บทที่ 463 ทําไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วย

หลังจากหลินเฉิงจี้พูดเสร็จ อีกฝั่งก็ไม่ได้พูดอะไรอยู่ นาน

เขากลั้นลมหายใจ ทันใดนั้นก็รู้สึกเสียใจที่ทำแบบนี้ กลัวว่าถังซินจะรู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้น

อยากจะพูดต่อ แต่กลับได้ยินเสียงสะอื้นดังเข้ามา

“ ทำไมเขารู้แล้วไม่ถามฉัน….. ” ถังซินร้องไห้ “ ฉัน เชื่อในตัวเขามาก คิดว่าเขาจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ แต่เขา พูดกับฉันว่า เขาเห็นคนเอาซุปเป็ดตักใส่ในหม้อเก็บ ความร้อน ที่พูดแบบนั้นว่าในซุปเป็ดที่ใส่ยาสมุนไพร เข้าไป เขาไม่เห็นคงเป็นไปไม่ได้ ”

พอนึกถึงมู่เฉินหย่วนที่ใช้วิธีสกปรกแบบนี้ บังคับให้ เธอเอาเด็กออก เธอก็รู้สึกเจ็บปวดมาก

เขาไม่ต้องการก็บอกกันสิ เด็กไม่กี่คนเธอเลี้ยงเองได้

หลินเฉิงจี่เม้มริมฝีปาก พูดเสียงแผ่วเบาว่า “ เรื่องบท กวี เขาเกลียดคุณมากขนาดนี้ ทำไมยังทำดีกับคุณ ถ้า หากเขายังมีคุณอยู่ในใจ ก็คงได้กลับไปคบกันตั้งนาน แล้ว ”

“ ยินยิน คุณคิดสิ เขางานยุ่งมาก ประชุมก็ยังไม่เสร็จ ทำไมถึงต้องมาหลีเจียงเพื่อถ่ายทำเป็นเพื่อนคุณด้วย และยังทำดีกับคุณอีก ก็เพราะว่าเขารู้ว่าคุณท้องอยู่ ”
“ ไม่ต้องพูดแล้ว ขอร้องล่ะ ” ถังซินที่ร้องไห้อยู่ พูด แทรกขึ้นมา คนทั้งคนกำลังจะแตกสลาย

ความจริงแล้วหลังจากมาหลีเจียง มู่เฉินหย่วนทำดีกับ เธอมาก

คงเป็นเพราะเธอไม่ระวังจนอ้วกบนเครื่องบิน ตอนที่ เธอถูกคนขับไล่ ก็ปกป้องเธอ เครื่องบินกลับเกิดปัญหา ต้องบินกลับ ก็พาเธอขึ้นเครื่องบินส่วนตัวมาหลีเจียง พาเธอออกไปเดินเล่นเพื่อทำต่างหูทำมือให้เธอจนมือมื แต่บาดแผล และยังเพราะกลัวเธอกินเยอะจนอาหารไม่ ย่อย ก็ตั้งใจออกไปซื้อนมเปรี้ยวมาให้เธอ

ทั้งหมดนี้เธอคิดว่ามู่เฉินหย่วนมีตัวเองอยู่ในใจ ถึงทำ ดีกับเธอมากขนาดนี้ แต่แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่

วันนั้นที่ทั้งสองคนถ่ายทำตรงจุดชมวิวในเมืองหลี เจียง จูบที่อบอุ่นของเขา และยังมีเมื่อคืนที่ไฟดับ เขา เหมือนเทวดาที่อยู่ข้างๆคอยปกป้องเธอ ทำให้เธอจำ ใส่ใจไว้ตลอด

ต่อมากลับพบว่า ทั้งหมดล้วนเสแสร้งแกล้งทำ

“ ยินยินคนดี อย่าร้องไห้ ” หลินเฉิงจี่รู้ว่าเธอเป็น อย่างไรในเวลานี้ ในใจรู้สึกเจ็บปวดมาก “ เขาไม่ ต้องการก็ไม่เป็นไร คุณยังมีผมนะ ผมจะอยู่ข้างๆคุณ ตลอด

ถังซินตอบรับ น้ำตากลับไหลลงมาอย่างกลั้นไม่อยู่ฉัน ฉันรักเขามากจริงๆ ลืมไม่ลง…..ทำไมเขาต้องทำ แบบนี้ด้วย ฉันเสียใจมากๆ….. ”

” อย่าร้องไห้เลย โอเคไหม ไม่งั้นพวกเด็กๆก็จะ เสียใจไปด้วย ” หลินเฉิงจี้พูดปลอบเธอด้วยเสียงอ่อน โยน “ คุณอยู่ที่ไหน ข้างนอกหรือที่โฮมสเตย์ คุณรอผม นะ พรุ่งนี้เช้าผมจะไปรับคุณเอง

“ อย่าเลย บริษัททางนั้นก็ยังต้องการให้คุณดูแลอยู่ ”

หลินเฉิงจี๋ตอบ “ ไม่เป็นไร จงเซิงอยู่ที่นี่ ผมเป็นห่วง คุณกับเด็กในท้อง อยากจะไปอยู่เป็นเพื่อนคุณ

คุณไม่ต้องมา ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ ” หลังจากถัง ซินร้องไห้ เสียงแหบแห้งมาก “ เย็นนี้ฉันต้องกลับเมือง หนานเฉิง ผ่านไปสักพักฉันก็จะไปหาคุณที่นั่นเอง ”

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ หลินเฉิงจี๋เหมือนยกภูเขาออก จากอก ความผิดที่เพิ่งเกิดขึ้นถูกเขาบดขยี้ทับลงไป

หลินเฉิงจี๋พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ ยินยิน เรื่องแบบนั้น มันไม่มีค่าพอจะให้เสียน้ำตาหรอก รับปากผมว่ากลับไป คุณต้องกินอาหารให้อิ่ม แช่น้ำอุ่นอาบ นอนให้ตรงเวลา โอเคไหม ”

ถังซินรับปาก “ ค่ะ ฉันจะไม่ทรมานเด็กๆค่ะ

หลังจากวางสายไป หลินเฉิงจี๋รีบสวมเสื้อนอกทันที เขาก้าวเท้าออกไปและโทรหาจงเซิง “ ช่วยผมเปลี่ยนเครื่องบินส่วนตัวหน่อย ผมต้องไปประเทศ Z ”

“คุณชาย เปลี่ยนแล้วก็ไม่มีเส้นทางบิน ” จงเชิงตอบ คุณชายใหญ่บอกกับคนควบคุมการจราจรทางอากาศ แล้ว และมันจะอันตรายหากเราบังคับให้บินครับ ”

หลินเฉิงจีสีหน้าเคร่งขรึม “ งั้นก็จองตั๋วเครื่องบิน ”

“ ไม่ว่าจะเป็นเรือข้ามฟากหรือเครื่องบิน คุณชาย คุณก็นั่งไปไม่ได้ รวมถึงผมด้วย ” จงเซิงพูดเสียงทุ้ม คุณชายใหญ่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ปล่อยให้คุณออกจาก ประเทศ R เด็ดขาดครับ ”

“ นี่เขาต้องการขังผมไว้ที่นี่งั้นสิ ” หลินเฉิงจี้พูด คำหยาบออกมาด้วยความโกรธ “ ตราบใดที่ผมไม่ สามารถไปประเทศ Z ได้ เขาก็ลงมือกับยินยินได้ง่าย ดายน่ะสิ ”

‘คุณชาย คุณอดทนรอหน่อยนะครับ ตอนนี้ขืนกลับ ไปก็จะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่นอน ” จงเซิงพูดเตือนเขา “ ไม่คิดถึงตัวเองก็คิดถึงคุณถังเถอะครับ เธอก็คงไม่ อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีกับคุณ”

หลินเฉิงจี่หายใจลึกๆ สงบขึ้น

หลังจากผ่านไปสักพักเขาก็พูดกับจงเซิงว่า “ พี่ชาย ผมลงมือทำกับลูกของถังซิน คุณให้คนที่อยู่เมืองหนาน เฉิงปกป้องเธอให้ดี เธอกับเด็กต้องปลอดภัย ”
คุณชายวางใจเถอะครับ ผมจะให้พวกเขาปกป้อง คุณถึงอย่างสุดความสามารถแน่นอน ”

หลินเฉิง ตอบรับ

เพียงแค่ต้องการเก็บเธอไว้ข้างกาย เขาไม่สนอะไร ทั้งนั้น

หลังจากที่ชดใช้ให้กับป้าเจียงเรียบร้อยแล้ว มู่เฉิน หย่วนต้องการซุปเป็ดที่เหลืออยู่จากเธอ เพื่อจะให้คน นําไปตรวจสอบ

เดินไปที่ห้องครัวเพื่อหาเชฟที่ทำซุปเป็ดก่อนหน้านี้

เขาเรียกเชฟคนนั้นให้ออกมาด้านหน้า “ ปกติตอน พวกคุณต้มซุปเป็ดใส่อะไรบ้าง ”

“ ก็ ก็ใส่พวกเครื่องปรุงรสทั่วไป ” เชฟคนนั้นถูกเขา มองด้วยสายตาเหมือนจะกระชากหนังหัว ถามขึ้นอย่าง กระวนกระวายใจว่า “ ผมได้ลองชิมซุปเป็ดนั่นแล้ว เกิด อะไรขึ้นงั้นเหรอครับ ”

มู่เฉินหย่วนพูดเสียงเบาว่า “ ทำให้ผมดูเดี๋ยวนี้ ” เชฟไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ก็ลงมือทำ

ไม่ว่าเนื้อเป็ดทั้งหมดหรือเครื่องปรุงรสที่ใส่ลงไป มู่เฉินหย่วนก็จ้องอยู่ข้างๆ โดยไม่พลาดแต่ละขั้นตอน

มู่เฉินหย่วนมองเชฟที่ใส่เครื่องปรุงรสลงไปจำนวน มากจากในกระปุก แล้วชี้ไปอีกสองชนิด ถามว่า “ ต้ม ซุปเป็ดยังต้องใส่พวกนั้นลงไปด้วยไหม ปกติต้มซุปเป็ด ก็ต้องใส่เหรอ ”

“ใช่ครับ ต้องใส่ด้วยครับ ” เชฟตอบ

ผู้ชายหันไปจ้องมองหน้าเชฟ พูดกับผู้จัดการที่อยู่ ข้างๆว่า “ เอาบันทึกการสั่งซื้อเครื่องปรุงรสสองอย่าง นี้มาให้ผมที และเอากล้องวงจรปิดที่อยู่หลังครัวของ เดือนนี้ออกมาตรวจสอบด้วย ”

ผู้จัดการสงสัยแต่ก็ไม่กล้าถาม ออกไปจัดการเรื่อง ตามที่สั่ง

มู่เฉินหย่วนรอที่หลังครัวเงียบๆ

คนที่หยิบเครื่องปรุงรสซุปเป็ดเหล่านั้นไปตรวจสอบ ก็กลับมาก่อน เขารายงานการตรวจสอบให้มู่เฉินหย่วน ฟัง

“ ประธานมู่ครับ ทั้งสองชนิดนี้ล้วนเป็นส่วนผสมที่ ช่วยการไหลเวียนเลือดทั้งหมด ”

สายตามู่เฉินหย่วนไล่มองรายงานการตรวจสอบ ตั้งแต่บนลงล่าง โดยไม่พูดอะไร
หลังจากผู้จัดการนำสิ่งของกลับมา เขาตรวจสอบ บันทึกการสั่งซื้อของเครื่องปรุงรสก่อน ก็พบว่ามีการสั่ง ซื้อมาจํานวนไม่เยอะ

และในวิดีโอกล้องวงจรปิดก็เห็นว่าตอนที่พวกเซฟต้ม ซุปเป็ด ปกติก็ไม่ใช้เครื่องปรุงรสสองชนิดนี้

เขาไปถามเชฟคนนั้นทันทีว่า “ ผมพบว่าตอนพวกคุณ ต้มซุปใช้เครื่องปรุงรสสองชนิดนี้น้อยมาก ครั้งแรกที่ใส่ ในช่วงนี้ก็เมื่อสองอาทิตย์ก่อน ทำไมในซุปเป็ดของเมื่อ วานตอนบ่ายถึงใส่พวกนี้ลงไป ”

“ เพราะ เพราะว่าเจ้านายไม่อนุญาตให้ใส่ครับ ” เชฟ ตอบกลับด้วยเสียงตะกุกตะกัก “ เจ้านายบอกว่าเครื่อง ปรุงรสพวกนี้ราคาแพงมาก ซุปเป็ดหนึ่งหม้อก็ขายถูก มาก ปกติจะไม่ให้พวกเราใส่ลงไป ”

ผู้จัดการที่อยู่ข้างๆก็พูดว่า “ เครื่องปรุงรสพวกนี้เป็น ของสดใหม่ จะทำให้รสชาติในน้ำซุปหรืออาหารอร่อย มากขึ้น มีแค่ตอนที่ได้รับออเดอร์จากลูกค้าวีไอพี พวก เราจะดูสถานการณ์และจากนั้นให้ครัวด้านหลังใส่ลงใน ซุปหรืออาหารครับ ”

ตอนเช้าเรื่องที่ป้าเจียงไปชั้นสาม ไม่มีใครรู้ ไม่รู้ว่า เว่ยเว่ยแท้งลูกแล้ว

“ ก่อนหน้านี้ผู้จัดการพวกเรามาทักทาย และให้พวก เราต้อนรับแขกอย่างพวกคุณเป็นอย่างดี ผมคิดว่าคุณ มู่อยากกินซุปเป็ด เลยให้คนในครัวทำให้ ”
พูดอยู่ ผู้จัดการก็มองไปทางเฉินหยวนอย่าง หวาดระแวง ” คุณมู่ ซุปเปิดนั้นมีอะไรเหรอครับ

ไม่ว่าจะเป็นเซฟหรือผู้จัดการ แค่คำพูดทำให้เฉิน หยวนหาความผิดปกติไม่ได้เลย

สายตาเขามองไปที่ทั้งสองคน เห็นว่าสายตาของ พวกเขาไม่ได้โกหก เพียงแค่ก้มหน้าลงด้วยความกลัว เท่านั้น

เหมือนกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย

มู่เฉินหย่วนรู้ว่าหาต่อไปก็ไม่เจออะไร เขาจึงหยุดหา