บทที่ 422 ดูแลปรณนิบัติเธอ เท่ากับทำให้ประธาน สบายใจ

ผู้ช่วยจางยิ้มออกมา พร้อมกล่าวอย่างไร้น้ำตา “โอเค ครับ ประธานมู่คุณดีกับผมมาก”

“ก็ดี งั้นก็ต้องลำบากคุณอีกซักพักล่ะ”

สนามกอล์ฟ Alright ห่างจากตัวเมืองค่อนข้างไกล ถังซินขับไปตามเส้นทางเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงจึงจะถึงที่ หมาย

เธอจึงเข้าไปถาม ผู้รับผิดชอบบอกกับเธอว่าเมื่อตอน บ่ายลู่เหวินซูได้พาลูกค้ามาตีกอล์ฟที่นี่ และเพิ่งออกไป ด้วยกันเมื่อสิบนาทีที่แล้ว

ถังซินด่าอย่างเงียบๆ พร้อมขับรถไปยังอ๊อฟฟิศ

เธอวิ่งเต้นอยู่บนถนนตลอดทั้งช่วงบ่ายนี้ จากบ้าน ตระกูลลู่ บริษัทลู่ซือ ไปจนถึงบริษัทสั่งซือ และมายัง สนามกอล์ฟ รอจนถึงอ๊อฟฟิศของลู่เหวินซู ก็ได้เป็น เวลาหนึ่งทุ่มครึ่งแล้ว

ผู้จัดการที่อยู่เวรในที่อ๊อฟฟิศวันนี้ได้รู้จักกับถังซิน แต่เขากับบอกเธออย่างน่าเสียดาย “ประธานลู่แค่พา ลูกค้ามาอยู่ที่นี่น่ะครับ แล้วก็ให้พวกเราดูแล ส่วนเขา ได้ออกไปตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วละครับ”
คว้าน้ำเหลวอีกแล้ว!

ถังซินโกรธจนหมดคำพูด “คุณรู้จักที่พักส่วนตัวเขา มั้ยคะ? หรือว่าตอนดึกจะกลับมาอีกหรือเปล่าคะ?”

“ผมไม่รู้จักที่อยู่ของประธานลู่หรอกครับ” ผู้จัดการ กล่าว “บางทีประธานลู่ก็มาคุยกับลูกค้าที่นี่ บางทีเขาก็ ไม่เข้ามา หลังจากนั้นก็ให้รถของอ๊อฟฟิศไปส่งพวกลูก ค้ากลับน่ะครับ”

11

ผู้จัดการมองเห็นว่าสีหน้าของถังซินไม่ค่อยดี จึงกล่าว “ถ้าหากคุณมีเรื่องเร่งด่วนต้องการพบประธานลู่ล่ะก็ คุณรออยู่ที่นี่ก็ได้นะครับ ถ้าประธานลู่มาผมจะแจ้งให้ ทราบ”

“โอเคค่ะ” หลังจากที่วิ่งเต้นมาตลอดทั้งช่วงบ่าย ถังซิ นก็ไม่มีแรงวิ่งอีกแล้ว อีกทั้งยังหิวเป็นอย่างมาก “ห้อง อาหารยังมีที่นั่งมั้ยคะ ฉันอยากทานอะไรสักหน่อย”

“มีครับ เดียวผมพาคุณไป

ถังซินสั่งอาหารมาอย่างมากมาย และยังสั่งปลา ต้มผักกาดดองจานใหญ่มาอีกหนึ่งจาน หลังจากที่รอ อาหารมาเสิร์ฟบนโต๊ะ เธอก็ทานอย่างอดใจรอไม่ไหว”

เธอทั้งกินทั้งกล่าวชมฝีมือของพ่อครัวในอ๊อฟฟิศของ ลู่เหวินซู
ปลาต้มผักกาดดองอร่อยมาก!

หลังจากทานข้าวไปได้ครึ่งหนึ่ง บริกรหนุ่มก็ได้วิ่งเข้า มาอย่างรีบร้อน เขาโค้งคำนับพร้อมกล่าวขอโทษถัง ซิน “ขอโทษครับคุณผู้หญิง ผักดองของครัวเราที่นำมา ทําปลาต้มผักกาดดอง ทางเราได้ใช้ผิดน่ะครับ ทำให้ รสชาติของปลาต้มผักกาดดองไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมจะ รีบเปลี่ยนให้ทันทีเลยครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันว่ามันอร่อยนะคะ” เธอกล่าวพร้อม ตักน้ำซุปขึ้นซด “ฉันยังอยากจะชมเลยว่าพ่อครัวของ คุณฝีมือดี ทําปลาต้มผักกาดดองออกมาได้อร่อยมาก” บริกรหนุ่มกล่าวในลำคอ พร้อมถามอย่างระมัดระวัง “คุณไม่รู้สึกว่ามัน…เปรี้ยวหรอครับ”

“ไม่เปรี้ยวนะ!”

* บริกรหนุ่มรู้สึกว่าเขาได้ถามคำถามที่โง่เง่าออก

ไป

ตอนที่คุณผู้หญิงคนนี้ซดซุปที่เปรี้ยวของปลาต้มผัก กาดดอง สีหน้าก็ดูปกติ ทำไมถึงคิดว่ามันเปรี้ยวกันนะ?

หลังจากที่บริกรหนุ่มกลับเข้าไปภายในห้องครัว หัวหน้าพ่อครัวตัวท้วมก็ได้เข้ามาล้อม พร้อมถามอย่าง ตึงเครียด “เป็นยังไงบ้าง? คุณผู้หญิงคนนั้นไม่ได้โกรธ ใช่มั้ย? รีบๆ ซะ นายรีบเอาปลาต้มผักกาดดองจานใหม่ ไปส่ง”
“ไม่ต้องเปลี่ยน”

หัวหน้าพ่อครัวหายใจออกมาอย่างเยือกเย็น พร้อม กล่าวอย่างงกๆ เงินๆ “เธอไม่ได้จะร้องเรียนฉันใช่มั้ย? งั้นเดี๋ยวฉันจะไปขอโทษเธอ”

เขาพูดพร้อมยกปลาต้มผักกาดดองจานใหม่ออกไป

แต่บริกรหนุ่มกลับดึงหัวหน้าพ่อครัวเอาไว้ พร้อมส่ง เงินให้เขาปีกหนึ่ง “คุณผู้หญิงคนนั้นบอกว่าปลาต้มผัก กาดดองอร่อยมาก นี่เป็นทิปที่เธอให้คุณไว้”

“เธอไม่รู้สึกว่ามันเปรี้ยวมากเลยหรอ?” ผู้ช่วยกุ๊กได้ เข้ามาใกล้ สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ “ผักกาดดอง อันนั้นเป็นปลาผัดแห้ง ไม่เหมือนกับผักกาดของปลาต้ม ผักกาดดอง ฉันเพิ่งจะชิมไป เปรี้ยวจนฟันฉันจะร่วง”

บริกรหนุ่มยักไหล่ “คุณผู้หญิงคนนั้นไม่รู้สึกว่ามัน เปรี้ยวเลย แถมยังซดด้วยสีหน้าที่ปกติอีกด้วย”

……ประสาทรับรสของเธอมีปัญหารึเปล่า?”

“คนอื่นประสาทรับรสดีนะ!” บริกรหนุ่มมองตาขาว ใส่ผู้ช่วยกุ๊ก คนอื่นยังบอกอีกว่าซี่โครงเปรี้ยวหวาน มันหวานไป มีรสเปรี้ยวไม่พอ หวังว่าถ้าครั้งหน้ามีคน สั่งอาหารชนิดนี้อีก ให้ใส่น้ำตาลน้อยหน่อย คุณได้ยิน มั้ย?”

ผู้ช่วยกุ๊กยิ้มเหยเก พร้อมลูบไปที่จมูก “คุณผู้หญิงคนนี้ถนัดทานเปรี้ยวได้เยอะเลยนะ”

“คนอื่นก็อาจจะชอบรสชาตินี้นะ” บริกรหนุ่มเห็น หัวหน้าพ่อครัวนับทิปที่ได้ไป จึงวางมือไว้บนไหล่ของ เขา “ลุงกุ๊กครับ ผมจะบอกให้ว่าคุณผู้หญิงคนนั้นเป็น ใคร แต่คุณต้องแบ่งทิปให้ผมครึ่งหนึ่ง ตกลงมั้ย?”

“ใครกัน?” หัวหน้าพ่อครัวถาม “หรือจะเป็นนักชิม อาหาร?”

บริกรหนุ่มพยักหน้า “ตอนที่ผมกลับมา เห็นผู้จัดการ ไปถามรสชาติของอาหารว่าเป็นอย่างไรบ้าง ท่าที เคารพนอบน้อมเป็นอย่างมาก ผมจึงไปแอบฟัง แล้วรู้ มั้ยว่าผมรู้อะไรมา?”

“เฒ่าแก่เนี้ยในอนาคตของพวกเรา?”

“เมื่อก่อนที่อ๊อฟฟิศของพวกเราได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น เรื่องหนึ่ง ทำให้เฒ่าแก่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ และปลด คนจากชั้นสองออกจากตำแหน่งทั้งหมด พวกคุณไม่รู้ หรอกหรอ?” บริกรหนุ่มทำเสียงต่ำ พร้อมแสร้งกล่าวอ ย่างน่าฉงน “ที่เกือบจะมีเรื่องกันเนี่ย เป็นน้องชายของ เฒ่าแก่ และเป็นเฒ่าแก่ที่ใหญ่อันดับสองของอ๊อฟฟิศ”

ผู้ช่วยกุ๊กฟังอย่างโง่เขลา เรื่องนี้พวกเรารู้แล้ว แต่มัน เกี่ยวข้องกับคุณผู้หญิงที่สั่งปลาต้มผักกาดดองยังไง?”

“เกี่ยวข้องกันอย่างมากกก!” บริกรหนุ่มตั้งใจลาก เสียงให้ยาว ทำให้ทุกคนอยากที่จะรู้ “คุณผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนสาวของประธานมู่ แต่ก่อนเคยมาที่อ๊อฟฟิศกับ ประธานมู่อยู่หลายครั้ง”

“ไม่ใช่มั้ง?”

“ถ้าไม่เชื่อก็ไปสืบกันเองสิ” บริกรหนุ่มกล่าว พร้อม คว้าทิปครึ่งหนึ่งออกมาจากมือหัวหน้าพ่อครัว “ลุงกุ๊กได้ รับเสียงชื่นชมจากคุณผู้หญิงคนนั้น ปรณนิบัติเธออย่าง ดี ก็เท่ากับว่าทำให้ประธานมู่สบายใจแล้วล่ะครับ”

ผู้ช่วยกุ๊กลูบไปยังผมที่สั้นกุด เขากระโดดขึ้นพร้อม กล่าวออกมา “เธอชอบทานเปรี้ยวขนาดนี้ ท้องรึเปล่า นะ?”

บริกรหนุ่มและหัวหน้าพ่อครัวหันไปมองเขา

ผู้ช่วยกุ๊กถูกมองอย่างแปลกตา พร้อมกล่าวอย่าง พึมพำ “สะใภ้คนรองของฉันก็เป็นนะ ท้องแล้วก็ชอบ ทานเปรี้ยว ทานเผ็ด พี่ชายฉันมักจะให้ฉันไปทำอาหาร ให้พี่สะใภ้ทานอยู่บ่อยๆ ไก่ผัดพริกที่เผ็ดขนาดนั้น พี่ สะใภ้ฉันไม่รู้สึกว่ามันเผ็ดเลยแม้แต่น้อย กลับกันพวก คุณลองคิดสิ คนปกติจะชอบทานเผ็ดขนาดนี้เลยหรอ?”

“ฉันว่าที่นายพูดมามันก็มีเหตุผลอยู่นะ” บริกรหนุ่ม กล่าวอย่างเห็นพ้อง พร้อมตบไปที่ไหล่ของหัวหน้า พ่อครัว “ลุงกุ๊กรีบทำอาหารอีกสักสองสามอย่างเถอะ เดี๋ยวฉันจะรอเอาไปให้คุณถัง ได้ข่าวว่าวันนี้ตอนเย็น ประธานมู่จะเข้ามาด้วย”
หัวหน้าพ่อครัวพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “รังนกเคี่ยวจวน จะเสร็จแล้ว นายจะเอาไปให้คุณถังด้วยมั้ย?”

“ใครกินล่ะ?”

“ลูกค้าที่ประธานลู่พามายังไงล่ะ” ผู้ช่วยกุ๊กพูดสอด เข้ามา “เดี๋ยวผมทำอาหารสักสองสามอย่างไปให้ก็ได้ ครับ รังนกเก็บไว้ให้คุณถังเถอะ เธอกำลังท้องอยู่ ถ้า พวกเรานิ่งเฉยมันจะดูไม่ดี”

“โอเค งั้นพวกนายรีบทำไวๆ เลย”

ไม่กี่นาทีผ่านไป บริกรหนุ่มก็ได้นำรังนกคุณภาพดีที่

ได้เคี่ยวมากว่าสองชั่วโมงไปเสิร์ฟให้กับถังซินบนโต๊ะ

ถังซินตกใจเป็นอย่างมาก “คุณส่งผิดโต๊ะรึเปล่าคะ ฉันไม่ได้สั่งรังนกค่ะ”

“หัวหน้าพ่อครัวตั้งใจให้ผมเอามาให้น่ะครับ เพื่อ เป็นการขอบคุณที่คุณชอบปลาต้มผักกาดดองที่เขา ทำ” บริกรหนุ่มกล่าวออกไปอย่างหลักแหลม “รังนกนี้ เป็นรังนกที่หาทานได้เฉพาะในงานเลี้ยงต้อนรับระดับ สูงเท่านั้น รสชาติดีมากนะครับ”

หลังจากที่บริกรหนุ่มได้ปิดบังเรื่องราวเอาไว้ ถังซิน ได้กลิ่นอ่อนๆ ทำให้เธอรู้สึกอยากทานขึ้นมา เธอจึงไม่ ได้พูดอะไรอีก พร้อมนำทิปปีกหนาส่งให้แก่บริกรหนุ่ม

ในรังนกนั้นไม่ได้ใส่อะไรเติมเข้าไป รสชาติจืดชืด แต่พอละลายเข้าในปากแล้ว รสชาติกลับดีเป็นอย่างมาก ถังซินทานมันอย่างพออกพอใจ

หลังจากทานเสร็จ เธอก็นั่งอยู่ที่เดิมไม่อยาก ขยับเขยื้อนไปไหนแล้ว

ถังซินนั่งอยู่ที่ห้องอาหารเป็นเวลานาน อีกทั้งยัง ใช้โทรศัพท์จัดการธุระบางอย่าง ขณะที่มองเวลา ในโทรศัพท์ ก็ได้เป็นเวลาเก้าโมงแล้ว เธอจึงเรียกผู้ จัดการที่มาต้องรับเธอในตอนแรกนั้นเข้ามา

“ประธานลู่กลับมาหรือยัง?”

“ยังเลยครับ” ผู้จัดการตอบกลับ “ลูกค้าเหล่านั้นกลับ ไปแล้ว ผมคิดว่าวันนี้ช่วงเย็นประธานลู่ไม่น่าจะเข้า มาแล้วล่ะครับ หรือจะให้ผมเรียกคนไปส่งคุณมั้ยครับ ถ้าครั้งหน้าประธานลู่มา ผมจะแจ้งให้คุณทราบล่วง หน้าครับ”

“ไม่เป็นไร ฉันขับรถมา” รอแล้วไม่พบลู่เหวินซู ถังซิ นก็จนปัญญา

แต่ดีที่อาหารที่ทานที่อ๊อฟฟิศเย็นนี้รสชาติถูกปากเธอ เลยไม่ค่อยอารมณ์เสียสักเท่าไหร่

ถังซินสวมเสื้อตัวนอกพร้อมออกไปจากห้องอาหาร

ขณะที่ถึงทางเดินของตึกที่หนึ่ง เธอเห็นผู้ชายไม่กี่ คนถูกบริกรคนหนึ่งพาเข้าไปภายในห้อง หนึ่งในผู้ชายเหล่านั้นเธอคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างมาก

“ประธานสาว” ในเมื่อได้พบปะกันแล้ว ถังซินจึงเอ่ย ปากทักทายต่อหน้า