บทที่ 474 จริงด้วย ทำไมเขาถึงโมโหมาก

มู่เฉินหย่วนบีบข้อมือของเธออย่างแรง สายตาเต็มไป ด้วยความโมโห

“ถังซิน พอเถอะ”

“พออะไรกัน? คุณบ้าไปแล้วหรอ! “ถังซินต่อสู้ ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง”คุณไม่รู้หรอว่าหวีซือฉันเป็นใคร ถ้า หากฉางผิงรู้จะทำอย่างไร หา

มู่เฉินหย่วนขังเธอไว้ในอ้อมแขน ใช้ฝ่ามือปิดปากของ ฝ่ายหญิงไว้แน่น

ถังซินดิ้นไม่ได้อีกต่อไป เธอทำได้เพียงมองคนขอ งมู่เฉินหย่วนถีบประตูห้องผ่าตัด มองดูคุณนายวีรีบพุ่ง เข้าไปข้างใน

เธอหลับตาลง

ในใจภาวนาให้หมอทำแท้งหวีซือฉุนเสร็จเรียบร้อย

ถังซินหัวใจแทบหยุดเต้น เธอเห็นคุณนายวี่ประคอง หวีซือฉูนที่กำลังร้องไห้อย่างหนักออกมาจากห้องผ่าตัด

คุณนายวี่ใช้น้ำเสียงอ่อนโยนหยอกล้อหญิงสาว ปลอบขวัญเธอ

มองเห็นใบหน้าของคุณนายวี่มีความปิติยินดี’แสดงว่าหวีซือฉันยังไม่โดนทำแท้ง

หัวใจของถังซินก็ทรุดลงทันที

มู่เฉินหย่วนพูดกับคุณนาย : “คุณนายวี่ ขอโทษที่ ทำให้คุณกับคุณหวีตกใจ”

คุณนายวี่เผชิญหน้ากับมู่เฉินหย่วน ใบหน้าของเธอมี รอยยิ้มที่แสนเยือกเย็น: “ยังดีฉูนฉุนกับลูกปลอดภัย ไม่งั้นชีวิตของเธอกี่ชีวิตก็ยังชดใช้ไม่พอ!

“ขอโทษจริงๆครับ”มู่เฉินหย่วนพยักหน้า“ผมจะให้คน ไปส่งพวกคุณ

“ไม่จำเป็น! ‘

คุณนายวี่ปฏิเสธอย่างเย็นชา ประคองหวีซือฉันออก ไปจากโรงพยาบาล

มองเห็นทั้งสองเดินจากไป ถังซินใช้แรงสะบัดมือขอ งมู่เฉินหย่วนออก เธอต้องการตามออกไป เพียงแค่ก้าว ไปข้างหน้า ข้อมือก็ถูกดึงเอาไว้อีกครั้ง

“มู่เฉินหย่วน คุณปล่อยฉันนะ!

“ถังซิน อย่าก่อเรื่องวุ่นวายอีกเลย”มู่เฉินหย่วนดึงเธอ ไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าตึงเครียด”ตระกูลวี่กับตระกูลหนาน มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หากหวีซือฉันเกิดเรื่อง ตระกูล หนานไม่ปล่อยคุณไว้แน่
“ทำอะไรหวีซือฉันไม่ได้ งั้นคุณไม่เป็นห่วงจิ้งเหอ แล้วใช่ไหม? “ถังซินสั่นไปทั้งตัว เธอพยายามควบคุม ตนเอง “หวีซือฉุนท้อง! เธอท้องได้อย่างไร ท้องกับใคร คุณไม่รู้หรอ!

มู่เฉินหย่วนพูดอย่างใจเย็น“เธอจะไม่สามารถคลอด ลูกได้ เรื่องนี้ผมสามารถหาทางออก——

“คุณคิดว่าคุณนายวี่จะยอมพลาดซ้ำสองหรอ? “ถังซิ นพูดแทรกฝ่ายชาย“ฉันเดาว่าเธอกลับไปครั้งนี้ต้องรีบ ทำวีซ่า เพื่อพาหวีซือฉันไปคลอดลูกที่ต่างประเทศ!

“ถังซิน ผมทำเพื่อคุณ”มู่เฉินหย่วนกลืนน้ำลาย “ได้ โปรด อย่ามีส่วนร่วมกับเรื่องนี้เลย”

แค่คิดถึงโศกนาฏกรรมของส้งจิ้งเหอ เขาเป็นกังวล แทบทุกคืนทุกวัน กลัวคุณนายวี่จะลงมือกับถังซินอย่าง ลับๆ

วี่ หนาน กวน สามตระกูลควบคุมทหารในเมืองหนาน

เฉิง

หากพวกเขาต้องการทำลายธุรกิจหรือฆ่าใครสักคน แสนง่ายดาย นี่เป็นเหตุผลที่เขาไม่ต้องการดึงถังซินเข้า มามีส่วนร่วม

ถังซินไม่เข้าใจความคิดที่ซับซ้อนของเขา เธอจึงพูด อย่างโมโห“ฉันไม่ต้องการยุ่ง ฉันเพียงแต่สงสารฉาง ผิง!
เธอดึงมือของตนเองกลับมา หันหลังเดินจากไป

“ฉันจะรับฉางผิงไปอยู่กับฉัน ไม่ต้องรบกวนคุณ!

มู่เฉินหย่วนดูเหมือนจะนึกอะไรออก สายตาของเขา ลดต่ำลง รีบวิ่งตามออกไป ดึงถังซินเข้ามากอด ถังซิน ตกใจดึงเสื้อของเขาไว้แน่น

ถังซินพูดอย่างโมโห“คุณทำอะไร ปล่อยฉันนะ!

“พาคุณไปตรวจสักหน่อย”มู่เฉินหย่วนตอบเบาๆ โอบ เธอไปที่แผนกนรีเวช

เขาไม่รู้ว่าวีดีโอนั้นจริงหรือไม่จริง แต่เขารู้ว่าร่างกาย ของหลินเฉิงจี่ได้รับความเสียหาย มีชีวิตได้ไม่กี่เดือน อีกอย่างปลายปีที่แล้วตอนเที่ยวประเทศ R เขาไม่ได้ให้ ถังซินคุมกำเนิด

เพียงตรวจอายุครรภ์ก็รู้แล้ว

ตรวจอะไร?

ถังซินมึนงง หลังจากมองเห็นป้ายแผนกนรีเวช ใบหน้าของเธอขาวซีด เป็นอันเข้าใจทันที

“คุณปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน!

นึกถึงซุปเป็ดนั่น นึกถึงการสนทนากับหลินเฉิงจี๋ ถัง ซินรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง เธอดิ้นอย่างสุดชีวิตในอ้อมกอดของมู่เฉินหย่วน กลัวว่าหากเขาตรวจพบอะไรขึ้น มาทุกอย่างคงจบ

เธอจะไม่ยอมให้เขากำจัดเด็กคนนี้ เธอสามารถเลี้ยง คนเดียวได้!

เธอทั้งตีทั้งร้อง ข่วนใบหน้าของมู่เฉินหย่วนเป็นรอย เลือดสองเส้น แต่มู่เฉินหย่วนกลับมีสีหน้าเรียบเฉย โอบ เธอเดินตรงเข้าไปที่ห้องตรวจ

“มู่เฉินหย่วน อย่าตรวจเลย ไม่ใช่ลูกของคุณ”เมื่อถัง ซินสงบสติได้ เธอจึงอ้าปากพูดออกมา

มู่เฉินหย่วนหยุดก้าวไปข้างหน้า

ถังซินหัวเราะขึ้นมาอย่างเย็นชา“คุณนึกให้ดีตอนที่ พวกเราไปประเทศ R มันคือเดือนไหน หากเป็นลูกคุณ จริง ป่านนี้ท้องของฉันต้องใหญ่จนอำพรางไม่ได้แล้ว คุณดูท้องฉันให้ดีสิ เห็นชัดไหม? คุณอย่าคิดเองเออ เองเลย!

มู่เฉินหย่วนไม่ได้พูดอะไรซักพัก สิ่งที่เว่ยเว่ยพูดไว้ ก่อนหน้านี้สะท้อนอยู่ในหัวสมองของเขา:

“คุณมู่ คุณถังท้องแล้ว! นามสกุลของพ่อเด็ก คือ’หลิน’ !

“หากเธอรักคุณจริงๆ จะจงใจปิดบังเรื่องลูกของคุณ หรอ? เธอเพียงแค่อยากสนุกกับคุณเท่านั้น”
“คุณอย่าโดนเธอหลอกอีกเลย!

ลมหายใจของเขาไม่ค่อยคงที่ แก้มทั้งสองข้าง กระตุกอย่างแรง

ผ่านไปสักพัก มู่เฉินหย่วนจึงก้มลงไปมองผู้หญิงใน อ้อมกอด ด้วยสายตาเศร้าหมอง ถังซิน คุณมองผม บอกผมที่ว่าเด็กคนนี้คือลูกของใคร? ”

เมื่อสบสายตากับเขา หัวใจของเธอสั่นระรัว

กลัวเขาจะขอให้เธอกำจัดลูกทิ้งไป ถังซินเก็บความ เศร้าเอาไว้ข้างใน ริมฝีปากแดงพูดว่า“ประธานมู่ ฉันรู้ ว่าฉันตั้งท้องนานแค่ไหน ไม่มีเจตนาจะโกหกคุณ เด็ก คนนี้เป็นลูกของใคร คุณไม่รู้อยู่แก่ใจหรอกหรอ?

มู่เฉินหย่วนปล่อยเธอออก เขาใช้มือบีบกรามของเธอ บังคับให้เธอมองหน้าตนเอง

แต่มือของเขากลับสั่น

เขาพูดออกมาอย่างยากเย็นว่า“หลินเฉิงจี๋? ”

“ใช่——”

ถังซินยังพูดไม่ทันจบ คอของเธอถูกบีบ ร่างกายเซไป ด้านหลังอย่างช้าๆ ล้มลงข้างผนัง

ฝ่ายชายมองเธอด้วยสายตาโหดเหี้ยมอำมหิต ดวงตามีสีแดงออกมาบางๆ

“ถังซิน ผู้หญิงอย่างเธอนี่มัน ผู้หญิงอย่างเธอนี่ มัน…..หน้าอกของเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง มือ ของเขาออกแรงบีบคอที่อ่อนนุ่มของเธออย่างหนัก หน่วง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เขาอยากจะบีบคอเธอให้ตาย

ก่อนหน้านี้ในใจของเขายังคงมีความหวัง เนื่องจาก คิดคำนวณไว้ก่อนหน้านี้ว่าถังซินอาจตั้งครรภ์ เดาว่า เด็กในท้องอาจเป็นลูกของตนเอง

ถ้าเด็กเป็นลูกของตนเองจริง เขาจะไม่คิดเล็กคิดน้อย กับเรื่องในอดีต ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเธอช่วยเหลือ หลินเฉิงจี้ วางเกียรติอันสูงส่งของตนเองลง ขอโอกาส กลับมาอยู่กับเธอ แต่งงานกับเธอ

แต่เธอกลับเหยียบย่ำความรู้สึกของเขาอีกครั้ง!

ไม่แปลกใจที่ครั้งก่อนเขากับเธอออกมาจากคลับ เฮ้าส์ พนักงานวิ่งเขามาส่งร่มพูดว่า ยินดีด้วยประธาน มู่’ไม่แปลกใจว่าทำไมเธอถึงชอบกินเปรี้ยวกินเผ็ด ขนาดนั้น และไม่แปลกใจตอนอยู่บนเครื่องบิน เขามอง เห็นท้องของเธอนูนขึ้นมานิดหน่อย

ทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะเธอตั้งครรภ์

แต่ไม่ใช่กับเขา
เขาเหมือนคนโง่ ตาบอดไม่รู้เรื่องรู้ราว โดนเธอปั่นหัว เล่น

“มู่เฉินหย่วน ปล่อยฉันนะ……ถังซินโดนเขาบีบจน หายใจแทบไม่ออก ใช้มือแกะนิ้วของเขา”ถึงแม้ฉันจะ พูดว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของคุณ คุณก็ไม่ควรจะโมโห ขนาด …….

ทันใดนั้น มู่เฉินหย่วนเหมือนโดนน้ำเย็นราดลงมาบน หัว เขาได้สติกลับมา

จริงด้วย ทำไมเขาถึงโมโหมาก?

ปกติเวลาเขาเผชิญหน้ากับเรื่องอะไรก็ตาม เขามักจะ สติ ใจเย็น แต่กลับถูกผู้หญิงคนนี้เล่นงานจนทำให้เขา สติหลุด จนเกือบคนฆ่าเธอ

น่าเศร้าใจจริงๆ!

มู่เฉินหย่วนสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว

เขาดึงมือกลับไป มองถังซินด้วยความสงบ“ นี่คือครั้ง แรกและครั้งสุดท้าย ผมจะไม่ยอมให้ตัวเองมีอารมณ์ เช่นนี้อีก”

ถัง บลูบคอที่กําลังเจ็บปวด เมื่อได้ฟังคําพูดของเขา เธอเม้มริมฝีปากแน่น

ฝ่ายชายพูดออกมาเบาๆ :

“ผมมีชีวิตมาสามสิบปี แต่เพิ่งจะได้รับบทเรียนที่ทำให้ผมจําไปจนวันตาย คุณถัง ขอบคุณมาก”

ทันทีที่พูดจบ ฝ่ายชายหันหลังเดินจากไปทันที

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ถังซินอดไม่ได้ที่จะเงยหน้า มองไปที่แผ่นหลังที่แสนโอหังและเย็นชาของเขา เขา เดินค่อนข้างไว ทำให้แผ่นหลังนั้นหายไปจากสายตา เธออย่างรวดเร็ว แต่กลับติดค้างอยู่ในใจของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ