ฉันเป็นสุดที่รักของประธานมู่! ?

บทที่ 42 ไม่สามารถทนได้อีก



บทที่ 42 ไม่สามารถทนได้อีก

ถัง นรู้สึกแปลกประหลาด แต่เธอรู้ว่าช่วงเวลานี้ ไม่ใช่ รอ เฉินหยวนกับชายผมบลอนด์พวกนั่นทักทาย เสร็จ เธอนั่งอยู่เฉยๆ

“พี่ถัง ที่นั่งของที่อยู่ตรงนั้น

จู๋ ออนํากระเป๋าไปวางไว้ที่ด้านซ้ายของเฉิน หย่วน ให้ตัวเองนั่งด้านขวาของเขา ให้ถังขนนั่งกับ หัวหน้าหลัว กลัวว่าเธอจะแย่งเฉินหยวน

ถังบนคิวเริ่มจะขมวด แต่เธอพยายามไม่แสดงออก ไปนั่งข้างๆหัวหน้าหลั

เธอซ่อนอาการไม่ให้แสดงออกมา !

“คุณ เธอค่อนข้างบน คุณไม่ต้องสนใจเสี่ยวซิน (ถัง ชน) หลังจากรอง นเข้ามา หัวหน้าหลิวหัวเราะ ขึ้น : “นั่งข้างฉันก็ดี จะได้มาคุยกัน

**คนจีนเรียกคนที่อายุน้อยกว่าตัวเองมักจะเพิ่มควา เสียว เพื่อแสดงความสนิทกัน ถัง นพูดเสียงค่า : “คุณหนูของตระกูลม ฉันจะไป กล้าได้ยังไง”

“ชาๆ คุณก็เห็นว่าประธาน ก็ชื่นชอบเธอมาก ? ”

“นั่นนะสิ ? “ถังซินยิ้มอย่างเลยตามเลย “คุณเห็นไหม เธอเอากระเป๋าไปวางไว้ตรงที่นั่ง ประธาน ก็อยู่ข้าง เธอ”

อีกอย่าง ซือซือเธอไม่เคยโดนมูเฉินหยวนดีเลย เพียงแค่ค่าห

หัวหน้าหลิวพยักหน้า “ใช่แล้ว จู่ซือซือเธอถูกเลี้ยง ดูมาโดยประธานมู่ ถึงแม้จะต้อนิดหน่อย เพียงแต่ ร้ายกาจ ถ้าไม่อย่างนั้นประธานมูคงไม่ให้เธออยู่ข้างๆ หรอก”

ร้ายกาจตรงไหน การแสดงนะหรอ ?

ที่จริงแล้วไม่ต้องให้ถังซินถาม ก็มองเธอออก

พวกผู้ชายผมบลอนด์กลุ่มนี้พูดภาษาอังกฤษ ถังซิ นกับหัวหน้าหลิวไม่จําเป็นต้องทำอะไร แค่นั่งอยู่นิ่งๆ มองเฉินหยวนกับชายพวกนั้นพูดคุยกัน จ่ซือซือ ที่ดูเหมือนบอบบาง พอนั่งข้างๆ เฉินหยวน ดูหยิ่งผยอง เพียงแค่ เฉินหยวนมองมา แล้วเขาก็เริ่ม พูดคุยกับคนพวก น

เขาไม่เพียงแค่พูดภาษาอังกฤษ และยังคงเป็น สําเนียงลอนดอนอีกด้วย ยังใจดีอีกด้วย ทั้งยังไม่ขี้อาย บางครั้งเรื่องตลกทําให้กลุ่มคนพวกนั้นหัวเราะขึ้นมา

หลังจากถัง นมอง ในใจไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร

จู่ซือซือถึงแม้จะดูหยิ่ง แต่มีความสามารถในการ ทําธุรกิจมาก คนก็สวยอีกด้วย เสียงก็นุ่มนวล ที่จริง ลักษณะท่าทางทําให้คนเอ็นดู

เดิมทีพูดคุยถึงการขนส่งสินค้าส่งออก ทั้งสองฝ่าย ให้ความร่วมมือที่เป็นประโยชน์ร่วมกัน เพียงครึ่งชั่วโมง ก็คุยเสร็จ เวลาที่เหลือก็กินข้าว แล้วก็พูดคุยเรื่องอื่นๆ

หัวหน้าหลิ่วพูดเสียงต่ำ : “เสี่ยวถัง ถังขิน) ออกไป ดุยกันบ้างนอกกันเถอะ”

“ได้ค่ะ”

ถังซิ่นรู้ว่าหัวหน้าหลิวมีบางสิ่งที่จะพูดแต่ไม่ค่อย สะดวกจะพูดออกมา ก็ตามเขามาถึงสนามกอล์ฟ

มีแค่ไม่กี่คนที่อยู่ตรงนี้ พนักงานเดินไปหยิบไม้กอล์ฟ มาให้หัวหน้าหว หัวหน้าหวตีกอล์ฟไม่กี่นาที สักพัก เหงื่อก็ออกเต็มหัว

ถังซินหยิบผ้าขนหนูแล้วส่งให้ หัวเราะขึ้น : “หัวหน้า หลิวเก่งมาก สามารถดีไปถึงหญ้าฝั่งตรงนั้นได้

“ฉันก็แก่แล้ว ตีกอล์ฟก็ไม่ไหวแล้ว หัวหน้าหลิวหยิบ ผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเหงื่อ แล้วก็หัวเราะ “อีกไม่นานฉันก็ ไปที่สํานักงานนิวยอร์ก เรื่องนี้เธอรู้ไหม ?

“รู้ค่ะ เพียงแค่ไม่ใช่ว่าคุณไม่ชอบไปต่างประเทศ หรอกหรอ ? ”

ก่อนหน้านี้บริษัทก็ต้องการให้หัวหน้าหลิวไปทั่ สํานักงานนิวยอร์ก เพียงแต่หัวหน้าหลิวได้ปฏิเสธไป เขาพูดว่าลูกเขายังเล็ก กลัวว่าหลายเดือนกลับมาครั้ง หนึ่ง อาจละเลยความสัมพันธ์กับลูกสาวได้

“ประธาน สั่งด้วยตัวเอง ไม่ไปได้หรอ ? “หัวหน้าหลิว ถอนหายใจ อีกอย่างที่นั่นก็ขาดคน เพียงแต่รับสมัคร พนักงานต่างประเทศแค่ไม่กี่คน อีกอย่างเราต้องไป ชดเชยส่วนที่เหลือ

ถัง นพยักหน้า อันนี้เธอเข้าใจ

บริษัท ชื่อไม่เพียงแต่มี การเงินเป็นอันดับต้น ๆ ของ โลก ยังเป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีส่วนร่วมในการวิจัยทาง วิทยาศาสตร์ ผู้บริหารระดับสูงควรใช้คนของตัวเอง จ้าง ชาวต่างชาติไม่กี่คนเพื่อให้คนภายนอกเห็นเท่านั้น

“คุณก็รู้นี่ พอฉันไป แผนกแปลก็ต้องการหัวหน้าไม้ กอล์ฟในมือหัวหน้าหลิวจึงลงบนพื้น : รองประธานศูน ต้องการจะให้คนของเขาเข้ามาแปล

ถังซีนนิ่งลงสักครู่แล้วก็ถามขึ้น : “หัวหน้าคุณคิด ว่า ? ”

แน่นอนว่าฉันไม่ยอม คนของเขามาถึงแผนกแปล แน่นอนว่าต้องวุ่นวายแน่ๆ ภายในแผนกก็จะมีแต่เธอ และเจียงจิ้งที่มีความสามารถเด่นสุด แต่ว่าเจียงจึงไม่ สามารถเลือกได้

“เพราะว่าเขาเป็นคนของรองหัวหน้า “ถังซันเธอเป็น คนฉลาด เธอเข้าใจเรื่องนี้ “ฉันมีความสามารถ และยังไม่มีคนสนับสนุน ให้รับ คําแหน่ง ละก็ ก็จะไม่มีผลเสียกับบริษัท

ที่จริงตั้งแต่ เฉินหยวนกลับประเทศมา มักจะไปที่ บริษัทบ่อยๆ ดัง นคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ มู่เฉิน หย่วนยังไม่ฟังความต้องการของหัวหน้าหลิวทีให้เขา ถูกย้ายไปสาขาทีนิวยอร์ก

หัวหน้าหลงร้องอ๋ม นมา เสี่ยวถึงคุณควรรู้ไว้ ประธานมู่คือคนที่ถูกรับเลี้ยงมาโดยปู่ของเขา คนที่ไม่มี สายเลือดของตระกูล แต่ถูกเลี้ยงมา เกรงว่าถึงแม้จะมี ความสามารถเด่น คนในตระกูล ก็อาจจะไม่ยอมรับ

สักพัก เขาบไหล่ถัง นสองครั้ง : “กลัว แต่เธอจะ ไม่ยินยอม ตาแหน่งนี้ฉันก็อยากให้เธอเป็นคนรับไป นอกจากเธอคนอื่นๆฉันก็เชื่อใจไม่ได้

“หัวหน้าคุณก็รู้ว่า ฉันไม่ได้มีความทะเยอทะยาน ถัง ซินเม้มปากล่างของเธอไม่ได้สนใจในตำแหน่งนี้ แค ต้องการหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง ไม่ได้ต้องการมีส่วนร่วม กับการต่อสู้ใดๆ

ในการต่อสู้ของตระกูลที่มีอิทธิพล จะมีวิธีหนีได้เห

รอ ? เดิมทีเธอก็ไม่ได้ต้องการที่จะมีความสัมพันธ์กับ เฉิน หยวน แต่ถูกเขาทำให้ไม่มีทางเลือก มีเพียงแต่รับปาก เขา ช่วยเขาพูดคุยงานนี้ แต่ว่าคนตระกูลมจะเป็นยังไง เธอไม่ได้สนใจอะไร

“ฉันทราบ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงไม่สนับสนุนคณขนาด บี้ หัวหน้าหลิวพูดด้วยท่าทางนิ่งๆ ยังพูดอีกว่า : “เสี่ยว ถัง คุณก็ยังได้ปกป้องแผนกของคุณด้วยนะ

“ฉันจะคุยกับประธานมู่ให้ ให้เธอได้รับตำแหน่งนี้ไป เธอรับตำแหน่งนี้ไปก่อน พอฉันหาคนได้เมื่อไหร่ฉันจะ บอกเธออีกที เธอก็ทําใจให้สบายเถอะ เป็นไงล่ะ ? ”

ดัง นยังไม่ได้ตอบตกลงทันที

ถ้าหากว่าหัวหน้าหลิวหนึ่งปีแล้วยังหาคนไม่ได้ เธอก็ ต้องรับตำแหน่งนี้ไปหนึ่งปีหรอ ? แค่เดือนเดียวก็มีเรื่อง เปลี่ยนแปลงมากมาย อย่าไปพูดถึงหนึ่งปีเลย

พอทบทวน ๆ ถังซินก็ตอบตกลงแล้ว : “ก็ได้ แต่ฉัน ก็ไม่ได้ทําเพื่อตระกูลมู่ อยู่ในตระกูลนี้มาก็นาน หัวหน้า เหมือนเป็นคุณครูของฉัน สอนฉันมาก็เยอะ ฉันแค่ช่วย ธุระคุณแค่ ” หัวหน้าหลิว มขึ้นอย่างอ่อนโยน : “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ สบายใจละ

“ไม่ใช่ว่าเธอตีกอล์ฟไม่ได้หรอกหรอ แล้ว มาทีนี้ ทำไมนะ ? “ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน ทางด้านจูซือซี อก็เดินเข้ามา แค่เอ่ยปากก็เยาะเย้ยดัง น

ถังซันไม่ได้สนใจที่เธอพูด

ดูเหมือนว่าคนอย่างจู่ซือซือต้องไม่สนใจ ยิ่งสนใจเธอ เธอก็จะยิ่งทําใสอีก

ท้จริงแล้ว ซือซือเห็นถังขนไม่สนใจเธอ เลยท่า เสียงไม่พอใจ สั่งให้พนักงานน่ากระเป๋ากอล์ฟของเธอ มา ปูเฉินหยวนกับกลุ่มชายผมบลอนด์พวกนั้นก็ยังดื่ม ชากันต่อ

จ่ซือซือวันนี้เธอสวมชุดออกกำลังกายชมพูอ่อน อ่อน โยนน่ารัก ตอนตีกอล์ฟมัดผมหยิกขึ้น เหมือนเปลี่ยน เป็นคนละคน ดูมุ่งมั่นมาก

เธอสะบัดไม้กอล์ฟออกไป ตีลูกออกไปอย่างหนัก ลูก กอล์ฟสีขาวลอยออกไปอีกฟากหนึ่งของสนาม หลายๆ คนปรบมือให้เธอว่าเยี่ยมๆ เฉินหยวนกระตุกปาก ยาก ที่จะยิ้มออกมา

จู่ อ อ งไปที่คางของถังซิน ตีกอล์ฟน่าสนใจนะ คนอย่างเธอไม่น่าจะเข้าใจ”

“งั้นเหรอ งั้นฉันจะลองเข้าใจดูละกัน ยั่วยมาหลาย ครั้ง ถังซินก็รู้สึกรําคาญเล็กน้อย หัวหน้า ไม้กอล์ฟนี่ฉัน ขอย้มสักพักได้ไหม ? ”

หัวหน้าหลิวม : ไม้กอล์ฟนี้เป็นไม้ธรรมดาเทียบกับ ของจูออไม่ได้ คาดว่าน่าจะดีไปได้ไม่ไกล

“ไม่เป็นไร”

ถังขินไม่ได้แตะไม้กอล์ฟมาสองสามปีแล้ว ค่อนข้าง ออก เพิ่งขึ้นไปยังหาท่าที่ถูกไม่ได้ ทางด้าน ซือ อ ไม่เกรงใจเธอหัวเราะขึ้นมา : “เล่นไม่ได้ก็อย่าฝืนเลย

หัวหน้าหลิวให้คําแนะนำแก่ถังซัน

ถังซินก๋าไม้กอล์ฟแน่น สูดหายใจเข้าลึกๆ สะบัดแขน ออกไป ลูกกอล์ฟเล็กๆถูกดีไปทางตำแหน่ง ลูกกอล์ฟสี ขาวลอยออกมาและกระแทกเข้ากับสนามหญ้ากระเด็น ไกลออกไป


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ