บทที่ 419 หาพ่อที่ดีกว่าให้ลูก

ถังซินไม่รู้จะพูดอะไรต่อ “ไม่อยากร่วมงานก็ไม่ร่วม งานก็ได้ ทำไมต้องบล็อคคนอื่นด้วยนะ”

ฉันล่ะยอมเขาจริงๆเลย

ก็แค่เลิกกัน ถึงขั้นต้องไม่ขายส้มให้ฉันเลยหรอ?

ไอรายักไหล่ประมาณว่า ฉันทำได้ดีที่สุดเท่าที่จะ ทำได้แล้ว “คุณถังบริษัทมู่สื่อใหญ่ขนาดนั้น ไม่มาร่วม งานกับบริษัทเล็กๆอย่างเราหรอก ต่อให้จะใช้คนขอ งมู่ซื่อจริงๆ เราก็จ่ายไม่ไหวหรอก บริษัทที่ดูแลเรื่อง แผนการมีตั้งเยอะแยะ เดี๋ยวฉันจะไปเลือกอันที่ดีแล้ว ส่งเอกสารไปให้คุณที่ห้องทำงานดีไหมคะ? “

ถังซินเงียบไปสักพักเธอโบกมือแล้วตอบว่า “ไม่ เป็นไรเดี๋ยวฉันหาเอง เธอไปทำธุระของเธอเถอะ”

หลังจากกลับมาที่ห้องทำงาน ถังซินก็จัดการเรื่องตรง หน้าก่อน

จนกระทั่งถึงเวลาพักกลางวัน เธอถึงจะว่างโทรหาสัง จิ้งเหอ

“เสี่ยวซิน” ส้งจิ้งเหอรับสายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะ หัวเราะและถามว่า “ฉันเห็นข่าวในไทม์ไลน์มา นี่เธอ ทำงานที่เหอซ่งหรอ?”
“อืม พึ่งมาได้สองวันน่ะ” ถังซินยิ้มเบาๆ “ยุ่งไหม กิน ข้าวกันหน่อยไหม?”

“ไม่ยุ่งๆ งั้นเราไปเจอกันที่ร้านอาหารหงฝางจื่อละกัน”

ถังซินให้ไอราร่างสัญญาขึ้น รอได้สัญญาแล้วค่อยไป เอารถที่โรงจอดรถ

ร้านหงฝางจื่อห่างจากศูนย์กลางการเงินตรงนี้แค่สิบ นาทีเท่านั้น

หลังจากที่พนักงานเดินนำถังซินไปยังชั้นสองของ ร้านอาหารแล้ว ถังซินก็เห็นส้งจิ้งเหอที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะริม หน้าต่างจึงเดินเข้าไปหาอย่างเร็ว

ส้งจิ้งเหอก็เห็นเธอกำลังเดินเข้ามา มองตั้งแต่หัวจรด เท้าแล้วยื่นเมนูไปให้เธอ “ไม่เจอกันไม่กี่เดือน สวยขึ้น อีกแล้วนะเธอเนี่ย หรือว่าอากาศน้ำที่เมืองนอกมันบำรุง ร่างกายได้?”

“ฟังเธอพูดแบบนี้ไม่ได้จะหมายถึงว่าฉันอ้วนขึ้นใช่ ไหม?” ถังซินเหลือบตามองเธอแล้วเลื่อนเก้าอี้ออกเพื่อ นั่ง

“ไม่ สาบานต่อพระเจ้าเลย ฉันพูดจริง!”

“น้ำเมืองนอกดีไหมฉันไม่รู้ แต่ฉันกินดีอยู่ดีทุกวันเลย”

ถังซินคุยกับเธอไปด้วยสั่งอาหารไปด้วย

หลังจากสั่งเสร็จแล้ว เธอก็ส่งเมนูอาหารคืนให้ พนักงาน แล้วถามสั่งจิ้งเหอว่า “ช่วงนี้ได้ติดต่อกับ นางฟ้าน้อยบ้างไหม?”

ส้งจิ้งเหอส่ายหัว “ไม่นะ ก่อนหน้านี้ฉันเคยโทรหาเธอ แต่ก็โทรไม่ติด คราวที่แล้วผู้ช่วยฉันเอาของไปส่งให้ที่ บริษัทมู่ซื่อ ฉันเลยให้เธอช่วยถามถึงซูเจ๋หน่อย แต่ทาง นั้นเขาบอกว่าเธอลาออกไปนานแล้ว”

“เธอกำลังท้อง คงลาออกไปดูแลลูกล่ะมั้ง”

ส้งจิ้งเหอที่กำลังกินน้ำ ถึงกับอึ้งไป “จริงหรอ เมื่อไหร่ กัน?”

“หลังจากที่ฉันไปประเทศY ได้ไม่นานเอง” พวกเขา รู้จักกันมานานและเธอก็มองว่าส้งจิ้งเหอเป็นเพื่อนที่ดี จึงบอกเรื่องนี้กับเธอ

พอพูดจบ ถังซินรู้สึกคอแห้งนิดหน่อย จิบน้ำอุ่นไปนิด หน่อย เงยหน้าขึ้นมาเห็นส้งจิ้งเหอก็ยังทำหน้าแบบพูด ไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่ เธอรู้สึกว่าตลกดี “ฉันพูดอะไรให้ เธอรู้สึกว่าอาหารไม่ย่อยเลยหรอ?”

“เธอแค่ไปต่างประเทศ แต่เรื่องที่เจอเยอะเกินไป แล้ว” ส้งจิ้งเหอสูดอากาศหายใจ แต่สีหน้าก็ยังตะลึงอยู่”เฉินหย่วนรู้สาเหตุที่เธอไปต่างประเทศ แต่ก็ไม่ได้ไป หาเธอหรอ?”

ถังซินหลุบตาลง ตอบว่า “เลิกกันไปแล้ว”

เกี่ยวกับเรื่องที่มู่เฉินหย่วนไปรับจู่ซือซือที่ ประเทศYนั้น ถังซินไม่ได้เล่าให้เธอฟังเพราะคิดว่าไม่ จําเป็น

ถังซินเปลี่ยนเรื่องคุย “สองวันก่อนตอนที่ฉันกำลังไป ทำงานที่เหอซ่ง เจอรถของลู่เหวินซูบนถนน ที่นั่งข้างคน ขับมีผู้ญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เห็นป้อนน้ำเขาด้วย”

“เธอดูผิดหรือเปล่า?” ส้งจิ้งเหอเอามือลูบคาง นิ่งคิด ไปสักพัก “ครั้งที่แล้วฉันเจอลู่เหวินซูที่งานเลี้ยงงานหนึ่ง เขาก็ไม่ได้พาคู่ควงมา ดูๆแล้วก็ท่าทางซื่อสัตย์อยู่นะ”

ถังซินยิ้มเย็น “ฉันไม่ได้ตาบอดสักหน่อย นางฟ้า น้อยหน้าตายังไงไม่ใช่ว่าไม่รู้สักหน่อย”

งั้นแบบนี้เขาก็ทำเกินไปแล้วน่ะสิ” ส้งจิ้งเหอขมวดคิ้ว “นางฟ้าน้อยก็ท้องอยู่ เขาควรจะสำรวมหน่อยสิ ถ้าโดน นางฟ้าน้อยจับได้ขึ้นมาคงเครียดจนกระทบเด็กในท้อง แน่”

“ปัญหาก็คือเรื่องนี้แหละ” ถังซินตอบอย่างเป็นห่วง “ฉันโทรศัพท์หาเอไม่ติด เหวินซูก็บล็อคฉันแล้ว ตอนนี้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางฟ้าน้อยตั้งครรภ์อยู่ที่บ้านลู่ไหม”
“เดี๋ยวฉันลองโทรบ้างละกัน” ส้งจิ้งเหอหยิบมือถือ ออกมา กดโทรหาลู่เหวินซู

ถังซินนั่งรออย่างเงียบๆ

ผ่านไปสักพัก ส้งจิ้งเหอพูดอย่างเงียบๆว่า “โทรไม่ติด หรือเขาก็บล็อคฉันไปด้วยแล้วนะ”

“ฉันไม่สบายใจเลย เดี๋ยวเราไปดูที่บ้านพู่กัน” ถังซิน

ยิ่งคิดยิ่งร้อนรน

เธอกลัวว่าลู่เหวินซูจะแก้แค้นหลี่ซูเจ๋ หลังจากที่รู้ ว่าการตายของพ่อเขาเป็นแผนของหลี่ซูเจ๋

ส้งจิ้งเหอตอบว่า “เดี๋ยวฉันไปกับเธอ ช่วงบ่ายไม่ค่อย มีงานเท่าไหร่”

หลังจากที่อาหารมา ทั้งสองก็คุยไปด้วยกินไปด้วย

ส้งจิ้งเหอถามถังซินว่าเหอซ่งเป็นยังไงบ้าง ทำงาน โอเคไหม ถังซินเลยเล่าเรื่องที่เหอซ่งจะออกน้ำหอม ตัวใหม่และยังเล่าเกี่ยวกับเรื่องที่เหอซ่งไปพนันไว้กับ บริษัทอื่นด้วย

“ฉันกะว่าจะร่วมมือกับมู่ซื่อ แต่ใครจะไปคิดว่ามู่ซื่อจะ เอาบริษัทเหอซ่งขึ้นบัญชีดำ” ถังซินออกแรงเฉือนเนื้อ เสต็กในจานด้วยท่าทางหงุดหงิด “ไม่ร่วมงานพอเข้าใจ แต่ขึ้นบัญชีดำเพื่ออะไร?
ยิ่งพูดยิ่งโกรธ เธอพูดดังขึ้นนิดหน่อย “อีกอย่างนะ ฉันอยากกินส้มเลยอยากจะซื้อจากสวนของมู่ซื่อ ของ คุณอาเขา แต่สรุปว่าเขาไม่ขายให้ฉัน ไม่พอยังบล็อคผู้ ช่วยของฉันอีก!”

ส้งจิ้งเหอหัวเราะจนตัวโยก “มู่เฉินหย่วนขี้เหนียว ขนาดนั้นเลยหรอ แค่ส้มยังไม่ขายให้เธอ? แต่ฉันไม่ ค่อยเห็นเธอกินส้มนี่ ทำไมอยู่ๆชอบกินล่ะ?”

“ไม่รู้เหมือนกัน พอท้องฉันก็อยากกินส้มตลอดเลย”

“ท้อง… สั่งจิ้งเหอนิ่งอึ้งไป ตาเบิกโพลง “ฉัน ไม่ได้ฟัง ผิดใช่ไหม?”

ถังซินยิ้มๆ “จริงจ้ะ อีกไม่กี่เดือนว่าที่ภรรยาของ ลูกชายเธอก็จะเกิดแล้วนะ”

ส้งจิ้งเหอถามว่า “ของเฉินหย่วน?”

“ไม่ใช่สิ ฉันทำลูกเอง” ถังซินนึกถึงผู้ชายคนนั้นก็ หงุดหงิด ตอบเสียงเย็นว่า “เขาเดี๋ยวก็เอาคนนั้นเดี๋ยวก็ เอาคนนี้ คงลืมไปแล้วว่าคนที่เคยอยู่ตำแหน่งนั้นมาก่อน ชื่ออะไร”

“เธอหมายถึงผู้จัดการคนใหม่ของแผนกR จ้าวอี้ซีน หรอ?” ส้งจิ้งเหอคิดแล้วคิดอีก พูดว่า “สวยอยู่นะ เรื่อง ที่เธอขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์กับเฉินหย่วนฉันก็ได้ดูเหมือน กัน แต่ว่า…”
เธออยากจะบอกว่าเฉินหย่วนไม่น่าชอบผู้หญิงแบบ นั้น หรือว่าเข้าใจผิดอะไร

ถังซินพูดแทรกส้งจิ้งเหอขึ้นมา “ก็เลิกกันไปแล้วทำไม ฉันต้องไปสนใจด้วยว่าเขาขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์กับใคร ฉันสวยขนาดนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีคนจีบสักหน่อย ดีเลยจะได้ รวดหาพ่อที่ดีกว่าให้ลูกด้วย!”

“จ้าๆ เธอก็ใจร้อนเกินไป” ส้งจิ้งเหออยากหัวเราะจน ตัวสั่น “ไม่ก็ลองปรึกษามู่เฉินหย่วนดูก่อนไหม?”

“ไม่มีอะไรให้ปรึกษาทั้งนั้น” เธอตอบอย่างเย็นชาและ ส่งสายตาเตือนไปยังเธอ “จิ้งเหอ คิดให้ดีนะว่าจะอยู่ฝั่ง ใคร ถ้าเลือกไม่ดีเธอไม่มีลูกสะใภ้แล้วนะ”

ส้งจิ้งเหอทำท่าครุ่นคิด “เรื่องของพวกเธอน่ะจัดการ กันเองเถอะ ฉันไม่เข้าไปยุ่งหรอก”

ถังซินทำท่าโล่งอก หยิบเอกสารออกมาจากใน กระเป๋า “ในวงการนี้นอกจากบริษัทมู่ซื่อแล้ว บริษัทสัง ซื่อของเธอก็วางแผนเก่งมาก เธอคงไม่รังเกียจบริษัท เล็กๆอย่างเหอซ่งใช่ไหม?”

ส้งจิ้งเหอโบกมือ “ถ้าเธออยากจะยืมคนก็บอกฉันมา เลยก็ได้ ไม่ต้องเซ็นสัญญาอะไรหรอก พวกเราสนิทกัน ขนาดนี้”

“ถ้าไม่เซ็นสัญญาฉันก็ไม่หาบริษัทเธอแล้ว” ถังซิน ตั้งใจเอาใบสัญญาให้เธอ และส่งปากกาไปให้ด้วย“ลูกสาวฉันยังไม่ทันคลอดเลย ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเกาะ เธอกิน”

“โอเค งั้นก็ตามที่เธอพูดแล้วกัน” ส้งจิ้งเหอไม่ได้พูด อะไรต่อ จัดการเซ็นสัญญาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ถังซินเก็บสัญญาเรียบร้อยแล้ว ก็พ่นลม หายใจออกมา “ยังดีที่ฉันมีเธอ พอมีเรื่องอะไรยังให้เธอ ช่วยได้บ้าง แฟนเก่าก็เหมือนหมานั่นแหละ พึ่งพาอะไร ไม่ได้เลย”

ไม่ร่วมงานกับบริษัทของเธอก็แล้วไป แต่แค่ส้มยังไม่ ยอมขายให้ ขี้เหนียวเกินไปแล้ว