ฉันเป็นสุดที่รักของประธานมู่! ?

บทที่ 480 ฆาตกรรมสตรีมีครรภ์



บทที่ 480 ฆาตกรรมสตรีมีครรภ์

หลังจากรอถังซินอธิบายเรื่องนี้แล้ว เหยาซูจึงถือ เอกสารเดินจากไป

ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นก็มีผลักเข้า มา

“รบกวนประธานถังสักครู่

ผู้ช่วยไอราเข้ามาตามมาด้วยชายในเครื่องแบบอีก สองสามคน

ถังซินลุกจากเก้าอี้ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

“พวกเรามาจากสถานีตำรวจหนานเฉิง” หนึ่งในนั้น แสดงหลักฐาน ท่าทางจริงจัง “คุณถังซิน พวกเราสงสัย ว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมของหญิงตั้ง ครรภ์ กรุณาตามเราไปที่สถานีด้วยครับ”

ฆาตกรรมหญิงตั้งครรภ์

ถังซินอึ้งไปเลย เธอไปเกี่ยวข้องกับคดีนี้ตั้งแต่ เมื่อไร?

“คุณถังซิน” เมื่อเห็นถังซินไม่ตอบสนองใดๆ ชายผู้ นั้นหยิบกุญแจมือออกมา “เชิญตามพวกเรามา! ถ้าคุณ ขัดขืน พวกเราก็จะไม่เกรงใจแล้วนะครับ”
“ขอโทษคะ กำลังเสียสติไป”

ถังซินไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่อยู่ที่บริษัท เธอไม่อยาก ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ถ้าถูกใส่กุญแจมือออกไปก็คงเป็น เรื่องลําบาก

“รอฉันสักครู่ได้ไหม ขอฉันอธิบายเรื่องงานให้เพื่อน ฟังก่อน”

ถังซินอธิบายเรื่องงานให้ผู้ช่วยทราบ โดยความ ยินยอมของชายเหล่านั้น

ยังให้เหยาซูตรวจสอบอย่างละเอียด ดูว่าสูตรน้ำหอม ของบริษัทไป่ลู่ได้มาได้อย่างไร

ผู้ช่วยถามด้วยความกังวลว่า : “ประธานถัง คุณจะไม่ เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร ก็เรียกไปสอบถามเท่านั้น” ถังซินส่งยิ้มให้ “ฉันไม่ได้ทำอะไร มีอะไรต้องกลัว”

จากนั้นถังซินเดินตามชายพวกนั้นไป

หลังจากออกจากบริษัท ขึ้นรถตำรวจไป ถังซินอด ถามชายที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้ : “เมื่อสักครู่บอกฉันว่า สงสัย ว่าฉันจะฆ่าหญิงตั้งครรภ์ ฉันถามได้ไหมว่าเป็นใคร ชื่อ อะไร?”

ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงเย็นชา “นั่งดีๆ ถึงสถานีตำรวจแล้วจะรู้เอง!”

สิบนาทีผ่านไป รถตำรวจมาถึงสถานี

เมื่อเดินเข้าไปในสถานีตำรวจ ถังซินก็จดจําเรื่องใน อดีตได้ จำเรื่องการตายของเฉียวมั่นหลัว เธออยู่ที่ สถานีตำรวจตื่นขึ้นมา ถูกทรมาน กักขังสองสามวันถึง ถูกปล่อยตัวออกมา

นึกถึงมู่หยางซิวที่ขวางทางปืนแทนเธอจึงทำให้เสีย ชีวิตจนรู้สึกเจ็บปวดใจ

ถ้าตอนนั้นเธอรู้ว่ามู่หยางซิวเป็นชู้กับเฉียวมั่นหลัว เธอคงไม่เลือกที่จะแก้แค้น ไม่ไปเทียนเล่อกง เธอก็จะ ไม่ได้พบมู่เฉินหย่วน ชะตาชีวิตหลังจากนั้นก็คงไม่พลิก พลันขนาดนี้

ชายคนนั้นนำถังซินมาที่โต๊ะทำงาน แล้วชี้ให้เธอนั่งลง ด้านหน้า

“คุณถังซินเชิญนั่ง”

ถังซินลากเก้าอี้นั่งลง

ไม่ต้องไปที่ห้องสอบปากคำแยกก็ดีแล้ว เธอทนแสง ไฟสว่างจ้าในห้องนั้นไม่ได้
ชายผู้นั้นทั้งเปิดสมุดสอบปากคำ ทั้งนำรูปภาพสอง สามใบส่งให้ถังซิน “คุณส่งซุปเป็ดให้หลัวจื่อเว่ยใช่หรือ ไม่?”

ซุปเป็ด?

เมื่อมองดูรูปภาพถังซินจึงได้ตอบสนอง : ตอนแรก ตำรวจพูดว่าสงสัยเธอฆ่าหญิงตั้งครรภ์ ซึ่งคู่กรณีก็คือ เว่ยเว่ย!

นี่หมายความว่าอย่างไร?

เว่ยเว่ยแจ้งความใช่ไหม?

เห็นถังซินไม่ตอบ ชายผู้นั้นทำเสียงสูง : “คุณถังซิน ตอบคำถามผมด้วย!”

“ใช่” ถังซินขยับปาก อยากอธิบาย “ใช่ฉันส่งให้เธอ

เอง แต่คงมีเรื่องเข้าใจผิด…..

“คุณเป็นคนส่งซุปเป็ด ยังมีอะไรเข้าใจผิดอีก!” ชาย ผู้นั้นขัดจังหวะการพูดของถังซิน “คุณจงใจใส่ยา สมุนไพรกระตุ้นเลือดลงในซุปเป็ด จงใจส่งให้คุณหลัว จื่อเว่ยดื่ม วัตถุประสงค์เพื่อให้เธอแท้งลูก”

“ไม่ใช่” ถังซินกำมือแน่น เพื่อให้ตัวเองสงบสติอารมณ์

ลง

“ซุปนี้เพื่อนฉันส่งมาให้ฉันดื่ม ตอนนั้นฉันกินอิ่มแล้วดื่มไม่ลง เห็นแม่สามีของเว่ยเว่ยกลับมา จึงให้เธอ นำกลับไปให้เว่ยเว่ยดื่ม ไม่รู้จริงๆ ว่าในนั้นจะใส่ยา สมุนไพรกระตุ้นเลือด

ชายผู้นั้นเจาะคำพูดของเธอส่วนที่เป็นช่องโหว่ “แม้ว่า คุณจะไม่รู้ว่าในซุปเป็ดนั้นมียาสมุนไพรกระตุ้นเลือด ซุปเป็ดนั้นก็ผ่านมือคุณ ส่งให้หลัวจื่อเว่ยดื่ม ใช่ไหม?”

ถังซินไม่มีข้อแก้ตัว ได้แต่พูดว่า “ใช่”

ชายผู้นั้นจดคำให้การลงไปในสมุด ใช้สายตา แหลมคมมองถังซิน “ผมได้ยินว่าตอนที่คุณอาศัยอยู่ที่ บ้านพัก หลัวจื่อเว่ยดีกับคุณมาก ทำไมคุณถึงต้องฆ่า เธอกับลูกของเธอด้วย?

“ฉันไม่ได้ฆ่า!” ถังซินปฏิเสธเสียงแข็ง “ฉันไม่รู้ว่าซุป เป็ดมีปัญหา ถ้ารู้ ฉันจะไม่ส่งน้ำซุปนั่นให้แม่สามีเว่ยเว่ย เป็นเด็ดขาด”

ชายผู้นั้นมองเธอ ถามทันทีทันใด : “คุณถังซิน คุณ ท้องใช่ไหม?”

ถังซินรู้ว่าอยู่ที่สถานีตำรวจ ถ้าเธอพูดโกหกว่าเปล่า ถึงเวลานั้นถูกตรวจสอบ นมา ความจริงปรากฏเธอ ต้องถูกตัดสินลงโทษอย่างแน่นอน

เธอเม้มปาก “ใช่ ฉันท้อง”
“คุณท้อง จึงไม่ดื่มซุปเป็ด นี่เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่าคุณรู้ แต่แรกว่าซุปเป็ดมีปัญหา” ชายผู้นั้นพูด “ดังนั้นคุณจึง ส่งซุปเปิดนั้นไปให้คุณหลัวจื่อเว่ย อยากให้เธอแท้งลูก”

ถังซินปวดศีรษะอย่างแรง เธอร้องทุกข์แทนตัวเองอีก ครั้งว่า “ฉันบอกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าซุปนั้นมีปัญหา ฉันรู้สึก ว่าซุปเป็ดมีคุณค่าทางโภชนการ เหมาะสำหรับคนท้อง ถึงมอบให้เวยเว่ย”

ดูเหมือนชายคนนั้นจะไม่ยอมฟัง ถามอย่างใจร้อนว่า “ซุปเป็ดนั้นใครเป็นคนส่งมาให้คุณ?”

เมื่อเห็นว่าถังซินนั่งนิ่งอีกครั้ง ชายคนนั้นหยิบปากกา เคาะที่สมุด “คุณถังซิน ช่วยตอบคำถามผมด้วยครับ!”

ถังซินขมวดคิ้ว “มู่เฉินหย่วน”

ดูเหมือนชายคนนั้นจะรู้จักเจ้าของชื่อนี้ มือสั่น ถามต่อ

ไป

ถังซินพยายามสงบสติอารมณ์

ไม่ว่าชายคนนั้นจะถามเธอด้วยความอคติอย่างไร เพื่อทำให้เธอยอมรับว่าฆ่าเว่ยเว่ยกับเด็ก เธอก็ยังคง ยืนกรานว่าตัวเองไม่รู้ว่าซุปเป็ดนั้นมีปัญหา

ประมาณสิบนาที ชายผู้นั้นจึงหมดคำถาม จากนั้นพาถังซินไปที่ห้องกระจก ให้เธอรออยู่ที่นี่

ทารกในท้องกระสับกระส่ายเตะท้องของถังซินอย่าง หนัก

ถังซินขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด ใช้มือคลำที่ท้อง เพื่อปลอบโยนทารกน้อย

วันนี้มีเรื่องมากมาย เธอเหนื่อยมากแล้ว ทารกน้อยไม่ ได้ทะนุถนอมเธอ ยังกวนใจเธอ จนทำให้ปวดหัว

ผ่านไปหนึ่งถึงสองนาที ถังซินเห็นประตูกระจกตรง ข้ามถูกเปิดออก

ตำรวจที่สอบปากคำเธอเมื่อสักครู่เดินเข้ามา ตามมา ด้วยผู้หญิงคนหนึ่ง

หญิงคนนั้นผอมบาง ดวงตาหม่นหมอง สภาพจิตใจดู

แล้วแย่มาก

ถังซินลุกขึ้นจากเก้าอี้ จ้องมองหญิงคนนั้นด้วยความ ตกใจ รู้สึกผิด และโทษตัวเองลึกๆ

หลังจากทำให้เว่ยเว่ยแท้งลูกทางอ้อม ถังซินก็ไม่ กล้าสู้หน้าเธอ หลบไปอยู่เมืองหนานเฉิงก่อน จากนั้น ให้ผู้ช่วยไปหลีเจียง คุยกับเว่ยเว่ยเรื่องค่าเสียหาย แต่ เว่ยเว่ยไล่ผู้ช่วยออกมา

เธอรู้ว่าการสูญเสียลูกส่งผลกระทบอย่างแรงต่อเว่ยเว่ย ใบหน้าไม่ปรากฏให้เห็นรอยยิ้ม

หลัวจื่อเว่ยเงยหน้ามองเข้าไปในดวงตาถังซิน

ถังซินเห็นดวงตาของเธอที่หรี่เล็ก ดวงตาเต็มไปด้วย ความเคียดแค้น เหมือนอยากจะฆ่าตัวเองให้ตาย

เธอขยับริมฝีปาก พูดอะไรไม่ออกเลย

ชายคนนั้นเชื้อเชิญให้หลัวจื่อเว่ยเข้ามาข้างๆ ถาม อะไรเธอ จากนั้นหลัวจื่อเว่ยเงยหน้าขึ้นมองไปที่ถังซิน

ถังซินรู้จากปากของหลัวจื่อเว่ย รู้ว่าเธอกำลังเป็น พยานให้ตัวเอง รีบเดินไปที่หน้ากระจก “เว่ยเว่ย ฉันไม่รู้ ว่าซุปเป็ดมีปัญหา ขอโทษนะ”

แต่กระจกนั้นกั้นเสียงไว้ เธอพูดด้วยความร้อนรนอยู่ นาน คนที่อยู่ตรงหน้าสองคนกลับฟังไม่ได้ยิน

พวกเขารีบออกจากห้องนี้อย่างรวดเร็ว

ถังซินบังคับให้ตัวเองสงบ แต่มือยังคงสั่นเทา

สักพัก ชายคนนั้นเดินเข้ามาทางถังซิน

ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงเย็นชา “คุณหลัวจื่อเว่ยแจ้ง ความว่าคุณฆ่าเธอและลูกของเธอ หลักฐานชัดเจน คุณ ถัง ก่อนขึ้นศาลคุณต้องอยู่ที่นี่ก่อน พวกเราจะจัดหา ทนายให้คุณ แน่นอนคุณสามารถโทรศัพท์หาทนายของคุณเพื่อร้องทุกข์แทนคุณ

ถังซินหลับตา

เมื่อลืมตาอีกครั้ง เธอสงบลงมาก “ได้ ฉันรู้แล้ว”

หลัวจื่อเว่ยจะฟ้องเธอก็สมควรแล้ว

เป็นเพราะเธอทำให้หลัวจื่อเว่ยต้องสูญเสียลูก เธอ ไม่มีทางปฏิเสธได้


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ