บทที่ 461 แค่มีเขาอยู่ก็รู้สึกปลอดภัยแล้ว

มู่เฉินหย่วนรู้สึกเจ็บปวดในใจ รีบเดินตรงไปที่เตียง

ยื่นมือไปเปิดผ้าห่มออก เวลาเดียวกันก็เอามือข้างที ถือโทรศัพท์มือถือเอียงลง กลัวว่าแสงจะไปแทงตาเธอ

พอเปิดผ้าห่มออกเขาก็เห็นถังซินขดตัวสั่นอยู่ข้างใน เอาหัวมุดกับหมอน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าหวาดกลัวมาก

หลังจากได้ยินเสียงผู้ชาย ถังซินเงยหน้าขึ้นมาในไม่กี่ วินาที ด้วยใบหน้าที่ซีด

หลังจากเธอเห็นผู้ชายยืนอยู่ข้างเตียง ก็ตกใจ จาก นั้นก็ยื่นมือไปจับมือเขาไว้ หลังจากรู้สึกถึงความอบอุ่น จากฝ่ามือเขา ขอบตาก็เต็มไปด้วยน้ำตา พิงไปบนตัว เขา

“ ฉัน ฉันกลัวมาก.……………” เสียงของถังซินสั่นและยัง ร้องไห้อยู่ เห็นได้ว่ากลัวขนาดไหน “ ฉันไม่ระวังจึงทำ โทรศัพท์มือถือตก แถมฟ้ายังร้องอีก…..”

คนที่อยู่ในอ้อมกอดตัวสั่นอยู่ตลอด ทำให้มู่เฉินหย่วน รู้สึกเจ็บปวด

เขาเอามือวางบนหลังเธอ ลูบปลอบเบาๆ พูดเสียง กระซิบเบาๆว่า “ ผมมาแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว ”

ด้านนอกก็ยังมีเสียงฟ้าร้องดังอึกทึกอย่างต่อเนื่อง
ถัง นกอดผู้ชายแน่น

มู่เฉินหย่วนเป็นที่พึ่งให้เธอสักพัก หลังจากรอให้เธอ หายตัวสั่น จึงถามว่า “ มีที่อุดหูไหม ”

“ เหมือนว่าในลิ้นชักจะมี ”

ผู้ชายเอาแสงไฟจากโทรศัพท์มือถือส่องไปที่ลิ้นชัก ตรงหัวเตียง ดึงลิ้นชักชั้นแรกออกมา ก็เจอที่อุดหู จาก นั้นใส่ไปที่หูทั้งสองข้างของถังซิน

กลัวว่าเธอจะไม่ได้ยิน เขาถามใกล้ๆว่า “ ตอนนี้รู้สึกดี ขึ้นไหม ”

หลังจากใส่หูฟังเข้าไป ก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องไม่ชัด ถัง ซินจึงไม่กลัวแล้ว

แต่เธอก็ยังได้ยินมู่เฉินหย่วนถามตัวเองว่าอะไร พยัก หน้า “ ทำไมคุณถึงคิดมาหาฉัน แล้วเข้ามาได้ยังไง ”

“ ไฟดับ แล้วฟ้าก็ร้องตลอด ผู้ชายต่างก็กลัวกันหมด อย่าให้พูดถึงคุณที่เป็นผู้หญิงคนเดียวเลย ” ทั้งสอง คนใกล้กัน ตอนที่มู่เฉินหย่วนพูด ลมหายใจรดอยู่บน ใบหน้าของเธอ “ ผมเพิ่งพังประตูเข้ามา คุณไม่ได้ยินเห รอ ”

“ ไม่ได้ยิน ”

หลังจากเธอเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในผ้าห่ม หูก็ได้ยินแต่เสียงฟ้าร้องเท่านั้น

อยากจะลุกขึ้นมาดูเงาที่คดเคี้ยวบนหน้าต่าง เธอก็ กลัว ต้องสะกดจิตตัวเองตลอด จะมีหูข้างไหนได้ยิน เสียงอื่นอีกล่ะ

เห็นผู้ชายลุกขึ้นยืน ถังซินรีบดึงข้อมือเขาไว้ “ คุณ คุณจะไปไหน ”

ผมจะดูว่าโทรศัพท์มือถือคุณหล่นอยู่ตรงไหน ” มู่ เฉินหย่วนเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองส่งให้เธอถือไว้ “ ถ้าคุณกลัวก็เอาแสงไฟส่องคุณไว้ ผมจะใช้ไฟแซ็กหา

ถังซินสบายใจ “ งั้นคุณหา แล้วฉันจะส่องไฟให้คุณ”

ตอนมู่เฉินหย่วนไปหาโทรศัพท์มือถือ ถังซินก็เอาแสง ไฟส่องไปทางเขา เขาจะได้หาได้สะดวก

แม้ว่าทางเธอจะมืด แต่มีเงาของผู้ชายอยู่ในสายตา ตลอดทำให้เธอไม่กลัวเลยสักนิด

ไม่นานมู่เฉินหย่วนก็หาโทรศัพท์มือถือของถังซินเจอ

เขาลองเปิดเครื่องดู

เปิดได้ปกติ

แบตเตอรี่ก็ยังเต็ม น่าจะเพราะหล่นแรงเกินไปเลยทำให้มันดับไป ”

ถังซินที่สวมที่อุดหูกันเสียงรบกวนอยู่ ระยะห่างของ ทั้งสองคนอยู่ไกลกันนิดหน่อย เธอเพียงแค่เห็นรูปปาก ของผู้ชายเท่านั้น และเดาว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่

เห็นโทรศัพท์มือถือของตัวเองถูกมู่เฉินหย่วนเปิดได้ สำเร็จ ดูเหมือนว่าจะยังไม่พัง หัวใจเธอเต้นแรง คิดไป เรื่อยว่าโทรศัพท์มือถือไม่ได้พัง แล้วเขาจะไปโดยทิ้ง เธอไว้ที่นี่ไหม

หลังจากมู่เฉินหย่วนเดินมา ถังซินก็จับข้อมือของเขา เอาไว้ทันที พูดด้วยเสียงนุ่มนวลและเบาว่า ” คุณห้าม ไปนะ ฉันกลัว ”

แล้วถ้าโทรศัพท์มือถือแบตเตอรี่หมด ไฟก็ยังไม่มา เธอยังไม่หลับล่ะจะทำยังไง

“ โอเค ” เห็นเธอกลัวขนาดนี้ หัวใจของมู่เฉินหย่วนก็ อ่อนลง หยุดความคิดที่จะไป “ ผมไม่ไปหรอก ”

ถังซินรีบเขยิบทันที เว้นพื้นที่ให้ “ งั้นคุณขึ้นมา ฉันจะ ดึงคุณไว้ ”

มู่เฉินหย่วนหัวเราะ แล้วถอดรองเท้าขึ้นไปบนเตียง

ถังซินขยับมา ครั้งนี้เพียงแค่ใช้มือจับเสื้อของเขาไว้ ทำให้ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนให้ใกล้กันมากขึ้น
มู่เฉินหย่วนเห็นแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาโทรหาเจ้าของ โฮมสเตย์ โทรไม่ติด จึงโทรหาผู้กำกับเหวิน

หลังจากมีคนรับสายก็ถามถึงสถานการณ์ของพวก

เขา

ผู้กํากับเหวินบอกว่าพวกเขาเพิ่งออกไปถามมา เหมือนว่าสายไฟจะเสีย ไฟดับทั้งหมด ต้องรอให้ ช่างไฟฟ้ามาซ่อมให้พรุ่งนี้

มู่เฉินหย่วนถาม “ ได้โทรหาเจ้าของโฮมสเตย์บ้าง ไหม ”

“ โทรหาแล้วครับ แต่ไม่มีคนรับสาย ” ผู้กำกับเหวิน พูด “ พนักงานชั่วคราวที่ทำงานในห้องอาหารก็อยู่ที่ ชั้นสอง เขาบอกกับเราว่าภรรยาของเจ้าของโฮมสเตย์ ไม่สบาย เจ้าของเลยฝ่าฝนออกไปเพื่อพาเธอไปโรง พยาบาล ”

ผู้กำกับเหวินถามอีกว่า “ประธานมู่ครับ คุณได้ไปดู ประธานถังไหมครับ เพราะฟ้ามันร้องน่ากลัวตลอด

มู่เฉินหย่วนหันไปมองข้างๆ ผู้หญิงกำลังก้มหน้าส่ง ข้อความอยู่ ตอบกลับไปว่า “ อีกสักพักว่าจะไปดู ”

“ ประธานมู่ ทางคุณต้องการเทียนไหม ให้ผมให้คน เอาไปให้สักสองสามเล่มไหมครับ ”

* ไม่ต้อง แบตเตอรี่โทรศัพท์มือถือผมยังพอมีอยู่ ”
หลังจากวางสายไป มู่เฉินหย่วนโน้มตัวไปหาถังซิน

กลัวว่าเธอสวมที่อุดหูแล้วจะไม่ได้ยิน จึงพูดใกล้ๆหู ของเธอว่า “ คืนนี้ไฟน่าจะดับทั้งคืน คุณนอนก่อนเถอะ

ถังซินที่กำลังตอบกลับข้อความฉางผิง ทันใดนั้นก็ รู้สึกร้อนอยู่ข้างหู และยังมีเสียงของมู่เฉินหย่วนอีก เธอ รีบเงยหน้าไปมอง ทำให้เผชิญหน้ากับดวงตาสีดำของ ผู้ชาย

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เธอจึงเอ่ยปากถามก่อนว่า “ คุณพูดว่าอะไรนะ ”

“ สายไฟมันไหม้ คืนนี้ไฟน่าจะดับทั้งคืน ” มู่เฉิน หย่วนพูดซ้ำอีกรอบ

สายตาของเขามองไปที่ริมฝีปากของผู้หญิง

ทั้งสองคนอยู่ใกล้กัน หน้าของเธอ ริมฝีปากของเธอก็ ใกล้กับเขามาก

ริมฝีปากผู้หญิงเปิดอยู่เล็กน้อย เห็นฟันสีขาวสองสาม ซี่และลิ้นเล็กๆ

ค่ะ ” ถังซินก้มหน้าไปตอบข้อความ จึงไม่เห็น สายตาที่ร้อนแรงของผู้ชาย

หลังจากส่งข้อความเสร็จ เธอก็เงยหน้าขึ้นมา อยาก จะพูดกับมู่เฉินหย่วนว่ารอฉันหลับก่อนแล้วค่อยไปได้ไหม ผลคือมีเงาเคลื่อนเข้ามา เธอถูกผู้ชายจูบ

มือใหญ่ของมู่เฉินหย่วนจับท้ายทอยของเธอเอาไว้ กัดไปที่ริมฝีปากเธอ จูบอย่างดูดดื่ม

ถังซินรู้สึกถึงลมหายใจของเขา ใจสั่นไหว และคิดถึง มากจนทำให้เป็นไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ เอื้อมมือไปจับที่ คอผู้ชาย ทำให้ทั้งสองคนใกล้ชิดกันมากขึ้นจนทำให้ หายใจเข้าด้วยกัน

ถังซินค่อยๆเอนตัวลงบนเตียง

เธอจับลำคอของผู้ชายยกขึ้นมาเบาๆ หลังจากที่เห็น ตัณหาในดวงตาของเขา สมองที่สับสนวุ่นวายก็มีสติ กลับมา นึกถึงว่าตัวเองยังท้องอยู่

ถ้าถอดเสื้อผ้า ท้องที่นูนออกมาจะต้องถูกเขาจับได้

แน่นอน

ตอนที่มู่เฉินหย่วนจูบลงมาอีกครั้ง ถังซินตบไปบน หน้าของเขาด้วยความกลัว

และทำให้มู่เฉินหย่วนได้สติ มองเธอด้วยความงุนงง

ฉัน ฉันง่วงแล้ว ” เธอพูดตะกุกตะกัก ดึงผ้าห่มมา คลุมตัว “ อีกอย่างเราสองคนก็เลิกกันแล้ว คุณยังไม่ได้ รับความยินยอมจากฉัน……

สายตาสีดำของมู่เฉินหย่วนจ้องมองไปที่เธอ
ถังซินที่ถูกจ้องก็รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย จึงดึงผ้าห่ม มาถึงหัว คลุมตัวจนมิดชิด

อาจจะเพราะสวมที่อุดหูเอาไว้ ทำให้เธอไม่ได้ยิน เสียงข้างนอก หลังจากผ่านไปสักพัก ถังซินก็ดึงผ้าห่มออก เห็นมู่

เฉินหย่วนนั่งพิงหัวเตียง ขาไขว้กัน ราวกับว่ารู้สึกถึง

สายตาของตัวเอง ผู้ชายก็ก้มหน้าลง

มู่เฉินหย่วนหันไปมองเธอ ริมฝีปากบางก็ขยับ “ นอน เถอะ ”

เขาไม่โกรธเลยเหรอ

หลังจากเห็นสีหน้าของมู่เฉินหย่วนไม่มีความโกรธ เลยสักนิด เธอก็รู้สึกสบายใจ

เธอลูบไปที่ผู้ชาย หลังจากได้กลิ่นลมหายใจของเขา หลับตาแล้วนอนหลับไปอย่างสบายใจ

เพียงแค่มีเขาอยู่ เธอไม่กลัวอะไรแล้ว

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน ถังซินก็ได้ยินเสียงดังปัง