บทที่ 444 เป็นเพราะเธออ้วนหรือว่าเพราะมีพวกเด็กๆ

ถังซินมองลักษณะหน้าตาของตนเองจากกระจกเล็กๆ ที่ผู้ช่วยให้มา เธอคิดว่าตนเองก็ใช้ได้ แต่ว่าคนที่หน้าตา เหมือนเธอ ในวงการนั้นมีเยอะ

เธอพูดอย่างจนปัญญา “งานในมือฉันเยอะขนาดนี้ จะ ไปทำเรื่องพวกนี้ได้ที่ไหนกัน เลือกกันอีกครั้งเถอะ”

พูดก็พูดเถอะเธอไม่มีความสนใจที่จะไปแสดง

ผู้ช่วยมองดูนาฬิกาข้อมือ พูดอย่างถอนหายใจ “ประธานถัง นี่ก็ใกล้จะบ่ายแล้ว ข้อมูลนักแสดงพวกนี้ คุณเคยดูหมดแล้ว ละก็เลือกไม่ได้ ตอนนี้ฉันจะไปมอง หานักแสดงก็ไม่ทันแล้ว”

“ประธานถัง คุณต้องคิดให้ดี ถ้าคุณไม่ทำ ผ่านคืนนี้ ไป ไม่ว่าจะเป็นนักแสดงหญิง ผู้กำกับ พวกเราต้องเริ่ม หาใหม่ และไม่แน่ว่าจะหาเจอ ค่าใช้จ่ายต้องมากขึ้น แน่นอน”

ถังซิน “…………….

จริงๆแล้วผู้ช่วยพูดถูก เธอเลือกผู้กำกับมาตั้งหลาย คนขนาดนี้ สุดท้ายก็เลือกผู้กำกับเหวิน ถ้าหากต้องให้ เลือกอีก ก็อาจจะหาแบบเขาไม่เจอ ค่าใช้จ่ายก็แพง

ถังซินคิดอยู่ไม่กี่นาที สุดท้ายก็กัดฟันพูดออกมา ฉันทำเอง” ได้
“ประธานถัง ถ้าคุณคิดได้แล้วก็ดีค่ะ” ผู้ช่วยรู้สึกผ่อน คลายขึ้น “คุณวางใจเถอะค่ะ ที่บริษัทฉันดูอยู่ ถ้ามีเรื่อง ด่วนฉันจะโทรศัพท์ไปหาคุณ รับรองว่าจะไม่ให้คุณผิด หวัง”

ถังซินยิ้มหัวเราะและพูดออกมา มีเลขาที่พยายาม ทํางานอย่างเต็มที่แบบเธออย่างนี้ สามารถทำให้ฉัน หมดกังวลไปได้ไม่น้อย ถึงเวลาฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้ เธอ

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณประธานถังมากค่ะ”

“เธอสมควรจะได้รับ” หลังพูดคุยกันสั้นๆ ถังซินจึง กำชับเธอ “ไปจองตั๋วเครื่องบิน ประกาศให้กำกับและ นักแสดงนำชายรู้ พรุ่งนี้ออกเดินทางตรงเวลาไปแม่น้ำ หลีเจียง”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปจัดการ”

หลังจากที่แก้ไขเรื่องเร่งด่วนแล้ว ถังซินก็ได้จัดการ กับเอกสาร อยากที่จะจัดการงานที่เร่งด่วนทั้งหมดให้ เสร็จก่อนที่จะไป

ในขณะที่นั่งพักกินน้ำไปสองอึก เสียงโทรศัพท์ก็ดัง ขึ้น

เมื่อเห็นเป็นคุณแม่ถังโทรศัพท์เข้ามา ถังซินจึงเปิด ลำโพงและวางไว้ข้างๆ “แม่ มีอะไรเหรอ”
“เธอลืมแม่คนนี้แล้วเหรอ?”

ถังซินหัวเราะจนน้ำตาไหล “จะลืมได้อย่างไร ฉันแค่ ทำงานยุ่งมากก็เท่านั้น”

คุณแม่ถังที่อยู่ในสายก็ทอดถอนใจ และพูดด้วยความ รัก ก่อนหน้านี้เธอไปทำงานต่างประเทศโดยที่ไม่บอก ซักคํา หลังจากผ่านไปหลายเดือนกลับมาก็ยังยุ่งอยู่กับ งาน ยินยิน เธออย่ามัวแต่ทำงาน พักผ่อนเยอะๆหน่อย”

“ฉันรู้แล้ว” ความเป็นห่วงของแม่ทำให้เธออบอุ่นในใจ

เมื่อเธอเห็นว่าได้จัดการงานใกล้จะเสร็จแล้ว คิด ตลอดว่ากลับมาไม่ได้ไปดูคุณแม่ถังเลย ครั้งนี้มีเวลา พอดี

ถังซินเอ่ยถาม “แม่อยู่บ้านหรือว่าอยู่ร้าน? อีกสักครู่

ฉันจะไปหาแม่”

“ฉันยังอยู่ที่ร้านค้า”

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที เมื่อจัดการงานที่เหลือ เรียบร้อยแล้ว ถังซินจึงบอกกับผู้ช่วยและเก็บของออก ไป

เมื่อเธอมาถึงร้านค้า ในร้านมีลูกค้าเยอะ คุณแม่ถัง และป้าที่มาช่วยต่างยุ่งกันอยู่ ช่างน่าประหลาดใจมาก

เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าคุณแม่ถังเปิดร้านค้าเล็กๆนี้แล้ว ธุรกิจจะดีขึ้นเรื่อยๆขนาดนี้

เมื่อเห็นลูกค้าเยอะ คุณแม่ถังดูแลไม่ไหว ถังซินจึงพูด ทักทายและเข้าไปช่วยดูแลลูกค้า

ยุ่งอยู่ครึ่งชั่วโมง ในร้านจึงเงียบสงัดลง

คุณแม่ถังรินน้ำให้กับถังซิน และถึงจะมองเธออย่าง เต็มตา เหมือนกับไม่รู้จักเล็กน้อย และชะงักงงสักครู่ “ฉันนึกว่าเธอไปต่างประเทศแล้วจะกินไม่ได้นอนไม่ หลับ ยินยิน เธอดูอ้วนขึ้นมากเลย”

ถังซินยิ้มหัวเราะและพูดขึ้น” ก็ถือว่าอยู่ต่างประเทศ กินไม่ค่อยได้ แต่ฉันก็กลับมานานแล้ว แต่ละมื้อก็กิน เยอะมากจึงอ้วนขึ้น

“ไม่ลดความอ้วนแล้วเหรอ” คุณแม่ถังเอ่ยถามอย่าง สงสัย เมื่อก่อนเธอมักจะกลัวอ้วน กินข้าวก็กินแค่ครึ่ง ถ้วย”

เรื่องที่ท้องถังซินยังไม่อยากกับคุณแม่ถัง กลัวว่าเธอ ไม่ระวังแล้วหลุดปากพูด ทำให้คนอื่นรู้

ถังซินจึงพูดโกหกขึ้น “ไม่อยากลดแล้ว ฉันอ้วนขึ้นมา ก็ดูดีมาก”

คุณแม่ถังมองดูเธออย่างละเอียดอีกที และพูดอย่าง คลุมเครือ “ยินยิน ชุดแต่งงานจีนโบราณตัดตามขนาด ของน้ำหนักสี่สิบห้ากิโลกรัมของเธอ เธอกินข้าวให้มันน้อยลงหน่อย ไม่อย่างนั้นตอนแต่งงานจะวุ่นวาย”

คำพูดของคุณแม่ถังทำให้ถังซินนึกออกเรื่องหนึ่ง จึง อดไม่ได้ที่จะซ่อนสายตาไว้

เธอขอให้คุณแม่ถังถ่ายทำชุดแต่งงานจีนโบราณ ให้กับเธอ คิดว่าเมื่อแต่งงานกับมู่เฉินหย่วน จะทำพิธี แต่งงานแบบดั้งเดิม และสวมชุดจีนโบราณนั้น แต่ตอน

เมื่อเห็นถังซินไม่พูดไม่จา คุณแม่ถังนึกว่าพูดทำร้าย จิตใจเธอ จึงรีบพูดขึ้น “แม่แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย เธอ อยากกินก็กิน รอให้ถึงเวลาแต่งงาน แม่จะทำให้เธออีก ชุดหนึ่ง!”

เมื่อถังซินได้สติ จึงยิ้มอย่างเจื่อนๆออกมา “ไม่ต้อง แล้วแม่ ฉันจะแต่งงานเมื่อไหร่ยังไม่รู้เลย”

คุณแม่ถังเหมือนกับจะรู้อะไรแล้ว “พวกเธอเลิกกัน แล้วจริงๆเหรอ”

“อืม”

คุณแม่ถังชะงักลงสักครู่ จากนั้นก็ลูบที่หัวเธอ “เรื่อง

ของความรู้สึกบังคับกันไม่ได้ ช่างเถอะ ต่อไปถ้าเธอยัง หาคู่ชีวิตที่เหมาะสมไม่ได้ ไม่แต่งงานก็ไม่เป็นไร แม่จะ เลี้ยงลูกเอง”

ถังซินน้ำตามคลอ เธอพยายามที่จะไม่ร้องไห้ และพูดหยอกล้อออกมา “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นต่อไปฉันจะไม่ แต่งงานแล้ว”

“พูดอะไรโง่ๆ!” คุณแม่ถังมองค้อนใส่เธอ “ฉันบอกว่า ถ้าเธอหาไม่ได้แล้วค่อยว่ากัน เธอไม่หาเลยและยังจะ มาอยู่กับแม่ตลอด จะเป็นเรื่องดีได้อย่างไร”

ถังซิน “

ทันใดนั้นป้าที่มาช่วยก็ได้ถือไม้ถูพื้นเข้า “พี่หลี พวก คุณไปนั่งด้านนอกเถอะฉันจะถือโอกาสตอนลูกค้าไม่ เยอะเอาไม้ถูถูพื้นสักหน่อย”

คุณแม่ถังจึงย้ายม้านั่งสองอันและพาถังซินออกไปนั่ง ด้านนอกร้าน

หลังจากที่นั่งลงได้สักครู่ คุณแม่ถังเหมือนกับอยาก จะพูดออกมา จึงเอ่ยถามเธอขึ้นก่อนว่าไปทำงานอะไร ที่ต่างประเทศนานขนาดนั้น และยังบอกว่าหลังจากปี ใหม่กวนรั่วหลิงก็ออกไปถ่ายละคร เฉินคางคอยอยู่เป็น เพื่อนเธอ

เมื่อพูดมาถึงตอนสุดท้าย คุณแม่ถังเอ่ยถามอย่าง ระมัดระวัง “ยินยิน พักนี้เธอได้ติดต่อกับน้องชายบ้าง ไหม”

“ทำไมเหรอ”

“หลังจากปีใหม่ เขาก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย” คุณแม่ถังหายใจลึก และขมวดคิ้วด้วยความทุกข์ใจ ทุกครั้ง ที่ต่อสายโทรศัพท์หาเขา เขาก็ไม่รับ เธอว่าเขาเลิกกับ ซือซือแล้วใช่ไหม?”

ถังซินจิบชาร้อนหนึ่งคำ และพูดด้วยสายตาที่มี เลศนัย “แม่คิดมากไปแล้ว”

คุณแม่ถังยังคงถอนหายใจ “จะไม่ให้ฉันคิดมากได้ อย่างไร ซือซือสวยขนาดนั้น และยังเป็นน้องสาวของ ประธานมู่ เธอจะหาลูกเศรษฐีแบบไหนก็ได้ ฉันกลัวว่า เธอจะไม่มองชิงเฟิง ไม่ต้องการเขาแล้ว”

“พวกเขาสบายดี เพียงแค่ชิงเฟิงอยู่ที่โรงเรียนงาน ยุ่ง ซือซือก็ยุ่งอยู่กับการถ่ายละคร” ถังซินอดกลั้นความ รู้สึกที่เจ็บปวดไว้ ฝืนใจยิ้มออกมา “รอให้ซือซือว่างแล้ว ฉันจะกลับมาทานข้าวด้วยกันกับเธอ”

“พวกเขาไม่เป็นไรจริงเหรอ”

“ไม่เป็นไรจริงๆ พวกเขาดีขนาดไหน ก่อนหน้านี้แม่ดู ไม่ออกเหรอ? แม่อย่าคิดฟุ้งซ่านเลย”

คุณแม่ถังวางใจลงเล็กน้อย และเอ่ยถามถังซิน “เธอ อยากจะกินอะไรไหม อีกสักพักกลับไปแม่จะทำอาหาร เย็นให้เธอกิน”

ถังซินรู้สึกอยากกินมากจริงๆ “ฉันอยากกินโจ๊กเห็ด หูหนูขาว”
“ถ้าอย่างนั้นต้องใช้เวลาตุ๋นหน่อย”

สองแม่ลูกนั่งคุยเรื่องทั่วไปเกี่ยวกับครอบครัวอยู่ที่ หน้าประตูร้านค้า ทันใดนั้นก็มีคนเรียกคุณแม่ถัง

ถังซินได้ยินเสียงจึงรู้สึกคุ้นหู เมื่อหันหน้าไป ก็เห็นผู้ หญิงที่สวมชุดกระโปรงสีม่วงอ่อนเดินตรงเข้ามาทางนี้ เป็นผู้หญิงที่อายุเกือบจะห้าสิบ แต่ผิวยังแน่นตึง ดูแล รักษาสุขภาพได้เป็นอย่างดี

“เสี่ยวอี้ เธอมาได้อย่างไร” คุณแม่ถังรีบลุกขึ้น ทักทาย

ชิวเสี่ยวอี้จึงพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่ว่านัดกันแล้วหรอว่าจะไป ร้านเสริมสวย? พอดีฉันไม่มีธุระแล้ว เลยรีบมาหาเธอ”

“วันนี้ฉันยุ่งมาก เกือบลืมไปแล้ว” คุณแม่ถังพูดอย่าง จนปัญญา “วันนี้คงไปไม่ได้ ยินยินกลับมาแล้ว

เมื่อคุณแม่ถังลุกขึ้น ถังซินจึงลุกขึ้นตาม

เมื่อได้ยินคุณแม่ถังเรียกแบบนี้ ถังซินยังแอบคิดว่า “เธอไม่ใช้นามสกุลของบ้านสามีแล้ว หย่ากับโมมอย คางผิงแล้วเหรอ?”

หลังจากเห็นผู้ใหญ่ทั้งสองคนคุยกัน เธอจึงทักทายชิว เสี่ยวอี้ “คุณป้า”
ชิวเสี่ยวอี้คิดไม่ถึงว่าคนที่คุยอยู่กับคุณแม่ถังคือถัง ซิน เมื่อเห็นเธอจึงชะงักงงสักครู่ และทำเหมือนอยากจะ ร้องไห้ “พึ่งกลับมาจากต่างประเทศเหรอ? หน้าตาสระ สวยมากยิ่งขึ้นแล้ว”

ถังซินยิ้มเล็กน้อย “อืม”

กลายเป็นแม่ของมู่เฉินหย่วนที่พูดดีหน่อย ไม่บอก ตรงๆว่าเธออ้วนขึ้น ไม่เหมือนกับแม่แท้ๆของตัวเอง ที่ พูดจาทิ่มแทงใจเธอ

ที่เธออ้วนขึ้น ก็เพราะลูกๆที่อยู่ในท้อง!