บทที่ 476 น้องชายของเธอฉลาดขนาดนั้น ไม่ตาย หรอก

ถังซิ่นไม่รู้ว่าเธอฝันถึงอะไร ถึงได้ร้องไห้ขนาดนั้น เธอรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน

หลังจากร้องไห้ได้สักพัก จู่ซือซือจึงค่อยๆสงบลง

เมื่อจู่ซือซือลืมตาขึ้นมามองเห็นถังซิน เธอยังคิดว่า ตนเองกำลังฝันจึงขยี้ตาและถามว่า: “พี่ถังซิน พี่มา แล้วหรอ? ทำไมถึงไม่ปลุกฉัน? –

เธอเพิ่งจะร้องไห้ เสียงจึงมีความแหบแห้ง

ถังซินเช็ดน้ำตาให้เธอ ถามอย่างอ่อนโยนว่า “เป็น อะไรไป ตอนนอนทำไมถึงร้องไห้หนักขนาดนั้น? ”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”จู่ซือซือลุกขึ้นนั่งบนเตียง เธอ ขมวดคิ้วพยายามนึกถึงความฝัน”ฉันฝันถึงผู้ชายคน หนึ่ง เขาพูดว่าเขาเรียนจบแล้ว ต้องการขอฉันแต่งงาน แต่ฉันมองเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด”

“น่าแปลกดี เขาพูดว่าอยากแต่งงานกับฉัน ส่วนฉัน ก็ยังตอบตกลง พวกเราไปเลือกชุดแต่งงานและแหวน ด้วยกัน เสร็จแล้วจึงไปแต่งงานที่โบสถ์ แต่ในขณะที่ ยืนอยู่ตรงหน้าบาทหลวง เขากลับพูดว่ามีธุระต้องไป จัดการขึ้นมากระทันหัน ปล่อยฉันไว้ตรงนั้นและวิ่งออก ไป”
ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกเหมือนโดนคนบีบหัวใจ เจ็บปวดทรมานมากๆ….กลัวเขาจะไม่กลัวมา จึง แบกชุดแต่งงานวิ่งตามเขา แต่ไม่ว่าฉันจะทำอย่างไร เขาก็ไม่หันกลับมา……

จู่ซือซือพูด ในใจรู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง

จนเธอทนไม่ไหวร้องไห้ออกมา

เธอเช็ดน้ำตาไป พูดไปว่า: “ตอนนั้นฉันรู้สึกเจ็บปวด มากจนร้องไห้ออกมาไม่หยุด พี่ถังซิน ทั้งๆที่ฉันมองเห็น หน้าของเขาไม่ชัด? แต่ทำไมถึงอยากร้องไห้?

จู่ซือซือไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่ถังซินรู้

จู่ซือซือถูกสะกดจิต แต่สมองยังคงหลงเหลือภา พลางๆของกวนชิงเฟิง จึงคิดถึงเขาบ้างเป็นครั้งคราว

นี่เป็นเพราะรักมาก ถึงเก็บเอาไปฝันแบบนี้?

“เด็กโง่ ความฝันกับความจริงมันคนละเรื่อง อย่า คิดมากเลย”ถังซินยิ้มให้เธออย่างจนปัญญา“ฉันเดาว่า เขาก็ต้องรักเธอมาก ไม่แน่วันหนึ่งอาจมาตามหาเธอ”

จู่ซือซือยังคงขมวดคิ้ว ทำท่าเหมือนกำลังงงงวย“เขา พูดว่าหลังจากเรียนจบ….งั้นเขาอายุน้อยกว่าฉัน อาจ จะหน้าตาน่าเกลียด หลังจากนี้ฉันอาจต้องดูแลเขา? ”

“ไม่หรอก”ถังซินรับประกันกับเธอ”เขาหล่อมาก มีภาระหน้าที่ เขาสามารถดูแลและปกป้องเธอ

จู่ซือซือทำเสียงตกใจ”คนที่ฉันฝันถึง พี่ถังซินรู้ว่าเป็น ใครหรอ? ”

“อื้ม ฉันกับเขารู้จักกัน”

“จริงหรอคะ? “จู่ซือซือขยับเข้าใกล้ ถามเธอว่า”งั้น เมื่อไหร่เขาจะกลับมา?

ถังซินหัวเราะ”ตอนนี้เขาค่อนข้างยุ่ง อาจเป็นไปได้ เมื่อผ่านช่วงนี้ไป เอาล่ะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกไปกิน ข้าว”

จู่ซือซือรู้สึกเสียดาย

เธอพยายามนึกถึงใบหน้าผู้ชายในฝันของตนเอง แต่ เธอกลับนึกอย่างไรก็นึกใบหน้าของเขาไม่ออก

และยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอเขา

หลังจากรอจู่ซือซือเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ถังซินพาไปหา ฉางผิง แนะนำให้พวกเขารู้จักกัน

“นี่ นี่เป็นลูกของพี่เขาจริงๆหรอ? ” ซือซือจับใบหน้า รูปไข่ของฉางผิง อย่างแทบไม่อยากเชื่อ“ฉันยังคิดว่าพี่ เขาไม่ได้ชอบผู้หญิง คิดไม่ถึงว่าลูกชายจะโตขนาดนี้”
ฉางผิงคัดค้านขึ้นมา”คุณน้าอย่าคิดว่าเกิดมาหน้าตา ดีแล้วจะสามารถพูดจาส่งเดช พ่อของผมเคยพูดว่าเขา เป็นเกย์หรอ? น้าพูดส่งเดชให้พ่อผมเสียหายนะ”

“โอ้ย ใครใช้ให้พี่เขาไม่มีสาวอยู่ข้างกายเลยสักคน แถมยังเมินเฉยกับฉัน”จู่ซือซือทำปากงอ”แค่จะกอดเขา ตามมารยาท เขาก็โยนฉันออกไป”

“นั้นพิสูจน์ได้ว่าพ่อของผมรักความสะอาด! ผู้ชายอยู่ ข้างนอกอันตรายเกินไป ต้องดูแลตนเองดีๆ

จู่ซือซือเท้าสะเอวจ้องมองเขา“เด็กบ้า หมายความว่า อะไร ะ? ”

“ไม่ได้หมายความว่าอะไรทั้งนั้น”ฉางผิงทำหน้าไร้ เดียงสา“คุณน้าก็แค่คิดไปเอง”

“อ่าอ่าอ่า หาเรื่องหรอ! “จู่ซือซือตะโกนอย่างโมโห ตรงเข้าไปหยิกแก้ม

ฉางผิงรีบหลบอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนวิ่งไล่จับกันรอบโต๊ะ เสียงดังเอะอะ

จนเมื่อถังซินยกซุปออกมาจากห้องครัว ตะโกนเรียก พวกเขากินข้าวสองครั้งแต่ไม่มีการตอบสนอง จึงออก ไปลากทั้งสองคน เขกหน้าผากพวกเขาคนละที สุดท้าย พวกเขาถึงจะนั่งกินข้าวอย่างเชื่อฟัง
จู่ซือซือกัดตะเกียบ กระซิบว่า”พี่ถังซินดุแบบนี้ อีก หน่อยคงขึ้นคาน

ฉางผิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

เขาคิดจะพูดอะไร ถังซินจ้องมอง“พยักหน้าอะไร ไม่ อยากมีหลานแล้วใช่ไหม? ”

ฉางผิงแทบสําลักข้าวออกมา เขานั่งก้มหน้าก้มตากิน ข้าวอย่างเงียบๆ

ขณะเดียวกัน เสียงโทรศัพท์ในห้องรับแขกดังขึ้น

ถังซินได้ยินเสียงเรียกเข้าเหมือนโทรศัพท์มือถือของ ตนเองมีคนโทรเข้ามา เธอกลัวจะเป็นเรื่องสำคัญ จึงรีบ ลุกออกไปจากเก้าอี้

เมื่อหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เธอมองดูชื่อคนโทร

เข้า

ปรากฏว่าเป็น จงเซิง

“มีอะไรหรอ? “ถังซินรับสาย ถามอย่าง ตึงเครียด: “อาการของเจ้านายคุณแย่ลงหรอ?

“ไม่ใช่”จงเซิงหยุดพูดไปชั่วขณะ จากนั้นจึงพูด ว่า: “Maki Momoi เสียชีวิตแล้ว”

ได้ฟังข่าวที่สะเทือนจิตใจอย่างฉับพลัน ถังซินนิ่งไปสักพัก เธอไม่ใช่คนสนิทของจี้เจียจื้อหรอ? ใครกล่า ลงมือกับคนของจี้เจียจื้อ?

“น้องชายของคุณ——กวนซิงเฟิง”

“เป็นไปไม่ได้! “ถังซินพูดแทรกทันที น้ำเสียงของ เธอร้อนรน ครั้งก่อนเขาส่งข้อความบอกฉันว่าจะไป จัดการเรื่องที่ซีเรีย Maki Momoi ก็ไม่ได้อยู่ที่นั้น….…….

“สามวันก่อน กวนชิงเฟิง กลับมาที่ประเทศ Y อีก ครั้ง” จงเชิงพูด“เขาติดตามจี้เจียจื้ออย่างลับๆ คืนก่อน ต้องการสังหารจี้เจียจื้อที่งานการกุศล คาดไม่ถึงว่า Maki Momoi จะพุ่งเข้ามาขวางจี้เจียจื้อ กระสุนพุ่งเข้า ใส่หัวใจของเธอ แทบจะเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

“ชิงเฟิงล่ะ หนีออกไปได้ไหม? “ถังซินถามอย่าง กระวนกระวาย จับมือถือไว้แน่น

“……เขาตายแล้ว”

สมองของถังซินระเบิดตูม เสียงดังก้องในหู

“ไม่มีทาง เขาเป็นคนฉลาดมาก ไม่มีทาง….”ถังซินรำ พันออกมาสามคำ“ไม่ว่าเขาจะทำอะไรมักจะวางแผน เสมอ ไม่มีทางบุ่มบ่าม ไม่มีทาง..….…..

จงเซิงถอนหายใจจากปลายสาย: “คุณถัง ผมก็รู้ ประเทศ Y คือศูนย์บังคับบัญชาการใหญ่ของจี้เจียจื้อ งานการกุศลเมื่อคืนก่อน เขาพาคนของเขามาเยอะมากมีการคุ้มกันอย่างเคร่งครัด”

หากน้องชายของคุณหนีไปได้ คงหนีไปได้ไม่ไกลก็ โดยคนของจี้เจียจื้อตามจับได้ ศพที่คนของจี้เจียจื้อเอา กลับมา คนของผมพบเพียงหยกชิ้นเดียวในพงหญ้า

ตายหรอ?

กวนชิงเฟิงตายแล้วหรอ?

มือและเท้าของถังซินเย็นเหมือนน้ำแข็ง ริมฝีปากสั่น ไหว ไม่สามารถออกเสียงพยางค์เป็นเวลานาน สมอง แทบไม่รับรู้เรื่องราวอย่างอื่น

เป็นไปไม่ได้ น้องชายของเธอฉลาดขนาดนั้น ไม่ตาย หรอก!

เห็นถังซินไม่ยอมพูดจา จงเซ็งจึงพูดว่า : “คุณถัง ผม ขอโทษที่มาบอกข่าวร้ายเช่นนี้กับคุณ”

“รบกวนคุณช่วยถ่ายภาพหยกให้ฉันดูหน่อย”เล็บของ ถังซินหยิกที่หน้าอก ในใจยังคงมีความหวัง“ฉันไม่เชื่อ ว่าเขาตายแล้ว

“ครับ คุณถัง มีอีกเรื่องหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดดี

ไหม”

“คุณพูดมาเถอะ”
จงเชิงบอกถังน”คุณชายกังวลความปลอดภัยของ คุณ จึงส่งคนมาเพื่อปกป้องคุณอย่างลับๆมานานแล้ว มี บางคนเห็นว่าคุณไปหาคุณ อยู่บ่อยครั้ง ทำให้เข้าใจ ผิดว่าคุณพักอยู่ที่นั้น จึงติดเครื่องดักฟังที่ห้องรับแขก

“ฉันเป็นนักโทษหรอ จึงต้องให้พวกคุณเฝ้าติดตาม อย่างใกล้ชิดแบบนี้? “น้ำเสียงของถังซินเย็นชาลง

“คุณถัง วางใจได้ ผมอบรมพวกเขามาเรียบร้อยแล้ว ไม่การดักฟังคุณจู่”จงเชิงพูด”หลังจากดักฟังมาได้สอง วัน ผมสามารถส่งเนื้อหาในการดักฟังให้กับคุณ

“นี่คือเรื่องที่คุณต้องการจะพูดใช่ไหม? ”

จงเชิงส่งเสียงพึมพัม เกี่ยวกับน้องชายของคุณ คุณ ถัง ผมจะส่งของให้คุณ คุณไปฟังด้วยตนเอง

ถังซินบอกอีเมลให้กับเขา จากนั้นกดรีเฟรชอีเมลไม่ ยอมหยุด