบสนองไม่ทัน

จ้าวอี้ซีนคิดว่าตัวเองทำพลาด พูดอย่างเรียบๆ : “เธอ ท้องลูกของประธานมู่ ถ้าเรื่องนี้ให้โลกภายนอกได้รับรู้ ชื่อเสียงของคุณเลี้ยงจะไปไว้ที่ไหนกัน?”

“เฉินหย่วนยังคงสนใจเธอ ขนาดเธอท้องมานานแล้ว ยังไม่รู้?” เสียงหวั่นฉิงพิงพนักเก้าอี้ “เขารู้ เพียงแต่ไม่ ต้องการเท่านั้น”

“ถ้าถังซินโกรธประธานมู่ จงใจบอกเขาว่าเด็กพวกนี้ เป็นลูกคนอื่นล่ะ?”

เลี้ยงหวั่นฉิงขมวดคิ้ว

จ้าวอี้ซีนสงสัยเธอ ยกมุมปากขึ้นพูดต่อ : “คุณเสี้ยง คุณยังไม่เข้าใจประธานมู่ เขารักผู้หญิงคนไหนกันแน่ สายเกินไปที่เก็บซ่อนไว้ ไม่สามารถประกาศออกสื่อได้”

“เขากับถังซินเลิกรากันไป บอกว่าไม่สนใจ ในใจมี ใคร ตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้

“ฉันพูดมามากขนาดนี้ ก็เพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วย กัน สงสารคุณเสี้ยง” เสี้ยงหวั่นฉิงพูด : “กลัวว่าประธาน มู่จะโกรธถังซิน ถึงได้มาอยู่กับคุณ มาใช้ประโยชน์จาก คุณ”

เสี้ยงหวั่นฉิงพูดอย่างเย็นชา : “ผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควร มาเทียบกับฉัน!”
“คู่ควรหรือไม่นั้นไม่ใช่คุณที่บอกได้ แต่เป็นประธานมู่ ต่างหากที่บอกได้” จ้าวอี้ซีนยิ้มอย่างเรียบๆ

เมื่อเห็นว่าตัวเองบรรลุวัตถุประสงค์แล้ว จ้าวอี้ซินก็ถึง เวลาต้องไป

ก่อนจะออกไปเธอเอนกายเข้ามา พูดกับเสี้ยงหวั่น ฉิงสองประโยค : “คุณเสี้ยง อย่าดูถูกถังซินเกินไป นอกจากครอบครัว อย่างอื่นไม่แพ้คุณหรอก

จ้าวอี้ซินเดินจากไป เสี้ยงหวั่นฉิงยังคงนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ไม่ขยับเขยื้อน จ้องมองเอกสารบนโต๊ะตาไม่กระพริบ

ถึงวันขึ้นศาล ถังซินไม่รอโทรศัพท์

เมื่อพนักงานเข้าในห้องกักกัน เธอเตรียมตัวไปศาล เรียบร้อยแล้ว

คิดไม่ถึงเมื่อพนักงานเปิดประตู พูดด้วยเสียงเรียบ เฉย : “หลัวจื่อเว่ยถอนฟ้องแล้ว คุณกลับไปได้

“ถอนฟ้อง?” ถังซินคิดว่าตัวเองฟังผิด “คุณแน่ใจใช่ ไหม?”

พนักงานใจร้อน “ใช่ ถ้าคุณไม่อยากไป จะอยู่ที่นี่ต่อก็ได้นะ!”

ถังซินหงุดหงิดกับท่าทางของเขา แต่ก็อดทนไว้

หลังจากออกไป เธอโทรศัพท์เรียกให้ผู้ช่วยไอรามา รับเธอ และประกันตัวจงอี้ไป

จงอี้เมาแล้วขับจึงถูกจับ

เดิมทีถูกกักตัวสิบวัน มีคนเข้ามาประกันตัว จ่ายค่า ปรับ เซ็นชื่อ แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากออกจากสถานีตำรวจ ผู้ช่วยถาม : “ประธาน ถัง คุณจะกลับบ้านก่อนทำงานใช่ไหม?”

“ฉันไม่เป็นไร ไปบริษัทก่อน เรื่องที่ต้องจัดการมีมาก” หลังจากพูดจบ ถังซินหันกลับไปถามจงอี้ “ฉันให้ผู้ช่วย ส่งเธอกลับไปเอาไหม?”

จงอี้ปฏิเสธ “คุณถังพวกคุณไปเถอะ ฉันเรียกรถกลับ เองก็พอ”

“งั้นเธอก็ระวังตัวด้วยนะ” ถังซินขอบคุณเธออีกครั้ง “ลำบากคุณจริงๆ ต้องอยู่กับฉันในห้องกักกันตั้งหลาย วัน รอให้เสร็จงานก่อน ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอตอบแทน”

ผู้อ่านที่รักทุกคนค่ะ เรื่องนี้ผู้แต่งกำลังเขียนอยู่ค่ะเวลาอัพเดทตอนใหม่ไม่แน่ค่ะ รบกวนอดใจรอนะคะ ขอ ขอบคุณสําหรับการสนับสนุนและความเข้าใจของคุณ