บทที่ 421 เห็นเขาแล้วอารมณ์เสียจริงๆ

“พวกเธอไม่ได้เจอกันเป็นสี่ห้าปียังไม่เป็นห่วง นี่แค่ไม่ กี่เดือนก็ไม่ไว้ใจเขาแล้ว?”

“ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน” ส่งจิ้งเหอรีบตอบอย่าง ร้อนรน “ช่วงนี้ฝันบ่อย ในใจรู้สึกไม่สบายใจมาก กลัว เขาเกิดปัญหาอะไรที่นูน ฉันไม่อยากให้ลูกชายฉันพึ่ง รู้จักพ่อแต่แปปเดียวก็ไม่มีพ่ออีกแล้ว”

ถังซินหัวเราะอย่างอดไม่ได้ “โอเค ลูกสะใภ้ในอนาคต เดี๋ยวฉันจะดูแลอย่างดี เธอไปแบบสบายใจเถอะ”

“งั้นก็รบกวนเธอหน่อยนะ”

รอจนส่งจิ้งเหอเข้าบริษัทไปแล้ว ถังซินถึงจะออกไปที่ ลู่ซื่อไปหาลู่เหวินซู

“ฉันคือถังซินจากเหอซ่ง” ถังซินพูดอย่างมีมารยาทที่ โต๊ะประชาสัมพันธ์ “รบกวนคุณนัดประธานลู่ให้หน่อย”

พนักงานแผนกต้อนรับมองเธอแล้วรีบโทรเบอร์ ภายในเข้าไปทันที

หลังจากนั้นประมาณ20วินาที พนักงานแผนกต้อนรับ ก็พูดกับเธออย่างขอโทษว่า “ขออภัยค่ะ ตอนนี้ท่าน ประธานลู่ไม่อยู่ที่บริษัทเวลานี้แล้ว คาดว่าคงไม่กลับมา ที่บริษัทแล้วล่ะค่ะ สะดวกเป็นพรุ่งนี้ไหมคะ?”
ลู่เหวินซูไม่อยู่?

ถังซินขมวดคิ้วคิดเล้กน้อย ถามว่า “ฉันขอสอบถาม หน่อยว่าปกติเขาชอบไปไหนบ้างไหมคะ?”

“ไม่ทราบจริงๆค่ะ ฉันเป็นพนักงานแผนกต้อนรับ เท่านั้นเอง”

“ค่ะ ขอบคุณมาก

ก่อนที่ถังซินจะจากไป เธอถามเกี่ยวกับข่าวซุบซิบ ของวันก่อนอย่างระวังว่า “คุณหนูถังคะ ได้ข่าวว่าคุณ เคยคบกับคุณมู่จริงหรอคะ? คุณเลิกกันทำไมหรอคะ? หรือว่าคุณคบอยู่กับCEOใหม่ของเหอซ่งอยู่จริงๆ?”

ถังซินยิ้มมุมปากอย่างไม่พอใจนัก “คุณไปได้ยินเรื่อง พวกนี้มาจากไหนกัน?

“ในกลุ่มข่าวสารค่ะ” พนักงานแผนกต้อนรับคนนี้เล่า ว่าเธออยู่ในกลุ่มข่าวสารหลายกลุ่ม ก็ว่าทำไมพนักงาน ของลู่ซื่อถึงได้รู้เรื่องพวกนี้ด้วย “ไม่กี่วันนี้คนในกลุ่มพูด ถึงแต่เรื่องของคุณค่ะ”

“ฉันล่ะแปลกใจจริงๆ ขอดูหน่อยได้ไหม?” ถังซินถาม ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย

พนักงานคนนั้นลังเลไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอาโทรศัพท์ ตัวเองให้ถังซินดู
ถังซินเปิดดูในกลุ่มซุบซิบพวกนั้น แอบๆจำชื่อเอาไว้ แล้วคืนให้พนักงานคนนั้นไป “ขอบคุณค่ะ เห็นว่าในกลุ่ม ไม่มีใครลงรูปน่าเกลียดๆของฉันก็สบายใจแล้วล่ะค่ะ”

พอออกจากบริษัทลู่ซื่อ ถังซินก็โทรหาไอราให้นำราย ชื่อกลุ่มซุบซิบหลายอัน ให้เธอเพิ่มเข้าไปในลิสต์แล้ว จัดการให้กระแสของข่าวเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น แต่ถ้ายัง ทำไม่ได้ก็ให้ใช้กฎหมายจัดการ

ก่อนหน้านี้ที่เธอคบกับมู่เฉินหย่วนนั้นเป็นความลับ นอกจากเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่าย ญาติ นอกนั้นก็ไม่มี ใครรู้เลย

ไม่คิดว่าแค่เธอกลับประเทศมา ในกลุ่มก็มีแต่เรื่อง ของเธอกับมู่เฉินหย่วน แล้วยังรู้จักCEOของเหอซ่งอีก บอกว่าพวกเธอมีความสัมพันธ์บางอย่างต่อกัน ดูเหมือน ว่ากำลังจะทำลายชื่อเสียงของเธออยู่

ต้องมีใครสักคนอยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้แน่

แต่ว่าตอนนี้ถังซินไม่มีเวลามาจัดการกับเรื่องนี้ ประเด็นสำคัญคือเธอเป็นห่วงนางฟ้าน้อย มาถึงลู่ซื่อ ก็ไม่ได้เจอเจ้าตัว แล้วยังไม่รู้อีกว่าช่วงนี้ลู่เหวินซูไป ที่ไหนบ้าง ทำได้แค่ส่งข้อความไปให้ผู้ช่วยจางเท่านั้น

มู่เฉินหย่วนกับลู่เหวินซูเป็นพี่น้องกัน ผู้ช่วยจางก็คอย ตามมู่เฉินหย่วนตลอด เกือบจะเป็นพี่เลี้ยงส่วนตัวของมู่ เฉินหย่วนอยู่แล้ว ต้องรู้แน่ว่าปกติลู่เหวินซูไปที่ไหนบ้าง
แต่ว่าถังซินไม่รู้ว่าไอดีวีแชทของผู้ช่วยจางคืออะไร โดนมู่เฉินหย่วนเอาไปนานแล้ว

มู่เฉินหย่วนพึ่งกลับมาถึงที่บริษัทกำลังคุยกับลูกค้า เพื่อหาเวลาออกไปเที่ยวและคุยธุรกิจกัน พอเขากด กลับมาที่หน้าหลักเห็นว่าบัญชีที่เชื่อมต่อไว้มีข้อความ ส่งเข้ามา

บัญชีวีแชทนั้นเขาได้มาจากผู้ช่วยจาง นอกจากถังซิ นก็แทบจะไม่ได้มีเพื่อนในนั้นเลย

นิ้วของมู่เฉินหย่วนค้างอยู่ตรงหน้าจอไปสักพัก สุดท้ายเขาก็กดเข้าไปดูในนั้น

ถังซิน: [พี่จางเฉิง ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ?

มู่เฉินหย่วนรู้สึกหงุดหงิดในใจ

ทั้งๆที่ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้สนิทกับผู้ช่วยจาง เมื่อก่อนก็ เรียกว่าผู้ช่วยจาง แต่ตอนนี้กลับมาเรียกว่าพี่จางเฉิงซะ แล้ว แต่เรียนเขาว่าประธานมู่ เวลาโกรธยังเพิ่มคำพูด ยกย่องเขาอีก!

มู่เฉินหย่วนตอบ : [คุณหนูถังมีอะไรหรือเปล่าครับ?

ไม่กี่วินาทีต่อมาถังซินก็ตอบ: [พี่จางเฉิงคะ พวกเรา สนิทกันขนาดนี้ พี่อย่าคุยแบบเย็นชาเหมือนเจ้านายพี่สิคะ! โอเค รอบที่แล้วฉันผิดเอง ต้องขอโทษด้วยนะคะ)

รอบที่แล้ว?

ผู้หญิงคนนี้คุนอะไรกับผู้ช่วยจาง ทำไมเขาไม่รู้หรอ?

มู่เฉินหย่วนยังไม่ได้ตอบ ถังซินก็ส่งข้อความมาอีก : ไพี่จางเฉิง อย่าโกรธกันเลยนะ เดี๋ยวรอบหน้าฉันจะพา

ไปเลี้ยงอาหารญี่ปุ่น5000ต่อหัวเอง อร่อยมากเลยนะ!]

ไม่ถึงหนึ่งวินาที เธอก็ส่งข้อความมาอีก : (คืออย่างงี้ ค่ะ ปกติพี่ออกไปทำธุระกับเจ้านายพี่บ่อยๆใช่ไหมคะ คงได้เจอลู่เหวินซูบ้างใช่ไหม? พอดีฉันมีธุระกับลู่เหวิน ซู แต่ไปที่ลู่ซื่อก็ไม่เจอเขา

ถังซิน: [ถ้าพี่ไม่ไปหลอกถามจากเจ้านายพี่มาก็ บอกฉันหน่อยได้ไหมคะว่าลู่เหวินซูปกติไปที่ไหนบ้างก็ พอแล้วค่ะ)

มู่เฉินหย่วนมองข้อความพวกนั้นอย่างไร้อารมณ์ ใน หัวมีแต่คำว่า พี่จางเฉิงเขาบีบมือถือแน่น

น่าหงุดหงิดชะมัด!

เนื่องจากมู่เฉินหย่วนไม่ตอบเธอสักที ถังซินเลยส่ง ข้อความมาอีก : [พี่จางเฉิงคะ ตอบหน่อยได้ไหม?

มู่เฉินหย่วนเก็บอารมณ์กลับมาเป็นปกติ: [คงเป็น คลับของเขา สนามกอล์ฟ Alright
ถังซิ่น: (ขอบคุณค่ะพี่จางเฉิง พี่น่ารักที่สุดเลย! ไม่เห มือนประธานมู่ของพี่ ไม่ได้มีท่าทีอะไรสักอย่าง พอนึก ได้ว่าเขาเอาไปรับโทรศัพท์อยู่แผนกเลขาฯฉันก็เป็น ห่วงพี่เลย

ถังซิน: [เดี่ยวรอฉันมีผลงานที่เหอซ่งแล้ว พี่มา ทำงานกับฉันนะ เงินเดือนที่ฉันให้สูงกว่าที่เขาให้ แน่นอน!

มู่เฉินหย่วนหัวเราะ

ผู้หญิงคนนี้ว่าร้ายเขาไปด้วย พยายามจะดึงคนของ เขาไปด้วย ร้ายจริงๆ

มู่เฉินหย่วน: [คุณหนูถัง ผมเป็นคนของมู่ซื่อ ผมคง ทำงานอยู่ที่นี่ทั้งชีวิตเลย คุณอย่าอคติเขาขนาดนั้นเลย ครับ ผมว่าคุณมู่เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่ง

ถังซิน: [โหย! มีเขาสักสิบคนยังไม่รู้มีคุณคนเดียว เลย! ฉันพูดจริงๆนะ ถ้าไม่ติดว่าคุณมีคนที่ชอบแล้ว ฉันคงแต่งงานกับคุณแล้ว

มู่เฉินหย่วน “……….

ถังซิน: [แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันไปตามหาลู่เหวินซู ก่อน เดี๋ยวรอบหน้าเลี้ยงข้าว! ]

มู่เฉินหย่วนก็ยังคงโฟกัสอยู่กับข้อความสองข้อความ สุดท้ายของถังซินอยู่
ขณะเดียวกันประตูห้องทำงานผู้บริหารก็ถูกเปิดออก ผู้ช่วยจางที่ไม่ได้รับรู้ถึงอันตรายเปิดประตูเข้ามา

“คุณมู่ เมื่อกี้ผมได้รับโทรศัพท์จากประธานส้าว” ผู้ ช่วยจางรายงาน “เขาถามว่าคืนนี้คุณว่างไหมครับ? อยากจะนัดดื่มพูดคุยกับคุณ ถือโอกาสคุยธุรกิจด้วย

พอเห็นประธานมู่เงยหน้าขึ้น มองมาที่เขาด้วยสายตา ไม่ดีนัก ผู้ช่วยจางก็ขนหัวลุก “เพราะว่าเลขาฯกันไม่อยู่ ผมเห็นว่าคุณอยู่ในห้องทำงาน ก็เลยถือโอกาสมาบอก คุณน่ะครับ”

สายตาของมู่เฉินหย่วน เหมือนกับจะฆ่าเขาอย่างนั้น แหละ?

มู่เฉินหย่วนถามว่า “ผู้ช่วยจาง คุณว่ามู่ซื่อปฏิบัติกับ คุณยังไงบ้าง”

“ก็ ก็ดีมากนะครับ” น้ำเสียงเย็นเฉียบของเขายิ่งทำให้ ผู้ช่วยจางกลัว เขาพูดออกไปว่า “มู่ซื่อก็เหมือนบ้านของ ผม ผมเต็มใจอยู่ที่มู่ซื่อและอุทิศตนตลอดชีวิตเลยครับ”

ถ้ามีบริษัทให้เงินเดือนสูงกว่าจ้างคุณล่ะ?”

ผู้ช่วยจางรีบแสดงความจงรักภักดีของเขาทันที “ใน สายตาผมมีแต่บริษัทมู่ชื่อครับ ต่อให้คนที่รวยที่สุดใน โลกให้ผมไปทำงานด้วย ผมก็ไม่ไปครับ ผมยินดีที่จะ อุทิศตัวเองให้มู่ซื่อทั้งหมดครับ !
มู่เฉินหย่วนยิ้มออกมาอย่างพอใจ พูดเสียงต่ำว่า “ดี มาก ไม่ผิดหวังที่เป็นคนที่อยู่กับบริษัทมาหลายปี

ผู้ช่วยจางโล่งอก

วินาทีต่อมาก็ได้ยินมู่เฉินหย่วนพูดว่า “ทางเยนจิงตอน นี้ขาดคนอยู่ พรุ่งนี้ก็ไปเลยแล้วกัน พอเสร็จธุระค่อย กลับมา”

“ประธานมู่… ผู้ช่วยจางถึงกับตะลึง

เขาไม่ได้พูดอะไรผิดไปใช่ไหม? ทำไมโดนบังคับให้ ไปทำงานต่างที่อีกแล้วล่ะ?

“ก็แค่ไปต่างจังหวัด ไม่ได้ให้ไปต่างประเทศสัก หน่อย” มู่เฉินหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “ผมก็ให้ เวลาคุณเตรียมตัวเก็บของอีกตั้งหนึ่งคืนแล้วนี่ไง หรือ เจ้านายอย่างผมปฏิบัติกับคุณไม่ดีพอ?”