บทที่ 420 เธอท้องอยู่ยังจะไปหงุดหงิดใส่เขาอีกทำไม

“เป็นไปได้ว่าเขายังไม่รู้ว่าเธอเข้าไปที่เหอซ่งแล้ว” สัง จิ้งเหอพูดขึ้น ทันใดนั้นเธอก็ลองไปทางด้านหลังของถัง ซิน “พึ่งพูดว่าจะถามเฉินหย่วน ไม่คิดว่าเขากำลังทาน อาหารอยู่ที่นี่เหมือนกัน บังเอิญมาก!”

ห้ะ?

ถังซินตะลึง ส้งจิ้งเหอโบกมือแล้วเรียกทางด้านหลัง ของถังซิน “เฉินหย่วน

จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา

รอจนร่างนั้นเดินเข้ามา เธอก็นิ่งอยู่อย่างนั้น ทำเอาถัง ซินไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา

“นั่งสิ” ส้งจิ้งเหอชี้ไปที่ว่างข้างๆ ให้ชายหนุ่มนั่งลง “เธอก็กินข้าวที่นี่หรอ?”

มู่เฉินหย่วนนั่งลงทางด้านขวาของถังซิน ตอบอืมเบาๆ “พาลูกค้ามาทานข้าวที่นี่ คุยธุรกิจเสร็จพอดี เดี๋ยวผม ให้ผู้ช่วยจางเช็คบิลของพวกคุณให้

“งั้นก็ขอบคุณมากนะ” ส้งจิ้งเหอยิ้ม “บังเอิญจริงๆ ฉัน กับเสี่ยวซินก็คุยธุรกิจที่นี่พอดี”

มู่เฉินหย่วนเหลือบมองผู้หญิงข้างๆเขา “คุยธุรกิจ อะไรกัน?”
“อ้าว คุณไม่รู้หรอ? เธอทำงานที่เหอซ่งน่ะ” สั่งจิ้งเหอ ตอบ “ก่อนหน้านี้เสี่ยวซินโทรศัพท์ไปที่มู่ชื่อ แต่ทางคุณ ไม่ตกลง ก็เลยมาทำสัญญากับทางบริษัทสังซื่อแทน”

“เธอเข้าบริษัทเหอซ่งหรอ?” มู่เฉินหย่วนหันไปถาม ถังซิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ถ้าเธออยากฝึกฝน บริษัท ในTOPก็มีให้เลือก เหอซ่งเล็กเกินไป ไม่ก้าวหน้าหรอก”

เขาเองก็ไม่ได้ติดตามเรื่องราวต่างๆในกลุ่ม ก็เลยไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าถังซินอยู่เหอซ่ง

ถังซินตอบนิ่งๆว่า “ฉันเป็นพวกรักอิสระ อยากจะไป ไหนฉันก็จะไป หรือว่าต้องรายงานคุณมู่ด้วยคะ? บริษัท เล็กแล้วมันยังไง ก็ฉันชอบบริษัทเล็กๆเนี่ยแหละ! คุณมู่ ไม่ร่วมงานกับบริษัทเล็กๆอย่างพวกเรา แต่ก็อย่าดูถูก คนอื่นสิ บริษัทเล็กๆอันไหนนะที่ค่อยๆทำจนเติบโตขึ้น น่ะ?”

“ผมไม่ได้ดูถูก ผมแค่พูดไปตามความจริง บอกว่า บริษัทเหอซ่งนั้นเล็ก ยากที่จะเติบโต” มู่เฉินหย่วนตอบ อย่างจนปัญญา “ถ้าผมรู้ว่าครั้งที่แล้วคุณเป็นคนโทรมา ผมต้องให้ยืมคนของบริษัทอย่างแน่นอน”

คำพูดของคำไปจุดประกายไฟในใจของถังซินขึ้นมา ทันที

เธอลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ทันที “ไม่ต้องหรอก บริษัทเล็กๆ อย่างเราไม่เข้าตาคุณมู่หรอกค่ะ อีกอย่างฉันพึ่งจะทำ สัญญากับสังซื่อไปแล้วด้วย รบกวนคุณมู่หลบหน่อยฉันจะไปทางนั้น

มู่เฉินหย่วนไม่ขยับ

ส้งจิ้งเหอเห็นพวกเขาทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาก็ ไม่ใช่เรื่อง เลยรีบพูดขึ้นมา “เฉินหย่วน ฉันกับเสี่ยวซิ นมีธุระต่ออีกนิดหน่อย คุณก็หลบไปก่อนเธอ เดี๋ยวไว้ วันหลังเราค่อยคุยกันอีก”

หลังจากสั่งจิ้งเหอเรียกเขาต่อกันกันสามรอบ มู่เฉิน หย่วนจึงลุกขึ้นกำลังจะหลบ ถังซินก็รีบแทรกตัวผ่าน เขาแล้วเดินฟีดฟัดออกไป ทำเหมือนไม่อยากจะเห็น หน้าเขาแล้ว

เขามองหญิงสาวสองคนเดินจากไป มู่เฉินหย่วนก็รู้สึก ปวดใจและอารมณ์เสียมาก

หลังจากขึ้นมานั่งบนรถแล้ว ส้งจิ้งเหอพูดขึ้นมาว่า “เฉินหย่วนน่าจะยุ่ง ไม่ทันได้สังเกตเหตุการณ์ต่างๆ ที่อัพเดตในกลุ่ม คงไม่รู้ว่าเธอเข้าเหอซ่งแล้ว การ วางแผนของมู่ซื่อดีกว่าส้งซื่อเยอะเลย เธอไปยืมคนจาก เขาเถอะ”

“ไม่ไป พวกเราเซ็นสัญญากันแล้วนะ”

ส้งจิ้งเหอตอบ “เธอโมโหไปก็ไม่ได้อะไรนี่นา อีกอย่าง เธอก็ท้องอยู่ จะไปหงุดหงิดใส่เขาทำไม_”

ถังซินหันกลับมามองเธอ “เธอยังอยากได้ลูกสะใภ้อยู่ไหม?”

“ถือว่าฉันไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน” ส้งจิ้งเหอยกธงขาว “ตอนนี้พวกเราจะไปบ้านตระกูลลู่หรือว่า?”

“ไปซื้อเบอร์เกอร์สักสองอันก่อน ฉันหิวอีกแล้ว”

ถังซินโทรศัพท์หาผู้ช่วยไอรา บอกเธอว่าตอนบ่าย เธอไม่เข้าไปที่บริษัทแล้ว มีเรื่องต้องจัดการ

หลังจากกินอิ่ม เธอถึงจะขับรถตามส้งจิ้งเหอไปบ้าน ตระกูลลู่

ประจวบเหมาะกับที่คุณแม่ลู่กลับมาจากการทำเสริม สวยพอดี จึงขับตามๆกันมากับรถของถังซิน

“เสี่ยวซิน มาได้ไงเนี่ย?”

ก่อนหน้านี้ที่งานศพของคุณพ่อลู่ ถังซินและส้งจิ้งเห อก็ได้ไปร่วมงานด้วย ลู่เหวินซูพาพวกเธอไปทักทาย คุณแม่ลู่อยู่ครั้งหนึ่ง พอคุณแม่ลู่เห็นพวกเธอเลยจำได้ ไม่ยาก

“คุณแม่สวัสดีค่ะ” ถังซินทักทายอย่างสุภาพ “ช่วงนี้ไม่ ยุ่งมากเลยแวะเข้ามาเยี่ยมค่ะ

คุณแม่ลู่ยิ้ม “ยังอุสส่าห์นึกถึงกัน น่ารักจริงๆ”
คุณแม่ลู่พาทั้งสองคนเข้าบ้าน

ตอนเปลี่ยนรองเท้าที่ทางเข้าหน้าบ้าน ถังซินสังเกต เห็นว่า นอกจากรองเท้าของคุณแม่ลู่ก็ไม่เห็นรองเท้าผู้ หญิงคนอื่นอีก

หลังจากที่นั่งลงบนโซฟาแล้ว ถังซินดื่มชาไปด้วยคุย กับคุณแม่ลู่ไปด้วย

“คุณแม่คะ แล้วนางฟ้าน้อยล่ะคะ?”

“เหมือนว่าทางบริษัทจะส่งตัวเธอไปทำงานที่ต่าง ประเทศนะ” คุณแม่ลู่แสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมา แล้ว ถอนหายใจตอบว่า “แม่กังวลมากเพราะเธอท้องอยู่ จึงให้เหวินซูไปรับตัวเธอกลับมา แต่เหวินซูก็บอกว่า อย่ายุ่ง ถ้าเธอจะกลับมาเดี๋ยวเธอก็จะกลับมาเอง เห้อ ลูกชายของฉันนี่ไม่รู้จักเห็นใจคนอื่นจริงๆ ใครอยู่กับ เขานี่ซวยจริงๆ”

ถังซินและส้งจิ้งเหอมองตากัน

หลังจากนั้นถังซินก็ถามนิ่งๆว่า “นางฟ้าน้อยไปต่าง ประเทศหรอ? เมื่อไหร่หรอคะ?”

“สามเดือนได้แล้วมั้ง” คุณแม่ลู่ตอบ “ฉันกลัวมาก เลยว่าเธอท้องอยู่ต่างประเทศจะไม่มีใครดูแล อ้อจริง สิ เสี่ยวซินเธอไม่ได้อยู่กับซูเจ๋หรอกหรอ เธอไปทำงาน ต่างประเทศก็ไม่ได้บอกพวกเธอหรอ?”
“เดือนนี้หนูก็ยุ่งมากเลยค่ะ ไม่ได้ติดต่อกับเธอเลย” ถังซินบีบถ้วยชาในมืออย่างไม่รู้ตัว “หนูก็นึกว่าเธอจะ อยู่ดูแลลูกในท้องที่นี่ซะอีก”

“ไม่รู้ว่าซูเจ๋ยุ่งมากหรือว่ายังไง โทรศัพท์ไปก็โทร ไม่ติด” คุณแม่ลู่พูดกับถังซิน “ถ้าเธอติดต่อซูเจ๋ได้ล่ะ ก็บอกให้เธอกลับมาเถอะนะ อยู่เมืองนอกน่ะลำบาก บริษัทลู่ซื่อใหญ่ขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องให้เธอหาเงิน อะไรก็ได้ ทํางานเหนื่อยก็กระทบต่อเด็กในท้องอีก”

ถังซินเก็บสีหน้าไว้ เธอยิ้มและพยักหน้า “ได้ค่ะ”

หลังจากคุยกับคุณแม่ลู่ไปอีกสักพัก ถังซินและส้งจิ้ง เหอก็ขอตัวกลับ

หลังจากที่ออกมาจากบ้านตระกูลลู่สีหน้าของทั้งคู่ก็ ไม่สู้ดีนัก

ส้งจิ้งเหอเป็นคนเปิดปากพูดก่อน “เรื่องที่นางฟ้าน้อย หาเรื่องใกล้ชิดกับเหวินซู ฉันเคยได้ยินมาจากเหวินถึง เขาบอกว่าเขาได้บอกเรื่องนี้ให้เหวินซูรู้นานแล้ว เป็นไป ได้ไหมว่าเหวินซูกำลังแก้แค้นนางฟ้าน้อยอยู่?”

“เหวินซุรู้หรอ?” ถังซินตกใจ “เมื่อไหร่กัน?”

“หลังจากที่เธอไปต่างประเทศได้ไม่นานมาก” ส้งจิ้ง เหอตอบ สีหน้าประหลาดใจมาก “แต่ว่าช่วงนั้นเขาก็ไม่ ได้มีปฏิกิริยาอะไร ยังปกติดี ได้ยินมาว่าหลังวันเกิดเขา สองวันเขาก็เปลี่ยนไปเลย”
ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ถังซินก็นึกเรื่องบางอย่างได้ “ตอนวันเกิดเหวินซู นางฟ้าน้อยได้โทรมาหาฉัน บอกว่า จะบอกเรื่องท้องกับเหวินซู หรือว่าวันนั้นพวกเขา…”

“จะบอกว่าพวกเขาทะเลาะกันหรอ?” ส้งจิ้งเหอถาม “งั้นจะทะเลาะเรื่องอะไรล่ะ? หรือเพราะเหวินซูไม่อยาก ได้เด็ก? หรือว่าแอบมีกิ๊กแล้วโดนนางฟ้าน้อยจับได้?

ถังซินขมวดคิ้ว “ลูกของตัวเอง เป็นไปได้หรอที่เขาจะ ไม่เอา?”

“พูดยาก” ส้งจิ้งเหอถอนหายใจ “ผู้ชายกลับใจคงไม่ ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก เหวินซูอาจจะคิดว่าการแต่งงาน เป็นเรื่องยุ่งยากก็ได้ แล้วก็คงไม่ชอบเด็ก ยิ่งกว่านั้นหลี่ ซูเจ๋ยังเป็นคนที่ฆ่าพ่อของเขาอีก”

ฟังได้ยินแบบนั้นถังซินก็เอามือกุมท้องแบบไม่รู้ตัว

เธอนึกถึงสิ่งที่หลินเฉิงจี้พูดก่อนหน้านี้ กับคำพูดของ ส้งจิ้งเหอ อดคิดไม่ได้ว่าถ้ามู่เฉินหย่วนรู้ว่าเธอท้องก็คง ไม่ยอมรับเด็กคนนี้แน่นอน

ส้งจิ้งเหอเห็นการกระทำของถังซิน รีบพูดต่อว่า “เธอ อย่าคิดมากนะ เฉินหย่วนกับเหวินซูไม่เหมือนกัน เฉิน หย่วนดีกับคนอื่นยังไงเธอก็รู้อยู่ ถ้าเขารู้ว่าเธอท้องเขา คงตื่นเต้นจนนอนไม่หลับไปหลายวันเลยล่ะ”

ถังซินพยายามเปลี่ยนเรื่องพูด “ตอนนี้ฉันกังวลเรื่อง นางฟ้าน้อยมากกว่า กลัวเธอจะทะเลาะกับเหวินซูหรือโดนเหวินซูทำอะไรบ้าง ฉันจะไปคุยกับเขาที่บริษัทลู่ ซื่อ”

ส้งจิ้งเหออยากไปด้วยกันกับถังซิน แต่ทางบริษัทโทร มา มีธุระด่วน

ถังซินเลยไปส่งเธอที่สังซื่อ

ตอนที่กำลังจะลงจากรถ ส้งจิ้งเหอพูดว่า “เหวินถิง ไปซีเรียหลายเดือนแล้ว ฉันเป็นห่วงเขามาก รอจัดการ เรื่องที่บริษัทเสร็จฉันจะไปหาเขาที่นั่น คงต้องรบกวน เธอดูแลฉางผิงหน่อยนะ”