บทที่ 449 ไม่เพียงแค่กินเก่ง คนก็เปลี่ยนเป็นโง่ด้วย

ฉันไป!

หลังจากที่คิดเรื่องทั้งหมดของเมื่อวานเย็นขึ้นมาได้ ถังซินแทบจะลืมกินเค้กม้วน และจ้องมองมู่เฉินหย่วน อย่างแปลกประหลาดใจ

คาดไม่ถึงว่าเธอต้องถ่ายหนังสั้นโฆษณากับมู่เฉิน หย่วน

“มู่ ประธานมู่ คุณลองพิจารณาดูใหม่เถอะ” เมื่อคิดว่า ทั้งสองคนต้องอยู่ด้วยหลายวัน ถังซินรู้สึกไม่สบายใจ เป็นอย่างมาก

ทำเหมือนกับเธอตั้งใจที่จะใกล้ชิดกับมู่เฉินหย่วน เหมือนกับห่างเขาไม่ได้

ถังซินพูดอย่างนิ่มนวล “ในคลิปวิดีโอต้องเห็นหน้า ไม่ใช่ว่าคุณไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนเหรอ?

“ใช่แล้ว”

ถังซินรู้สึกสบายใจ คิดว่าเมื่อถึงแม่น้ำหลีเจียงเธอก็ จะให้ผู้ป่วยติดต่อนักแสดงชายคนนั้นให้รีบมา

ข้างหูก็ได้ยินเสียงสบายๆของชายหนุ่มดังออกมา “หลังจากที่ถ่ายเสร็จให้คนตัดต่อฉากของฉันก็ได้แล้ว”
ถังซินโกรธจนกลืนเค้กม้วนที่เหลือเข้าไปและพูดบ่น พึมพำอย่างไม่พอใจ “ฉันดูแล้วนักแสดงชายคนนั้นก็ดี มาก ไม่เข้าใจว่าคุณเอามาจากไหนว่าก่อนหน้านี้เขามี เรื่องข่าวฉาว”

“เพราะเธอไร้เดียงสาเกินไป”มู่เฉินหย่วนพลิกเปิด นิตยสารเศรษฐกิจการคลังขึ้นมาเล่มหนึ่ง “บริษัทเหอซ่ งมีสัญญาข้อตกลงกับบริษัทเหม่ยซิง ถ้าบริษัทเหม่ย ซิงเห็นพวกคุณมีแนวโน้มที่จะชนะ จะต้องขัดขาอย่าง แน่นอน”

หยุดลงสักครู่ เขาจึงพูดเปลี่ยนเรื่อง “ก็ได้ หลังจากที่ เครื่องบินลงจอดแล้ว เธอก็ต่อสายโทรศัพท์ให้นักแสดง ชายคนนั้นมา พอดีฉันต้องไปจัดการธุระบางเรื่อง ผู้ หญิงอย่างเธอต้องถูกเอาเปรียบก่อนถึงจะจำ”

คำพูดของชายหนุ่มนั้นแทงใจ แทงจนถังซินถูกด่า อย่างไม่มีชิ้นดี

ถังซินพูดด้วยเสียงที่เบาไม่ชัด “นั่นมันเมื่อก่อน เข้า มาในสายอาชีพใหม่ๆยังไม่รู้จักคิด ไม่ใช่ว่าฉันโตเป็น ผู้ใหญ่ขึ้นเยอะแล้วเหรอ!”

“เธอยังเข้ามาในสายอาชีพไม่นานพออีกเหรอ?” มู่ เฉินหย่วนชำเลืองตามองเธอแวบหนึ่ง “ยังเคยอยู่บริษัท มู่ซื่อ สุดท้ายก็เปลี่ยนอีกหนึ่งที่ ความคิดยังคงมีจุดอ่อน นี่เรียกว่าเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วเหรอ?”
“อยู่ข้างนอกฉันรู้สึกอายที่จะบอกว่าฉันเป็นคนสอน งานเธอ ฉันรู้สึกขายขี้หน้า

“ถังซินโกรธจนจ้องมองเขาอย่างดุร้าย

ผ่านไปไม่กี่วินาที ถังซินจึงยิ้มขึ้นมาทันที และพูด อย่างยาวขึ้นว่า “เขาว่ากันว่านักเรียนคนหนึ่งจะมีความ สารถหรือไม่ แปดสิบเปอร์เซ็นต์มาจากการสอนของครู อีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ต้องพึ่งพาตัวเอง ประธานมู่เก่งขนาด นี้ แต่กลับแม้แต่ฉันยังสอนได้ไม่ดี แถมยังบอกว่าฉัน ทำให้คุณขายหน้า คุณดูสิ เป็นคุณที่ไม่ได้เรื่องประธาน

ดวงตาอันมืดลึกของมู่เฉินหย่วนจับจ้องไปที่เธอ “คน ไม่โตเป็นผู้ใหญ่ แต่ฝีปากกลับเฉลียวฉลาดไม่น้อย

“ทั้งหมดมาจากการฝึกฝนของสายอาชีพเก่า” ถังซิ นทำท่าทางยอมรับคำชื่นชมจากเขา “ประธานมู่ คุณ ยอมรับเถอะว่าตัวเองสอนนักเรียนไม่ได้เรื่อง เปลี่ยน เป็นครูอย่างผู้ช่วยจาง ฉันคงมีความสำเร็จที่น่าทึ่งไป นานแล้ว!”

“ไม่ว่าที่ไหนเธอก็ไม่ลืมที่จะพูดถึงผู้ช่วยจางเลย จริงๆ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น สีหน้าเคร่งขรึมลงทันที

ถังซินกำลังเคี้ยวขนมเค้กม้วนและยิ้มขึ้น “ผู้ช่วยจาง จบจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด หน้าตาหล่อเหลา เป็นคนความรู้เรื่อง ถ้าไม่ใช่ว่าใจเขามีคนอื่นแล้ว ฉันต้อง ตามจีบเขาอย่างแน่นอน”

ชายหนุ่มหรี่ตา “คุณถังชอบตามจีบผู้ชายขนาดนี้เลย เหรอ?”

“ชอบคนๆหนึ่ง ทำไมถึงกลายเป็นตามจีบล่ะ” ถังซิ นมองค้อนใส่เขาแวบหนึ่ง อย่างไรก็ตามต้องมีคนที่เริ่ม ก่อน ถ้าหากเขาเขินอาย ฉันก็จะจีบเขา”

“ทำไม เธอชอบผู้ช่วยจางเหรอ?”

ถังซินยักไหล่และพูดอย่าช้าๆ “เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่น เช่นนั้น คุณที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็ต่างชอบกันทั้งนั้น”

เมื่อมู่เฉินหย่วนได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกโกรธจนอัดแน่นอยู่ ในใจ

เข้าใส่หูฟัง ก้มหน้าอ่านนิตยสาร ไม่สนใจหญิงสาวที่ อยู่ข้างกายอีก

กลัวว่าจะได้ยินคำว่า”ผู้ช่วยจาง”ออกมาจากปากเธอ อีก หลังจากที่เครื่องบินลงจอด เขาก็จะสั่งให้ผู้ช่วยจาง ไปนิวยอร์กแล้ว

เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่พูดไม่จาแล้ว ถังซินก็ไม่ชวน พูดก่อน และบอกกับพนักงานต้อนรับที่เดินผ่านมาว่า ต้องการของว่าง
ไม่นาน บนโต๊ะของถังซินก็เต็มไปด้วยกองของกินอัน หลากหลาย

เธอเอนกายนอนลงบนเก้าอี้โซฟา กินขนมไปพลาง และดูข่าวที่อยู่ในทีวีไปพลางอย่างสบายใจมาก

เมื่อมู่เฉินหย่วนดื่มน้ำในบางครั้ง ก็จะใช้สายตามอง ไปที่หญิงสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ เห็นเธอกินอย่างไม่หยุด ปาก ท้องที่อยู่ใต้ถ้าห่มก็ปูดขึ้นมา จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้ม มุมปากออกมา

เขาพบว่าหลังจากที่หญิงสาวกลับประเทศแล้ว ทุก ครั้งที่กินอาหารต่างก็กินเยอะมาก

ไม่กลัวกินอิ่มจนพุงกางเหรอ?

ถังซินดื่มน้ำผลไม้ไปสองแก้ว ครู่หนึ่งก็อยากที่จะเข้า ห้องน้ำ

เธอเปิดผ้าห่มที่อยู่บนตัวออก เมื่อเท้าเหยียบลงไป ที่พื้นก็เกิดความรู้สึกปวดที่ข้อเท้าออกมาจนทำให้เธอ เปล่งเสียงร้องเจ็บ

มู่เฉินหย่วนรีบหันมามอง เมื่อเห็นเธอขมวดคิ้วจึงเอ่ย ถามขึ้นว่า “เป็นอะไร

“เมื่อคืนตอนอาบน้ำเสร็จ ไม่ระวังจึงทำเท้าเคล็ด” ถัง ซินพูดขึ้น
ในตอนนั้นพื้นกระเบื้องเปียกชื้น จึงลื่นเล็กน้อย ใน ขณะที่จะล้มเธอกลัวว่าจะกระทบถึงพวกเด็กในท้อง จึงรีบร้อนจับไปมุมของอ่างล้างหน้า ผลสุดท้ายรีบจน ทําให้เท้าเคล็ด

มู่เฉินหย่วนคิดไม่ถึงว่าเธอจะเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยๆ แบบนี้ขึ้น จึงทำท่าจะลุกขึ้นและพูดออกมา “ฉันพยุงเธอ เอง”

“ไม่ต้อง ฉันเดินได้” ถังซินยกมือขึ้นปฏิเสธ และลอง เดินไปสองก้าว เมื่อเห็นว่าไม่เจ็บแล้วจึงเดินไปทาง ห้องน้ำ

มู่เฉินหย่วนกลับไปนั่งที่เดิมและจับจ้องสายตาไปที่ เธอ

เดิมทีเห็นเธอเดินได้อย่างคล่องแคล่ว เมื่อมาเห็นเธอ

เดินโซเซจนเกือบล้ม จึงทำให้เขาตกใจกลัว

ดีที่เธอจับไปที่ด้านหลังเบาะข้างๆไว้จึงไม่ได้ล้มลงไป

เพียงแค่ถังซินหยุดเดินสองครั้งและเดินต่อไปอีก เท้า ซ้ายก็เขย่งเล็กน้อยเหมือนกับรู้สึกเจ็บ

มู่เฉินหย่วนทนดูต่อไปไม่ได้ จึงลุกขึ้นยืนและก้าวเท้า ยาวเดินไปหา เขาอุ้มหญิงสาวขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว “หลังจากที่เธอกลับประเทศมาทำไมไม่เพียงแค่กินเก่ง แต่คนก็เปลี่ยนเป็นโง่ด้วย พื้นเรียบๆก็ไม่เดินให้ดี”
ถังรีบโอบที่คอชายหนุ่มไว้

เมื่อเห็นเขาพูดถึงตัวเองแบบนี้ ในใจจึงมีความรู้สึก น้อยใจออกมาจึงพูดไม่ดีกับเขาออกไป “กินเก่งแล้ว ทำไม ไม่ได้ขอข้าวบ้านคุณกินสักหน่อย! คุณวางใจ เถอะ พวกเราเลิกกันไปนานแล้ว ฉันโง่แล้วก็ไม่ทำให้ ผิดพลาดไปถึงคุณหรอก”

มู่เฉินหย่วนขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงกับเธอ เมื่อเดิน มาถึงหน้าห้องน้ำจึงวางตัวเธอลง

ชายหนุ่มยื่นมือไปดันเปิดประตูห้องน้ำและเอียงหน้า มองเธอ “ล๊อคประตูไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไม่มีใครเข้ามา

ถังซินรู้ว่าเขากำลังหัวเราะเยาะเธอ จึงจ้องมองเขา อย่างดุร้ายแวบหนึ่ง

ในเวลานั้นประตูห้องน้ำที่เปิดออกก็มีเสียงของหญิง สาวดังออกมาจากข้างใน

ถังซินรีบเงยหน้าขึ้น เมื่อสักครู่พึ่งเห็นภาพเปลือย กายด้านหลังของหญิงสาว ดวงตาก็ถูกฝ่ามือใหญ่ปิดไว้

มู่เฉินหย่วนปิดประตูห้องน้ำด้วยสีหน้าที่แน่วแน่

ผ่านไปสักครู่ ถังซินได้พูดออกมา “คุณดู คนที่ล็อค ประตูไม่ได้คงไม่ใช่มีเพียงแค่ฉันคนเดียว”

หลังจากผ่านไปสามสี่นาที ประตูห้องน้ำถึงจะเปิดออกมา

คู่ชายหญิงทยอยเดินกันออกมา

ชายหนุ่มมีท่าทางที่ใจกว้าง เหมือนกับแสดงออกว่าไม่ ได้ทําเรื่องสะท้านฟ้าสะเทือนดินอะไร แต่หญิงสาวกลับ เก้อเขิน หลังจากที่ขอโทษมู่เฉินหย่วนและถังซินแล้วจึง รีบลากชายหนุ่มคนนั้นออกไป

มู่เฉินหย่วนเรียกพนักงานต้อนรับเข้ามาและให้เธอ ทําความสะอาดห้องน้ำ

ถังซินถูกเขาปิดตาไว้ตลอดด้านหน้าจึงมีแต่ความ มืด และไม่กล้าส่งเสียงออกมา ได้ยินเขาเรียกพนักงาน ต้อนรับเข้ามา เธอจึงรีบพูดขึ้น ในเมื่อคนไปแล้ว ถ้า อย่างนั้นคุณก็เอามือออก

หลังจากที่มองเห็นแสงสว่างอีกครั้งถังซินจึงรู้สึก สบายใจ แอบมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆแวบหนึ่ง

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีคนที่แค่นั่งเครื่องบินสอง ชั่วโมงก็ยังอดทนไม่ได้ ห้องน้ำก็ยังใช้ให้เป็นประโยชน์ ได้ แต่การกระทำของมู่เฉินหย่วนเมื่อสักครู่นี้ปกป้อง เธอได้เป็นอย่างดี

พนักงานต้อนรับออกมาจากห้องน้ำ “คุณผู้หญิง คุณ สามารถใช้ห้องน้ำได้แล้วค่ะ”

ถังซินพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ”
หลังจากที่ถังซินล้างมือในห้องน้ำเสร็จแล้ว เมื่อก้มลง ไปก็เห็นท้องวางเกยไปที่ขอบอ่างล้างหน้า พุงพลุ้ยเล็ก น้อย ทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนกในใจ

ท้องที่ตั้งครรภ์เห็นชัดขนาดนี้เลยเหรอ?

เมื่อสักครู่เธอเอนตัวนอนกินขนมตลอด มู่เฉินหย่วนก็ อยู่ข้างๆเธอ เขาดูออกไหม?

ถังซินกลับไปคิดตอนที่มู่เฉินหย่วนมองตัวเอง การ แสดงออกก็ไม่มีอะไรแตกต่าง คาดว่าเขาน่าจะไม่รู้ จึง ทำให้เธอวางใจ ถังซินจัดการดูเสื้อผ้าให้เรียบร้อยจาก นั้นจึงเปิดประตูห้องน้ำ