บทที่ 478 เธอไม่มีอะไรต้องโกรธ

“ข่าวดีใกล้เข้ามาของคุณเฉินหย่วนและคุณเลี้ยง หวั่นฉิง” ตัวหนังสือสีดำหนาที่มแทงดวงตาถังซืนจนเจ็บ ปวด

แขนสั่นเล็กน้อย

เธอคิดว่าหลังกลับจากแม่น้ำหลีเจียงแล้วตัวเองจะไม่ สนใจชายผู้นี้อีก

วันนี้ได้เห็นเขากอดผู้หญิงอื่น ยังได้เห็นข่าวร้อนแรง อีก จิตใจเจ็บปวดจนแทบแตกสลาย

หลี่ซูเจ๋เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองโดยการดึงโทรศัพท์ มือถือของถังซินออกมา “ไม่รู้ว่าหนังสือพิมพ์ฉบับไหน ไม่มีเรื่องอะไรเขียน วันๆ เอาแต่เขียนข่าวบันเทิงให้คน มาดูมาอ่านกันเยอะ

“อ๊ะ ใช่ ใช่!” จู่ซือซือสติกลับมารีบพยักหน้าเห็นด้วย “แน่นอนเป็นเพราะพวกเขาเขียนข่าวมั่วซั่ว

ถ้ามู่เฉินหย่วนไม่เห็นด้วย หนังสือพิมพ์ฉบับไหนจะ กล้าเขียนข่าวแบบนี้?” ถังซินสีหน้าสงบนิ่งราวกับเรื่องนี้ ไม่มีผลกระทบต่อเธอ “เสี้ยงหวั่นฉิง? ชื่อนี้ฟังดูคุ้นๆ

เธอเคยได้ยินชื่อนี้จากไหน แต่ตอนนี้กลับนึกไม่ออก

“ใช่อยู่ในกลุ่มของพวกเธอหรือเปล่า?” ถังซินมองจูซือซือ “เธอรู้จัก?”

จู่ซือซือส่ายหน้า เดินเข้ามาดึงแขนถังซิน “พี่ถังซิน เลิกคิดเถอะ เสี้ยงหวั่นฉิงคนนี้สู้พี่ไม่ได้หรอก ไม่รู้ว่าพี่ เฉินจะเป็นคนตาบอด!”

“พี่ถังซินวางใจเถอะ ฉันยืนอยู่ข้างพี่! ฉันเป็นคนกว้าง ขวาง พี่ชอบผู้ชายแบบไหนบอกฉัน ฉันจะช่วยพี่หา ดี กว่าพี่เฉินเป็นร้อยเท่า!”

“ได้สิ” ถังซินยิ้มน้อยๆ

เงยหน้าขึ้นคิดไปคิดมา “สูง 180 ขึ้นไป รักและ กตัญญู เลี้ยงดูฉันได้ก็พอ”

พี่ถังซิน พี่เอาจริงดิ?” จู่ซือซือพูดแบบติดอ่าง

“หรือว่าพี่แกล้งฉันเล่นใช่ไหม?”

หลี่ซูเจ๋กลัวจู่ซือซือจะพูดผิด จึงรีบดึงเธอไว้อย่าง รวดเร็ว : “ความคิดของซือซือก็คือ รักและกตัญญูคำนี้มี กว้างเกินไป เธอมีข้อกำหนดเรื่องนิสัยใจคอ บุคลิกภาพ ของผู้ชายหรือเปล่า?”

ถังซินยิ้มอย่างแผ่วเบา “ไม่มีข้อกำหนดใดๆ อีกอย่าง ถ้าได้ร่วมก๊วนกับซือซือแล้วล้วนเป็นผู้ชายมีคุณภาพ ทั้งหมด แค่ไม่ทิ้งฉันไปก็พอแล้ว”

หลี่ซูเจ๋ใช้มือกระทุ้งจี่ซือซือ
หลังจากจู่ซือซือเข้าใจสายตาของเธอแล้ว จึงรีบพูด “ได้ ฉันจะช่วยพี่ถังซินหา!

“อืม งั้นพวกเธอคุยกันไปก่อนนะ ฉันง่วงแล้วขอไป นอนก่อน”

หลังจากรอให้ถังซินเข้าห้องนอนไปแล้ว จู่ซือซือรีบ มองไปที่หลี่ซูเจ๋ทันที “ถ้าพี่ถังซินต้องการหาผู้ชายจริงๆ ขึ้นมาจะทำอย่างไรดี?”

“นั่นไม่ดีหรอกหรือไง? หลี่ซูเจ๋ยังคงทำงานในมือต่อ ไป “เธอมีตั้งหลายคนให้ถังซินเลือก”

จู่ซือซือร้อนรน “แล้ว แล้วพี่เฉินล่ะจะทำอย่างไร…..

“อย่าไปพูดถึงเขาเลย!” หลี่ซูเจ๋ทำตาขวางใส่เธอ พูด ด้วยเสียงเย็นชา “พวกเขาเลิกกันแล้ว! นีนีจะหาคนใหม่ มันก็ไม่เกี่ยวกับเขา เรื่องของเขา นีนีก็ไม่อยากรับรู้”

ตอนที่ถังซินแย่งโทรศัพท์มือถือจากอู่ซือซือ หลี่ซูเจ๋ เกรงว่าเธอจะเห็นข่าวพวกนั้นแล้วไม่สบายใจ แต่ถังซิ นกลับมีสีหน้าสงบนิ่ง เหมือนไม่ได้สนใจข่าวพวกนั้นเลย แม้แต่น้อย

เธอไม่รู้ว่าถังซินแกล้งทำหรือว่าไม่สนใจจริงๆ

แต่เธอก็หวังให้เป็นอย่างหลังมากกว่า

จู่ซือซือกำลังจะส่งเสียงร้องอยากจะพูดอะไรออก หลี่ซูเจรีบคว้ามะเขือเทศอุดปากเธอเสียก่อน

ปากเธอถูกยัดด้วยมะเขือเทศจนเหมือนปลาปักเป้า

“เธอก็เห็นข่าวแล้ว ประธานมู่ก็มีแฟนแล้ว ดังนั้นเธอก็ อย่าไปกังวลเลย” สายตาหลี่ซูเจ๋ซ่อนคําเตือนไว้ “ระวัง นะอีกหน่อยพี่ถังซินเขาจะไม่มาที่นี่อีก

ได้ยินที่หลี่ซูเจ๋พูดเช่นนี้ จู่ซือซือห่อไหล่ ไม่กล้าพูด อะไรอีก

เธอไม่อยากถูกถังซินขึ้นบัญชีดำ

ถังซินซึ่งเข้าห้องนอนแล้วแต่ยังไม่นอน เธอกำลัง คิดถึงข่าวเมื่อสักครู่ คิดถึงชายหนุ่มหญิงสาวคู่นั้น

สักครู่ ถังซินลุกจากเตียง เปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่

อยู่บนโต๊ะ

เธอเปิดเว็บไซต์ ค้นหา “มู่เฉินหย่วน เลี้ยงหวั่นฉิง” ข่าวที่เกี่ยวกับพวกเขาปรากฏออกมาเป็นจำนวนมาก

ไม่เพียงแต่มีชีวประวัติของเสี้ยงหวั่นฉิงเท่านั้น ยังมี ข่าวประเด็นร้อน พูดถึงว่าทั้งสองคนรู้จักกันนานแล้ว เสื้ ยงหวั่นฉิงกลับประเทศมาครั้งนี้ก็เพื่อแต่งงาน โดยทั้งคู่ เข้าไปพบปะผู้ใหญ่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ถังซินกวาดตาดูข้อมูลของเสี้ยงหวั่นฉิง
แม่เป็นเจ้าหน้าที่ล่าม เกษียณเมื่อห้าปีก่อน

ส่วนพ่อน่าสนใจยิ่งกว่า เป็นที่รัฐมนตรีว่าการ กระทรวงการคลังของรัฐบาล มีพี่สาวหนึ่งคนแต่งงาน ไปอยู่สิงคโปร์แล้ว

เสี้ยงหวั่นฉิงเรียนหนังสือที่ไอร์แลนด์ตั้งแต่ชั้นประถม ถึงปริญญาโท เป็นนักการทูตตั้งแต่ยังอายุน้อย หลายปี มานี้ทำงานอยู่ที่ไอร์แลนด์ ชีวิตเรียบง่าย

ถ้าไม่ใช่เพราะข่าวครั้งนี้ คนจำนวนไม่น้อยก็ยังไม่รู้ว่า เธอคือใคร

ถังซินหมกมุ่นเล็กน้อยเมื่อดูข้อมูล มือเลื่อนเม้าส์ขึ้น ไปจนถึงข่าวล่าสุด

ดูข้อคิดเห็นที่มีมากมาย ยังเห็นชื่อเธอปรากฏอยู่ใน

นั้นด้วย

(ภูมิหลังเสี้ยงหวั่นฉิงโอเวอร์ไปรึเปล่า ผู้หญิงนอกใช้ ชีวิตฟรีสไตล์)

(หน้าตาดี เก่งอีกต่างหาก เหมาะสมกับประธานมู่ด้วย ประการทั้งปวง)

(ดูเสี้ยงหวั่นฉิง แล้วดูถังซินซิ สวยก็ไม่สวย ยังมีหน้า ไปยืนคู่กับประธานมู่!)

(บ้านถังซินยากจนจะตาย แม่ก็หย่าไปนานแล้ว จะมีปัญญาที่ไหนไปเรียนต่างประเทศโรงเรียนดีๆ ? เดาว่า ชีวิตคงจะลำบากไม่น้อย)

ถังซินดูข้อคิดเห็นที่น่าขยะแขยงพวกนั้น มือจับเม้าส์ แรงขึ้น

ทั้งเสียใจทั้งเจ็บปวดอยู่ภายในจิตใจ

ผ่านไปสักพัก อารมณ์แปรปรวนของเธอค่อยๆ สงบ ลง ค่อยสำรวจดูข้อคิดเห็นพวกนั้นอย่างใจเย็น คลิกไป ดูข่าว ทันใดนั้นเห็นชายหนุ่มยืนถ่ายรูปกับเสียงหวั่นฉิ งอย่างสนิทสนม

สายตาของเธอหยุดอยู่ที่มือข้างหนึ่งของชายหนุ่ม ที่โอบเอวของเสียงหวั่นฉิง จากนั้นปิดคอมพิวเตอร์โน๊ ตบุ๊ค

พวกนั้นพูดไว้ไม่ผิด เธอไม่มีอะไรจะโกรธ

เลี้ยงหวั่นฉิงนอกจากจะเป็นผู้หญิงสวย ยังเป็นนักการ ทูต ส่วนมู่เฉินหย่วนผู้เพียบพร้อม สองคนนี้เหมาะสม กับที่สุด

เธอจะเอาอะไรไปต่อกรด้วย?
หลังจากรอให้ฉางผิงนำโทรศัพท์มือถือที่ไปซ่อมเอา มาคืน ถังซินรีบติดต่อจงเซิงทันที

หลังจากยืนยันข้อมูลกับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยืนยันว่า กวนชิงเฟิงตายแล้วจริงๆ เธอไม่เหมือนกับตอนที่ได้รู้ ข่าวนี้เป็นครั้งแรก วิตกกังวลอย่างมาก แต่ก็ค่อยๆ สงบ ลงได้

เธอถามจงเซิง : “ตอนนี้จี้เจียจื้ออยู่ที่ไหน ฉันอยาก เอาศพน้องชายกลับมา

ชิงเฟิงตายแล้ว เธอไม่สามารถให้ร่างไร้วิญญาณของ เขาฝังอยู่ต่างประเทศได้

“เขายังอยู่ประเทศวาย” จงเซิงบอก “คุณชายให้คุณ ดูแลตัวเองกับลูกให้ดี ส่วนเรื่องนี้เขาจะเป็นคนติดตาม เอง ตราบใดที่ยังมีโอกาส ต้องนำร่างของน้องชายคุณ กลับมาอย่างแน่นอน”

ถังซินรู้สึกเศร้าใจ พูดด้วยน้ำเสียงขาดๆ หายๆ : “ฉัน ไม่อยากรบกวนเขา ฉันอยากคุยกับจี้เจียจื้อ”

“กาวเหม่ยซีคือเพื่อนสนิทจี้เจียจื้อ ถูกกวนชิงเฟิง ฆ่า เขาไม่โกรธหรือไง? ตอนนี้คุณไปประเทศวาย เขา ต้องหาโอกาสลงมือกับคุณอย่างแน่นอน”

หลังจากหยุดไปสักครู่ จงเซิงพูดขึ้น : คุณถัง คราว หลังอย่าพูดว่ารบกวนอีก คุณกับคุณชายไม่ใช่คนนอก เมื่อก่อนคุณช่วยคุณช่วยไว้มาก ผมจำได้ตลอด
ใช่ซิ หลินเฉิงจี่คิดว่าเธอเป็นคนนอกตั้งแต่เมื่อไรกัน?

คอยปกป้องเธอตลอด

ถังซินนึกถึงการทะเลาะกับมู่เฉินหย่วนที่โรงพยาบาล ในวันนั้น อยากจะสะอื้นร้องไห้ แต่ก็ปิดปากไว้แน่น

เธอเกลียดผู้ชายคนนั้นจริงๆ !

เมื่อกลับจากต่างประเทศก็พาคนมาที่โรงพยาบาล ทำลายเรื่องดีๆ ของเธอ ทำให้คุณนายวี่พาหวีซือฉันไป ปากก็เอาแต่บอกว่าเพื่อเธอ ผลลัพท์กลับกลายเป็นอยู่ กับผู้หญิงอื่น

หากห่วงใยเธอ จะคิดทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเอาเด็ก ออกไหม?

หากห่วงใยเธอ จะให้ข้อมูลน้องชายเธอ จนทำให้น้อง

ชายเธอต้องไปเสี่ยงภัยถึงชีวิตไหม!

ผู้ชายคนนี้ เธอรักเขาไม่ได้จริงๆ